- 24 Aralık 2007
- 9.181
- 28.863
Merhaba.
biraz iç döküş, biraz burdaki tecrübelerden faydalanırmıyım belki diye açıyorum konuyu.
Çok uzun yazmamak adına özet geçmeye çalışacağım. 2 kızım var (13 ve 9 yaşlarındalar)
Uzun yıllar Türkiyede yaşadıktan sonra yaklaşık 1 sene önce yurtdışına döndük. Döndük diyorum çünkü ben burda doğdum büyüdüm. Çocuklarımda burada doğdular.
Ama işimiz nedeniyle Türkiyede yaşadık. Özellikle çocukların eğitimi için burası onlar için daha iyi bir gelecek vaad ediğini düşünerek dönme kararı aldık. Bundan pişman değiliz, düzenimiz vs iyi çok şükür.
Beni endişelendiren bazı konular var ama.
Çocuklar okul hayatına Türkiyede başladılar. Gittikleri kurumlar hep saygın yerlerdi. Eğitimleri benim için nekadar önemliyse güzel ahlaklı, saygılı yetişmeleride okadar önemli.
Çok şükür bugüne kadar hep elimizden geldiğince güzel ve dikkatli yetiştirdik.
Sıkıntım burda başlıyor.
Türkiyede kreş yaşında başlanır ya hani işte özel bölgeni annen-baban dışında kimseye göstermeyeceksin, işte kendine dokundurmayacaksın gibi gibi…
Hep bu zihniyete büyüdüler ve ben bundan çok memnunum. Bu konuda çok dikkatliyimdir zaten.
Ama şimdi burda malesef herşey farklı. Büyük kızım ile birlikte spor salonuna başladık mesela. Kadınlar soyunma odasında anadan doğma dolanıyorlar
Utanma sıkılma yok hiç birinde. 60-70 yaşında kadınlar bile hiç biryerlerini örtmeden, çıplak halde üstünü başını giyinirken gayet normal sohbet ediyorlar. Kadınlı-erkekli karışık saunaya giriyorlar falan…
Ayıp veya çekinme hiç yok. Çok rahatlar.
Eskidende böyleydi tabii, spor dersinden veya yüzme dersinden sonra ulu orta soyunurlardı. Biz dikkat eder yada tekli kabinlere gidince bize gülerlerdi. Ama ben bunları ozaman çok anlamiyordum sanırım, yada unuttum herhalde.
Şimdi gördükçe çok rahatsız oluyorum. Çocuklara kötü örnek olmaları açısından endişelerim var.
Örneğin ikiside küçüklükten beri yüzücüler. Burda da devam ediyorlar, mesela tekli kabinler var ve tüm çocukların birlikte (kızlar ayrı erkekler ayrı) ortak kullandıkları bir soyunma odası var. Öğretmenler herkes birarada soyunup giyinsin demiş küçük kızıma, oda tekli kabine girmek istemiş.
Öğretmenle konuştum, beni anlamadı. Bütün hepsi aynı, utancak ne var tarzında konuştu ama ben öyle istiyorum diyince kabul etti. Kızım tekli kabini kullanıyor üzerini değişirken. Büyüğünde öyle sorun olmadı.
Veya örneğin Kadınlar yazın üstü açık güneşlenebiliyorlar veya havuza girebiliyorlar.
Çok rahat, kimsede yadırgamıyor.
Yazın kısa eteklerinin altına oturup kalkarken dikkat edemezler diye kısa tayt giydirten beni bunlar rahatsız ediyor.
Ben kendim kapalı değilim, ama yerine göre giyinmesini severim. Çocuklarımıda o doğrultuda büyütmek isterim ayıbı, günahı, çekinmeyi vs öğrenerek büyüsünler istiyorum.
Kafalarının karışmasından korkuyorum ve üzülüyorum kısacası. Ahlakları bozulmasını istemiyorum.
Çocuklar ile bu konuyu nasıl konuşmalıyım?
Bizim yaşantımıza ters olduğunu nasıl anlatmalıyım.
Yada konuşmalımıyım? Onuda bilmiyorum. Hangisi doğrudur?
Benim annem benimle hiç konuşmazdı bunları birtek biz onlar gibi değiliz falan derdi. Onlar ayıp nedir bilmez, biz öyle değiliz bizim Allah korkumuz var onların yok falan tarzı anlatır geçerdi.
Pdr desteği düşündüm ama burdakilerin bunu anlaması imkan yok. Türkiyedeki öğretmenleri ile irtibatdayız halen, onada sormayı düşündüm. Ama burda tecrübeli, özellikle yurtdışında yaşayan annelerden fikir alayım istedim önce.
Kısa yazacaktım güya ama roman olmuş. Varsa fikri, tecrübesi olan seve seve dinlerim…
biraz iç döküş, biraz burdaki tecrübelerden faydalanırmıyım belki diye açıyorum konuyu.
Çok uzun yazmamak adına özet geçmeye çalışacağım. 2 kızım var (13 ve 9 yaşlarındalar)
Uzun yıllar Türkiyede yaşadıktan sonra yaklaşık 1 sene önce yurtdışına döndük. Döndük diyorum çünkü ben burda doğdum büyüdüm. Çocuklarımda burada doğdular.
Ama işimiz nedeniyle Türkiyede yaşadık. Özellikle çocukların eğitimi için burası onlar için daha iyi bir gelecek vaad ediğini düşünerek dönme kararı aldık. Bundan pişman değiliz, düzenimiz vs iyi çok şükür.
Beni endişelendiren bazı konular var ama.
Çocuklar okul hayatına Türkiyede başladılar. Gittikleri kurumlar hep saygın yerlerdi. Eğitimleri benim için nekadar önemliyse güzel ahlaklı, saygılı yetişmeleride okadar önemli.
Çok şükür bugüne kadar hep elimizden geldiğince güzel ve dikkatli yetiştirdik.
Sıkıntım burda başlıyor.
Türkiyede kreş yaşında başlanır ya hani işte özel bölgeni annen-baban dışında kimseye göstermeyeceksin, işte kendine dokundurmayacaksın gibi gibi…
Hep bu zihniyete büyüdüler ve ben bundan çok memnunum. Bu konuda çok dikkatliyimdir zaten.
Ama şimdi burda malesef herşey farklı. Büyük kızım ile birlikte spor salonuna başladık mesela. Kadınlar soyunma odasında anadan doğma dolanıyorlar
Utanma sıkılma yok hiç birinde. 60-70 yaşında kadınlar bile hiç biryerlerini örtmeden, çıplak halde üstünü başını giyinirken gayet normal sohbet ediyorlar. Kadınlı-erkekli karışık saunaya giriyorlar falan…
Ayıp veya çekinme hiç yok. Çok rahatlar.
Eskidende böyleydi tabii, spor dersinden veya yüzme dersinden sonra ulu orta soyunurlardı. Biz dikkat eder yada tekli kabinlere gidince bize gülerlerdi. Ama ben bunları ozaman çok anlamiyordum sanırım, yada unuttum herhalde.
Şimdi gördükçe çok rahatsız oluyorum. Çocuklara kötü örnek olmaları açısından endişelerim var.
Örneğin ikiside küçüklükten beri yüzücüler. Burda da devam ediyorlar, mesela tekli kabinler var ve tüm çocukların birlikte (kızlar ayrı erkekler ayrı) ortak kullandıkları bir soyunma odası var. Öğretmenler herkes birarada soyunup giyinsin demiş küçük kızıma, oda tekli kabine girmek istemiş.
Öğretmenle konuştum, beni anlamadı. Bütün hepsi aynı, utancak ne var tarzında konuştu ama ben öyle istiyorum diyince kabul etti. Kızım tekli kabini kullanıyor üzerini değişirken. Büyüğünde öyle sorun olmadı.
Veya örneğin Kadınlar yazın üstü açık güneşlenebiliyorlar veya havuza girebiliyorlar.
Çok rahat, kimsede yadırgamıyor.
Yazın kısa eteklerinin altına oturup kalkarken dikkat edemezler diye kısa tayt giydirten beni bunlar rahatsız ediyor.
Ben kendim kapalı değilim, ama yerine göre giyinmesini severim. Çocuklarımıda o doğrultuda büyütmek isterim ayıbı, günahı, çekinmeyi vs öğrenerek büyüsünler istiyorum.
Kafalarının karışmasından korkuyorum ve üzülüyorum kısacası. Ahlakları bozulmasını istemiyorum.
Çocuklar ile bu konuyu nasıl konuşmalıyım?
Bizim yaşantımıza ters olduğunu nasıl anlatmalıyım.
Yada konuşmalımıyım? Onuda bilmiyorum. Hangisi doğrudur?
Benim annem benimle hiç konuşmazdı bunları birtek biz onlar gibi değiliz falan derdi. Onlar ayıp nedir bilmez, biz öyle değiliz bizim Allah korkumuz var onların yok falan tarzı anlatır geçerdi.
Pdr desteği düşündüm ama burdakilerin bunu anlaması imkan yok. Türkiyedeki öğretmenleri ile irtibatdayız halen, onada sormayı düşündüm. Ama burda tecrübeli, özellikle yurtdışında yaşayan annelerden fikir alayım istedim önce.
Kısa yazacaktım güya ama roman olmuş. Varsa fikri, tecrübesi olan seve seve dinlerim…