Çok rahatsızım, herşey farklı olabilirdi hissi beni sürekli ağlatıyor🥺üzgünüm yardım edin lütfen

"Dua da edilmeli" dediğinize göre sorunlu olan siz gibi duruyorsunuz. Madem edilmeli neyi çürütmeye calisiyorsun. Bende dua edilmeli dedim. psikiyatriye gitmemeli demedim. Sanki ben "aman sakın psikiyatriye gitme" demişim gibi konuşmanız çok komik. Bir insan kanser olsa, ameliyat olacak olsa, yeryüzünün en ağır hastalığına sahip olsa benim ilk tavsiyem dua etmesi olacaktır. Akabinde elbetteki en uygun yolla tedavi olmasi gerekiyor. Ama sizin gibiler dua ile tıp kelimesini yan yana görünce nevri dönüyor sanki tıp karşısında dua bütün etkisini kaybediyormus gibi
aç bak bakalım ilk mesajinda ne yazmışsin?
dua et sunu oku bunu oku tanidiklarim var gorduklerim var işe yaradı seytanin verdiği rahstsizlik vs vs.
e butun bunlari soylerken psikiyatriyede görünmelisiniz vs eklemeniz gerekiyor.

eklemeyince olay işte buna gidiyor dua ilemi çozecek butun sorunları yani diyoruz.
onuda gectim bir insana o duayı oku bu duayi oku demek zaten saçma belki hristiyan konu sahibi, yada hindu vs vs. belki de inançsiz
insanların dini inanışlarını neye inandıklarını bilmeden kendi bildiginizi gordugunuzu iddia ettiginiz seylere yonlendirmeniz sacma.
 
Psikiyatrinin yanında psikolog desteği almanız çok önemli. Bugüne kadar neler yaşadınız, neden bu hale geldiniz biz bilemeyiz son 8 yıldır bu haldeyim diyorsunuz.
Evet psikiyatri bir ilaç başlamış kullanıyorsunuz ama bunun yanında düşünce olarak aşmanız gereken engeller de var gibi duruyor.
Psikologa gidemeyecek olsanız bile online terapi alabilirsiniz. Pek çok internet sitesi var.
Bu desteği aldığınızı da kimseye bahsetmemenizi öneririm , sizi yeniden yetersiz hissettirip erken bırakmanıza sebep olabilirler
 
Ben kimseyle rahat konuşamıyorum kimsenin yanında rahat değilim bu aklımdaki olumsuz düşüncelere hakim olamıyorum sürekli olumsuz düşünüyorum sosyal fobim o kadar ilerledi ki evin için de bile bütün gün kaygılıyım.. Annemde sürekli eleştirir küçüklüğümden beri beni. Tek kızım kardeşim yok çok değersiz hissediyorum işe giriyorum insan içine zor çıkıyorum ellerim ayaklarım hep terliyo ateş basıyo yüzüm kızarıyo sanki bütün algılarım kapanıyo insanların dediklerini zor anlıyorum kaygılanmaktan aptal diyecekler diye korkuyorum konuşamıyorum sanki bir şey beni susturuyor ağzımdan iki kelime çok zor çikiyor ne yapacağım ben insanlarla konuşmaktan çok korkuyorum. Kaç kere üzerine gittim korkularımın işe girdim denedikçe sosyal ortama girdikçe açılırım dedim ama daha beter oldum pxr. İlacını kullanıyorum 2 ay olacak o da iyi gelmiyor boğazım düğümleniyor her saniye. Ne iş var ne evlilik 25 yaşıma geldim 8 seneden beri bu haldeyim liseyi de bu durum yüzünden bırakmıştım annem maddi olarak destekçi ama ne olduğumdan haberdar değil işe gittiğim zamanlar çok kaygılandım kadın işleri gösterirken elleri ellerime doğru bir geldi bu ne sen heyecan mı yapıyorsun ellerin çok terli diye bağırdı oysa ben kendi evimde de öyleyim hiç rahat değilim ne olacak özel psikoloğa gidemiyorum maddi durumumuz iyi ama annem olumlu bakmıyor ben ömrüm boyunca bu halde mi kalıcam çıldırmak üzereyim bütün gün evdeyim evdede rahat değilim sürekli iç sıkıntısı huzursuzluk tedirginlik bana önerecekleriniz neler annemin yanında telefonum çalsa heyecan yapıyorum var mı benim gibi olan çok desteğe ihtiyacım var🥺🥺
Neden boyle dusunjyorsunuz 25 yasinda genc bir bayansiniz etrafinizdaki insanlar neder diye hareket etmeyin siz kendinize yakistigi gibi konusup hareket edin bol bol Sesli kitap okuyun bence sizi bu hala annenizin baskisi getirmis olabilir kendinizi gelistirin bir psikyatri destegi alin mesela ama cok gencsiniz lutfen kendinizi ilaclara alistirmayin sosyalesin cevre edinin kendinizi gelistirin inanin kimse dort dörrdörtlük degil iki kelime yanlis konustunuz bir hata yaptiniz diye kimse sizi aptal gormez dar goruslu insanlar haric
 
X