2007 de üye olmuşum buraya..
Dile kolay 11 yıl geçmiş.
Bu geçen zamana dayanarak, bugün rahatlıkla ifade edebilirim ki; iletişim çağı denilen bu rezalet çağda iletişim kurmak konusunda giderek daha da kötüye gidiyoruz.
Birbirimizi kolayca sevmek yerine kolayca nefret ediyoruz.
Karşımızdakinin hayatta nasıl bir mücadelesi olduğunu, hangi kırıklardan geçip geldiğini bilmeden onu tek bir an, tek bir sözle değerlendiriyoruz.
Kılıçlar çekili, mermi yuvaya sürülmüş, ağızlar köpük köpük.
Bekler gibiyiz sanki.. ufacık bir söz etsin de karşıdaki içimizdeki hayata küs yanımızı ortaya çıkartıverelim.
Uslüp zaten yerlerde sürünüyor. Sanat yok, okumak yok, kendini geliştirmek yok. En kolay şeyi seçiyoruz: Meydan savaşı.
Ancak ne yazık ki bu savaşın kazananı yok. Olmayacak da.
Kendimizi bitirdik.
Dünyayı zaten yedik.
Ülke genelinde var bu rezalet gidişat.. Doğal olarak "insan" ın olduğu her yerde de geçerli. Burada da.
Ne yazık ki.
Geçmiş olsun. Kalın sağlıcakla.