- 31 Ekim 2024
- 5
- -16
- Konu Sahibi justbehappy
- #1
Merhaba arkadaşlar, derdimi kimseye anlatamadığım için sizlerden yardım almak istedim. Daha önce bu konu da bir çok şey okudum ama yine de fikrinize ihtiyacım var. Ben 30 yaşında bir kadınım(hiç evlenmedim) ve erkek arkadaşım 38 yaşında daha önce evlenmiş ve bir çocuğu var. İlişkimiz 3 senedir devam ediyor. Ve ben artık hem yaşım itibariyle hem de ilişkimizin de belli bir seviyeye gelmesinden dolayı evlenmek istiyorum. Ama erkek arkadaşım istemiyor. Oysa ki ilk tanışmamız da tekrar evlenmek ve çocuk sahibi olmak istediğini de söylemişti çünkü ben ilerde bunları istiyorum ve sen tekrardan bunları yaşamak istemiyorsan hiç ilişkiye başlamayalım demiştim. Meğer o zamanlar beni elde etmek için yalan söylemiş, itiraf etti. Zaten aslında zamanla bunu anlamıştım ama onu sevdiğim için bu zamana kadar ilişkiyi devam ettirdim. Ben artık sonu olmayan bir ilişkiyi daha fazla sürdürmek istemiyorum. Sizce bu konu da haklı mıyım?
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
Sevgilimle konuştum ve ona bunu söyledim. Çok iyi düşün ve karar ver yoksa ilişkimiz bitebilir dedim. Size biraz ilişkimizi de anlatayım; her konuda çok uyumluyuz. Aynı filmleri,kitapları,yemekleri severiz. İkimiz de eğlenceliyiz, gezeriz vs. Ama ilişkimizin başından beri çocuğu yüzünden sürekli planlarımız iptal olur,bana bağırdığı anlar da olur. Eski eşi çok tembel,agresif ve sürekli her şeyi eski eşinden bekleyen biri. Haftanın 4 günü çocuğunu erkek arkadaşım okula götürüyor getiriyor ve ardından her gün akşam 8-9 a kadar ilgileniyor sonra eve bırakıyor. Buna rağmen hafta sonu iki gün yine öğlen çocuğunu alıp akşam 10 gibi annesine bırakıyor. Hal böyle olunca ben de en azından haftasonu sadece 1 gün çocuğunu alma ve bütün günü bana ayır diyorum. Bunu bazı haftalar yaptı ve yapıyor ama yaparken de kırk takla atıyorum. Onu ziyerete evine gidiyorum ve çoğu gün 3 gece erkek arkadaşımla kalacaksam 1 günün yarısı onu görmüyorum,diğer gün de akşam 10-11 de görüyorum. Çünkü ben evinde olsam da çocuğu alıyor ve gezmeye veya kendi annesine gidiyor. Erkek arkadaşımla tartışmalarımız her zaman çocuğu yüzünden görüşemeyişlerimiz vb. sebepler oldu. Yani tüm bunları düşününce evlendiğimizde de ben sanırım 1 hafta balayı tatili bile yapamayacağım. Çünkü eski eşi sürekli çocuğunu erkek arkadaşıma gönderme derdinde ve erkek arkadaşım ona bazen ''planım var o gün çocuğu alamam'' dese bile bunu çok sık yapmıyor. Çünkü kadın nedense her seferinde tartışma çıkarıyor. Bu arada ben erkek arkadaşımın çocuğu ile tanıştım, çokça oyun oynayıp ödev bile yaptırdım. (Çocuk çok şımarık, uyumsuz ama bunları çok sorun etmiyorum.) Ama bu konuda da erkek arkadaşım ile tartıştım. Sebep şuydu; içimden geliyor ve çocuğuyla saatlerce oynuyorum, ona çok sıcak davranıyorum, ona yemek yapıyorum vs. ama erkek arkadaşım asla bana bir kez bile teşekkür etmedi. Dedim yani tavrımdan,emeğimden dolayı keşke bir kere ''sağ ol aşkım ya'' deseydin diye ve hemen bana bağırdı,sanki bunları yapmak zaten görevimmiş gibi davrandı. ''sen de yapmasaydın banane'' bile dedi. Şimdi tüm bunlara rağmen nedense ona çok aşığım ve evlenmeyi düşünüyorum. Ailem bile bu evliliği onaylamaz onu da göze aldım. Sizce böyle biriyle evlenmeli miyim, evlenirsem mutsuz olur muyum, ailemi üzmeme değer mi? Ve asla tekrar çocuk istemiyormuş ama ben hiç evlenmedim ve bir çocuğum olsun isterdim. Bu isteğimden de onun için vazgeçsem sonra pişman olur muyum? İlişkimizde bana çok iyiliği dokundu,sadık kaldı, ilgi de gösterdi diye ondan vazgeçemiyorum. Bir daha böyle birini bulamam diye düşünüyorum(mutlu anlarımız geliyor aklıma hep) ve artık 30 yaşından sonra kimseyle tanışacak enerjimin de olmadığını hissediyorum. Sizce ben ne yapmalıyım? ÇOK UZUN YAZDIM ÖZÜR DİLERİM ARKADAŞLAR AMA DAHA ÖNCE HİÇ KİMSEYE BUNLARI ANLATAMADIM,HER ŞEYİ ANLATMAK İSTEDİM. HERKESE TEŞEKKÜRLER.
