- Konu Sahibi Fightfreedomm
-
- #61
Hem amniyosentez hem genetik test yaptirmissiniz yani dogsa bile çok yaşamazdı muhtemelen. Olan olmuş artık önünüze bakın, geçmişi değiştiremeyiz.
Bir anne olarak ne yaşadığınızı çok iyi anlıyorum, allah sabır versin, keşke daha küçğkken halledebilmiş olsaydınız. O zaman daha az acı verirdi belki. İnanın sizi suçlamaya kimsenin dili varmaz. Ömür boyu acı çekecek bir bebeği dünyaya getirip her gün onunla acı çekmek kimsenin yüreğinin kaldıracağı bir şey değildir. Bol bol dua edin. Bebeğiniz karar verme yetisine sahip olsa böyle bir hayat yaşamak istemeyecekti büyük ihtimalle. Kim ister ki acı çekmek. Diğer insanlar gibi yaşayamayacağını bilerek yaşamak. Kendinizi suçlamayın, bol bol ağlayıp içinizi dökün sonra da hayata kaldığınız yerden devam edin. Allah sabır versinMerhaba herkese. Yaşadıklarım çoğu insana ters gelebilir, manevi dini yönden bunun farkında olarak yazıyorum. Anlatınca da geçmeyecek biliyorum ama ihtiyacım var konuşmaya.
Eşimle 8 sene birliktelikten sonra evlendik çok güzeldi her şey, eşimden ailesinden yana bir sıkıntı görmedim her şey hayal ettiğim gibi gidiyordu. Bir yıl sonunda çocuğumuz olsun istedik genç yaşta nasip olsun büyür dedik ben 26 yaşındayım eşim 28 yaşında. İlk denediğim ay hamile olduğumu öğrendim nasıl mutluyuz havalara uçtuk. Kısaca anlatıcam kızımız olacaktı o ilk heyecanlar duyguları sonuna kadar bizde yaşadık. 4. Aydan sonra testlerde hep bir şeyler ters gitmeye başladı sonrasında yurt dışına tahlil gönderdik, 3 kere amniyosentez oldum berbat zamanlardı.
Bebeğimizde çok nadir görülen bir genetik hastalık tespit edildi tanısı konuldu. Şehir şehir gezdik görmediğimiz doktor kalmadı, işten ücretsiz izin aldım gün içinde bile belki birkaç tane doktora gidiyordum birisi de yok bir şey desin diye.
Bebeğimizde doğduktan sonra başlayacak nöbetler olacağını zihinsel ve bedensel engelli olacağı konuşamayacağı, yürümesi belki fizik tedavi ve destekli olursa o şekilde olacağı, beslenmesinin ağızdan olmayacağı doğar doğmaz bir kaç tane operasyon geçirip tedavilere başlanacağı ve daha bir sürü şey söyleniyordu..
Bize karar verin dediler. Karar ver doğuracak mısın.
Ben bu sürede 6.5 aylık hamile olmuştum hiç bir doktora inanmak istemedim bir umut aradım kesin değildir yanılırlar dedim hep ama sona gelmiştik.
İnsan nasıl çocuğunu öldürme kararı vermek ister ki. Bu cümle hiç beyninden çıkmadı..
Eşimle oturduk artık çok yorulmuştuk ne dicez ne yapacaz bilemiyorduk rüya olsun bunlar diye dua ediyordum gece gündüz.
Ama biz yenik düştük yeteri kadar belki de anne baba duygusu oluşmadı mı diyorum bebeğimizi aldırdık. Onun iyiliği için dedik ne kadar doğru oldu bunun kararını biz vermemeliydik canı veren Allah bize mi düştü büyük günaha battık bunlari baştan da biliyorduk tabi. İnanır mısınız bilmem ama karıncayı incitmeden insanlardık biz..
Şimdi çok kötüyüm utanıyorum duygularım çok karışık bir yandan çocuğumu kucağıma aldığımda öyle acı çekmesini görmek istemezdim elbette herkes gibi ama diyecek sözüm yok. Bunların hiç biri bahanem olamaz.
Bu sanırım dünyanın en zor kararı ve bana öyle geliyor ki hangisini seçse pişmanlık yaşar insan.Doğsaydı da gözünüzün önünde acılar çeken bir çocuk.... Belki yaşıtlarına imrenerek baktığında da benim kararımın cefasını çekiyor diye düşünecektiniz ...Mantıklı olanı yapmışsınız bence.Merhaba herkese. Yaşadıklarım çoğu insana ters gelebilir, manevi dini yönden bunun farkında olarak yazıyorum. Anlatınca da geçmeyecek biliyorum ama ihtiyacım var konuşmaya.
Eşimle 8 sene birliktelikten sonra evlendik çok güzeldi her şey, eşimden ailesinden yana bir sıkıntı görmedim her şey hayal ettiğim gibi gidiyordu. Bir yıl sonunda çocuğumuz olsun istedik genç yaşta nasip olsun büyür dedik ben 26 yaşındayım eşim 28 yaşında. İlk denediğim ay hamile olduğumu öğrendim nasıl mutluyuz havalara uçtuk. Kısaca anlatıcam kızımız olacaktı o ilk heyecanlar duyguları sonuna kadar bizde yaşadık. 4. Aydan sonra testlerde hep bir şeyler ters gitmeye başladı sonrasında yurt dışına tahlil gönderdik, 3 kere amniyosentez oldum berbat zamanlardı.
Bebeğimizde çok nadir görülen bir genetik hastalık tespit edildi tanısı konuldu. Şehir şehir gezdik görmediğimiz doktor kalmadı, işten ücretsiz izin aldım gün içinde bile belki birkaç tane doktora gidiyordum birisi de yok bir şey desin diye.
Bebeğimizde doğduktan sonra başlayacak nöbetler olacağını zihinsel ve bedensel engelli olacağı konuşamayacağı, yürümesi belki fizik tedavi ve destekli olursa o şekilde olacağı, beslenmesinin ağızdan olmayacağı doğar doğmaz bir kaç tane operasyon geçirip tedavilere başlanacağı ve daha bir sürü şey söyleniyordu..
Bize karar verin dediler. Karar ver doğuracak mısın.
Ben bu sürede 6.5 aylık hamile olmuştum hiç bir doktora inanmak istemedim bir umut aradım kesin değildir yanılırlar dedim hep ama sona gelmiştik.
İnsan nasıl çocuğunu öldürme kararı vermek ister ki. Bu cümle hiç beyninden çıkmadı..
Eşimle oturduk artık çok yorulmuştuk ne dicez ne yapacaz bilemiyorduk rüya olsun bunlar diye dua ediyordum gece gündüz.
Ama biz yenik düştük yeteri kadar belki de anne baba duygusu oluşmadı mı diyorum bebeğimizi aldırdık. Onun iyiliği için dedik ne kadar doğru oldu bunun kararını biz vermemeliydik canı veren Allah bize mi düştü büyük günaha battık bunlari baştan da biliyorduk tabi. İnanır mısınız bilmem ama karıncayı incitmeden insanlardık biz..
Şimdi çok kötüyüm utanıyorum duygularım çok karışık bir yandan çocuğumu kucağıma aldığımda öyle acı çekmesini görmek istemezdim elbette herkes gibi ama diyecek sözüm yok. Bunların hiç biri bahanem olamaz.
Yazmayacaktım ama tutamadım kendimi, kusura bakmayın. Şimdi insanlar bdv ye kendilerine dert olan, sıkıntı duydukları şeyleri yazıyorlar değil mi?Boş bir vicdan azabı diyorum... Çocuk doğsa daha mı iyiydi ya ömrünü ağrılar acılar içinde sürekli muhtaç yaşasa daha mı iyiydi yani? Çok tuhaf dertleriniz var gerçekten ne diyeceğimi bilemiyorum.
Yaşayan bir canlıyı hayattan koparmak ve atan kalbi durdurmak sadece Allah'a mahsustur belki bu sizin sınavınızdi ve herşey düzelecekti yada düzelmeyecek ama o evlat sizi cennete alacaktı kusura bakmayın ama bu bir cinayet ben hamileyken de çocuğuma neler dediler her doktor ama dualarla doğurdum pişman değilim herşey yavaş yavaş yoluna giriyor . Bence kimseyi anlatıp şahit tutmayın ve sürekli Tevbe edinMerhaba herkese. Yaşadıklarım çoğu insana ters gelebilir, manevi dini yönden bunun farkında olarak yazıyorum. Anlatınca da geçmeyecek biliyorum ama ihtiyacım var konuşmaya.
Eşimle 8 sene birliktelikten sonra evlendik çok güzeldi her şey, eşimden ailesinden yana bir sıkıntı görmedim her şey hayal ettiğim gibi gidiyordu. Bir yıl sonunda çocuğumuz olsun istedik genç yaşta nasip olsun büyür dedik ben 26 yaşındayım eşim 28 yaşında. İlk denediğim ay hamile olduğumu öğrendim nasıl mutluyuz havalara uçtuk. Kısaca anlatıcam kızımız olacaktı o ilk heyecanlar duyguları sonuna kadar bizde yaşadık. 4. Aydan sonra testlerde hep bir şeyler ters gitmeye başladı sonrasında yurt dışına tahlil gönderdik, 3 kere amniyosentez oldum berbat zamanlardı.
Bebeğimizde çok nadir görülen bir genetik hastalık tespit edildi tanısı konuldu. Şehir şehir gezdik görmediğimiz doktor kalmadı, işten ücretsiz izin aldım gün içinde bile belki birkaç tane doktora gidiyordum birisi de yok bir şey desin diye.
Bebeğimizde doğduktan sonra başlayacak nöbetler olacağını zihinsel ve bedensel engelli olacağı konuşamayacağı, yürümesi belki fizik tedavi ve destekli olursa o şekilde olacağı, beslenmesinin ağızdan olmayacağı doğar doğmaz bir kaç tane operasyon geçirip tedavilere başlanacağı ve daha bir sürü şey söyleniyordu..
Bize karar verin dediler. Karar ver doğuracak mısın.
Ben bu sürede 6.5 aylık hamile olmuştum hiç bir doktora inanmak istemedim bir umut aradım kesin değildir yanılırlar dedim hep ama sona gelmiştik.
İnsan nasıl çocuğunu öldürme kararı vermek ister ki. Bu cümle hiç beyninden çıkmadı..
Eşimle oturduk artık çok yorulmuştuk ne dicez ne yapacaz bilemiyorduk rüya olsun bunlar diye dua ediyordum gece gündüz.
Ama biz yenik düştük yeteri kadar belki de anne baba duygusu oluşmadı mı diyorum bebeğimizi aldırdık. Onun iyiliği için dedik ne kadar doğru oldu bunun kararını biz vermemeliydik canı veren Allah bize mi düştü büyük günaha battık bunlari baştan da biliyorduk tabi. İnanır mısınız bilmem ama karıncayı incitmeden insanlardık biz..
Şimdi çok kötüyüm utanıyorum duygularım çok karışık bir yandan çocuğumu kucağıma aldığımda öyle acı çekmesini görmek istemezdim elbette herkes gibi ama diyecek sözüm yok. Bunların hiç biri bahanem olamaz.
Sizin çocuğunuz için ne söylendi ve şuan durumu nasıl acabaYaşayan bir canlıyı hayattan koparmak ve atan kalbi durdurmak sadece Allah'a mahsustur belki bu sizin sınavınızdi ve herşey düzelecekti yada düzelmeyecek ama o evlat sizi cennete alacaktı kusura bakmayın ama bu bir cinayet ben hamileyken de çocuğuma neler dediler her doktor ama dualarla doğurdum pişman değilim herşey yavaş yavaş yoluna giriyor . Bence kimseyi anlatıp şahit tutmayın ve sürekli Tevbe edin
Benim ammiyosantezimde down olasılığı 1 haftada kromozom sayımı ile çıkmıştı ama diğer genetik hastalıkların taranması 1 ay sürmüştü.Yani sonuç açıklandığında zaren 22 hafta geçmişti.Kuzenimin bebeğinde de beyin gelişimi 5.aydan sonra durdu ve o zaman anlaşıldı bebeğin yaşamla bağdaşmayan genetik problemlerinin olduğu..gebeliği sonlandırıldığında 6.ayın içindeydiNeden 6 aylık olana kadar beklediniz ki 22. Haftaya kadar gebeliğin sonlanması gerektiğini söylüyor doktorlar. Bende amniyosentez yaptırdım.
Öfff.Yaşayan bir canlıyı hayattan koparmak ve atan kalbi durdurmak sadece Allah'a mahsustur belki bu sizin sınavınızdi ve herşey düzelecekti yada düzelmeyecek ama o evlat sizi cennete alacaktı kusura bakmayın ama bu bir cinayet ben hamileyken de çocuğuma neler dediler her doktor ama dualarla doğurdum pişman değilim herşey yavaş yavaş yoluna giriyor . Bence kimseyi anlatıp şahit tutmayın ve sürekli Tevbe edin
kocam evin icine s*iciyor diye konu acaa tuhaf dert olmazdi herhalde. gercekten cok acimasizsiniz. soyleyecek dogru durust lafiniz yoksa susmayi bari bilin.Boş bir vicdan azabı diyorum... Çocuk doğsa daha mı iyiydi ya ömrünü ağrılar acılar içinde sürekli muhtaç yaşasa daha mı iyiydi yani? Çok tuhaf dertleriniz var gerçekten ne diyeceğimi bilemiyorum.
elinize ne gecti bunu yazinca??? kime ne yardiminiz dokundu yani? basiniz goge erdi herhalde tek artisi bu.Yaşayan bir canlıyı hayattan koparmak ve atan kalbi durdurmak sadece Allah'a mahsustur belki bu sizin sınavınızdi ve herşey düzelecekti yada düzelmeyecek ama o evlat sizi cennete alacaktı kusura bakmayın ama bu bir cinayet ben hamileyken de çocuğuma neler dediler her doktor ama dualarla doğurdum pişman değilim herşey yavaş yavaş yoluna giriyor . Bence kimseyi anlatıp şahit tutmayın ve sürekli Tevbe edin
Lütfen cahiliye devrinden kalma fikirlerinizi kendinize saklayın.Yaşayan bir canlıyı hayattan koparmak ve atan kalbi durdurmak sadece Allah'a mahsustur belki bu sizin sınavınızdi ve herşey düzelecekti yada düzelmeyecek ama o evlat sizi cennete alacaktı kusura bakmayın ama bu bir cinayet ben hamileyken de çocuğuma neler dediler her doktor ama dualarla doğurdum pişman değilim herşey yavaş yavaş yoluna giriyor . Bence kimseyi anlatıp şahit tutmayın ve sürekli Tevbe edin
Evet sizin gibi eşime ev işi yaptıramiyorum temalı yeni evli mevzuları dert olabilir, onun için konu açılabilir ancak.Boş bir vicdan azabı diyorum... Çocuk doğsa daha mı iyiydi ya ömrünü ağrılar acılar içinde sürekli muhtaç yaşasa daha mı iyiydi yani? Çok tuhaf dertleriniz var gerçekten ne diyeceğimi bilemiyorum.
Böylesi hassas bir konuya böyle bence 'acımasızca' yorum yaparak ne kazandınız? Konu sahibi zaten yeterince yaralı kim ister yavrusundan bu şekilde ayrılmak.Rabbim bu zor kararı verecek duruma getirmesin kimseyi Ne demişler bugün bana yarın sana. Yarınlarımız bize neler getircek hicbirimiz bilmiyoruz. En doğru kararı vermişsin konu sahibi rabbim gönlüne şifa kucağına sağlıklı bebeler nasip etsin gönlünü ferah tut...Daha dün bu konu hakkında konuştuğum bir abla oldu. Daha 3 aylık hamileyken tüm doktorlar bebeklerinin sakat olacağını , engelli doğacağını belki de anne karnında öleceğini söylemişler.Kaç doktor gezdim bilmiyorum demişti oda , sonra doğurma kararı almış çocuk sapa sağlam dolanıyordu etrafta.Keşke demek ne kadar doğru bilmiyorum ama yapmasaydınız.Üzüldüm sizin için. Uzaktan davulun sesi hoş gelse de psikolojinizi bilemiyorum.Umarım atlatıp toparlanırsınız..
Allahaskina bebeğini aldıran kadına bu yorum yapılır mı! Hasta muhtaç bir birey doğuracağına en iyi kararı vermiş kadın. Hiç mi içiniz acımadı bu yorumu yazarkenDaha dün bu konu hakkında konuştuğum bir abla oldu. Daha 3 aylık hamileyken tüm doktorlar bebeklerinin sakat olacağını , engelli doğacağını belki de anne karnında öleceğini söylemişler.Kaç doktor gezdim bilmiyorum demişti oda , sonra doğurma kararı almış çocuk sapa sağlam dolanıyordu etrafta.Keşke demek ne kadar doğru bilmiyorum ama yapmasaydınız.Üzüldüm sizin için. Uzaktan davulun sesi hoş gelse de psikolojinizi bilemiyorum.Umarım atlatıp toparlanırsınız..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?