Cok mutsuz bir evliligim var !

AtomicGirl .!.:

Hayir madem begenmiyordun neden evlendin diye sormazlar mi adama ?

Genişletmek için tıkla...

Henriette38 .!.:

Ben dua ederdim Allahım içimdeki sevgiyi al da ayrilayim diye öyle çok severdim o yokken çamaşırlarını koklayarak uyurdum ama artık girmeye bile tahammulum yok kapı çaldığı an kalbim hızlanıyor geldi diye hayatım yok hayata dair umudum yok arkadaş çevresi aldi elimden ailemi aldi eve hapisim resmen evde bile mutlu olmama izin vermiyor çiçek yetistiriyorum mutlu oluyorum diye onları çöpe atiyor kitap okuyorum huzur buluyorum diye elimden alıyor dikiş dikiyorum kafam dağılıyor diye yasak koyuyor gün geçtikçe duzelmek yerine her geçen gün daha beter oldu ve sonunda bu vaziyete geldik kocaman çocuklarım var artık utanıyorum asagilanmaktan insan yerine koyulmamaktan kendime saygım kalmadı guzel bir kadınım nereye gitsem bekar sanıyorlar her yerde bir dunur çıkıyor nasip bu beni yavrilarimla kabule edecek adam gibi biri çıkarsa neden olmasın daha yaşım 27 daha fazla ömrümü tüketmesine izin vermeyeceğim

Genişletmek için tıkla...

Mutsuz-kiz .!.:

Merhaba arkadaslar. Ilk kez böyle bir sayfaya kendimi layd etdim cünkü cok mutsuzum ne yapacagimi bilemiyorum, konuya nerden baslayip nerden bitirecegimi bilemiyorum. 7 aylik evliyim esimle 10 senedir tanisiyoruz yani 16 yasimdan beri ciddi bir iliskiye 18-19 yaslarinda basladik. Su anda 25 yasindayim esimle aramizda 1 yas fark var. O benden 1 yas büyük yani hic bi olgunlugu yok kisacasi. Bir kac sene önce evlenme pilanlari kurar iken birden ayrilmaya karar verdik ama bu sürec kisa sürdü nerdeyse 1 sene spnra barismaya ve evlenmeye karar verdik ve evlendik. Daha dügün hazirliklarinda bu kararin yanlis oldugunu anladim ama malesef ayrilamadim ailemi utandirmamak icin. Evlendigimiz günden beri yasadigim her güne lanet ediyorum esimle tam bir birimize zit insanlariz. Esim cok sinirli cok asosyal dis hayatla baglantisi olmayan arkadasi olmayan biri. Evin maddi patronu benim diye bilirim esimden daha cok para kazaniyorum esim hem isci hem ögrenci ve bu durum onu rahatsiz ediyor. Sürekli kavgalarimizde malesefki bende onu ezercesine bu dirumu dile getiriyorum. Esimin ailesi cok farkli insanlar cok agresiv küfürlü ve siddetle islerini hall eden insanlar. Malesef esim bir cok kavgamizda bana el kaldirma tesebbüsünde bulunuyor, karsilik vermeye calisiyorum kendimi korumaya calisiyorum ama kadin olarak ne kadar yapa bilirimki. Esim cok küfürcü ve buda beni rahatsiz eden noltalardan biri. Psikolojisi bozuk esimin ona sürekli yardimci olmaya calismama ragmen malesef ise yaramiyor. Kac aydir evliyiz hic disariya bile cikmiyoruz ciksak bile sonu kavga ile bitiyor. Bal ayimizda bile her günümüz kavga ile bitdi. Ayrilmak istiyorum ama ailemi üzmekten korkuyorum. Esimle bir birimize pek yaklasmiyoruz bile onun bana dokunmasindan rahatsiz oluyorum. Evli bir cift gibi degiliz her gün kavga küfür ve sradada dayak;( ayrilmaktan korkuyorum ya yapamazsam yine diye ama böylede olmuyor. Ailemi üzmeden bu isi nasil hall ede bilirim? 1-2 ay biraz mutluyduk kavga etmiyorduk ah tam alistik iste bir birimize derken spn 2-3 ayim kabus oldu bana. Psikolojik sorunlari var cocukluguna dayali is hayatina dayali ve bunlarin acisini benden cikariyor. Ayrilmaya kalktigizda gönlümü aliyor ve geri barisiyorum aptal gibi. Etrafimdaki herkesw özenir oldum. Caresizim anlatacak seyim okadar cokki ;( bana yardim edin lütfen ne yapmaliyim? AyrilikMidir tek carem? Ya ailem üzülürse cünkü biz kücük bir yerde oturuyoruz herkes birbirini taniyor. Kendi mutsuzlugum umurumda degil ailemi düsünür oldum. Yardim edin lütfenn

Genişletmek için tıkla...

Myrah68 .!.:

Bunların aynisini ben de yasadim.cnm.simdi.bosanma.asamadindayim bir oglum.var dört yasinda umarim sana bana kulak verir doner hatasindan bu arkadas yoksa cok.kotu oluyor insan evladinin yaninda bunlar yaşanınca

Genişletmek için tıkla...

Mutsuz-kiz .!.:

Merhaba arkadaslar. Ilk kez böyle bir sayfaya kendimi layd etdim cünkü cok mutsuzum ne yapacagimi bilemiyorum, konuya nerden baslayip nerden bitirecegimi bilemiyorum. 7 aylik evliyim esimle 10 senedir tanisiyoruz yani 16 yasimdan beri ciddi bir iliskiye 18-19 yaslarinda basladik. Su anda 25 yasindayim esimle aramizda 1 yas fark var. O benden 1 yas büyük yani hic bi olgunlugu yok kisacasi. Bir kac sene önce evlenme pilanlari kurar iken birden ayrilmaya karar verdik ama bu sürec kisa sürdü nerdeyse 1 sene spnra barismaya ve evlenmeye karar verdik ve evlendik. Daha dügün hazirliklarinda bu kararin yanlis oldugunu anladim ama malesef ayrilamadim ailemi utandirmamak icin. Evlendigimiz günden beri yasadigim her güne lanet ediyorum esimle tam bir birimize zit insanlariz. Esim cok sinirli cok asosyal dis hayatla baglantisi olmayan arkadasi olmayan biri. Evin maddi patronu benim diye bilirim esimden daha cok para kazaniyorum esim hem isci hem ögrenci ve bu durum onu rahatsiz ediyor. Sürekli kavgalarimizde malesefki bende onu ezercesine bu dirumu dile getiriyorum. Esimin ailesi cok farkli insanlar cok agresiv küfürlü ve siddetle islerini hall eden insanlar. Malesef esim bir cok kavgamizda bana el kaldirma tesebbüsünde bulunuyor, karsilik vermeye calisiyorum kendimi korumaya calisiyorum ama kadin olarak ne kadar yapa bilirimki. Esim cok küfürcü ve buda beni rahatsiz eden noltalardan biri. Psikolojisi bozuk esimin ona sürekli yardimci olmaya calismama ragmen malesef ise yaramiyor. Kac aydir evliyiz hic disariya bile cikmiyoruz ciksak bile sonu kavga ile bitiyor. Bal ayimizda bile her günümüz kavga ile bitdi. Ayrilmak istiyorum ama ailemi üzmekten korkuyorum. Esimle bir birimize pek yaklasmiyoruz bile onun bana dokunmasindan rahatsiz oluyorum. Evli bir cift gibi degiliz her gün kavga küfür ve sradada dayak;( ayrilmaktan korkuyorum ya yapamazsam yine diye ama böylede olmuyor. Ailemi üzmeden bu isi nasil hall ede bilirim? 1-2 ay biraz mutluyduk kavga etmiyorduk ah tam alistik iste bir birimize derken spn 2-3 ayim kabus oldu bana. Psikolojik sorunlari var cocukluguna dayali is hayatina dayali ve bunlarin acisini benden cikariyor. Ayrilmaya kalktigizda gönlümü aliyor ve geri barisiyorum aptal gibi. Etrafimdaki herkesw özenir oldum. Caresizim anlatacak seyim okadar cokki ;( bana yardim edin lütfen ne yapmaliyim? AyrilikMidir tek carem? Ya ailem üzülürse cünkü biz kücük bir yerde oturuyoruz herkes birbirini taniyor. Kendi mutsuzlugum umurumda degil ailemi düsünür oldum. Yardim edin lütfenn

Genişletmek için tıkla...

Mutsuz-kiz .!.:

Merhaba arkadaslar. Ilk kez böyle bir sayfaya kendimi layd etdim cünkü cok mutsuzum ne yapacagimi bilemiyorum, konuya nerden baslayip nerden bitirecegimi bilemiyorum. 7 aylik evliyim esimle 10 senedir tanisiyoruz yani 16 yasimdan beri ciddi bir iliskiye 18-19 yaslarinda basladik. Su anda 25 yasindayim esimle aramizda 1 yas fark var. O benden 1 yas büyük yani hic bi olgunlugu yok kisacasi. Bir kac sene önce evlenme pilanlari kurar iken birden ayrilmaya karar verdik ama bu sürec kisa sürdü nerdeyse 1 sene spnra barismaya ve evlenmeye karar verdik ve evlendik. Daha dügün hazirliklarinda bu kararin yanlis oldugunu anladim ama malesef ayrilamadim ailemi utandirmamak icin. Evlendigimiz günden beri yasadigim her güne lanet ediyorum esimle tam bir birimize zit insanlariz. Esim cok sinirli cok asosyal dis hayatla baglantisi olmayan arkadasi olmayan biri. Evin maddi patronu benim diye bilirim esimden daha cok para kazaniyorum esim hem isci hem ögrenci ve bu durum onu rahatsiz ediyor. Sürekli kavgalarimizde malesefki bende onu ezercesine bu dirumu dile getiriyorum. Esimin ailesi cok farkli insanlar cok agresiv küfürlü ve siddetle islerini hall eden insanlar. Malesef esim bir cok kavgamizda bana el kaldirma tesebbüsünde bulunuyor, karsilik vermeye calisiyorum kendimi korumaya calisiyorum ama kadin olarak ne kadar yapa bilirimki. Esim cok küfürcü ve buda beni rahatsiz eden noltalardan biri. Psikolojisi bozuk esimin ona sürekli yardimci olmaya calismama ragmen malesef ise yaramiyor. Kac aydir evliyiz hic disariya bile cikmiyoruz ciksak bile sonu kavga ile bitiyor. Bal ayimizda bile her günümüz kavga ile bitdi. Ayrilmak istiyorum ama ailemi üzmekten korkuyorum. Esimle bir birimize pek yaklasmiyoruz bile onun bana dokunmasindan rahatsiz oluyorum. Evli bir cift gibi degiliz her gün kavga küfür ve sradada dayak;( ayrilmaktan korkuyorum ya yapamazsam yine diye ama böylede olmuyor. Ailemi üzmeden bu isi nasil hall ede bilirim? 1-2 ay biraz mutluyduk kavga etmiyorduk ah tam alistik iste bir birimize derken spn 2-3 ayim kabus oldu bana. Psikolojik sorunlari var cocukluguna dayali is hayatina dayali ve bunlarin acisini benden cikariyor. Ayrilmaya kalktigizda gönlümü aliyor ve geri barisiyorum aptal gibi. Etrafimdaki herkesw özenir oldum. Caresizim anlatacak seyim okadar cokki ;( bana yardim edin lütfen ne yapmaliyim? AyrilikMidir tek carem? Ya ailem üzülürse cünkü biz kücük bir yerde oturuyoruz herkes birbirini taniyor. Kendi mutsuzlugum umurumda degil ailemi düsünür oldum. Yardim edin lütfenn

Genişletmek için tıkla...

songul4554 .!.:

Geçmiş olsun İnşaAllah bundan sonra çok çok güzel bir hayatınız olur cocugunuzla

Genişletmek için tıkla...

benmatmazel .!.:

Şiddet yanlısı değilim ama tırnaklarını uzat.el kaldırdığı ve vurduğu an tüm tırnaklarını sırtına neresine gelirse geçir.can nasıl yanarmış görsün

Genişletmek için tıkla...

benmatmazel .!.:

Şiddet yanlısı değilim ama tırnaklarını uzat.el kaldırdığı ve vurduğu an tüm tırnaklarını sırtına neresine gelirse geçir.can nasıl yanarmış görsün

Genişletmek için tıkla...

Henriette38 .!.:

Asla değişmeyecek!!! Aynı şeyleri yaşadım 18 yaşında evlenmistim ve öyle cahildim ki hep suçu kendinde aradım çünkü benim sesim çıkmazsa mutlu sesim çıktığında mutsuzduk herşey düzelir sabırla dedim ama cahillikmis iki tane kız evladı dünyaya getirdim biri 7 biri 4 yaşında şuan öyle pismanim ki bunca zaman ona tahammül ettiğime şöyle dusun bu adama sen tahammül edemezken böyle bir adam çocuklarına baba olsun ister misin çocuklarımin yanında dayak yedim küfürler hakaretler isittim ustelik onlara da uyguladı bunları böyle bir baba ile büyümelerine gönlün razı olacak mı ya da çocukların olduktan sonra ayrısan hem senin için hem çocukların icin daha zor olmayacak mı benim artık tahammulum kalmadı en kısa zamanda dava açmayı dusunuyorum bir omur böyle geçmez yol yakınken kendi yolunu çiz...

Genişletmek için tıkla...

Myrah68 .!.:

Allah razi olsun canim cocugum herseyim zaten . O dort yasinda ama babasiz buyudu kaynanamlarls yasiyordum esim sehir disindaydi. Şimdi oda velayet istiyor ama evladim ben olmadan yapamaz beni biliyor bir tek.

Genişletmek için tıkla...

Mutsuz-kiz .!.:

Merhaba arkadaslar. Ilk kez böyle bir sayfaya kendimi layd etdim cünkü cok mutsuzum ne yapacagimi bilemiyorum, konuya nerden baslayip nerden bitirecegimi bilemiyorum. 7 aylik evliyim esimle 10 senedir tanisiyoruz yani 16 yasimdan beri ciddi bir iliskiye 18-19 yaslarinda basladik. Su anda 25 yasindayim esimle aramizda 1 yas fark var. O benden 1 yas büyük yani hic bi olgunlugu yok kisacasi. Bir kac sene önce evlenme pilanlari kurar iken birden ayrilmaya karar verdik ama bu sürec kisa sürdü nerdeyse 1 sene spnra barismaya ve evlenmeye karar verdik ve evlendik. Daha dügün hazirliklarinda bu kararin yanlis oldugunu anladim ama malesef ayrilamadim ailemi utandirmamak icin. Evlendigimiz günden beri yasadigim her güne lanet ediyorum esimle tam bir birimize zit insanlariz. Esim cok sinirli cok asosyal dis hayatla baglantisi olmayan arkadasi olmayan biri. Evin maddi patronu benim diye bilirim esimden daha cok para kazaniyorum esim hem isci hem ögrenci ve bu durum onu rahatsiz ediyor. Sürekli kavgalarimizde malesefki bende onu ezercesine bu dirumu dile getiriyorum. Esimin ailesi cok farkli insanlar cok agresiv küfürlü ve siddetle islerini hall eden insanlar. Malesef esim bir cok kavgamizda bana el kaldirma tesebbüsünde bulunuyor, karsilik vermeye calisiyorum kendimi korumaya calisiyorum ama kadin olarak ne kadar yapa bilirimki. Esim cok küfürcü ve buda beni rahatsiz eden noltalardan biri. Psikolojisi bozuk esimin ona sürekli yardimci olmaya calismama ragmen malesef ise yaramiyor. Kac aydir evliyiz hic disariya bile cikmiyoruz ciksak bile sonu kavga ile bitiyor. Bal ayimizda bile her günümüz kavga ile bitdi. Ayrilmak istiyorum ama ailemi üzmekten korkuyorum. Esimle bir birimize pek yaklasmiyoruz bile onun bana dokunmasindan rahatsiz oluyorum. Evli bir cift gibi degiliz her gün kavga küfür ve sradada dayak;( ayrilmaktan korkuyorum ya yapamazsam yine diye ama böylede olmuyor. Ailemi üzmeden bu isi nasil hall ede bilirim? 1-2 ay biraz mutluyduk kavga etmiyorduk ah tam alistik iste bir birimize derken spn 2-3 ayim kabus oldu bana. Psikolojik sorunlari var cocukluguna dayali is hayatina dayali ve bunlarin acisini benden cikariyor. Ayrilmaya kalktigizda gönlümü aliyor ve geri barisiyorum aptal gibi. Etrafimdaki herkesw özenir oldum. Caresizim anlatacak seyim okadar cokki ;( bana yardim edin lütfen ne yapmaliyim? AyrilikMidir tek carem? Ya ailem üzülürse cünkü biz kücük bir yerde oturuyoruz herkes birbirini taniyor. Kendi mutsuzlugum umurumda degil ailemi düsünür oldum. Yardim edin lütfenn

Genişletmek için tıkla...

Henriette38 .!.:

Hamileyken ne dayaklar yedim her yerim morarirdi kimseye birşey diyemedim bir kaç kez annesi gile söyledim oğullarını savundular onun yanında oldular o da onlardan güç aldi bir daha kimseye bir şey diyemedim kimse kimsenin insan olma hakkini elinden alamaz ben insanlıktan çıktım zavallı bir kukla oldum kaldim

Genişletmek için tıkla...

zerafetli .!.:

Bende zamsn zaman eşimden şiddet görüyorum ama artık 7 sene bende tepki verir oldum seslenmedikce tepeye cikiyorlar benimde ona vurmuslugum var çünkü artık tahammül edemez oluyor insan ve kendini korumaya çalışıyor özellikle ailesi yüzünden çok dayak yedim ablasının düğününe zorla götürdü dayak attı kuaförde zor kapattılar yuzumdeki cirmik vs izleri ailemde biliyor ama annem erkeğin eline sopasını kadın verir dedi ki annem de akıllı olgun bir kadın olmasına rağmen bunu dedi şaştım kaldım şimdi onlara birsey söylemiyorum eşimin beni ezmesine neden de onlar bir nevi ama sabrediyorum ikinci çocuğumuz olacak ilki 3 sene önce vefaat etti şimdi 7 aylik hamileyim ve eşime artık 1 sene verdim okulum bitene çocuk doğa na kadar kendini düzeltmesi için cahil bir ailede büyümüş baba egemen 74 yasindaki kayinbabam hala kaynanama keskenir esimde ayni herşeyde keskenir duzelirse başımın üstünde yeri var yok duzelmezse keyfi bilir çekmem

Genişletmek için tıkla...

Mutsuz-kiz .!.:

Ben maddiyatla ilgili öyle durup dururken ezmiyorum kavga animizda sadece söylüyorum onun nedenide harcamalarima karismasi oysaki kendi alin terimle kazandigim para asla esimden para istemiyorum. Onsa sorsak derken demekki ben zor durumdayimki ben buraya gelip dersimi tanimadigim insanlaröa paylasiyorum yani magdur olan benim

Genişletmek için tıkla...