- 23 Kasım 2015
- 2.980
- 4.988
- Konu Sahibi LargeGemini
- #1
Aslında minik bir ele minik bir kuzuya ailecek ihtiyacımızın yoğun olduğu dönemlerdeydik ailecek; Çünkü ablam 7 yıllık evliliği boyunca çocuğu olmadı ve bu bizi çok yıprattı o yüzden evlenir evlenmez Bebek istiyodum hem o mutluluğu yaşamak hemde ailemin bütün herkesin torunlarına gıpta ile bakmasındansa artık torun heyecanını yaşamalarınu istiyodum.
Evlendim ve ilk ay hamile kaldım kimseye söylemedim o duyguyu yaşamak isteyen ablama ilk müjdemi vermek istiyodum ama olmadı çünkü düşük yaptım kimyasal gebelikmiş ve ben yıkıldım sonra tekrar korunmadım kimileri düşükten sonra kendilerini hazır hissetmezler aylarca ama ben bir ay bile negatif sonuca katlanamazdım
O yıkımı atlamak zor oldu ama ikinci ay tekrar hamile kaldım ve heran tekrar kaybedecekmişim sanıyodum taki doktorum "fıstık gözün aydın kimyasal değil" diyince dünyalar benim oldu ama 9 ay boyunca hep tetik üstündeydim kaybetmeyi birkere yaşayan anlar ne hissettiğimi velhasıl 40 haftamı doldurmama 3 gün kala sabah saatlerinde hafif bi kırmızılık gördüm çamaşırımda bekledim o gün hatta pazara bile gittim annemle akşam saat 7 buçuk saatlerinde hafif bi ıslaklık derken ılık sular akmaya başladı ve miniğim gelmek için adım adım yaklaşıyodu içim kıpır kıpır heyecanlı ordan Oray'a koşturuyorum eşimi aradım oda telaşlı ve korkulu bi şekilde geldi ve hAzırlandık ve evden çıktım tabi ben gülerek gidiyorum daha hiçbişeyin farkında değilim
Ebeler kontrol ettiler ama hiç açılmam olmadığı için beni hazırlayıp odaya yolladılar hazırlandığım sıralarda benden önce bekleyen bi hamile bayanda var ben nstye bağlıyken bi bayan da sancılanıp geldi ama onun sancıları çok olmadığı ve suyu gelmediği için eve yolladılar benide odaya aldılar daha doğuma vardı ben o saatlerde daha hiçbişeyin farkında değildim tabi taki saat birbuçuk iki Olana kadar sıklaşmaya başladı ve dakikalar geçtikçe benim bağırışlarım odayı inletti ağrı eşiğim çok düşükmüş ve suyum erken geldiği için açılmam olmuyodu
Benim bağırışlarım doğum yapan bayanları rahatsız ettiği için hemşirelere şikayet etmişler bizde doğum yaptık ama böyle bağırmadık rahatsız oluyoruz demişler ve hemşireler beni bu yüzden doğumhaneye aldılar o sancılar içinde bu duyduklarım beni üzmüştü saniyeler yıllar gibiydi sancılar okadar Can'ımı yakıyodu ki ama açılmam olmuyodu benimle beraber olan bayan doğum yapmıştı nst ye bağlıyken suyu gelmeyip eve gönderilen bayan sabah saatlerinde tekrar gelip doğumu gerçekleşmi ben hala yapamamıştım ve yapamayacam dedim herkes yapabildi başarabildi ben buradan sağ çıkamayacam dedim ve onca saat sonunda saat 8 gibi ebe kontrol etti ve çatala alın doğum başlamış dediler ve ben o an artık kuzum geliyo deyip çatala geçtim ama çok zor bi doğum olduğu için ıkınamıyodum sanki karnım patlıyacaktı bağırıp karnım patlıyo dayanamıyom dedim neyseki doktorum geldi ve doğum başlamıştı hemşireler Bebek erken gelsin die karnıma bastırıyorlardı ama ben yapmayın bebeğimin başı ezilecek diye yalvardım onlarda tamam deyip benim ıkınmamla bebepin gelmesini beklediler ama gelmiyodu çok zorlandım olmayacak kalkamayacak sandım ve bi baktım bebeğim çıkmıştı o an şükürler ettim bebeğimi silip kollarıma verince anlatılmaz bi duygu bu güne kadar yaşadığın herşeyin boş olduğunu ve çok büyük birşey başardığını anlıyosun ama gerçek şu ki doğum gerçekleşene kadar süren 12 saatte yaşadığum acıları unutmam mümkün değil ve doğum kolay birşey değilmiş bunu anladım neyse bebeğim kollarımdaydı ve öpüp kokluyorum sen benimsin öylemi diyerek ağladım sonra fotoğrafımızı Çek'in dedim ebelere ve hep birlikte doktorum ebeler bebeğimle beraber foto çektiler sonra dikişler atılmaya başlandı ama her dikişi canlı canlı hissettim her ne kadar 3 tane uyuşturucu iğne yapılmasına rağmen ordada çok Can'ım yandı ve hele şükür beni odaya götürdüler annem ağlamaktan gözleri şişmiş çok korkmuş o doğumhaneden çıkamayacam sanmış çünkü o çığlıklarım acılarıma tanık oomuştu sonra elim geldi alnımdan öptü geçmiş olsun hayatım dedi bak bebeğimiz burda dedi ben hala yaşadım Şok'u atlatamadığım için ağlıyodum tutamadım kendimi
Ve aradan 38 gün geçti bende bebeğimde çok iyiyiz atlattık çok şükür ama unutamayacağım büyük bi deneyimdi kızlar benim doğum hikayemde böyle biraz uzun oldu ama paylaşmak istedim her dakikayı...
Evlendim ve ilk ay hamile kaldım kimseye söylemedim o duyguyu yaşamak isteyen ablama ilk müjdemi vermek istiyodum ama olmadı çünkü düşük yaptım kimyasal gebelikmiş ve ben yıkıldım sonra tekrar korunmadım kimileri düşükten sonra kendilerini hazır hissetmezler aylarca ama ben bir ay bile negatif sonuca katlanamazdım
O yıkımı atlamak zor oldu ama ikinci ay tekrar hamile kaldım ve heran tekrar kaybedecekmişim sanıyodum taki doktorum "fıstık gözün aydın kimyasal değil" diyince dünyalar benim oldu ama 9 ay boyunca hep tetik üstündeydim kaybetmeyi birkere yaşayan anlar ne hissettiğimi velhasıl 40 haftamı doldurmama 3 gün kala sabah saatlerinde hafif bi kırmızılık gördüm çamaşırımda bekledim o gün hatta pazara bile gittim annemle akşam saat 7 buçuk saatlerinde hafif bi ıslaklık derken ılık sular akmaya başladı ve miniğim gelmek için adım adım yaklaşıyodu içim kıpır kıpır heyecanlı ordan Oray'a koşturuyorum eşimi aradım oda telaşlı ve korkulu bi şekilde geldi ve hAzırlandık ve evden çıktım tabi ben gülerek gidiyorum daha hiçbişeyin farkında değilim
Ebeler kontrol ettiler ama hiç açılmam olmadığı için beni hazırlayıp odaya yolladılar hazırlandığım sıralarda benden önce bekleyen bi hamile bayanda var ben nstye bağlıyken bi bayan da sancılanıp geldi ama onun sancıları çok olmadığı ve suyu gelmediği için eve yolladılar benide odaya aldılar daha doğuma vardı ben o saatlerde daha hiçbişeyin farkında değildim tabi taki saat birbuçuk iki Olana kadar sıklaşmaya başladı ve dakikalar geçtikçe benim bağırışlarım odayı inletti ağrı eşiğim çok düşükmüş ve suyum erken geldiği için açılmam olmuyodu
Benim bağırışlarım doğum yapan bayanları rahatsız ettiği için hemşirelere şikayet etmişler bizde doğum yaptık ama böyle bağırmadık rahatsız oluyoruz demişler ve hemşireler beni bu yüzden doğumhaneye aldılar o sancılar içinde bu duyduklarım beni üzmüştü saniyeler yıllar gibiydi sancılar okadar Can'ımı yakıyodu ki ama açılmam olmuyodu benimle beraber olan bayan doğum yapmıştı nst ye bağlıyken suyu gelmeyip eve gönderilen bayan sabah saatlerinde tekrar gelip doğumu gerçekleşmi ben hala yapamamıştım ve yapamayacam dedim herkes yapabildi başarabildi ben buradan sağ çıkamayacam dedim ve onca saat sonunda saat 8 gibi ebe kontrol etti ve çatala alın doğum başlamış dediler ve ben o an artık kuzum geliyo deyip çatala geçtim ama çok zor bi doğum olduğu için ıkınamıyodum sanki karnım patlıyacaktı bağırıp karnım patlıyo dayanamıyom dedim neyseki doktorum geldi ve doğum başlamıştı hemşireler Bebek erken gelsin die karnıma bastırıyorlardı ama ben yapmayın bebeğimin başı ezilecek diye yalvardım onlarda tamam deyip benim ıkınmamla bebepin gelmesini beklediler ama gelmiyodu çok zorlandım olmayacak kalkamayacak sandım ve bi baktım bebeğim çıkmıştı o an şükürler ettim bebeğimi silip kollarıma verince anlatılmaz bi duygu bu güne kadar yaşadığın herşeyin boş olduğunu ve çok büyük birşey başardığını anlıyosun ama gerçek şu ki doğum gerçekleşene kadar süren 12 saatte yaşadığum acıları unutmam mümkün değil ve doğum kolay birşey değilmiş bunu anladım neyse bebeğim kollarımdaydı ve öpüp kokluyorum sen benimsin öylemi diyerek ağladım sonra fotoğrafımızı Çek'in dedim ebelere ve hep birlikte doktorum ebeler bebeğimle beraber foto çektiler sonra dikişler atılmaya başlandı ama her dikişi canlı canlı hissettim her ne kadar 3 tane uyuşturucu iğne yapılmasına rağmen ordada çok Can'ım yandı ve hele şükür beni odaya götürdüler annem ağlamaktan gözleri şişmiş çok korkmuş o doğumhaneden çıkamayacam sanmış çünkü o çığlıklarım acılarıma tanık oomuştu sonra elim geldi alnımdan öptü geçmiş olsun hayatım dedi bak bebeğimiz burda dedi ben hala yaşadım Şok'u atlatamadığım için ağlıyodum tutamadım kendimi
Ve aradan 38 gün geçti bende bebeğimde çok iyiyiz atlattık çok şükür ama unutamayacağım büyük bi deneyimdi kızlar benim doğum hikayemde böyle biraz uzun oldu ama paylaşmak istedim her dakikayı...
