Insallah çok istiyorum.Ama yaşım 26 oldu karşıma çıkanlarda o kadar olmaz insanlar oluuoki ümidimi yitirmekten korkuyorumcanım
Delikli boncuk yerde kalmaz der babaannem yani biri alır boynuna takar kolye yapar
Elbet sende evleneceksin zamanı gelince
Rabbim hakkında hayırlı olanı versin pişman etmesin
Ama evde durma dışarı çık kurslara katıl yeni insanlar tanı yeniliklere açık ol arkadaşlıklar kur
O niyee biz ölelim?
Aynı durumdayım. Sinirlerim bozuk ağlayıp duruyorum ben de şu an hatta.Bu pazar gününde evdeyim.Çalışmak için tek başıma şehir değiştirdim.26 yaşındayım.O kadar çok istiyorumki hayatıma birinin girmesini.Hayırlı bir insanın girmesi için dua ediyorum.Ama o kadar uygun olmayan insanlar çıkıyor ki karşıma ümidimi yitirmek üzereyim.Para bekleyen zenginlik meraklisi bi kızda değilim.Niyetim sadece sevdigim sevildigim bi insanla evlenmek, degerli hissetmek.Etrafimdakiler hep küçük yaşıtlarım evleniyor mutlular.Bende evlenmek icin evlenmemek istiyorum.Kimsenin mutlulugunda gozum yok .Sadece bende olayim istiyorum.Ister istemez de imreniyorum.Benim gibi bu durumu yaşıyanlar var mı? Eşlerinizle nerede tanıştınız? Sanirim yanliz olecegim
Bizim taraflarda öyle görücü usulu yok ki.Sevmedigim biriyle de evlenmek istemiyorumBu kadar ihtiyacınız varsa söyleyin konu komşuya, uygun birisini bulsunlar size. Görüşürsünüz dışarıda, beğenirseniz birbirinizi devamı gelir.
Görücü usulu deneyin. :) Yani ne denir ki bu soruya? :)
Sahi mi bence hic iyi değilBende sana özendim desem
25 den sonra toplum baskisi basliyo sanirim. Genel olarak erken degil hatta gec kalmis gibi goruyolar hattaBu evlilik konuları beni benden aldı bugün. Yaşlar da 25-26 hep, gençliğinize yazık.
Bende öyle. Ister istemez uzuluyo insan.Hayatini kurmus duzenini kurmus kisilerde sacma bulabiliyo bazenAynı durumdayım. Sinirlerim bozuk ağlayıp duruyorum ben de şu an hatta.
Yaşınız henüz genç ümitsizlik için çok erken. İlkokul arkadaşım. Ama genelde arkadaş ortamında çalıştığı ortamda sevgi aşk ilişki evlilik yaşayanlar daha fazla en azından çevremdeBu pazar gününde evdeyim.Çalışmak için tek başıma şehir değiştirdim.26 yaşındayım.O kadar çok istiyorumki hayatıma birinin girmesini.Hayırlı bir insanın girmesi için dua ediyorum.Ama o kadar uygun olmayan insanlar çıkıyor ki karşıma ümidimi yitirmek üzereyim.Para bekleyen zenginlik meraklisi bi kızda değilim.Niyetim sadece sevdigim sevildigim bi insanla evlenmek, degerli hissetmek.Etrafimdakiler hep küçük yaşıtlarım evleniyor mutlular.Bende evlenmek icin evlenmemek istiyorum.Kimsenin mutlulugunda gozum yok .Sadece bende olayim istiyorum.Ister istemez de imreniyorum.Benim gibi bu durumu yaşıyanlar var mı? Eşlerinizle nerede tanıştınız? Sanirim yanliz olecegim
Insallah sizinde mutlulugunuz bozulmasınYaşınız henüz genç ümitsizlik için çok erken. İlkokul arkadaşım. Ama genelde arkadaş ortamında çalıştığı ortamda sevgi aşk ilişki evlilik yaşayanlar daha fazla en azından çevremdeHakkınızda eeen hayırlısı olsun inşallah
Bende anlamam ama icim sıkılıyo ister istemez.Etrafimdakilerin yaslari daha kucuk oldugu ve evli ya da evlilik yolunda olduklari icin galiba gec gibi hissediyorum ister istemez.Bide karsima bekledigim insan cikmazsa diyeAstrolojiden de zerre anlamam ama ne oldu Merkur'un başı mı döndü? Venüs mu geriledi? Bu hafta kaçıncı 26 yaş üzgünlüğü?
Cillop gibi yaştasınız. Geleceğin kaygısını yaşayacağınıza eğlenmenize baksanız keşke.