- 29 Mayıs 2023
- 108
- 28
- 25
-
- Konu Sahibi bayangamzeli
- #1
Ben de boyleyim. Sorunumun annem ve anneannem yuzunden oldugunu anladigimda biraz rahatlamistim. Annem de okulu birakmami kendi teklif etmisti. Maddi destek oldu dizinin dibinden gitmeyeyim diye. Psikiyatrimla arami bozmak icin yapmadigi kalmadi gercekler ortaya cikacak diye korkuyordu. Disari cikmaya kopegim yuzunden basladim 30 yasinda. Temiz hava spor iyi geldi. Komsularla merhaba merhaba kucuk sohbetler etmeye basladim. Baktim ki kilom, bakimsizligim kimsenin umrunda degil biraz daha rahatladim. Azar azar sosyallestim yani. simdi evliyim cocugum var annemle ve onun gibilerle gorusmuyorum. "Bos Ayna" isimli kitaptaki taktiklerle kendimi bastan yaratmaya calisiyorumBen kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var
Destek almadan bu sorunu cozemezsin. Herşey farklı olabilir"di" yerine her şey farkli olacak olarak kodlayin kendinize. Geçmişe üzülmek zaman kaybı gelecek için yatırım yapın.Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var
O kadar dogru ki. Hemen bir kitap onerisi. Gece Yarisi Kutuphanesi' ni okuyabilir bu konuda dertli olanlar. Biz hep saniyoruz ki kafamizdaki olay gercek olsaydi her sey harika olacakti. Oysa hayat sonsuz ihtimal uzerine kurulu. Degistiremediklerimiz geride kaldi ama gelecegi degistirmek elimizde.Destek almadan bu sorunu cozemezsin. Herşey farklı olabilir"di" yerine her şey farkli olacak olarak kodlayin kendinize. Geçmişe üzülmek zaman kaybı gelecek için yatırım yapın.
mesajinizi baştan sona okursanız sorunun ana kaynağını bulursunuz aslında ama ben yazayım.Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var
tamam okumak inanç güzel tabiki okunsun vs ama duayla olacak şey olsaydı dünyada tıp diye bir şey kalmazdı. Lütfen insanları yönlendirirken bir duayla her şey sonuca varacakmiş gibi yönlendirmeyin.Uyumadan önce ellerinize 3 ihlas 3 Felak 3 nas okuyup vücudunuza sürün birde Ayetel Kürsi ve amenarrasulu için de aynısını yapın. Bunlar şeytanların insanlara verdiği rahatsızlıklardir. Ve İslam'a yönelin daha iyi olursunuz insallah
Keşke psikolojik destek alsaydın psikolog la görüş psikaytr ilacı da kullan istersen konuşarak çözülecek bir şey değil bu...Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var
Bilmediğiniz konular hakkında keşke sussaniz konusmasaniz. Tecrübe ettiğim ve tecrübe eden birçok tanıdığım olduğu için buraya yazdım. Ayrıca bir sıkıntıya dusuldugunde duanın tavsiye edilmesi neden rahatsızlik duydunuz? Bende bunu anlamıyorum meditasyon yap desem eminim itiraz etmezsiniz. bizi yaratan, sıkıntılarımizdan haberdar olan hatta tıptaki bütün ilimleri derinlemesine bilen ve bize öğreten yaraticidan yardım istemek niye sizi rahatsız etti?tamam okumak inanç güzel tabiki okunsun vs ama duayla olacak şey olsaydı dünyada tıp diye bir şey kalmazdı. Lütfen insanları yönlendirirken bir duayla her şey sonuca varacakmiş gibi yönlendirmeyin.
islam inancına sahip milyonlarca insan var konunun islamla alakası olsaydı böyle olmazdık değil mi?
Aileden de kaynaklı olduğunu düşünüyorum siz kendinizi özgüvensiz yetersiz hissettiğiniz her anda sizi dahada yetersiz hissettirmişler hayatınızda size olumlu yaklaşan size kendinizi özgüvenli hissettiren hiç bir insan da çıkmamış o yüzden bu hissiyatı içinizden atamamıssınız. Bu noktadan sonra yapıcağınız şey kendinizi sevmeniz. Özgüven kazanmak sadece sosyal ortamlarda olmaz. Sen kendini sevmezken özgüvenli hissetmezken sosyal ortam ne fayda sağlasın ki iş sende bitiyor.Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var
Susması gereken birisi var tabii ama kesinlikle cevap verdiğiniz üye değilBilmediğiniz konular hakkında keşke sussaniz konusmasaniz. Tecrübe ettiğim ve tecrübe eden birçok tanıdığım olduğu için buraya yazdım. Ayrıca bir sıkıntıya dusuldugunde duanın tavsiye edilmesi neden rahatsızlik duydunuz? Bende bunu anlamıyorum meditasyon yap desem eminim itiraz etmezsiniz. bizi yaratan, sıkıntılarımizdan haberdar olan hatta tıptaki bütün ilimleri derinlemesine bilen ve bize öğreten yaraticidan yardım istemek niye sizi rahatsız etti?
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var
sorunlumusunuz?Bilmediğiniz konular hakkında keşke sussaniz konusmasaniz. Tecrübe ettiğim ve tecrübe eden birçok tanıdığım olduğu için buraya yazdım. Ayrıca bir sıkıntıya dusuldugunde duanın tavsiye edilmesi neden rahatsızlik duydunuz? Bende bunu anlamıyorum meditasyon yap desem eminim itiraz etmezsiniz. bizi yaratan, sıkıntılarımizdan haberdar olan hatta tıptaki bütün ilimleri derinlemesine bilen ve bize öğreten yaraticidan yardım istemek niye sizi rahatsız etti?
sonuna kadar katılıyorum fakat bu bir süreç bir iki günde dua edip geçecek birşey değilUyumadan önce ellerinize 3 ihlas 3 Felak 3 nas okuyup vücudunuza sürün birde Ayetel Kürsi ve amenarrasulu için de aynısını yapın. Bunlar şeytanların insanlara verdiği rahatsızlıklardir. Ve İslam'a yönelin daha iyi olursunuz insallah
"Dua da edilmeli" dediğinize göre sorunlu olan siz gibi duruyorsunuz. Madem edilmeli neyi çürütmeye calisiyorsun. Bende dua edilmeli dedim. psikiyatriye gitmemeli demedim. Sanki ben "aman sakın psikiyatriye gitme" demişim gibi konuşmanız çok komik. Bir insan kanser olsa, ameliyat olacak olsa, yeryüzünün en ağır hastalığına sahip olsa benim ilk tavsiyem dua etmesi olacaktır. Akabinde elbetteki en uygun yolla tedavi olmasi gerekiyor. Ama sizin gibiler dua ile tıp kelimesini yan yana görünce nevri dönüyor sanki tıp karşısında dua bütün etkisini kaybediyormus gibisorunlumusunuz?
rahatsız olmuşum gibimi duruyor? diyorum ki evet duada edilmeli ancak psikolojik sorunu olan bir insan dua ile bu sorunu aşamaz öyle olsa idi tıp diye psikiyatri ana bilim dalı diye bir şey olmazdı diyorum.
dua ancak iç ferahlığı verebilir ama beyinden kaynaklanan psikolojik vaka olan bir insanı bu buhrandan kurtaramaz.
meditasyon yapan bir insan degilim çok hoşuma gideceginide sanmıyorum.
tiptaki butun ilimleri allah biliyor ama o bilgileri size okudunuz diye yukleyip her hangi bir hastaliktan okuyarak kurtulmanizi saglamiyor sonuc olarak
Uzaktan izle bence yorumun çokta gerekli degilSusması gereken birisi var tabii ama kesinlikle cevap verdiğiniz üye değil