Çok sevdiğiniz arkadaşınız mutsuzsa siz ne yapardınız?


Şartlara göre değişir. Yakın arkadaşınız konum olarak da gelip yanınızda olabilecek bir mesafede mi? Şehir dışında vs ise her zaman yanınızda olması zor. Okuyor mu, çalışıyor mu bilmem ama cidden yoğun bir hayatı var mı mesela yanınızda olmasına engel olabilecek kadar?
Bu bahsettiğiniz yakınınız sizin için ne kadar önemli? Yani herhangi bir akrabanız ise etkilenebileceğinizi düşünmemiş olabilir. Ancak sizin için gerçekten çok önemli ve değerli biri ise bunu bildiği halde size destek olmaması çok saçma olur.
Bir de mesela cidden çok yaşlı aylardır hastahanede vs yatan biri ise de kendince önemsememiş olabilir.
Mesela benim arkadaşımın dedesi hasta 2 senedir bugn yarın ölür gözüyle bakıyorlar. Bir süre hastahanede yattı sonra eve çıkardılar ama baya ağır yatalak durumda. Doktor sabaha bile çıkmaz demiş üstüne 2 haftadır hayatta. Ben başka şehirlerdeyim şimdi bu durumda yanında olamıyorum. Gitsem ne değişecek? 2 senedir bekliyorlar ve bir 2 sene daha yaşayıp yaşamayacağını bilemeyiz ki.. Ne kadar yanında kalabilirim sonuçta, evim var eşim var işim var...
 
Ben hasta arkadaşlarımı çok merak ediyorum ama sürekli hatırlatıp canlarını sıkmak istemiyorum. Mesela hastadır, yorgundur üzerine gitme diyorum kendi kendime. Bunaltmak istemiyorum. Arada ararım, sorarım.Fakat arkadaşlara ya da eşine falan mutlaka sorarım nasıl durumu diye. Ameliyat sırasında yanında olmayı da çok istiyorum, uzak bir ilde. Daha çok yorarim gibi hissediyorum. Annem mesela ameliyat oldu, kimse gelip gidip rahatsız etmesin diye başka bir ile götürdük iyileşene kadar. Geçmiş olsun diye tüm eş dost gelip gidecekti. Velhasıl her iki taraf için de zor...
 
İnsanlar bazen ne diyeceklerini ne yapacaklarını bilemiyolar. Özellikle ölüm insanın bi şey söylemek zorunda hissettiği ama aslında söylenecek hiçbi şey de olmayan bi konu işte.

Gerçi birinin bi şey söylemesinden çok sizi dinlemesine ihtiyacınız vardır büyük ihtimalle. Ama soru sormak bile zor. Nasılsın desen mesela dalga mı geçiyosun yani, nasıl olabilir sevdiğini kaybeden/kaybetmek üzere olan bi insan. Teselli etsen zügürt tesellisi, gerçekçi bi çözüm yok çünkü ortada, önerebileceğin bi çare yok konu ölüm olunca. Bi ihtiyacın var mı, ne olursa yapalım desen cogunlukla yok sağol denir zira fiziki ihtiyacları arkadaslara gelene kadar akraba vs hallediyo, duygusal ihtiyaçlarını da insanlar genelde söylemiyolar. Mesela o mesajlaşmalarınızda ben kendimi çok yalnız çok kötü hissediyorum bi dışarı çıkalım nefes alalım deseniz gelmezler miydi arkadaşlarınız? Bence gelirlerdi. Gelmezlerse de zaten arkadaşınız degiller boşa konuşuyoruz o zaman. Ama insanlar bunu gurur meselesi yapıp söylemiyolar, illa geleyim göreyim desen belki tam tersi kimseyi göresi yok acıyı çeken kişinin bilemiyosun ki. Ne söylesen yanlış geliyo.

Yani özetle konu bu kadar zor yerden çıkınca çoğunluğun iletişim becerisi yetmiyo malesef destek sağlamaya. Ölümün kavram olarak yarattığı stresle şahsi olarak bile bas etmek zor, çogu kişi bi sekilde öyle bi sey kendilerine hiç olmayacakmış gibi yaparak, görmezden gelerek, bi son degil de bi baslangıc olduguna inanarak baş ediyor ölümle. Bi de bu ölüm tehdidi zamanı belirsiz soyut bi halden çıkmış somut bi hale bürünmüşse biri için, aynı baş etme yöntemini kullanıp o kişiyi hepten görmezden gelebiliyoruz ister istemez. Acı ama gerçek malesef.
 
Yanında olduğunuzu hissettirin ve elimden geleni yapmaya hazırım minvalinde konuşun.
Ölüm kaçınılmaz son maalesef yapılacak pek bir şey yok gibi
 
Aileniz neden yoktu
Doğum yaptığımda biraz gençtim üniversiteye gidiyordum ve evli değildim. Hata yaptım kısaca, bana küslerdi. Sonra torunlarına dayanamadılar tabi affettiler. Ama o soğuk sedyede tek başıma doğum sancıları çektiğim zaman için ben onları affetmedim. Neyse
 
Sağlıkla buyutun evladinizi
 
Gerçek dost Allah'ın bir mucizesidir benim için bulsam bırakmam Ama yok maalesef. Benim kötü günümde kimse yanımda değildi. Ya iki ay önce moralimin bozuk olduğunu fark ettiler kedim öldü dedim onu bile o kadar önemsiz buluyorlar ki konu değiştiriyorlar hatta hiç yorum yapmayan bile var içinden üzüldüğü şeye bak der gibi bir ifadeleri vardı resmen :) O yüzden kimseden bir beklentim yok artık.
 
Niye sık sık arayip yaninda oldugunu hissettirebilir hastanin durumunu sorabilir.Arkadasligin insanligin gereklerindendir bunu yapmak.
 
“Umma ki küsmeyesin” diye bir söz vardır. Bunu kulağımıza küpe etmemiz gerek diye düşünüyorum. Çünkü bu dünyada Allah dışında herkes bu şekilde hayal kırıklığına uğratıyor. İnsanlardan beklentinizi sıfıra düşürün insanlar vefasız ve düşüncesiz çünkü
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…