Merhaba ablalarım bunu özlellikle benden yaşça büyük evlenmiş kişilere sormak istiyorum. Ben henüz 22 yaşında çalışan normal bi kızım ama çevre baskısından dolayı şaka adı altında sürekli ‘seni ne zaman veriyoruz, çeyiz hazır damat eksik, sende vardır neyi bekliyosun evlen hayatını yaşa’ gibi şaka adı altında söylemlerle kendimi strese sokuyorum aslında sokmamam gerektiğini biliyorum ama sürekli böyle olunca psikolojikmen insan her geçen zaman geç kalacakmışım gibi hissettiriyor. Şimdi benim konuştuğum bir kişi var hani sevgiliyiz daha çok yeni. İlk ben istemiyordum sonradan deniyim dedim ne olucaksa olsun artık. Kendisi ile çok sık görüşemiyoruz mesela en ufak bi geç yazmasında bi cümlesinde falan ben diyorum ki ya bu çocuk benimle öylesine konuşuyo falan bir türlü düşünmeden yapamıyorum ama bu benim çok stres yaptığımdan kaynaklı olabilir. Dışarıdan bakınca benden iki yaş küçük görünüş olarak çok büyük duruyor anlaşıyoruz da içimden bi hi aradığım kişinin de o olduğunu söylüyor çünkü bakıyosun bi bundan aile olur mu bundan koca bir eş hayat dostu arkadaş olır mu koruyup kollayabilir mi her şeyi düşünürsek tamı tamına uyuyor ama diyorum ya ben çok takıyorum sanırım. Sizin ilişkilerinizde evlenmeden önce böyle sorunlar olur muydu? Olursa nasıl çözerdiniz?
Sonrasında gelecek "AaAaaa, dili pabuç gibi" kınamalarına göğüs gerebilecekseniz bu tür sözleri savuşturacak harika bir savunmam var (denendi, onaylandı, %100 çalışıyor): "Ay 22 yaşında ne evlenmesi ya, köylü müsünüz? Modern dünyada insanlar artık 30'larında evleniyor, farkında değilsiniz galiba? (burada göz devrilecek)"
Bu arada aynı şeyi size de söylüyorum, 22 yaşında ne evlenmesi ya?
Hem de çok yeni bir ilişkide? 22 yaşında tabii ki hayatınızdaki kişiyle "öylesine" konuşacaksınız. Öylesine konuşa konuşa hayatı, kendinizi, ilişkileri ve bütün bunlardan ne istediğinizi öğreneceksiniz. Mesela "koruyup kollanmaya" ihtiyaç duymadan, şartlar ne olursa olsun bireysel olarak hayatta kalabileceğinizi, hatta serpilebileceğinizi keşfedeceksiniz (not just survive, but thrive).
Ben eşimi 26 yaşında tanıdım, bir yıl falan "öylesine konuştuk", yavaş yavaş karşılıklı "bununla evlenilir" kafasına girdik, hiç soru işareti, stress, negatif duygu olmadan evliliğe yol aldık. Çünkü ikimiz de önceki ilişkilerimizden öğrendiklerimiz sayesinde birbirimizden ve hayattan beklentilerimizi az-çok fark etmiştik. Ben ilişkiler konusunda şuna inanıyorum, doğru ilişki duygusal anlamda sorun çözmeyi gerektirmez, "aynı yerde nasıl hayat kurabiliriz" ya da "maddi durumu nasıl ayarlayabiliriz" gibi mekânsal sorunlara kafa yormanızı ister.