çok güçlü hissediyorum kendimi

Çok tatlisiniz, güçlü olmak adina bana ilham oldunuz :)

ss kedi .!.:

ay yazmıyacaktım ama şu cümleye bayıldım.
başkasından değer görmeyi beklemek kadar aptalca bi hareket yok bence.
siz kendinize prenses gibi davranın.
insanların da size bunu gördükçe tavrı saygısı değişecektir.
son bir haftadır aynen uyguladığım şey ve kendimi gayet huzurlu-eskisine oranla baya fark var- mutlu değerli hissediyorum.eşimin kıçı kırık sevgisine muhtaç değilmişim meğersem.boşuna çırpınıp durmuşum aylardır.şimdi o yansın derdine

Genişletmek için tıkla...

cok sevindim, kendini sevmekle başlar herşey.

Gunaydın, yazdıklarım işe yaradıysa ne mutlu bana. Her şey biz de biter, buna olan inancımız kaybetmeyelim. Zor bir haftasonu geçirdim, zor bir gece. Ama hep kalk ve yap dedim içten içe. Başka bir değişimi de size anlatmak istiyorum. Kızım pazar günlerini evde geçirmek istemez, sürekli kapının arkasına geçer ve dışarıya çıkmak istediğini söyler. Ben de tipik pazar moduna geçerim, yapılacak milyonlarca iş vardır ve tabii olmazsa olmazlarımızdan kayınvalide ziyareti. Pazar gününü bir çok işi yarım ve dinlenmemiş olarak tamamlardık.
Her haftadan farklı olarak, dün yemeğim henüz pişmeden, altını kapattım, gelirken tekrar pişirebilirdim ve dışarı çıkmak için güneşi kaçırmamalıydım. Kayınvalidenin zamansız arayışını kibarlıkla redettirdim eşime. Kızım için çok güzel bir gün oldu, oynadı eğlendi. Eşimin yüzünde annesi ile görüşememesinin sıkıntısını gördüm ve karşıma aldım konuştum. Net cümleler kurdum. Benimle aynı fikirde olduğunu söyledi.
Gece kızım iyi uyuyamadı, 10 gündür kulak ağrısı var, kesik kesik uyudum, uyuyamadım, sabahta 15 dk bir gecikmeyle işe geldim.
Az biraz programı ayarlayamadığımı söyleyebilirim ama fena bir gün de geçirmedik diye düşünüyorum. Bizim programımız oldu, bizim hayatımız.

beyazkardelen1 .!.:

Gunaydın, yazdıklarım işe yaradıysa ne mutlu bana. Her şey biz de biter, buna olan inancımız kaybetmeyelim. Zor bir haftasonu geçirdim, zor bir gece. Ama hep kalk ve yap dedim içten içe. Başka bir değişimi de size anlatmak istiyorum. Kızım pazar günlerini evde geçirmek istemez, sürekli kapının arkasına geçer ve dışarıya çıkmak istediğini söyler. Ben de tipik pazar moduna geçerim, yapılacak milyonlarca iş vardır ve tabii olmazsa olmazlarımızdan kayınvalide ziyareti. Pazar gününü bir çok işi yarım ve dinlenmemiş olarak tamamlardık.
Her haftadan farklı olarak, dün yemeğim henüz pişmeden, altını kapattım, gelirken tekrar pişirebilirdim ve dışarı çıkmak için güneşi kaçırmamalıydım. Kayınvalidenin zamansız arayışını kibarlıkla redettirdim eşime. Kızım için çok güzel bir gün oldu, oynadı eğlendi. Eşimin yüzünde annesi ile görüşememesinin sıkıntısını gördüm ve karşıma aldım konuştum. Net cümleler kurdum. Benimle aynı fikirde olduğunu söyledi.
Gece kızım iyi uyuyamadı, 10 gündür kulak ağrısı var, kesik kesik uyudum, uyuyamadım, sabahta 15 dk bir gecikmeyle işe geldim.
Az biraz programı ayarlayamadığımı söyleyebilirim ama fena bir gün de geçirmedik diye düşünüyorum. Bizim programımız oldu, bizim hayatımız.

Genişletmek için tıkla...

çok sevindim gerçekten bunu başarabildiğine.
yani böyle ayak bağı kv kp oldukça insan kendi aile olduğunu anlayamıyor.
ben şimdiden bayramı düşünüyorum o kadar gün nasıl kalcam köyde diye.ne desem de anneme kaçsam diye.
bi de zaten sallantıda bi evliliğim var.
kv kp günlerimi geçirmek zehir içmek gibi bişey benim için.
bi de hala alışamadım.anneme gidince buraya gelmek istemiyorum.eski günlerimi özlüyorum.işte eşimle mutlu olsam o günleri bu kadar aratmazdı bana.