ya arkadaşlar ben hamile kalmadan önce hamileliğim esnasında ve sonrasında hep bu siteyi takip ettim. Gerçekten çok güzel arkadaşlıklar var. Hep ben okudum kimi zaman yorum yazdım şimdiyse ben sizinle sıkıntımı paylaşmak istedim. Merak ettim sadece ben mi böyle hissediyorum yoksa başkaları da var mı diye.
2008 kasım annesiyim, bebeğimle 5 ay geçirdikten sonra ücretsiz izin hakkım olmadığı için mecburi olarak işe başladım, çok küçük olduğu için de bakıcıya vermeyi kıyamadım ve anneanne ve babaanneler uzakta olmalarına rağmen 1 ay arayla gelip bakmaya başladılar. Ancak hep aynı evdeyiz işte özellikle kayınvalideler daha zor oluyor. Bütün o zorluklar bir yana çocuğumu bırakıp işe gelmek çok zor. Biz her zaman birlikte olduğumuz için anneannesini veya babaannesini daha çok görüyor bir de kayınvalidemin oğlum çocuğum benim diye sevmesi o zaman daha çok koyuyor hayır benim oğlum senin torunun diyesim geliyor. Sonuçta daha bebek anne baba kavramını yeni yeni öğrenecek ama bu gidişle zor.
Ben mi çok hassaslaştım ondan mı bu kadar takılıyorum bilmiyorum ama sonuçta haftasonu bile çocuğumla başbaşa kalamıyorum. Hep birileri alıyor sanki bütün hafta sevmiyorlarmış gibi ben varken aşkları daha bir alevleniyor. Birde yeni denemeler yok şurda uyuttum buna da alışsın şöyle de yaptım falan filan sonuçta bir düzen oturtmak istemem onlara dokunuyor hep ne söylesem tersini yapmaya çalışıyorlar. Tek tesellim çocuğun iyi bakılıyor olması ama bu kayınvalide olayı beni çok yorduResmen depresyondayım:gitme:
2008 kasım annesiyim, bebeğimle 5 ay geçirdikten sonra ücretsiz izin hakkım olmadığı için mecburi olarak işe başladım, çok küçük olduğu için de bakıcıya vermeyi kıyamadım ve anneanne ve babaanneler uzakta olmalarına rağmen 1 ay arayla gelip bakmaya başladılar. Ancak hep aynı evdeyiz işte özellikle kayınvalideler daha zor oluyor. Bütün o zorluklar bir yana çocuğumu bırakıp işe gelmek çok zor. Biz her zaman birlikte olduğumuz için anneannesini veya babaannesini daha çok görüyor bir de kayınvalidemin oğlum çocuğum benim diye sevmesi o zaman daha çok koyuyor hayır benim oğlum senin torunun diyesim geliyor. Sonuçta daha bebek anne baba kavramını yeni yeni öğrenecek ama bu gidişle zor.
Ben mi çok hassaslaştım ondan mı bu kadar takılıyorum bilmiyorum ama sonuçta haftasonu bile çocuğumla başbaşa kalamıyorum. Hep birileri alıyor sanki bütün hafta sevmiyorlarmış gibi ben varken aşkları daha bir alevleniyor. Birde yeni denemeler yok şurda uyuttum buna da alışsın şöyle de yaptım falan filan sonuçta bir düzen oturtmak istemem onlara dokunuyor hep ne söylesem tersini yapmaya çalışıyorlar. Tek tesellim çocuğun iyi bakılıyor olması ama bu kayınvalide olayı beni çok yorduResmen depresyondayım:gitme:
