- 9 Kasım 2015
- 6.072
- 10.874
- 248
Selam hanımlar...
Gerçekten uyuyamıyorum. Huzurla başımı yastığa koyup uyuyamıyorum. Allah' a şükür şu an ev dışında bi problemim yok ama bu beni zihnen çok yoruyor. Kiradayız ve 7 senede türlü sebeplerle bu üçüncü evimiz... En son ağzımız yanınca bu eve geçerken "biz uzun süreli oturmayı düşünüyoruz, satma veya başka türlü planlarınız olacaksa hiç girmeyelim" dedik. Yok dediler... (Gerçi bi önceki eve de bu şekilde girdik ama adam 2 senenin sonunda satıcam diye tutturunca çıktık) Neyse şimdiki ev sahibiyle yıllık, Tüfe üzerinden kira artışı olmak üzere anlaştık. Sözleşmemiz iki yıllıktı ve iki yılımız dolunca bunlar bizi evden çıkartma çalışmalarına başladılar. Burda her gün açılan kiracı derdinden dolayı. Bizi çıkarıp dolgun kira almak istiyorlar. Neden ama iki yıl önce ben sadece bu evin kirasına çalışırken iyiydi ya? Çıkmayız dedik nasılsa 5 yıldan önce bi şey yapamazlar diye ama avukata arattılar bizi. Güya ellerinde tahliye taahhütümüz varmış. Eşim kesinlikle böyle bi şey imzalamadığını söylüyor. Pazartesi günü gidip bakacak artık. Biz buraya taşınmadan önce burada oturan komşularla muhit ve bina hakkında konuşurken "Binamız güzel ama ev sahibiniz çok sıkıntılı, sürekli zam ister, sizi rahat oturtmaz" dediler. Biz de nasılsa sözleşme var ne yapabilir ki diye girdik ama işte. Gerçekten kira oranı dışında çok kötü insanlar. Konuşurken karşında insan göremiyorsun. Bizden önce de herkesi burdan para nedeniyle çıkarmışlar.
7 aylık bebeğim var. Gerçekten çok sıkıldım artık. Sürekli düşünüyorum nasıl taşınırım diye. Sürekli taze mama ve ek gıda almak zorunda olan bebekle ne yaparım. Artık yıldım. Kıt kanaat geçinip ev kredisine girelim desek bankalar artan ev fiyatlarından dolayı kredi vermiyor. Ne eşimin ailesi ne benim ailemden bi şey yok. Gerçekten yandım Allah desek uzanacak bi el yok. Yalnızız.
Yani düşünüyorum, çok eski, dökük bi evde olmamıza rağmen burda bile barınamıyoruz... Evin kapılarını görseniz artık sayılı evde vardır bu kapılardan. O kadar eski... İnsan gibi yiyip içemiyoruz. Önceden çalışıyordum, anne oldum evdeyim diye iyice maddi olarak çöktük. Anne olmaya da mı hakkımız yok? Sürekli "Doğurun" diyen devletimiz anne olup işten çıkmak zorunda olan bizlere tazminatı bile hak görmüyor zaten... 6 yıl emek verdiğim işyerinden 1 lira bile tazminat almadan çıktım çünkü hak etmiyorum(!)...
Biz ikimiz de meslek sahibi, yıllarca çalışan bi çift olarak halimiz bu. Başka da diyecek bi şeyim yok...
Gerçekten uyuyamıyorum. Huzurla başımı yastığa koyup uyuyamıyorum. Allah' a şükür şu an ev dışında bi problemim yok ama bu beni zihnen çok yoruyor. Kiradayız ve 7 senede türlü sebeplerle bu üçüncü evimiz... En son ağzımız yanınca bu eve geçerken "biz uzun süreli oturmayı düşünüyoruz, satma veya başka türlü planlarınız olacaksa hiç girmeyelim" dedik. Yok dediler... (Gerçi bi önceki eve de bu şekilde girdik ama adam 2 senenin sonunda satıcam diye tutturunca çıktık) Neyse şimdiki ev sahibiyle yıllık, Tüfe üzerinden kira artışı olmak üzere anlaştık. Sözleşmemiz iki yıllıktı ve iki yılımız dolunca bunlar bizi evden çıkartma çalışmalarına başladılar. Burda her gün açılan kiracı derdinden dolayı. Bizi çıkarıp dolgun kira almak istiyorlar. Neden ama iki yıl önce ben sadece bu evin kirasına çalışırken iyiydi ya? Çıkmayız dedik nasılsa 5 yıldan önce bi şey yapamazlar diye ama avukata arattılar bizi. Güya ellerinde tahliye taahhütümüz varmış. Eşim kesinlikle böyle bi şey imzalamadığını söylüyor. Pazartesi günü gidip bakacak artık. Biz buraya taşınmadan önce burada oturan komşularla muhit ve bina hakkında konuşurken "Binamız güzel ama ev sahibiniz çok sıkıntılı, sürekli zam ister, sizi rahat oturtmaz" dediler. Biz de nasılsa sözleşme var ne yapabilir ki diye girdik ama işte. Gerçekten kira oranı dışında çok kötü insanlar. Konuşurken karşında insan göremiyorsun. Bizden önce de herkesi burdan para nedeniyle çıkarmışlar.
7 aylık bebeğim var. Gerçekten çok sıkıldım artık. Sürekli düşünüyorum nasıl taşınırım diye. Sürekli taze mama ve ek gıda almak zorunda olan bebekle ne yaparım. Artık yıldım. Kıt kanaat geçinip ev kredisine girelim desek bankalar artan ev fiyatlarından dolayı kredi vermiyor. Ne eşimin ailesi ne benim ailemden bi şey yok. Gerçekten yandım Allah desek uzanacak bi el yok. Yalnızız.
Yani düşünüyorum, çok eski, dökük bi evde olmamıza rağmen burda bile barınamıyoruz... Evin kapılarını görseniz artık sayılı evde vardır bu kapılardan. O kadar eski... İnsan gibi yiyip içemiyoruz. Önceden çalışıyordum, anne oldum evdeyim diye iyice maddi olarak çöktük. Anne olmaya da mı hakkımız yok? Sürekli "Doğurun" diyen devletimiz anne olup işten çıkmak zorunda olan bizlere tazminatı bile hak görmüyor zaten... 6 yıl emek verdiğim işyerinden 1 lira bile tazminat almadan çıktım çünkü hak etmiyorum(!)...
Biz ikimiz de meslek sahibi, yıllarca çalışan bi çift olarak halimiz bu. Başka da diyecek bi şeyim yok...
Son düzenleme: