Merhabalar,
Bu kaçıncı boşanma konum bilmiyorum, narsist bir eşe sahibim ve her seferinde manipilasyonlarına kanıp ilişkide kalmaya devam ediyorum.
Bugün ciddi bir şekilde oturup bu ilişkide mutlu olmadığımı boşanmak istedigimi söyledim.
O da her zamanki gibi beni suçladı sen öfkelisin, gecimsizsin tedavi olman lazım. Ailen de bes para etmez onlardan kacip benimle evlendin zaten insan olsalardi duzgun bir psikolojin olurdu vs. Bir suru laf saydi. Ben sakinligimi koruyup bunlar senin dusuncelerin dedim oyununa gelmedim.(2 defa aile terapistine gittik ikiside esimin narsistlik kisilik bozuklugu ve obsesiflik oldugunu benim notr olmam ve sinirlarimi korumam gerektigini soylediler)
Bu sefer bencilsin cocugumu benden nasil ayirirsin. Bosanmis ailelerin cocuklari sorunlu oluyor. Bu cocuk okula gidince anne babasi ayri mi olacak demeye basladi. Ben de mutsuz bir evde buyumesindense iki mutlu ayri insanla buyumesinin daha saglikli olacagini soyledim yine bana ve aileme bir suru hakaret etti.
Bir turlu bu oyundan cikamiyorum arkadaslar. Evet cocugu ben de dusunuyorum nasil olacak tek basima nasil baş edecegim ya kotu olursa psikolojisi bozulursa diye.
Esim kavga etmedigimiz ben soylenmedigim surece kendi halinde odasindan cikmayan ilgisiz biri. Ailemle de gorusmezse onun istekleri dogrultusunda hareket edersem bir sıkıntımız yok. Ama ben mutsuzum. Tek kisilik bir iliski yaşıyorum. Ev arkadası gibi bile degiliz.
Cocuk icin bu oyunun icerisinde kalmaya devam edip kendime donup bu evin icerisinde kalmaya devam mi etmeliyim yoksa biran once kacip kurtulmali miyim.
Ayri eve cikmam gerekiyor ailemle de yasamak istemiyorum. Onlarda da narsistlik var cunku. Hayatima karismayi severler. Ben kendi halimde oglumla mutlu bir hayat kurmak istiyorum. Ama bunu nasil becerecegim hakkinda bir fikrim yok.
Nereden baslayacagimi bilmiyorum kafam cok karisik.
boşanirken ailene söyleme. sessizce boşan bitsin gitsin...
