Çok bunaldım sakinleştirin beni lütfen

Anneniz kendi başaramadıklarını sizde kanıtlamak istiyor gibi geldi... Ama en azından şöyle düşünün kimi ailelerin umrunda değil. Siz bunları boşverip sınavınıza odaklanın.
 
19 yaşında üniversite sınavına hazırlanan bir kızım ben. Fen lisesi mezunuyum başarılı sayılırım. İstediğim bölümler de oldukça yüksek. Gel gelelim annem 1 yıl mezuna kalmamı hayatımın en büyük hatasıymış gibi görüyor. Başlarda soranlara gelen sıralamamı azaltarak söylüyordu.( 30 bin yaptıysam 15 bin diyordu mesela) Çok üzücü bu. Mesela naptın niye gitmedin diye birisi sorsa hemen atlıyordu “diş hekimliği tuttu eczacılık tuttu kendisi istemedi” başarı kanıtlıyordu sağa sola güya. Bu da çok kırıcı. O kadar odaklamış ki kendini ders başarısına. Bugün kardeşime bir taktik verecektim aramızda tartıştık, söylemiycem dedim öylesine. “O iyi bir lise kazanmazsa ömrüm boyunca ağlarım” diyor. sanki hayattaki tek başarı buymuş gibi. Sen doktor olacaksın diyor asla başka bir seçenek bırakmıyor bana. Seni doktor görmeden ölmeyeceğim diyor. Beni bu konuda robot haline getirdiğini düşünüyorum. Tüm akrabalarına ben başarılıyım bakın çocuklarım böyle oldu demek istiyor. Kendisinin bir mesleği yok ev hanımı. Tabii ki bizim geleceğimizi de düşünüyor bundan şüphem yok. Ama bu yaz daha iyi anladım ki çevreye benim istediğim başarıya ulaşamamı söylemeyi kendine yediremedi. Çok yoruldum. Çok sıkıldım artık bu imalarından. Bazen çok normal bi sohbette “keşke şu konuyu şöyle yapsaydım” diyorum. Sıradan bir şekilde yalnızca laf olsun diye ders çalışma programımla ilgili bilgi veriyorum mesela. Diyor ki “keşke diyceksek keşke geçen yıl adam gibi çalışıp gitseydin tıpa” yemin ederim geçen yıl da başarısız bir sonuç çıkarmadım. Başarı kıstası ya fen lisesi ya tıp. Öğretmenler mühendisler başarılı değil onun için. Ağlıyorum yine bunaldım. Çalışma isteğim de kaçıyor böyle olunca. Onun ego tatmin aracı olmak çok üzüyor beni. Beni düşündüğünü de unutuyorum bu anlarda. Of of azcık siz motive edin beni de yeniden çalışayım zaten her şey karmakarışık oldu koronadan. Neyse çok uzun oldu özür dilerim vaktinizi aldım. Sizi çok öpüyorum destekleriniz için şimdiden teşekkür ederim.

Sakın annen istiyor diye istemediğin bölüm için çabalama. Ve kendini çok bunaltma. Daha çok gençsin önünde çok güzel yıllar var. Bence annenle konuşmalısın
 
İyyyy en sinir olduğum kadın tipi. Kocasinin, çocuğunun başarısıyla yasayanlar.
Diyeceğim odur ki sakın annenin gazına gelme. O istiyor diye istemediğin bir bölüm okuyup istemediğin bir hayat yaşama.
Bir iş arkadaşım var. Kız çok iyi bir sıralama yapmış ve aile zoruyla hukuk yazmış,en köklü unilerin birinde okumus
Ama çoook naif, sessiz sedasız bir kız. İstediğin her şeyi sen kırılma diye ,tatsızlık çıkmasın diye yapabilir. Çok da akıllı. Bir sürü meslekte mutlu ve başarılı olabilecekken şimdi her daim stresli ve karakterine hic uygun olmayan bir işte çalışıyor.
O yüzden iyi düşün. Anneni mutlu etmek için değil, kendini mutlu etmek için kendine karakterine uyan bir bölüm seç. Hatta alabiliyorsan rehberlik hizmeti al...
Benim tavsiyem bu yönde.
Peki sen ne istiyorsun?
 
19 yaşında üniversite sınavına hazırlanan bir kızım ben. Fen lisesi mezunuyum başarılı sayılırım. İstediğim bölümler de oldukça yüksek. Gel gelelim annem 1 yıl mezuna kalmamı hayatımın en büyük hatasıymış gibi görüyor. Başlarda soranlara gelen sıralamamı azaltarak söylüyordu.( 30 bin yaptıysam 15 bin diyordu mesela) Çok üzücü bu. Mesela naptın niye gitmedin diye birisi sorsa hemen atlıyordu “diş hekimliği tuttu eczacılık tuttu kendisi istemedi” başarı kanıtlıyordu sağa sola güya. Bu da çok kırıcı. O kadar odaklamış ki kendini ders başarısına. Bugün kardeşime bir taktik verecektim aramızda tartıştık, söylemiycem dedim öylesine. “O iyi bir lise kazanmazsa ömrüm boyunca ağlarım” diyor. sanki hayattaki tek başarı buymuş gibi. Sen doktor olacaksın diyor asla başka bir seçenek bırakmıyor bana. Seni doktor görmeden ölmeyeceğim diyor. Beni bu konuda robot haline getirdiğini düşünüyorum. Tüm akrabalarına ben başarılıyım bakın çocuklarım böyle oldu demek istiyor. Kendisinin bir mesleği yok ev hanımı. Tabii ki bizim geleceğimizi de düşünüyor bundan şüphem yok. Ama bu yaz daha iyi anladım ki çevreye benim istediğim başarıya ulaşamamı söylemeyi kendine yediremedi. Çok yoruldum. Çok sıkıldım artık bu imalarından. Bazen çok normal bi sohbette “keşke şu konuyu şöyle yapsaydım” diyorum. Sıradan bir şekilde yalnızca laf olsun diye ders çalışma programımla ilgili bilgi veriyorum mesela. Diyor ki “keşke diyceksek keşke geçen yıl adam gibi çalışıp gitseydin tıpa” yemin ederim geçen yıl da başarısız bir sonuç çıkarmadım. Başarı kıstası ya fen lisesi ya tıp. Öğretmenler mühendisler başarılı değil onun için. Ağlıyorum yine bunaldım. Çalışma isteğim de kaçıyor böyle olunca. Onun ego tatmin aracı olmak çok üzüyor beni. Beni düşündüğünü de unutuyorum bu anlarda. Of of azcık siz motive edin beni de yeniden çalışayım zaten her şey karmakarışık oldu koronadan. Neyse çok uzun oldu özür dilerim vaktinizi aldım. Sizi çok öpüyorum destekleriniz için şimdiden teşekkür ederim.
Ne yaparsan yap asla tip, ftr, dis hekimligi, eczacilik, psikoloji, hemsirelik, saglik teknisyenligi ve teknikerligi okuma! Bak asla diyorum sana. Hastaneler yangin yeri! Yeterli malzeme yok kendi paramizla almaya calisiyoruz maske fiyatlarini firsatci mikroplar yuzde 400 arttirdi. En ufak birseyde sağlıkçılar one atiliyor, bir afette en ufak birseyde olay mahaline saglik personeli, asker, polis yigiliyor ama diger meslek mensupları yagmur yagsa izinli. Asla diyorum. Aklin varsa git odtu, itu muhendislik oku. Kuzenim yillar once ilk 5000 e girdi. Annesi tutturdu tip da tip diye. Beni aradilar vazgeçirdim itude muhendislik okudu daha birkac ay once mezun oldugu halde 10.000 lira ile ise basladi, su anda evde islerini yurutuyor. Sagligin atamasi iyi laflarina kanma. Atamasi tabii iyi olur, ölüyoruz çünkü.
 
X