Arkadaşlar merhaba. Gerek yaş, tecrübe olsun gerek bilgi görmek edinmek olsun içinizde eminim ki beni anlayacağına inandığım insanlar ablalar anneler olacaktır.
Ben küçüklükten beridir çok kırıcıyım, çok neşeli olmama rağmen o kadar sinirli ve kırıcıyım ki şu hayatta beni seven herkese karşı öyleyim. Annem babam geçmişte de beni çok seven insanları hep sözlerimle ezdim, pişman oldum. Ağladım söyledim pişman oldum.3 Sene uzak mesafe den birisini sevdim, ezdim hakaret ettim. O bana hiçbir şey söylemedi hep affettir sonra onu terk ettim. Pişman oldum annemi üzdüm babamı arkadaşlarımı ağlattım. Şu an beni seven 7 aylık sevgilimi ağlattım, ki sanki sevilmeyen ben gibi ama onlar beni hep sevdi hala seviyor. Hayatların da kötü iz bırakmak istemezdim en başta saygıyı kaybetmeyen diyen benim ama hiçbirisine uymadım kırdım. Annem sana senin gibisi gelse mum gibi olursun, ah alma diyor. Çok pişmanım özür diliyorum ama elimde olmadan kırıyorum öyle şeyler diyorum ki altında ben eziliyorum. Hiçbir erkeği ağlatmaya hakkım yokken ağlatıyorum. Üzüyorum rüyalarıma giriyor böyle kötü insanım karşıma neden hep iyi insanlar çıkıyor? Ablalar yaşım 20 cahillik olabilir ama annem o kadar iyi ki bana hep öğüt veriyor ama ben hep aynıyım değişmek istiyorum sevdiğim insan o kadar iyi ki. O kadar iyi ki ben neler diyorum ona pişman oluyorum. Hep ben diyorum ama onları düşünemiyorum sorunum nedir? Psikolojik destek almalı mıyım? Nolur yardım edin.
Ben küçüklükten beridir çok kırıcıyım, çok neşeli olmama rağmen o kadar sinirli ve kırıcıyım ki şu hayatta beni seven herkese karşı öyleyim. Annem babam geçmişte de beni çok seven insanları hep sözlerimle ezdim, pişman oldum. Ağladım söyledim pişman oldum.3 Sene uzak mesafe den birisini sevdim, ezdim hakaret ettim. O bana hiçbir şey söylemedi hep affettir sonra onu terk ettim. Pişman oldum annemi üzdüm babamı arkadaşlarımı ağlattım. Şu an beni seven 7 aylık sevgilimi ağlattım, ki sanki sevilmeyen ben gibi ama onlar beni hep sevdi hala seviyor. Hayatların da kötü iz bırakmak istemezdim en başta saygıyı kaybetmeyen diyen benim ama hiçbirisine uymadım kırdım. Annem sana senin gibisi gelse mum gibi olursun, ah alma diyor. Çok pişmanım özür diliyorum ama elimde olmadan kırıyorum öyle şeyler diyorum ki altında ben eziliyorum. Hiçbir erkeği ağlatmaya hakkım yokken ağlatıyorum. Üzüyorum rüyalarıma giriyor böyle kötü insanım karşıma neden hep iyi insanlar çıkıyor? Ablalar yaşım 20 cahillik olabilir ama annem o kadar iyi ki bana hep öğüt veriyor ama ben hep aynıyım değişmek istiyorum sevdiğim insan o kadar iyi ki. O kadar iyi ki ben neler diyorum ona pişman oluyorum. Hep ben diyorum ama onları düşünemiyorum sorunum nedir? Psikolojik destek almalı mıyım? Nolur yardım edin.