Eğitim araştırma hastanesinde kürtaj sonrası kanama kontrolü için çatal denen koltuğa almışlardı. Araba farı gibi lambaları yaktılar, ben gözümü ovuştururken karşımda 15 stajyer dizilmişti. Ben ezilip büzülürken biri telefonunu çıkardı, “yok artık fotoğrafını da mı çekeceksiniz?” Diye haykırmıştım, meğer çağrı gelmiş odadan çıkmıştı. Rahatsız edici bir durum evet ama sağlık mevzu bahis olunca insan şifa için çok da dert etmemeli.
Evlenirken de verem için röntgene girmiştim, görevli hanımefendi “sütyeni çıkartın atletle kalın geliyorum” demişti. Tabii ben atlet giymeyen biri olduğum için kadın geldiğinde memintolar ortadaydı. Bir bana bir memelere bakıp “atletinizi çıkartmanıza gerek yoktu” demişti beni sapık belleyip. Yok işte atlet arkadaş yok, sanki çok meraklıyım memeleri göstermeye. Bu da böyle bir açık saçık anımdır.