Annelerimizde "Damat evindeyim, aman dikkat edeyim." gibi bir psikoloji oluyor. Yani biraz çekingen oluyorlar. Benim anneciğim 2 yıldır bebeğime baktığı halde, hala birşeyleri sorarsak çekinip "hayır" dediği olur. Epey yol aldık ama hala izleri vardır "damat evindeyim" psikolojisinin.
Bu bakımdan anneni anlaman ve hak vermen lazım. "Erkek milleti türlü türlü huyu var, kurulandığım havlu yüzünden kızım laf duyar." psikolojisi içine girmiş herhalde.
Burada kritik nokta şu, eşiniz onlara bunu hissettirecek yapıda huysuz bir insan mı? Eğer öyleyse işiniz zor, hem annenize rahat hissettirmek hem de eşinizle mücadele etmek zorudnasınız.
Ama yok eğer eşiniz öyle biri değilse yenilende içilende gözü yoksa, o da sizin ailenizi ağırlamaktan gocunmuyorsa biraz annenize göre davranın. O nasıl rahat edecekse öyle yapın. Sormadan hazırlayın, sormadan verin. Havlu mu vereceksiniz, en güzelini çıkarın hazırlayın, "annecim koydum odana havlunu." deyin. İyisiydi kötüsüydü yorum yapmayın. Kadına duş jelini kullanıp kullanmadığını bile sormuşsunuz. Tamam anneniz biraz fazla hassas ama siz de biraz ayıp etmişsiniz. İyi niyetle bile olsa duşta ne kullandığı bir insana sorulmamalı. Biraz kendinizi yerine koyun. Samimi olmadığınız bir misafirlikte size "Menemen yapayım mı?" diye sorsalar, "Oh çok iyi olur, canım çekti hadi yapalım." mı dersiniz? Yoksa "Siz bilirsinizi, pek aç da değilim zahmet etmeyin." mi dersiniz? Elbette ikincisi. Tabi ki şimdi "ama misafirlikte değil, annem benim evimde, aramzıda samimiyet olsun istiyorum" diyeceksiniz. Ama öyle değil, şimdi o kızının evinde ama aynı zamanda damat evinde. Eşinizi iyice tanıyıp huyunu suyunu öğrenen kadar, ondan emin olana kadar sürecek bu biraz. Zamanla azalır ama bu konud açekingenliği de varsa sıfıra da inmez. Size düşen gönlünü yapmak.
Dert etmeyin. Anneniz sizin canınız, bundan sonra sormadan etmeden aşırı hevesli görünmedne hazırlayın, güzelce ağırlayın.
Onlar benim ailem ya, menemen yapalım mı desem nolurki, ben bekarken de böyleydim, samimiyetten dedim, ayrıca yapalımmı demedim, yapayım dedim.Yapalımmı desem nolur ki, ne varki çekinecek bu kadar süzülecek.
Sormadan götürdüğümde yemiyorlar bazen o yuzden sormuştum.
eşim hiç karışmaz hiçbirşeye , hatta fazla fazla yesinler ister asla hiçbişeyi sorun etmez,annemde bunu çok iyi biliyor, ayrıca eşim çalışıyor zaten evde değil ki.
Duş jelini sormamda samimiyetimdendi, çok terliyorum demişti, bende mis gibi olsun diye söyledim,çekinir kullanmaz diye,bunu bile ben ayıp etmişim haklısın, diyorum zaten ben hatalıyım suç bende.
Beni yoruyor yordu sadece onu demek istedim, ben onlara gittiğimde, ısrarla kurabiye yapalım şunu yapalım bunu yapalım vs diyor zorla yaptırıyor olur yapalım diyorum, tabaklarımızı dolduruyor,bende istiyordum beraber yapalım vakit geçirelim,ben onların ne yiyeceklerini biliyorum ama samimiyetten sordum başka neden sorabilirim ki ben kızıyım, ondaki hevessizlik beni üzdü.
ayrıca yani ailem,ne var sorsamda, hadi konu komşu olsa tamamda ailem ya,o yuzden anlamadım gitti,bunaldım.
nerden bileyim herşeye hayır diyeceğini, biz peynir zeytin yiyoruz diyeceğini böyle düşündüğünü, sanki yabancıymış gibi süzüleceğini,sormamdan rahatsız olacağını ben bilemedim.
girdim mutfaga yaptım ne yapacaksam, asap bozuklugundan kurabiyeye kabartma tozunu koymayı unuttum,
hiçbişey sormuyorum sormayacağım da zaten.Gerçekten çok zor,insanları memnun etmek.Hiçbir kötü niyetim yoktu sorarken de, güzel şeyler yapalım beraber istemiştim.