Esimle nisanlandigimiz günden bugüne kadar, sorun cikaran bir es/gelin olmadim. Istedigim gelinlige " amaaan birgün icin bu kadar pahalisina gerek yok" dendi, kabul ettim daha uygununa baktim ( durumlari cok cok iyi oldugu halde) dügün kartimi kendileri secmis getirdiler " tamam neyse o kadar para verilmis hepsi cöpe gitmesin " dedim kabul ettim vb bunun gibi bir cok seye pozifit gözle baktim.
Evlendim geldim ruhastasi kizkardesi ile ugrastim, annesi desen saka ile karisik enseme patlatmaktan tut etegimin yirtmacina " yirtiginden g.tün görünüyor" demeye, aileme hakaret ederek konusmaktan, bebegimi benim sülaleme benziyor diye asagilamaya kadar bircok sey yapti.
Hatta birgün sacimi perma yaptirmak istemistim, sacim uzundu belime kadardi, ben kestirip perma yaptirmak istedim esim ok dedi. Kuaföre gittik sacimi kestirdim ve perma yaptirdim. Kuaför sacimi taramamami ve toplamamami, kendiliginden kurumasini söyledi. Arabaya bindik eve geliyoruz (o zaman kayinvalidemlerle birlikte kaliyoruk, evlendikten 5 ay sonra evimize ciktik) esim arabada bana " sacini topla, annem görmesin, sevmez o böyle perali falan saclari" dedi. Bende " ne diyorsun ya, sana sordum yaptirayimmi diye, sende tamam dedin. Simdi ise annem sevmez topla diyorsun, ben senlemi evliyim yoksa annenlemi? " dedim.
Eve gelince ben odama ciktim, esim asagidaydi annesi sacimi görünce " napti o sacina" falan demis, esimde " karisma tamam" demis, annesi aglamis " senden böyle seydemi duyacaktim" diye. Esim odaya geldi yanima " sen ne demek istedin " falan dedi. Bende " hem evet yaptir dedin sonrada annem sevmez dedin, asil sen ne yapmaya calisiyorsun " dedim. O zamanda 2 aylik hamileyim. Esim bana " annemi senin yüzünden aglattim, sabaha annemin gönlü yapilmis, yüzü gülüyor olarak görmezsem cok kötü olur" dedi. Sabaha kadar agladim kalorifer dibinde. Daha neler yaptilar..
Esimi seviyordum, iyi bir insan oldugunu biliyordum ,beni sevdigini de ama iste annesine bagimliydi. Onun icin sabredip, elimden geldigince anlatiyordum ailesinin yaptiklarini, gözü acilsin diye ama anlamamakta israr ediyordu. Hep gecistiriyor, " sen yanlis anlamissindir, öyle yapmak istememislerdir, öyle demek istememislerdir" gibi seyler söyleyip duruyordu. Ta ki bana yaptiklarini, kendisine de yapaya baslamalarina kadar.
Bana yaptiklari saygisizligi, kötülügü esimede ufak ufak yapmaya basladiklarinda esim sesini cikarmaya basladi. Esim ses cikarinca onlarda daha sert tepki verdi ve esim iyice anladi.
Anladiktan sonrada, onlarla iletisimi en aza indirdi, bana nasil böyle davranirlar diye sinir oldu. Simdi anladi herseyi ama benim cektiklerim benim aklimdan gitmiyor.
Bazen birsey oldugunda o günleri hatirliyorum, kendi icimde " unut, hatirlama o günleri, gecti artik" diyorum. Bazen kendimi teskin edebiliyorum ama bazen edemiyorum ve esime " sen beni hic sahiplenmedin ilk evlendigimizde, simdi ise o günlerin acisi benim icimi sizlatiyor" diyorum.
Esimde " unut artik, gecmisi geri getiremem" falan diyor.
Arkadaslar ben nasil kurtulacagim bu acidan, nasil tamamen kapanacak icimdeki bu yara.
Evlendim geldim ruhastasi kizkardesi ile ugrastim, annesi desen saka ile karisik enseme patlatmaktan tut etegimin yirtmacina " yirtiginden g.tün görünüyor" demeye, aileme hakaret ederek konusmaktan, bebegimi benim sülaleme benziyor diye asagilamaya kadar bircok sey yapti.
Hatta birgün sacimi perma yaptirmak istemistim, sacim uzundu belime kadardi, ben kestirip perma yaptirmak istedim esim ok dedi. Kuaföre gittik sacimi kestirdim ve perma yaptirdim. Kuaför sacimi taramamami ve toplamamami, kendiliginden kurumasini söyledi. Arabaya bindik eve geliyoruz (o zaman kayinvalidemlerle birlikte kaliyoruk, evlendikten 5 ay sonra evimize ciktik) esim arabada bana " sacini topla, annem görmesin, sevmez o böyle perali falan saclari" dedi. Bende " ne diyorsun ya, sana sordum yaptirayimmi diye, sende tamam dedin. Simdi ise annem sevmez topla diyorsun, ben senlemi evliyim yoksa annenlemi? " dedim.
Eve gelince ben odama ciktim, esim asagidaydi annesi sacimi görünce " napti o sacina" falan demis, esimde " karisma tamam" demis, annesi aglamis " senden böyle seydemi duyacaktim" diye. Esim odaya geldi yanima " sen ne demek istedin " falan dedi. Bende " hem evet yaptir dedin sonrada annem sevmez dedin, asil sen ne yapmaya calisiyorsun " dedim. O zamanda 2 aylik hamileyim. Esim bana " annemi senin yüzünden aglattim, sabaha annemin gönlü yapilmis, yüzü gülüyor olarak görmezsem cok kötü olur" dedi. Sabaha kadar agladim kalorifer dibinde. Daha neler yaptilar..
Esimi seviyordum, iyi bir insan oldugunu biliyordum ,beni sevdigini de ama iste annesine bagimliydi. Onun icin sabredip, elimden geldigince anlatiyordum ailesinin yaptiklarini, gözü acilsin diye ama anlamamakta israr ediyordu. Hep gecistiriyor, " sen yanlis anlamissindir, öyle yapmak istememislerdir, öyle demek istememislerdir" gibi seyler söyleyip duruyordu. Ta ki bana yaptiklarini, kendisine de yapaya baslamalarina kadar.
Bana yaptiklari saygisizligi, kötülügü esimede ufak ufak yapmaya basladiklarinda esim sesini cikarmaya basladi. Esim ses cikarinca onlarda daha sert tepki verdi ve esim iyice anladi.
Anladiktan sonrada, onlarla iletisimi en aza indirdi, bana nasil böyle davranirlar diye sinir oldu. Simdi anladi herseyi ama benim cektiklerim benim aklimdan gitmiyor.
Bazen birsey oldugunda o günleri hatirliyorum, kendi icimde " unut, hatirlama o günleri, gecti artik" diyorum. Bazen kendimi teskin edebiliyorum ama bazen edemiyorum ve esime " sen beni hic sahiplenmedin ilk evlendigimizde, simdi ise o günlerin acisi benim icimi sizlatiyor" diyorum.
Esimde " unut artik, gecmisi geri getiremem" falan diyor.
Arkadaslar ben nasil kurtulacagim bu acidan, nasil tamamen kapanacak icimdeki bu yara.
başka türlü ancak kendini yıpratırsın
