Merhaba arkadaslar. Ilk kez böyle bir sayfaya kendimi layd etdim cünkü cok mutsuzum ne yapacagimi bilemiyorum, konuya nerden baslayip nerden bitirecegimi bilemiyorum. 7 aylik evliyim esimle 10 senedir tanisiyoruz yani 16 yasimdan beri ciddi bir iliskiye 18-19 yaslarinda basladik. Su anda 25 yasindayim esimle aramizda 1 yas fark var. O benden 1 yas büyük yani hic bi olgunlugu yok kisacasi. Bir kac sene önce evlenme pilanlari kurar iken birden ayrilmaya karar verdik ama bu sürec kisa sürdü nerdeyse 1 sene spnra barismaya ve evlenmeye karar verdik ve evlendik. Daha dügün hazirliklarinda bu kararin yanlis oldugunu anladim ama malesef ayrilamadim ailemi utandirmamak icin. Evlendigimiz günden beri yasadigim her güne lanet ediyorum esimle tam bir birimize zit insanlariz. Esim cok sinirli cok asosyal dis hayatla baglantisi olmayan arkadasi olmayan biri. Evin maddi patronu benim diye bilirim esimden daha cok para kazaniyorum esim hem isci hem ögrenci ve bu durum onu rahatsiz ediyor. Sürekli kavgalarimizde malesefki bende onu ezercesine bu dirumu dile getiriyorum. Esimin ailesi cok farkli insanlar cok agresiv küfürlü ve siddetle islerini hall eden insanlar. Malesef esim bir cok kavgamizda bana el kaldirma tesebbüsünde bulunuyor, karsilik vermeye calisiyorum kendimi korumaya calisiyorum ama kadin olarak ne kadar yapa bilirimki. Esim cok küfürcü ve buda beni rahatsiz eden noltalardan biri. Psikolojisi bozuk esimin ona sürekli yardimci olmaya calismama ragmen malesef ise yaramiyor. Kac aydir evliyiz hic disariya bile cikmiyoruz ciksak bile sonu kavga ile bitiyor. Bal ayimizda bile her günümüz kavga ile bitdi. Ayrilmak istiyorum ama ailemi üzmekten korkuyorum. Esimle bir birimize pek yaklasmiyoruz bile onun bana dokunmasindan rahatsiz oluyorum. Evli bir cift gibi degiliz her gün kavga küfür ve sradada dayak;( ayrilmaktan korkuyorum ya yapamazsam yine diye ama böylede olmuyor. Ailemi üzmeden bu isi nasil hall ede bilirim? 1-2 ay biraz mutluyduk kavga etmiyorduk ah tam alistik iste bir birimize derken spn 2-3 ayim kabus oldu bana. Psikolojik sorunlari var cocukluguna dayali is hayatina dayali ve bunlarin acisini benden cikariyor. Ayrilmaya kalktigizda gönlümü aliyor ve geri barisiyorum aptal gibi. Etrafimdaki herkesw özenir oldum. Caresizim anlatacak seyim okadar cokki ;( bana yardim edin lütfen ne yapmaliyim? AyrilikMidir tek carem? Ya ailem üzülürse cünkü biz kücük bir yerde oturuyoruz herkes birbirini taniyor. Kendi mutsuzlugum umurumda degil ailemi düsünür oldum. Yardim edin lütfenn