Çocuk yapmaya kendini henüz hazır hissetmeyenler buraya :)

Burda en yaşlı ben varım :) yaş 33, 9 yıllık evliyim...
İlk 5 yıl hiç istemedik çocuk yapmayı, aklımıza bile gelmedi desem yeridir. Tabii bu arada benim yaşda 30 oldu. Sonra ben yaşım geçiyo telaşıyla istemeye başladım, eşim yine olursa olur düşüncesindeydi...ama bu seferde bebek olmadı tabii. Baya bi tedaviler olduk ama olmadı olmadı. Bende saldım artık, kendi bilir valla. Ben böyle iyiyim zaten, mutluyumda, eksiklik şu an hissetmiyorum, yaşlanınca çok hissederiz diye korkuyorum sadece. Evliliğimde gayet güzel, sevgili gibi gezip tozuyoruz halen, eşim benden daha relax zaten hiiiç umrunda değil. Arkadaşlarından şikayet duya duya sanırım iyice gözü korkuyor. Pek çok arkadaşı çocuk olmasa şu an boşanırım durumunda...ve tabiki herkes bize imreniyor. Çocuksuz bir evliliğin de mutlu ve güzel olabileceğinin ispatı bu. Belkide yapım uygun değil hayatımı birine adamaya bilemiyorum, belki o kadar sabırlı değilim...
Yani kızlar demek istediğim sadece sizin istemeniz yetmiyor, bebeğinde gelmeyi istemesi gerekiyor...hayatınızda birşekilde bir bebek olacaksa bunu iyi zamanlayın.
 
gerçekten de çook haklısınız.. ben hazır değilim denemedik suan.. ama hazır olunca bakalım bebek hazır mı... o gelmeye hazır değilse zaten bzim istememzle olmyr:(
Allah isteyen herkese en kısa zamanda nasip etsin.. yuvalarımızın mutluluğu daim olsun :)
 
Aynen öyle canım, şimdiki bebekler daha gelmeden zorluyorlar insanı, nazlanıyorlar...
Sen sanıyorsun ki korunmasam hemen olacak...olmayabiliyor işte bazen. Hiçbir sorun olmasada hatta :) Öylede olunca galiba ben çok istemiyorum, kendimi hazır hissetmediğim, evliliğim rutinleşir, bakamam edemem, doğuramam korkusu yaşadığım için olmadığını düşünmeye başladım. Bir arkadaşta söylemiş ben kendimi anne olarak hayal edemiyorum diye, bende öyleyim, bana nasıl uzak nasıl ütopik...
Hayat öyle mucizelerle dolu ki ama korunurken de olabilir bebek, sen hiç istemezkende, olmaz denildiğinde de...O geleceği zamanı kendi belirleyecektir bence. Bebekle daha mutlu olacaksak, bizim için iyi evlatlar olacaklarsa olsun...ama illada olsun demiyorum, benim için hayırlı olacaksa olsun diyorum. Belli yaştan sonra rahatlığa da alışınca çook gözüm korkuyor valla hayırlısı artık :)
 
aynı durumdayız canm. 6.5 aydır evliyim bende eşlerimizn meslekleri de aynı biliyosun. 1 yıl sonra bizim de doğu görevi var. benm kafam daha da karışık öğretmenim ama atamam olmadı daha.atanmdan çocuk yapmak istemiyorum ama bu gisişle atamam zor gibi :43: bizde 1 sene daha batıdayız daha sonra doğu..hep eşimle doğu dönüşü diye düşünüyorduk yani 3_4 sene sonra ama eşim bugünlerde sıcak bakmaya başladı çocuk olayına.hesap yapıp duruo 29 yaşında o 4 sene sonra olsa 33 olcam çok geç falan demeye başladı ama ben 22 yaşındayım çok erken benim için. yani sonuç olarak eşimin işi, benim işim. yaşım, yaşayacağımız yer gibi birsürü engel var bebek için ama eşim için de üzülüyorummm. napcam bennnnn?

senin yaşın daha küçük canım 25 26 da hamile kalsan olur nolacak, ama ben martta 29 a giriyorum, 2 bu yıl olmasa 2 yıl doğu etti 3 yıl yani 32 yaşında nasıl olur bilmiyorum. kafam çok karışık yaaa
 
Burda en yaşlı ben varım :) yaş 33, 9 yıllık evliyim...
İlk 5 yıl hiç istemedik çocuk yapmayı, aklımıza bile gelmedi desem yeridir. Tabii bu arada benim yaşda 30 oldu. Sonra ben yaşım geçiyo telaşıyla istemeye başladım, eşim yine olursa olur düşüncesindeydi...ama bu seferde bebek olmadı tabii. Baya bi tedaviler olduk ama olmadı olmadı. Bende saldım artık, kendi bilir valla. Ben böyle iyiyim zaten, mutluyumda, eksiklik şu an hissetmiyorum, yaşlanınca çok hissederiz diye korkuyorum sadece. Evliliğimde gayet güzel, sevgili gibi gezip tozuyoruz halen, eşim benden daha relax zaten hiiiç umrunda değil. Arkadaşlarından şikayet duya duya sanırım iyice gözü korkuyor. Pek çok arkadaşı çocuk olmasa şu an boşanırım durumunda...ve tabiki herkes bize imreniyor. Çocuksuz bir evliliğin de mutlu ve güzel olabileceğinin ispatı bu. Belkide yapım uygun değil hayatımı birine adamaya bilemiyorum, belki o kadar sabırlı değilim...
Yani kızlar demek istediğim sadece sizin istemeniz yetmiyor, bebeğinde gelmeyi istemesi gerekiyor...hayatınızda birşekilde bir bebek olacaksa bunu iyi zamanlayın.

allah mutluluğunuzu daim etsin, hayırlısıyla bir evlat nasip etsin size. tabiki allahın dediği olur. vermezse yapacak bişey yok ama işte korku var bizdede eşlerimizin işi dolayısıyla herşeyi planlı programlı yapmak zorundayız. hakkımızda hayırlısı ne diyeyim.
 
Sevgili Felisity,
eşini bir bebek ile sevindirmek istiyorsun belki, bunu biliyorum ama eşinden çok sen bakmalısın o çocuğa ve kendini hazır hissetmiyorsan, eşin değil sen üzüleceksin çocuğa bakmadığın zamanlarda. Anladığıma göre felisity eşin seni zaman zaman yalnız bırakabilecek, yani bu ihtimalde var, bazı seni götüremeyecek yerler çıkarsa sizin için, ve bu ne demek oluyor: o değil, SEN çocuk ile başbaşa kalacaksın. Peki hazır hissetmediğin bir çocuğa ne kadar iyi bakabilirsin ki....

SEN hazır olmalısın, EŞIN değil !!
Sen bakacaksın sonuçta bebeğine, o değil,

herşey gönlünce olsun,
Sevgiler,
 
Herkese merhabalar...

Diyeceğim şeyler muhatemelen büyük bir kısım kadınların hoşuna gitmeyecek...

Çocuk yetiştirmek çok büyük bir sorumluluk.

Sorumluluk derken kastım sadece maddi ve manevi yeterlilik değil.

Önüne yemeğini koy,okula gitmeden kahvaltısını hazırla,başına iki kelebek toka tak...Ne yazık ki çocuk yetiştirmek bu değildir.

Herşeyden önce "insan/birey" yetiştirdiğimizin farkına varmamız lazım.

Modern ve teknolojik dünyanın beraberinde getirdiği ciddi sıkıntılar ve tabi bunun yanında ülkemizin geleceği,

yaşam şartlarımızın ve koşullarımızıda göz önünde bulundurduğumda "acaba..." diye düşünmüyor değilim.

Bir çocuk dünyaya getiriyorsak, sadece gece ılık sütü ve pankek kahvaltısıyla "insan yetişmediğini" anlamamız lazım.

Ben henüz 1 senelik evliyim; kayınvalidem ve saz ekibi evlendiğimiz günden beri "torun da torun" diye tutturdu.

Onlara maddi/manevi açıklama yaptığımda "çocuk bereketiyle,kısmetiyle gelir" tarzında oldukça cahil bir cevap alıyorum.

Şuan işsizim bir süredir. Bu işsizliğim sırasında hazır evdeyken "çocuk doğurmam gerektiği(!)" gibi bir kanı var çevremdeki bazı kadınlar tarafından.

Mantık ve muhakemeyi devreye sokmamız lazım artık...

Ne yazık ki, bu forumda bu tarzda düşünen onlarca kadın var. Ben bunu anlayabilmiş değilim...

Daha evliliğini oturtamadan hamile kalanlar, maddi temelini sağlamadan bir eteğinde çocuk,ikincisi kucağında,bir yeniside karnında...

Hayretle onları izliyorum...

Ondan sonra geçimsiz bir aile ortamında sevgisiz büyüyen çocuklar mantar gibi türüyorlar.

Geçim derdiyle ebeveynler çocuklarına iyi bir eğitim,sosyal yaşam sağlayamıyorlar...

Bunun neticesini seneler sonra işlenen suçlarla, psikolojik vakalarda görüyüyoruz ne yazık ki.

Artık birer kadın olarak uyanmamız lazım.

Evet; çocuk dünyanın en güzel şeyi... Annelikte dünyadaki en mükemmel duygu; bu yadsınamaz.

Ama bilinçsizce evlat yetiştirmek sadece topluma sorunlu bireyler katmaktan başka birşey değildir.

Çocuk; "evliliği kurtaran veya kocayı eve ve size bağlayan" bir nesne değildir. Artık bunu anlamak lazım.

"Çocuğun olduğunda daha önce yapmadığına pişman olacaksın" lafıda çok klişe bir laf.

Ben kendimi hazır hissetmemin yanı sıra ona kurulu bir düzen sağlayamayacağım
kanaatindeyken, geç çocuk sahibi olduysam ya da olmadıysam varsın pişman olayım.

Bu pişmanlık değildir benim nazarımda...Bu BİLİNÇTİR...

Ailemize, milletimize ve vatanımıza hayırlı evlatlar yetiştirmek dileğiyle... :16:
 
Son düzenleme:
bende yaklaşık 2 senelik evliyim çalışıyorum
o yüzden hala hazır hissetmiyorum kendimi
evlendiğimden beri dr kontrolünde yasmin kullanıyorum bırakmadım hala
belki seneye...eşime kalsa hemen..
 
bende 3.5yıllık evliyim
evlenirken hiç öyle ayy hemen bebeğim olsun diye hayallerim yoktu,hatta çok korkuyordum
hem 1sene daha okulum vardı ama tabi bahanemdi o
sonra dedik 5ay yine sakin kafa yaşayalım,ben hala korkuyorum
sorumluluk vs kaldıramam,aynen burda yazılanlar tamm bebeklik dönemi kolayda
kişilk oluşturma zamanı geldiğinde nasıl davranırım ya yanlış yaparsam :26:
böyle oldu tabi 1.5sene
taamm dedik artık zamanı,içime yavaş yavaş sıcaklığı düşmüştü :32:,ertelemek için büyük bi sebep çıktı
ya erteleyecektik bebeği ya da fırsatı ben kaçıracaktım,eşim yurtdışına gidecekti
erteldik...:85: ara ara ben hep istedim,hatta kaçamaklarda hep tutsada gitmesem nolur ki sanki dedim
öyle böyle ertelemelerle ilk istememin üzerinden 2sene geçti,şimdide arıyoruz işte :85:
insanların lafları...sırf bu yüzden şimdi memleketime gitmiyorum,çünkü bunalttılar
beni anlayamazlar,çoğusu ilk geceden kalanlar,kendileri kızları öyle,ertelemek için bi sebepleri olmayanlar,hatta canımı en çok yakan 2 insanın birisinin kızı ilk geceden kalma,kocasının şiddetinden boşanma aşamasına gelmiş,barışmanın hemen arifesinde 2.çocuğu yapmış
canımı yakan 2.insan ise,yine kocasıyla anlaşamayan,sonunda dayanamayıp baba evine döndüğü ay,eğer hamile değilsem bi süre ayrı yaşayacağım diyen ve o ay hamile olduğunu anlayıp geri dönen biri.haa birde bebekleri üzerinden hava atanlar,ay benim hemen oldu da,ayy çocuk yokken gezin tozun olunca çok zor(bunu her görüşmede söylüyorsa ve haftada enaz 2-3gün karşılaştığınızı düşünün :52:)
canımı yakan derken,her fırsatla bebek konusunda laf atan,hadi yapsana diyen.tabi de böyle basit olsa dedikleri neyse...
bilmiyorum,şuan ki aklm olsa sanırım hiç ertelemzdim,hiç korunmazdım
 
Herkese merhabalar...

Diyeceğim şeyler muhatemelen büyük bir kısım kadınların hoşuna gitmeyecek...

Çocuk yetiştirmek çok büyük bir sorumluluk.

Sorumluluk derken kastım sadece maddi ve manevi yeterlilik değil.

Önüne yemeğini koy,okula gitmeden kahvaltısını hazırla,başına iki kelebek toka tak...Ne yazık ki çocuk yetiştirmek bu değildir.

Herşeyden önce "insan/birey" yetiştirdiğimizin farkına varmamız lazım.

Modern ve teknolojik dünyanın beraberinde getirdiği ciddi sıkıntılar ve tabi bunun yanında ülkemizin geleceği,

yaşam şartlarımızın ve koşullarımızıda göz önünde bulundurduğumda "acaba..." diye düşünmüyor değilim.

Bir çocuk dünyaya getiriyorsak, sadece gece ılık sütü ve pankek kahvaltısıyla "insan yetişmediğini" anlamamız lazım.

Ben henüz 1 senelik evliyim; kayınvalidem ve saz ekibi evlendiğimiz günden beri "torun da torun" diye tutturdu.

Onlara maddi/manevi açıklama yaptığımda "çocuk bereketiyle,kısmetiyle gelir" tarzında oldukça cahil bir cevap alıyorum.

Şuan işsizim bir süredir. Bu işsizliğim sırasında hazır evdeyken "çocuk doğurmam gerektiği(!)" gibi bir kanı var çevremdeki bazı kadınlar tarafından.

Mantık ve muhakemeyi devreye sokmamız lazım artık...

Ne yazık ki, bu forumda bu tarzda düşünen onlarca kadın var. Ben bunu anlayabilmiş değilim...

Daha evliliğini oturtamadan hamile kalanlar, maddi temelini sağlamadan bir eteğinde çocuk,ikincisi kucağında,bir yeniside karnında...

Hayretle onları izliyorum...

Ondan sonra geçimsiz bir aile ortamında sevgisiz büyüyen çocuklar mantar gibi türüyorlar.

Geçim derdiyle ebeveynler çocuklarına iyi bir eğitim,sosyal yaşam sağlayamıyorlar...

Bunun neticesini seneler sonra işlenen suçlarla, psikolojik vakalarda görüyüyoruz ne yazık ki.

Artık birer kadın olarak uyanmamız lazım.

Evet; çocuk dünyanın en güzel şeyi... Annelikte dünyadaki en mükemmel duygu; bu yadsınamaz.

Ama bilinçsizce evlat yetiştirmek sadece topluma sorunlu bireyler katmaktan başka birşey değildir.

Çocuk; "evliliği kurtaran veya kocayı eve ve size bağlayan" bir nesne değildir. Artık bunu anlamak lazım.

"Çocuğun olduğunda daha önce yapmadığına pişman olacaksın" lafıda çok klişe bir laf.

Ben kendimi hazır hissetmemin yanı sıra ona kurulu bir düzen sağlayamayacağım
kanaatindeyken, geç çocuk sahibi olduysam ya da olmadıysam varsın pişman olayım.

Bu pişmanlık değildir benim nazarımda...Bu BİLİNÇTİR...

Ailemize, milletimize ve vatanımıza hayırlı evlatlar yetiştirmek dileğiyle... :16:

canım benim bende eşimin ailesine bunları anlatmaya çalışıyorum. işimizi daha yeni kurduk üstelik kayınvalidemin ani bir rhatsızlığı çıktığı ve ameliyat için bizim yanımıza geldi. bir ay hastanede bir ayda evde iki aydır bakıyoruz. ışın tedavisi alıyor şu an her gün hastaneye taksiyle gidip geliyoruz. İsyan etmek istemiyorum mutlaka bundada hayır vardır ama işimizin başında çok büyük bir köstek oldu. işkerimiz yarım kaldı, yapmamız gereken çoğu işi yapamadık, birikimimizin yarısından fazlası ona harcandı. halbuki ist.a gelmek zorunda değildi burdaki doktorlar neden buraya geldin orda hemen olsaydın boşuna vakit kaybetmişsin dediler. Yanlış anlamayın sağlık tabiki herşeyden önce gelir, isyan etmiyorum ama bu maddi durumda tam çocuğa karar vermişken beni vazgeçirdi.
Bi de çocuk konusunda aynı senin dediğin gibi yok kısmetiyle gelir yok biz bakarız gibi beni çileden çıkaran laflar ediyor. ben çocuğumu sen bakasın diyemi doğuracam. ben çocuğumu kendim için doğururum kimseyede baktırmam.
 
Son düzenleme:
Herkese merhabalar...




Şuan işsizim bir süredir. Bu işsizliğim sırasında hazır evdeyken "çocuk doğurmam gerektiği(!)" gibi bir kanı var çevremdeki bazı kadınlar tarafından.

Bizde de böyle bir durum söz konusu.
Ben gönlüme hayatıma eğitimime göre bir işe girmeye çalışıyorum.
Pat diye olmuyor elbet 1 yıllık evliyim fakat 27 yaşındayım.
Eee madem boşsun evde de sıkılıyorsun yap da aradan çıksın diyorlar akrabalarım,eşimin tarafı vs..
Annem bile doğrudan söylemese de geçen gün " ayy üç kadından bir kısırmış "falan diyor.. yani hani gebeliğe ait bir sorunum varsa bir an önce öğreneyim diye.. halbuki öğrendim zaten bir sorunum olmadığını çok şükür o kadar çalışıyor kafam.. konuyla alakası olmayan babam bile başka bir aileyi örnek verip" akıllı olan evlenip hemen çocuğunu yapar " diyor.sanki o doğuracak o hamile kalacak o bakacak büyütecek. maddi yükümlülüğünü o karşılacak.
Evlendiğim günden beri yavaş yavaş dolan bir şarj aleti gibiyim çocuk arzusu konusunda.. henüz %50 dolu halihazırda.
zamanı var ve her kadının zamanı da farklı bundan eminim.
evet evde sıkılıyorum evet çocuk doğursam aradan çıkar gider evet yaşım 27 evet iki tarafında ilk torunu olacak.. ama .. ya ben ??
 
Sevgili Felisity,
eşini bir bebek ile sevindirmek istiyorsun belki, bunu biliyorum ama eşinden çok sen bakmalısın o çocuğa ve kendini hazır hissetmiyorsan, eşin değil sen üzüleceksin çocuğa bakmadığın zamanlarda. Anladığıma göre felisity eşin seni zaman zaman yalnız bırakabilecek, yani bu ihtimalde var, bazı seni götüremeyecek yerler çıkarsa sizin için, ve bu ne demek oluyor: o değil, SEN çocuk ile başbaşa kalacaksın. Peki hazır hissetmediğin bir çocuğa ne kadar iyi bakabilirsin ki....

SEN hazır olmalısın, EŞIN değil !!
Sen bakacaksın sonuçta bebeğine, o değil,

herşey gönlünce olsun,
Sevgiler,


öncelikle teşekkürederim çook haklısın bende hazır olmadan çocuk istemiyorum ve daha erken olduğunu düşünüyorum ama dediğim gibi 1 yıl burdayız burası rahat, sonra doğu çıkacak eğer beni götüremeyeceği bir yer olursa 2 yıl daha beklemek zorunda kalıcaz ve ben 32 yaşında olacam o zamanda çocuk yapmak biraz zorlaşıyor olmuyor yada sağlıksal problemler çıkabiliyor birde hesaplıyoruz bazen 32 yaşında doğursam şu yaşa gelince çocuk bu yaşta olacak anne babamı dicek çok yaşlı olmicakmıyız falan diye, yani canım anlayacağın kafam çok karışık, biz sürekli tayinciyiz hadi şimdi rahat yerdeyiz rahat olmayan bi çok yere gidicez belkide eğer bunu düşünürsem hiç çocuk düşünmememiz lazım. bende ne yapacağımı bilmiyorum eşim çok üstelemiyor oda biliyor bunları.


Herkese merhabalar...

Diyeceğim şeyler muhatemelen büyük bir kısım kadınların hoşuna gitmeyecek...

Çocuk yetiştirmek çok büyük bir sorumluluk.

Sorumluluk derken kastım sadece maddi ve manevi yeterlilik değil.

Önüne yemeğini koy,okula gitmeden kahvaltısını hazırla,başına iki kelebek toka tak...Ne yazık ki çocuk yetiştirmek bu değildir.

Herşeyden önce "insan/birey" yetiştirdiğimizin farkına varmamız lazım.

Modern ve teknolojik dünyanın beraberinde getirdiği ciddi sıkıntılar ve tabi bunun yanında ülkemizin geleceği,

yaşam şartlarımızın ve koşullarımızıda göz önünde bulundurduğumda "acaba..." diye düşünmüyor değilim.

Bir çocuk dünyaya getiriyorsak, sadece gece ılık sütü ve pankek kahvaltısıyla "insan yetişmediğini" anlamamız lazım.

Ben henüz 1 senelik evliyim; kayınvalidem ve saz ekibi evlendiğimiz günden beri "torun da torun" diye tutturdu.

Onlara maddi/manevi açıklama yaptığımda "çocuk bereketiyle,kısmetiyle gelir" tarzında oldukça cahil bir cevap alıyorum.

Şuan işsizim bir süredir. Bu işsizliğim sırasında hazır evdeyken "çocuk doğurmam gerektiği(!)" gibi bir kanı var çevremdeki bazı kadınlar tarafından.

Mantık ve muhakemeyi devreye sokmamız lazım artık...

Ne yazık ki, bu forumda bu tarzda düşünen onlarca kadın var. Ben bunu anlayabilmiş değilim...

Daha evliliğini oturtamadan hamile kalanlar, maddi temelini sağlamadan bir eteğinde çocuk,ikincisi kucağında,bir yeniside karnında...

Hayretle onları izliyorum...

Ondan sonra geçimsiz bir aile ortamında sevgisiz büyüyen çocuklar mantar gibi türüyorlar.

Geçim derdiyle ebeveynler çocuklarına iyi bir eğitim,sosyal yaşam sağlayamıyorlar...

Bunun neticesini seneler sonra işlenen suçlarla, psikolojik vakalarda görüyüyoruz ne yazık ki.

Artık birer kadın olarak uyanmamız lazım.

Evet; çocuk dünyanın en güzel şeyi... Annelikte dünyadaki en mükemmel duygu; bu yadsınamaz.

Ama bilinçsizce evlat yetiştirmek sadece topluma sorunlu bireyler katmaktan başka birşey değildir.

Çocuk; "evliliği kurtaran veya kocayı eve ve size bağlayan" bir nesne değildir. Artık bunu anlamak lazım.

"Çocuğun olduğunda daha önce yapmadığına pişman olacaksın" lafıda çok klişe bir laf.

Ben kendimi hazır hissetmemin yanı sıra ona kurulu bir düzen sağlayamayacağım
kanaatindeyken, geç çocuk sahibi olduysam ya da olmadıysam varsın pişman olayım.

Bu pişmanlık değildir benim nazarımda...Bu BİLİNÇTİR...

Ailemize, milletimize ve vatanımıza hayırlı evlatlar yetiştirmek dileğiyle... :16:


çok güzel yazmışsın çokta haklısın. ben şimdi ne yapacağım ne zaman hazır olurum ne zaman olması lazım diye düşünürken, çocuk olursa nasıl geçinecez,çocuğa ne kadar masraf yapıcaz, bu yıl olsa doğuya gittiğimizde daha çok bebek olacak batıya gittiğimizde okula başlicak, ama 3 yıl sonra olsa batıdayken okul yaşına gelecek ama batıda gidemicek belkide yine doğuda okula başlicak. yani anlatabiliyomuyum bilmiyorum ama bunların hepsini iyi düşünmek ölçmek biçmek gerekiyor farkındayım zaten bu yüzdende çok kararsızım ne yapacağımı bilemiyorum. alt komşum yeni evli onunda eşi asker çok erken evlendiler kız daha 19 yaşında hemen hamile kaldı, eşi eşime ben istemedim hemen çocuk istedi ben napacam abi diye yakınıyormuş daha bir sürü borçları varmış. dediğin gibi herşeyin önünü ardını düşünerek hareket etmemiz lazım.
 
Bizde de böyle bir durum söz konusu.
Ben gönlüme hayatıma eğitimime göre bir işe girmeye çalışıyorum.
Pat diye olmuyor elbet 1 yıllık evliyim fakat 27 yaşındayım.
Eee madem boşsun evde de sıkılıyorsun yap da aradan çıksın diyorlar akrabalarım,eşimin tarafı vs..
Annem bile doğrudan söylemese de geçen gün " ayy üç kadından bir kısırmış "falan diyor.. yani hani gebeliğe ait bir sorunum varsa bir an önce öğreneyim diye.. halbuki öğrendim zaten bir sorunum olmadığını çok şükür o kadar çalışıyor kafam.. konuyla alakası olmayan babam bile başka bir aileyi örnek verip" akıllı olan evlenip hemen çocuğunu yapar " diyor.sanki o doğuracak o hamile kalacak o bakacak büyütecek. maddi yükümlülüğünü o karşılacak.
Evlendiğim günden beri yavaş yavaş dolan bir şarj aleti gibiyim çocuk arzusu konusunda.. henüz %50 dolu halihazırda.
zamanı var ve her kadının zamanı da farklı bundan eminim.
evet evde sıkılıyorum evet çocuk doğursam aradan çıkar gider evet yaşım 27 evet iki tarafında ilk torunu olacak.. ama .. ya ben ??

banada herkes aynı şeyi söylüyor evdesin boşsun yap aradan çıksın hem sanada arkadaş olur eşin olmadığı zamnalrda korkmazsın evde bir nefes olur, sana yoldaş olur. ben dinlemiyorum kimseyi ama eşimede aynı şeyleri söylüyorlar o çok etkileniyor. birde annesi çok fazla üsteliyor artık bi tane çocuk yapın diyip duruyor eşim herkesten etkilendiği için onu vazgeçirmek çok zor oluyor. bizim işimiz ne kadar zor ya. hayatta en büyük yükler kadına verilmiş, çocuk elbetteki yük değil ama büyük sorumluluklar isteyen bişey. ben zaten eşime fedakarlıklar yapıyorum yeteri kadar bide çocuk olunca kafayımı yerim ne?
 
kızlar ben 7 aylık evliyim. asker eşiyim :72: yani tayinciyiz sürekli. şu an bulunduğumuz yerde 1 yıl kalıcaz 1 yıl sonrada şarka yani doğuya gidicez, eşim hemen şimdi çocuk istiyo burdayken doğum yapki doğuya nereye çıkacağı belli değil zor olmasın o zaman diyor, banada mantıklı geliyor çünkü şark görevinde beni götüremeyeceği yerler var oralar çıkarsa 2 yıl daha çocuk işi yatar. ama bu kadar düşünmeye rağmen ben çocuk isteyip istemediğimi bilmiyorum, :26:kendimi hazır hissetmiyorum sanırım. napıcam bana akıl verin lütfen.:53:

bendende sana bir tavsiye bende doğudayım şuan eşim polis benimde geleli 7 ay oldu buraya ama 1,5 yıllık evliyim bence çocuğunu çok uzun olur demezsen doğu dönüşü yapın çünkü doğu yani hastane yok doğru dürüst çocuklar perişan oluyorlar hastalansa aniden doktor bulamıyosun yani biz sırf o yüzden çocuk olmadan gidip yapalım dedik şarkı
 
bendende sana bir tavsiye bende doğudayım şuan eşim polis benimde geleli 7 ay oldu buraya ama 1,5 yıllık evliyim bence çocuğunu çok uzun olur demezsen doğu dönüşü yapın çünkü doğu yani hastane yok doğru dürüst çocuklar perişan oluyorlar hastalansa aniden doktor bulamıyosun yani biz sırf o yüzden çocuk olmadan gidip yapalım dedik şarkı

işte bende bundan korkuğum için istemiyorum şimdi. doğu dönüşü olsun diyorum ama o zamanda 32 yaşında olacam.
 
işte bende bundan korkuğum için istemiyorum şimdi. doğu dönüşü olsun diyorum ama o zamanda 32 yaşında olacam.

bende 29 yaşındayım daha 2,5 sene var burdasn gitmemize bende o yaşlarda olucam ama burdaki çocuklu ailelerin çektiğini görünce inan istemiyodum hepten soğudum :)
 
ben de 7 aylık evliyim. eşim çok çocuk istiyor ama ben de asker eşi olduğum için felicity gibi durumumuz. doğuya gidicek eşim ve belki 2 yıl ayrı kalıcaz. tek başıma çocuk büyütmek istemiyorum.zaten çalışıyorum da. doğuya gidersek hastane yok bişey yok, özel hastaneye gidiyorum ben ankarada hep. oralarda ne yaparım:59: daha 24 yaşındayım,ama eşim de ailesi de çocuk istiyor.kendileri doğursunlar madem:63:
 
ben de 7 aylık evliyim. eşim çok çocuk istiyor ama ben de asker eşi olduğum için felicity gibi durumumuz. doğuya gidicek eşim ve belki 2 yıl ayrı kalıcaz. tek başıma çocuk büyütmek istemiyorum.zaten çalışıyorum da. doğuya gidersek hastane yok bişey yok, özel hastaneye gidiyorum ben ankarada hep. oralarda ne yaparım:59: daha 24 yaşındayım,ama eşim de ailesi de çocuk istiyor.kendileri doğursunlar madem:63:

aynı durumdayız herşeyi en ayrıntılı şekilde düşünmemiz gerekiyor. ne zaman şarka gidiyosunuz. bu yılmı.
 
aynı durumdayız herşeyi en ayrıntılı şekilde düşünmemiz gerekiyor. ne zaman şarka gidiyosunuz. bu yılmı.

evet canım, martta tercihler yapılacak. mayısta belli olacak yeri. her şey çok belirsiz. bi çocuğu böyle bi belirsizlikte dünyaya getirmek ona haksızlık değil mi?
 
evet canım, martta tercihler yapılacak. mayısta belli olacak yeri. her şey çok belirsiz. bi çocuğu böyle bi belirsizlikte dünyaya getirmek ona haksızlık değil mi?

bu yıl gidecekseniz hiç çocuk düşünme derim daha erken yaşın 24 27de doğum yapsan ideal. keşke bende senin yaşında olsaydım kafamda soru işaretleri olmazdı. ben her zaman evliliğimi yaşayim tadını çıkarim diyordum en az 1 yıl çocuk yapmam diyordum. asker eşi olunca düşüncelerini gerçekleştirmen çok zor oluyor. herşeyi planlı yapmamız gerekiyor. bi yandanda bakıyorum eşimin arkadaşlarının hepsinin çocukları var 1er 2şer onlar nasıl yapmış diyorum. korkuyorum açıkçası çocukla doğuya gitmekten, yada çocukla yalnız kalmaktan korkuyorum. sen şimdi düşünme derim. 30a kadar doğurabilirsin. benimki gibi belirsiz bir durumun yok canım.
 
Back