- 17 Aralık 2015
- 26.228
- 47.696
-
- Konu Sahibi Cileklireceke
- #21
Boş ver duyma hiç birini sınava odaklan tercih yapıcak olan sensin istediğin bölümü tercih edersin. Annenin istemediği bölüm tutsa göndermiycek değil ya önemli olan senin ne istediğin. Aileler hep konuşur her dediklerine kulak asıcak olsaydık...19 yaşında üniversite sınavına hazırlanan bir kızım ben. Fen lisesi mezunuyum başarılı sayılırım. İstediğim bölümler de oldukça yüksek. Gel gelelim annem 1 yıl mezuna kalmamı hayatımın en büyük hatasıymış gibi görüyor. Başlarda soranlara gelen sıralamamı azaltarak söylüyordu.( 30 bin yaptıysam 15 bin diyordu mesela) Çok üzücü bu. Mesela naptın niye gitmedin diye birisi sorsa hemen atlıyordu “diş hekimliği tuttu eczacılık tuttu kendisi istemedi” başarı kanıtlıyordu sağa sola güya. Bu da çok kırıcı. O kadar odaklamış ki kendini ders başarısına. Bugün kardeşime bir taktik verecektim aramızda tartıştık, söylemiycem dedim öylesine. “O iyi bir lise kazanmazsa ömrüm boyunca ağlarım” diyor. sanki hayattaki tek başarı buymuş gibi. Sen doktor olacaksın diyor asla başka bir seçenek bırakmıyor bana. Seni doktor görmeden ölmeyeceğim diyor. Beni bu konuda robot haline getirdiğini düşünüyorum. Tüm akrabalarına ben başarılıyım bakın çocuklarım böyle oldu demek istiyor. Kendisinin bir mesleği yok ev hanımı. Tabii ki bizim geleceğimizi de düşünüyor bundan şüphem yok. Ama bu yaz daha iyi anladım ki çevreye benim istediğim başarıya ulaşamamı söylemeyi kendine yediremedi. Çok yoruldum. Çok sıkıldım artık bu imalarından. Bazen çok normal bi sohbette “keşke şu konuyu şöyle yapsaydım” diyorum. Sıradan bir şekilde yalnızca laf olsun diye ders çalışma programımla ilgili bilgi veriyorum mesela. Diyor ki “keşke diyceksek keşke geçen yıl adam gibi çalışıp gitseydin tıpa” yemin ederim geçen yıl da başarısız bir sonuç çıkarmadım. Başarı kıstası ya fen lisesi ya tıp. Öğretmenler mühendisler başarılı değil onun için. Ağlıyorum yine bunaldım. Çalışma isteğim de kaçıyor böyle olunca. Onun ego tatmin aracı olmak çok üzüyor beni. Beni düşündüğünü de unutuyorum bu anlarda. Of of azcık siz motive edin beni de yeniden çalışayım zaten her şey karmakarışık oldu koronadan. Neyse çok uzun oldu özür dilerim vaktinizi aldım. Sizi çok öpüyorum destekleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
Beni de manipüle etti sanırım. Sanki hayat doktor maaşı dışında yaşanmıyor gibi. Oysa bizim eve de giren para belli iki çocuk iki ebeveyn gül gibi geçiniyoruzO zaman anneni bu konunun dışında tut artık. Bırak ne isterse istesin. Sen güzel bir puan al, bölüm seç. Doktorluk filan olursa olur olmazsa da olmaz. Seçtiğin meslekte ilerlemeye gayret et.
Çok tatlı anlatmışsınızanneler çocuklarini hep en iyi yerlerde gormek isterler.
kizim daha 2 yasinda bazen kendi kendime insallah de yada savci olursun diyorum sonra ruhum darlaniyo.aman ne olmak istiyorsan onu ol kiz diyorum kizima ama icimizden gecenler hep ayni sanirim.
Ben tm bölümünden hazırlanıp psikoloji okumak istiyordum. Eminim boğaziçi ya da özel ünilerde çok iyi eğitim görecek puanı da alırdım. Ama ona göre sayısal dışında başarı olmadığı için izin vermedi. Şimdi tıptan psikiyatri istiyorum. Ama asıl isteğim psikolog olmaktı.Peki sen hangi bölümü istiyorsun ?Annen senin istemediğin bir şeyi yaptırdı mi hiç?
aslinda hepsi boş biliyomusun yeterki caniniz sagolsun isterseniz limon satin.Çok tatlı anlatmışsınızoh güzel güzel büyüsün önce o da meslek sonra nasıl olsa seçilir. Öpün benim için minnakı
Beni de manipüle etti sanırım. Sanki hayat doktor maaşı dışında yaşanmıyor gibi. Oysa bizim eve de giren para belli iki çocuk iki ebeveyn gül gibi geçiniyoruz
Ah canım seni çok iyi anlıyorum bende o yollardan geçtin benim annem hiç bir şey demezdi derdi bisey ol yeter. Neyse hep ablalarım ve abilerim bazy karıştı akrabalar çabası ben takmadım hukuk istedim ve oldu büromu bile açtım hiç biri umrumda değil ve yanımda ne annem ne akrabamdım var hayat benim.yani söyleceğim şu kendini dinle ve 2 sene mezuna kalmış biri olarak hiç öyle düşünme bak 2 sene mezuna kaldım iyikide böyle oldu19 yaşında üniversite sınavına hazırlanan bir kızım ben. Fen lisesi mezunuyum başarılı sayılırım. İstediğim bölümler de oldukça yüksek. Gel gelelim annem 1 yıl mezuna kalmamı hayatımın en büyük hatasıymış gibi görüyor. Başlarda soranlara gelen sıralamamı azaltarak söylüyordu.( 30 bin yaptıysam 15 bin diyordu mesela) Çok üzücü bu. Mesela naptın niye gitmedin diye birisi sorsa hemen atlıyordu “diş hekimliği tuttu eczacılık tuttu kendisi istemedi” başarı kanıtlıyordu sağa sola güya. Bu da çok kırıcı. O kadar odaklamış ki kendini ders başarısına. Bugün kardeşime bir taktik verecektim aramızda tartıştık, söylemiycem dedim öylesine. “O iyi bir lise kazanmazsa ömrüm boyunca ağlarım” diyor. sanki hayattaki tek başarı buymuş gibi. Sen doktor olacaksın diyor asla başka bir seçenek bırakmıyor bana. Seni doktor görmeden ölmeyeceğim diyor. Beni bu konuda robot haline getirdiğini düşünüyorum. Tüm akrabalarına ben başarılıyım bakın çocuklarım böyle oldu demek istiyor. Kendisinin bir mesleği yok ev hanımı. Tabii ki bizim geleceğimizi de düşünüyor bundan şüphem yok. Ama bu yaz daha iyi anladım ki çevreye benim istediğim başarıya ulaşamamı söylemeyi kendine yediremedi. Çok yoruldum. Çok sıkıldım artık bu imalarından. Bazen çok normal bi sohbette “keşke şu konuyu şöyle yapsaydım” diyorum. Sıradan bir şekilde yalnızca laf olsun diye ders çalışma programımla ilgili bilgi veriyorum mesela. Diyor ki “keşke diyceksek keşke geçen yıl adam gibi çalışıp gitseydin tıpa” yemin ederim geçen yıl da başarısız bir sonuç çıkarmadım. Başarı kıstası ya fen lisesi ya tıp. Öğretmenler mühendisler başarılı değil onun için. Ağlıyorum yine bunaldım. Çalışma isteğim de kaçıyor böyle olunca. Onun ego tatmin aracı olmak çok üzüyor beni. Beni düşündüğünü de unutuyorum bu anlarda. Of of azcık siz motive edin beni de yeniden çalışayım zaten her şey karmakarışık oldu koronadan. Neyse çok uzun oldu özür dilerim vaktinizi aldım. Sizi çok öpüyorum destekleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
Kendini orada mutlu hissedeceksen kesinlikle kararından dönme çünkü bahsettiğin üniversitelerle tıpın hiç alakası yok.Ben tm bölümünden hazırlanıp psikoloji okumak istiyordum. Eminim boğaziçi ya da özel ünilerde çok iyi eğitim görecek puanı da alırdım. Ama ona göre sayısal dışında başarı olmadığı için izin vermedi. Şimdi tıptan psikiyatri istiyorum. Ama asıl isteğim psikolog olmaktı.
Ben sizin yerinizde olsam girer sınava psikoloji yazar giderdim kimseyi de dinlemezdim. O bölümü siz okuyacaksınız anneniz değil. Annedir tamam saygı duyun da her şeyin bir sınırı var.Ben tm bölümünden hazırlanıp psikoloji okumak istiyordum. Eminim boğaziçi ya da özel ünilerde çok iyi eğitim görecek puanı da alırdım. Ama ona göre sayısal dışında başarı olmadığı için izin vermedi. Şimdi tıptan psikiyatri istiyorum. Ama asıl isteğim psikolog olmaktı.