Merhaba.. Nasıl başlamalıyım bilmiyorum sizden ne istiyorum onu da bilmiyorum sadece içimi dökmek istiyorum kimseye derdimi anlatamıyorum kimsenin bana acımasını istemiyorum , o rezil olsun istemiyorum ya da seviyorum geri dönüşü olmamasından korkuyorum bilmiyorum.3 yıllık evliyim eşimle çok ama çok severek evlendim oda benimle.Ya da öyle sandı bilmiyorum. Eşimmm.. Bir zamanlar gözlerine baktığımda saatlerce öylece kalmak isterdim şimdi ise gözlerimi kaçırıyorum bir boşluğa baktığımı görmemesi için. Bazen dokunmamasını hatta aynı yerde nefes almamayı diliyorum.o ise bunların hiç birinin farkında değil çünkü her hatasında her yanlışında ben kızdım bağırdım çağırdım ağladım ve sustum kapattım üzerini ben her hatanın üzerini kapattıkça o yaptığı hataların aslında ne kadar basit olduğunu düşündü ben ara ara yaptığı hataları söyledikçe sadece dırdırcı sürekli söylenen bir insan oldum . Halbuki üzüldüğüm hiç bir şeyin dibine kadar acısını çekemedim hep üzerini kapadım hamileydim beni aldattı bir süre ağladım bağırdım , sustum , gittim ama bebeğime bişey olcak korkusuyla ağlamaktan bile korktum affettim affetmeklede kalmadım ertesi gün oturup onunla kahvaltı ettim hiç bişey olmamış gibi . Hamileydim içip içip üzerime saldırdı kızdım ama affettim çünkü çocuğum babasız büyümemeli çünkü seviyorum . . Arkadaşlarıyla bir çıkar gece saat ikilere üçlere kadar gelmez Geç geldiğini söylerim kızarım o sağı solu yumruklar sonra affederim çünkü çocuğum var evde gürültü patırtı olmamalı çünkü sarhoşken yapıyor ayıkken yapmaz. Ailesinin durumu iyi ev aldılar sağ olsunlar .Ailesini hep ailem gibi benimsedim o ise ailemi hep küçük gördü annem babam bir kez olsun tek bir kötü söz söylemediler uzaktalar zaten ne arar ne sorar muhatap olmaz ona rağmen sevmez
İçip içip küfretmişliği var babama kahvenin yanına espirisine çikolata istedi diye ki ben ne hakaretleri ne sözleri sineye çektim çünkü .. bunun çünküsü yok yüz yüze gelmiyorlar zaten çok fazla muhatap olmazlar olur biter diye düşündüm sanırım aptal olunca bahaneler tükenmiyor insanda oysa ben kendimi hep güçlü sanırdım çocuğum olsa bile yanlışı kabul etmez silerdim diyordum … O kadar öfkeli kızgın ve kırgınım ki bana yaptıklarına değil benim içimde ki o en güzel duyguları öldürdüğü için . Dokuz aylık bir oğlum var o kadar neşeli o kadar sevimli ki babasını görünce sevinçten çıldırıyor onun o masumluğuna kıyıp çekip gidemiyorum hep öyle gülsün mutlu olsun istiyorum. Ben ise içimde biriktirdiğim her şeyden nefret ediyorum sanki binlerce sene patlamayı bekleten bir volkan var içimde her an her yeri yakacak gibi .Önceden hep geleceği düşünürdüm yaşlılığımızı; hayaller kurardım artık yarının hayalini bile kuramıyorum o ise bunun farkında bile değil.
İçip içip küfretmişliği var babama kahvenin yanına espirisine çikolata istedi diye ki ben ne hakaretleri ne sözleri sineye çektim çünkü .. bunun çünküsü yok yüz yüze gelmiyorlar zaten çok fazla muhatap olmazlar olur biter diye düşündüm sanırım aptal olunca bahaneler tükenmiyor insanda oysa ben kendimi hep güçlü sanırdım çocuğum olsa bile yanlışı kabul etmez silerdim diyordum … O kadar öfkeli kızgın ve kırgınım ki bana yaptıklarına değil benim içimde ki o en güzel duyguları öldürdüğü için . Dokuz aylık bir oğlum var o kadar neşeli o kadar sevimli ki babasını görünce sevinçten çıldırıyor onun o masumluğuna kıyıp çekip gidemiyorum hep öyle gülsün mutlu olsun istiyorum. Ben ise içimde biriktirdiğim her şeyden nefret ediyorum sanki binlerce sene patlamayı bekleten bir volkan var içimde her an her yeri yakacak gibi .Önceden hep geleceği düşünürdüm yaşlılığımızı; hayaller kurardım artık yarının hayalini bile kuramıyorum o ise bunun farkında bile değil.