Herkese merhaba, aslında burada uzun süredir kullandığım bir hesabım var ama oradan yazmaya çekindiğim için yeni bir hesap açarak yazıyorum..
Biraz uzun olacak kusura bakmayın ne olur okuyun çok ihtiyacım var yorumlarınıza artık ne yapacağımı şaşırdım gerçekten. Benim derdim annem. Çok değişik huyları var psikolojik olarak problemli bir insan ama bunu ona asla söyleyemem kabul etmez. Annem çalıştığı için beni o büyütmedi yengem büyüttü küçükken annemle geçirdiğim zaman az ama onları da hep kötü hatırlıyorum. 20 yaşındayım 2 3 sene öncesine kadar küçüklüğümden beri annemden çok şiddet gördüm. Babam çok sessiz bir insan anneme karşı annem beni döverken bir kez olsun karşı çıkmadı kızını savunmadı. 5 - 6 yaşlarındayken sebepsiz yere beni hep dövdüğünü çok iyi hatırlıyorum unutamıyorum hiç.
Hayatımda hiç böyle bir insanla karşılaşmadım hep kötümser her şeye kötü yönden bakar. Onun söyledikleri hep doğrudur her şeyi bilir ondan başka kimse bir şey bilmez kimseyi beğenmez herkese önyargıyla yaklaşır. Erkek arkadaşım var ailesi karadenizli olduğu için sevmiyor hergün ama hergün sana evlenince şöyle yaparlar böyle yaparlar diye başımda anlatıyo hakaret ve küfür kullanarak bıktım artık bu lafları dinlemekten herkesten,her şeyden soğuyorum onun yüzünden.
Yurtdışında okuyorum Allahtan hep evde değilim ama istiyorumki herkes gibi ben de evime geldiğimde huzur bulayım annemin babamın yanında güvende huzurlu hissedeyim ben bu duyguyu hiç hissedemedim.Babam da aynı ikisinden de hiç sevgi görmedim bu yaşıma kadar. Evde çok az süre kalıyorum ama o sürede yine hiç rahat vermiyor bana. Sürekli hizmet istiyor ben tabi ki yaparım onun evladıyım ama o köleliğe kadr götürüyo işi, ayaklarına çoraplarını giydirip çıkarıyorum o kadar bebek gibi hizmet ediyorum. Gece uyuyorum gelip uyandırıyo kalk kardeşinin üstü açılmış ört diye içeriye oturmaya gdiyo.Evde kaldığım toplam 20 gün evin bütün işi bende, eve geliyor girdiği andan itibaren başlıyor küçük bir eksiğimi yakalasın hemen sen nankörsün hiçbişey hak etmiyosun milletin kızları neler yapıyo falan böyle bağırmaya başlıyo. Ben daha ne yapmalıyım bilmiyorum gerçekten. Akşam oturuyoruz durup dururken bana bakıyor küfür ediyor mesela dizi izliyo bi anda bana dönüyo senin ağzına s... diyo
Sürekli ilk çocuğum erkek olsun istedim seni öğrenince çok üzüldüm.. doğduğundan beri babaannene benziyosun seni o yüzden sevmiyorum diye anlatıyo bana. İnsanların yanında beni kötülüyor hakaret ediyor küfür ediyor
Erkek arkadaşımla tanıştırdım onun yanında anlatıyo
Ne desem anlatamıyorum kavga ediyoruz kimsenin lafını asla dinlemez. Evde hepimiz yıllardır ona göre yaşadık hala da öyle. Yaptığı o kadar şey var ki utancımdan kimseye anlatamıyorum bunları ama benim de artık psikolojim bozuldu.
Mesela bir kere, liseye gidiyodum. Teyzemin çocuklarıyla beraber büyüdük. oğlu öz abim gibi. Bi gün çağırdığı bi yere misafirliğe gitmek istemedim yaşlı birinin eviydi teyzeme gittim abimin yanına. Sırf onla misafirliğe gitmedim diye abimle aramda kötü anlamda bişeyler olduğunu söyledi ne küfürler hakaretler etti bana
hem de babamın yanında babam tek bir şey bile demedi
( Allah aşkına insan öz kızına bunları yapar mı bişey söyleyin içinizde kız çocukları olan var
Dışarıya çok farklı anlatıyo ben kızımı prenseler gibi yetiştiriyorum mükemmel anneyim hiçbişeylerini eksik etmiyorum.. Böyle olunca kime dert anlatmaya çalışsam aa sen gençsin şimdi ondan öyle dşünüyosun annen dört drtlük bi anne diye bana suç buluyolar.
İşte böyle bunlar sadece bir kısmı daha neler neler var. Şuan karşımda oturuyor ona bakınca nefretten başka bir şey hissedemiyorum ben asla istemem böyle olsun ama kendime engel olamıyorum çok üzülüyorum kendimi çok yıpratıyorum bunun için
(( ne yapacağımı bilemiyorum bana bir akıl verin nolur