• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Dayanması çok zor..

Lütfen yanlış anlamayın ama etrafımda çocuğunuz engelli denilen birçok kişinin çocuğu sağlıklı doğdu , çok zor bir karar vermişsiniz asla bu konuda kimse sizi yargılayamaz, işin dini boyutunu hocalara sormak lazım bence ..
Bu yorum konu sahıbının yarasını kanatmaktan baska ne ıse yaradı cıdden merak edyorm?Hoca konusuna gırmıyorum banlanamıcam yok yere.Azcık mantık dılıyorum.
 
Annemin kuzeni 66 sene sandalyeye mahkum, ayağına tek bir ayakkabı giymeden, yere basmadan, ağzından tek bir kelime çıkmadan yaşadı, kendi anne babasının ölümünden sonra el verdiğince akrabaları ama çoğunlukla bakıcılar tarafından bakıldı ve sonunda vefat etti. Empatisini yapınca yaşadığınız çok zor evet, ancak bebeğinizin hayatını çok daha zor hale getirirdiniz doğursaydınız. Ben doğru karar verdiğinizi düşünüyorum. Allah size sağlıklı hayırlı bebekler nasip etsin, bu kara günleriniz son bulsun. Ve mümkünse destek alın. Sevgiler.
 
cok hassas ve bicak sirti bir konu bu.

benim basima gelseydi ben de aldirirdim. 😔
vermis oldugunuz karari dusunmek, “falancaya da boyle diyorlardi ama cocugu sapasaglam dogdu” diyenlerle vicdan yapip uzulmekle degismeyecek.

size sabirlar dilerim. umarim saglikli ve hayirli bir hamilelikle bebeginizi kucaginiza alirsiniz.
 
Daha dün bu konu hakkında konuştuğum bir abla oldu. Daha 3 aylık hamileyken tüm doktorlar bebeklerinin sakat olacağını , engelli doğacağını belki de anne karnında öleceğini söylemişler.Kaç doktor gezdim bilmiyorum demişti oda , sonra doğurma kararı almış çocuk sapa sağlam dolanıyordu etrafta.Keşke demek ne kadar doğru bilmiyorum ama yapmasaydınız.Üzüldüm sizin için. Uzaktan davulun sesi hoş gelse de psikolojinizi bilemiyorum.Umarım atlatıp toparlanırsınız..

Lütfen yanlış anlamayın ama etrafımda çocuğunuz engelli denilen birçok kişinin çocuğu sağlıklı doğdu , çok zor bir karar vermişsiniz asla bu konuda kimse sizi yargılayamaz, işin dini boyutunu hocalara sormak lazım bence ..


çok yardımcı oldunuz tebrik ederim
Teşekürler ederim. Kendimden utanıyorum hayatım 6 ay içinde karardı. Ben böyle bir insan değildim diye kendime kızıyorum. O kadar hayat dolu yardımsever insana hayvana değer veren bizler kendi canımız kanimizdan vazgeçtik. Kendimi katil hissediyorum öyleyim. Destek alıyorum ama.. Bir karar verdik arkasında durmalıyız her şeyin farkındayım yine de gönlüme söz geçmiyor bazen teşekkür ederim

doğsaydı her gün benden önce ölsün diye dua edecektiniz
kimseye emanet edemeyecektiniz
her gün onunla acı çekecektiniz
sağlıklı da bir çocuğunuz olsun isteyip yapıp sonra ona vakit ayırıp hakkıyla bakamayacaktınız
Allah hep merhamet sahibi anlatılıyor bize
inanıyorum ki o da böyle çocukların acı çekmesini istemezdi
dünyada bunca acı varken bir çocuğun acı çekmesine engel olmanızın günah olacağına inanmak istemiyorum
size dayatılanlara değil içinizden inandığınıza göre karar verin
 
Daha dün bu konu hakkında konuştuğum bir abla oldu. Daha 3 aylık hamileyken tüm doktorlar bebeklerinin sakat olacağını , engelli doğacağını belki de anne karnında öleceğini söylemişler.Kaç doktor gezdim bilmiyorum demişti oda , sonra doğurma kararı almış çocuk sapa sağlam dolanıyordu etrafta.Keşke demek ne kadar doğru bilmiyorum ama yapmasaydınız.Üzüldüm sizin için. Uzaktan davulun sesi hoş gelse de psikolojinizi bilemiyorum.Umarım atlatıp toparlanırsınız..
Amniyosentez ile konan tanının yanlış olma ihtimali yüzde 1. Üstelik 3 kere yapmışlar yani ihtimal 0 olmuş. Sağlam doğması olanaksız yani
 
Bence cocuga da ezıyet etmemıssınız dogrusu bu.O da anlamayacaktıkı yasadıgını.Mesela Sma lı bebeklerde hamılelıkte testle anlasılıyormus.Testı ucretlı mı bılmyorum devlet karsılıyor mu ama smalı bebekler bukadar yaygınken,aıleler neden dogurmakta dıretıyor cıdden anlamıyorum.Buyuk konusmayayım ama ben de olsam sızın yaptıgınızı yapardım.Uzmeyın kendınızı.

bir de bunu ısrarla yapıyorlar
yardım kampanyalarına bakıyorum 3. çocuğumuz da ölmesin diyor
nasıl yani
1 yapmış hasta
2 yapmış hasta
hala akıllanmadan 3.yü yapmış
e şimdi sana allah ne yapsın kul ne yapsın
sen kendi evladına acımıyorsun ki
 
Lütfen yanlış anlamayın ama etrafımda çocuğunuz engelli denilen birçok kişinin çocuğu sağlıklı doğdu , çok zor bir karar vermişsiniz asla bu konuda kimse sizi yargılayamaz, işin dini boyutunu hocalara sormak lazım bence ..
Ama üç kez amniyosentez yaptırmış. Yani dediğinizin olma ihtimali sıfır
 
Bence cocuga da ezıyet etmemıssınız dogrusu bu.O da anlamayacaktıkı yasadıgını.Mesela Sma lı bebeklerde hamılelıkte testle anlasılıyormus.Testı ucretlı mı bılmyorum devlet karsılıyor mu ama smalı bebekler bukadar yaygınken,aıleler neden dogurmakta dıretıyor cıdden anlamıyorum.Buyuk konusmayayım ama ben de olsam sızın yaptıgınızı yapardım.Uzmeyın kendınızı.
Sağlık ocaklarında bile yapılıyor testi artık. Önceden var mıydı bilmiyorum. Hatta sma taşıcılığı çıkarsa tüp bebek tedavisini de devlet karşılıyormuş. Ama bilinçli ve planlı gebelik belli bi kitle tarafından benimsenmiş sadece. Ben de üzülüyorum 1 değil 2 çocuk kaybedip yine 3.yü yapanlara :(
bir de bunu ısrarla yapıyorlar
yardım kampanyalarına bakıyorum 3. çocuğumuz da ölmesin diyor
nasıl yani
1 yapmış hasta
2 yapmış hasta
hala akıllanmadan 3.yü yapmış
e şimdi sana allah ne yapsın kul ne yapsın
sen kendi evladına acımıyorsun ki
 
bir de bunu ısrarla yapıyorlar
yardım kampanyalarına bakıyorum 3. çocuğumuz da ölmesin diyor
nasıl yani
1 yapmış hasta
2 yapmış hasta
hala akıllanmadan 3.yü yapmış
e şimdi sana allah ne yapsın kul ne yapsın
sen kendi evladına acımıyorsun ki
Aynen ya:(Onları zaten hıc anlamıyorm.
 
Allah sabır versin . Üzülme dememiz anlamsız olur elbet üzüleceksin ama sağlıklı minik yavrunu kollarına alınca üzüntün hafifleyecek . Eğer doğsa o yavruya eziyet olacaktı hayat . Acılarına şahit olmak inan seni şimdikinden belki çok daha kahredecekti . Sürekli hastane kapılarında hem siz hem o melek eziyet çekecektiniz .İnstada takip ettiğim bir aile var çocukları aynı senin anlattığın şekilde bebeğinle benzerlik gösteriyor.Anne geçenlerde eğer acıları dinecekse yanına al Allahım diyordu . Demek ki kuzucuk nasıl acı çekiyor melek. Bir anne bunu diyorsa gerçekten çok ağır şeyler yaşıyor demek ki . Rabbim sizlere en kısa zamansa sağlıklı bir yavru nasip etsin inşallah 🙏
 
Rabbim hiç bir anne babayı bu ikilemde bırakmasın.
Sonuçta insanız yanlış veya doğru kararlar verebiliriz.
Benim düşüncelerime göre de yanlış bir durum ama yerinizde olmadan, o buhrana girmeden bunu söylemek bana kolay tabi.
Ama sonuçta rabbim her hata için tövbe kapısını açık bırakıyor..
Bundan sonrası için bol bol iyilik yapmaya, küçük çocukları sevindirmeye, insanlara yardımcı olmaya çalışın.
Belki bir şekilde yüreğinizi tatmin edip ferahlarsınız.

Rabbim yüreğinize inşirah ferahlığı nasip etsin..
 
Beni anlayarak böyle güzel yazılar yazdığınız için teşekkür ederim herkese. Kimseye anlatamıyorum kendime yakıştıramadigim bir durum zaten her yönden ama bir daha yaşamayız umarım herkes için bunu diliyorum. Ben üç kere amniyosentez oldum birisi İstanbul'da birisi Eskişehir esogüde birisi Marmara üniversitesinde yani emin olmak için daha bir sürü testler yaptırdım hayırlısı buymuş diyorum
 
Merhaba herkese. Yaşadıklarım çoğu insana ters gelebilir, manevi dini yönden bunun farkında olarak yazıyorum. Anlatınca da geçmeyecek biliyorum ama ihtiyacım var konuşmaya.
Eşimle 8 sene birliktelikten sonra evlendik çok güzeldi her şey, eşimden ailesinden yana bir sıkıntı görmedim her şey hayal ettiğim gibi gidiyordu. Bir yıl sonunda çocuğumuz olsun istedik genç yaşta nasip olsun büyür dedik ben 26 yaşındayım eşim 28 yaşında. İlk denediğim ay hamile olduğumu öğrendim nasıl mutluyuz havalara uçtuk. Kısaca anlatıcam kızımız olacaktı o ilk heyecanlar duyguları sonuna kadar bizde yaşadık. 4. Aydan sonra testlerde hep bir şeyler ters gitmeye başladı sonrasında yurt dışına tahlil gönderdik, 3 kere amniyosentez oldum berbat zamanlardı.
Bebeğimizde çok nadir görülen bir genetik hastalık tespit edildi tanısı konuldu. Şehir şehir gezdik görmediğimiz doktor kalmadı, işten ücretsiz izin aldım gün içinde bile belki birkaç tane doktora gidiyordum birisi de yok bir şey desin diye.
Bebeğimizde doğduktan sonra başlayacak nöbetler olacağını zihinsel ve bedensel engelli olacağı konuşamayacağı, yürümesi belki fizik tedavi ve destekli olursa o şekilde olacağı, beslenmesinin ağızdan olmayacağı doğar doğmaz bir kaç tane operasyon geçirip tedavilere başlanacağı ve daha bir sürü şey söyleniyordu..
Bize karar verin dediler. Karar ver doğuracak mısın.
Ben bu sürede 6.5 aylık hamile olmuştum hiç bir doktora inanmak istemedim bir umut aradım kesin değildir yanılırlar dedim hep ama sona gelmiştik.
İnsan nasıl çocuğunu öldürme kararı vermek ister ki. Bu cümle hiç beyninden çıkmadı..
Eşimle oturduk artık çok yorulmuştuk ne dicez ne yapacaz bilemiyorduk rüya olsun bunlar diye dua ediyordum gece gündüz.
Ama biz yenik düştük yeteri kadar belki de anne baba duygusu oluşmadı mı diyorum bebeğimizi aldırdık. Onun iyiliği için dedik ne kadar doğru oldu bunun kararını biz vermemeliydik canı veren Allah bize mi düştü büyük günaha battık bunlari baştan da biliyorduk tabi. İnanır mısınız bilmem ama karıncayı incitmeden insanlardık biz..
Şimdi çok kötüyüm utanıyorum duygularım çok karışık bir yandan çocuğumu kucağıma aldığımda öyle acı çekmesini görmek istemezdim elbette herkes gibi ama diyecek sözüm yok. Bunların hiç biri bahanem olamaz.
Öncelikle kaybınız için çok üzüldüm Allah size ve eşinize sabır versin çok çok zor bir durum yaşadığınız.
Ben bu konuyu kendi içimde çok düşündüm, başıma gelse ben ne yapardım diye... Yıllar içinde "öyle ya da böyle bakarım benim çocuğum sonuçta Allah'tan gelen çekilir sağlıklı doğan bebeğin sağlıklı büyüyeceği ne malum" diye düşündüğüm dönemler de oldu. Son zamanlarda ise düşüncem "Sağlıklı bir bebek hasta olmasın diye gözünün içine bakar, iyi olsun diye çırpınırsın. Zaten sağlıksız olan acı çekecek bir bebeğe bakmaksa hergün gün be gün acı çekmek demek üstelik benim çektiğim psikolojik bir acı olacakken o yavrucak sırf ben o doğsun istedim diye benim yüzümden ömrü hayatı boyunca acı çekmeye mahkum olacak. küçücük bedeni ameliyatlar geçirecek; iğneler, doktorlar... Bunlaın hepsini bile bile küçük bir ihtimal için, sırf benim vicdanım rahat etsin cana kıydı demesinler diye yavrumu acılara mı teslim edeceğim" oldu.
Önleyip engel olabileceğimiz her şey için çözüm aramak da bizim görevimiz, ben şahsen ömrü boyunca acı çekecek insan olduğunu, yaşadığını anlayamayacak bir yavruyu dünyaya getirip acılarla yaşatmaya çalışmanın daha büyük bir zulüm olduğunu düşünüyorum.
Çevremde son dönemde çok fazla ağır hasta bakan insan var, baktıkları hastaların iyileşme imkanı %1 acılar içinde yaşıyorlar. Yaşadıkları hayattan ne zevk alıyorlar, ne de yaşadıklarının farkındalar hasta olanlar. Bile isteye çocuğunuzun acı çekeceği bir hayata gelmesine göz yummayarak sorumlu bir ebeveyn gibi davranmışsınız. Şu anda yapabileceğiniz en iyi şey doğmamış yavrunuzun anısını onurlandırmak.
Benim nacizane tavsiyem yapabildiğiniz kadar hayır yapın bebeğiniz için. Hatta mümkünse her sene onun adına bir fidan dikin. Onun ömrü dünyaya nefes olsun.
başınız sağolsun.
 
Ya kıyamam size, sarılmak istedim.
Lütfen katil gibi hissetmeyin, çok zor bir sınavla sinanmissiniz.
Allah'ım bundan sonrasında güzellikler yaşatsın.
Kararın doğruluğu yanlışlığı herkese göre değişir.
Engelli olacağı bütün Dr lar tarafından onaylanan bir bebeği dünyaya getirmemek o bebeğe de iyilik bile olabilir..
Çok çok zor bişey.
Allah gönlünüzü ferahlatsin, üzmeyin kendinizi.
 
Doğursaydınız çocuk için eziyet olacaktı.ona her baktığınız da acısını gördüğünüzde neden yaptım diyebilirdiniz. Ayrıca belli bir yaşa geldiğinde ,bile bile beni neden hayata getirdiniz diye size tepki de gösterebilirdi .ben böyle durumlarda duygusaldan ziyade, mantıklı karar alınması yönündeyim.
 
Merhaba herkese. Yaşadıklarım çoğu insana ters gelebilir, manevi dini yönden bunun farkında olarak yazıyorum. Anlatınca da geçmeyecek biliyorum ama ihtiyacım var konuşmaya.
Eşimle 8 sene birliktelikten sonra evlendik çok güzeldi her şey, eşimden ailesinden yana bir sıkıntı görmedim her şey hayal ettiğim gibi gidiyordu. Bir yıl sonunda çocuğumuz olsun istedik genç yaşta nasip olsun büyür dedik ben 26 yaşındayım eşim 28 yaşında. İlk denediğim ay hamile olduğumu öğrendim nasıl mutluyuz havalara uçtuk. Kısaca anlatıcam kızımız olacaktı o ilk heyecanlar duyguları sonuna kadar bizde yaşadık. 4. Aydan sonra testlerde hep bir şeyler ters gitmeye başladı sonrasında yurt dışına tahlil gönderdik, 3 kere amniyosentez oldum berbat zamanlardı.
Bebeğimizde çok nadir görülen bir genetik hastalık tespit edildi tanısı konuldu. Şehir şehir gezdik görmediğimiz doktor kalmadı, işten ücretsiz izin aldım gün içinde bile belki birkaç tane doktora gidiyordum birisi de yok bir şey desin diye.
Bebeğimizde doğduktan sonra başlayacak nöbetler olacağını zihinsel ve bedensel engelli olacağı konuşamayacağı, yürümesi belki fizik tedavi ve destekli olursa o şekilde olacağı, beslenmesinin ağızdan olmayacağı doğar doğmaz bir kaç tane operasyon geçirip tedavilere başlanacağı ve daha bir sürü şey söyleniyordu..
Bize karar verin dediler. Karar ver doğuracak mısın.
Ben bu sürede 6.5 aylık hamile olmuştum hiç bir doktora inanmak istemedim bir umut aradım kesin değildir yanılırlar dedim hep ama sona gelmiştik.
İnsan nasıl çocuğunu öldürme kararı vermek ister ki. Bu cümle hiç beyninden çıkmadı..
Eşimle oturduk artık çok yorulmuştuk ne dicez ne yapacaz bilemiyorduk rüya olsun bunlar diye dua ediyordum gece gündüz.
Ama biz yenik düştük yeteri kadar belki de anne baba duygusu oluşmadı mı diyorum bebeğimizi aldırdık. Onun iyiliği için dedik ne kadar doğru oldu bunun kararını biz vermemeliydik canı veren Allah bize mi düştü büyük günaha battık bunlari baştan da biliyorduk tabi. İnanır mısınız bilmem ama karıncayı incitmeden insanlardık biz..
Şimdi çok kötüyüm utanıyorum duygularım çok karışık bir yandan çocuğumu kucağıma aldığımda öyle acı çekmesini görmek istemezdim elbette herkes gibi ama diyecek sözüm yok. Bunların hiç biri bahanem olamaz.

kendinize eziyet etmeyin.
doğursaydınız büyüdüğünde sizler öldüğünüzde kim ilgilenecekti bunlarıda düşünün.
ayrıca çocuğunuz diğer çocuklar gibi koşup oynayamadığında hayatını hastanelerde geçirdiğinde mutlu bir birey olmayacaktı buna hakkınız yoktu zaten.
 
Siz doğacak olan evladınız icinc en doğru kararı vermissinizdir buna eminim. Zordur elbet zor olmaz mı ama bundan sonrasına bakmanız lazım. Dini konuda birşey diyemem ortada hayati bir risk varmış siz de böyle yapmışsınız. Daha fazla kendinizi uzmenize yipratmaniza gerek yok lütfen bir psikologa gidin ve gelecekte olacak evlatlariniz için sağlam bir psikoloji edinin.
 
Teşekürler ederim. Kendimden utanıyorum hayatım 6 ay içinde karardı. Ben böyle bir insan değildim diye kendime kızıyorum. O kadar hayat dolu yardımsever insana hayvana değer veren bizler kendi canımız kanimizdan vazgeçtik. Kendimi katil hissediyorum öyleyim. Destek alıyorum ama.. Bir karar verdik arkasında durmalıyız her şeyin farkındayım yine de gönlüme söz geçmiyor bazen teşekkür ederim
Belki kızanlar olacak ama bana tam tersi engelli çocuğu "Allah verdi" diye bile isteye dünyaya getirenler bencil geliyor. Kendi vicdanlarını rahatlatmak için çocuğa eziyet ediyorlar.
Annemin teyzesinin kızı zihinsel engelliydi. Annesi öldükten sonra başına gelenleri anlatsam 1 yıl kendinize gelemezsiniz ki annesi son nefesine kadar bebekler gibi baktı ona.
Katil filan değilsiniz, zor da da doğru kararı vermişsiniz. Bebeğiniz acı nedir görmeden melek olup cennete girmiş. Başınız sağolsun.
 
Back