slm yeniyim burada.biraz kendimden bahsedeyim.iyi bi üniversiteden mezun olur olmaz evlendim kpss filan hazırlanırım diyordum ama ilk yıl gezme tozmayla geçti,bu yıl da hamilelikle.şuan 35haftalık hamileyim.dersaneye gidiyorum bi yandan.mutsuzluğuma gelince,eşim memur,bulunduğum şehirde hiç arkadaşım yok,komşuluk desen hiç yok,cnm sıkıldızında sohbet edicek kimsem bile yok.eşimle son zamanlarda hep tatsızlıklar yaşıyorum.kendisi çok iyidir ama nedense son yaşadığımız olayda beni hiç ama hiç anlamadığını düşünüyorum.hamile kalmamı o kadar ısrarla istedi istedi sonra şükür allah da verdi,bnm kariyer planlarım olsa da onu kıramadım bu konuda,olucaksa zaten olur iş güç dedim.zaten bende istemiyo değildim. Ama eşim çok isteksizleşti sanki,düşünün önceleri hayaller kurardık şöyle yaparız böyle yaparız diye..şuan bebek gelmek üzere ama hiç bi hazırlığımız yok,kendi bebişimize bi çöp bile almadık.babannesi ilk3ay için alışveriş yapmıştı4 5takım şeyler işte,annanesi de beşiğini yatağını aldı.biz se hiç bişe almadık.önceden kızımıza cici cici şeyler alma planları yaparken eşim şimdi sürekli erteliyo ne acelesi var alırız alırız deyip duruyo ama son aya girdik artkk ben çok yoruluyorum gezemyrm bile, ve hevesim olduğu zamanlar o kadar ısrar etmeme rağmen hiçbile almadık,şimdi de benm hevesim kaçtı günlerdir o kadar mutsuzum ki,ilk etap için zaten üç beş eksiğimiz var ama hala son günleri bekliyo olması eşime bunu defalarca söylüyorum ama onun beni mutlu etmek için bile bişe yapmıyo olması beni çok kırdı,istiyorum ki o da hevesle heyecanla kızımız için bişeyler yapmak istesin ama yok hiç öyle değil..bütün erkekler böylemi ya,illa bnm mi zorlamam lazım bişeyler için.noolcak alırız deyip deyip duruyo,ama bişe aldığımız yok.ben de ilk defa anne olacağım için çok heyecanlı hevesliydim şimdi hiç bişe kalmadı onun isteksizliği beni deli ediyo yaa,maddi olarak pek sıkıntımız yok,zaten maaş kartı da ek kredi kartı da var istesem herşeyi çıkar alırım kesinlikle bişey de demiz ama çok üzüldüm son aya kadar almayalım demesine acelesi yok demesine,şimdi de artık istemiyorum.ne yapmalıyım nasıl hareket etmeliyim bilmiyorum.gururluyum da biraz.keşke diyorum kendi mmaaşım olana kadar bebek filan yapmasaydım.o zaman daha iyi olyrdu belki.içömi dökmüş gibi oldum sadece ama fikirlerinizi merak ettiğim nokta şu, bütün erkekler böyle mi,alışveriş vs konularında, ve ben ne yapayım,çıkıp istediğim şeyleri istediğim gibi alayımmı gurur yapmama gerek yokmu,inanın eşim bir kelüme bile etmez sevinir hatta alışveriş yaptığımaa ama işte yanlızım da ya,istiyorum ki herşeyi birlikte karar verelim birlikte yapalım,o da beklettikçe bekletiyo.şimdi yazınca küçük bşeymiş gibi geldi ama bunun yüzünden çok üzülüyorum sürekli ağlıyorum.hamilelik beni duydusal olarak çok yıprattı yaa karakterime çoj ters şeyler yapıyorum,keşke diyorum mide sorunları filan yaşasaydum da duygusal olarak bu kadar gelgitlerim olmsaydı.