Çocuk yapma kararı ???

Ben de "çocuk yapmama" kararı alanlardanım. Hayat tarzımı, sevdiğim şeyleri, hayattan zevk aldığım noktaları belirledim ve bu çerçeveye çocuk oturtamadım. İnanın çok düşündüm ama ben anaç bir yapıya da sahip değilim ve bu kadar büyük bir sorumluluğun altına da giremem.
İyice düşünün, olması gerektiğini düşünerek hareket etmeyin derim ben

Begonfil .!.:

Yeğenim felakettt
Ama cocuklarim uslu. Bebegim sabahtan beri ağlamadi uyudu uyandi emdi uyudu.
Darısi size

Genişletmek için tıkla...

Ay inş benimde öyle olur :)

Begonfil .!.:

Yeğenim felakettt
Ama cocuklarim uslu. Bebegim sabahtan beri ağlamadi uyudu uyandi emdi uyudu.
Darısi size

Genişletmek için tıkla...

Maşallah ona. Allah bağışlasın.

kedilerimveben .!.:

Ben de "çocuk yapmama" kararı alanlardanım. Hayat tarzımı, sevdiğim şeyleri, hayattan zevk aldığım noktaları belirledim ve bu çerçeveye çocuk oturtamadım. İnanın çok düşündüm ama ben anaç bir yapıya da sahip değilim ve bu kadar büyük bir sorumluluğun altına da giremem.
İyice düşünün, olması gerektiğini düşünerek hareket etmeyin derim ben

Genişletmek için tıkla...

Aslına bakarsanız bende sizin gibi düşünüyordum ancak 2 ay önce yavru bir kedi sahiplendim. O evin havasını değiştirdi ,böyle bana bakıyor patileriyle yüzümü tutuyor :) aslında ben hayvanlara karşı çok anaç bir insanım ve çocuğum olursa çok fazla düşkün olucam biliyorum buda beni korkutuyor zaman zaman :) Allah hakkımızda hayırlısını nasip etsin

nese-li_hilos .!.:

Yaramaz çocuklara göre değil de içindeki evlat isteğine karşı kendine cevap vermelisin. Yaşın ilerlediğini de belirtmeliyim. Misal şimdi hamile kalsan 33 yaşında doğursan, çocuğun 20 yaşına geldiğinde 53 yaşında olacaksın.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle haklısınız ama o annelik duygusu yaşamadan, karnıma düşmeden bende olmayacak sanırım. Yaş olayını bende önemsiyorum, birde yaş geçtikçe enerji azalıyor..

Her cocuk farklidir, ona gore buna gore karar verilebilecek birsey degil cocuk mevzusu.
Bizim tavsiyemizle de olabilecek birsey degil.
Mesela benim hormonlarim anne olmak icin bagiriyorlardi mesela bir donem, istiyorsunuz yani duygusal olarak vs.
Ama zaten bazi problemleriniz varmis, kesin kalacaksiniz diye bir durumda yok ama inanin kalırsanız da pisman olmayacaksınız. Rabbim sevgisini de sabrini da veriyor. Inanin zaten sevgileri olmasa çekilmezler

_asmunikal_ .!.:

Bugün bir konu açıp,
"canım istemedi çocuğuma bakmadım" gibi bir cümle kullandı..

Bu yüzden kendinizi hazır hissettiğinizde, tahammül edebileceğinize inandığınızda, kısaca maddi ve manevi olarak hazır olduktan sonra çocuk yapın.

Ayrıca tüp bebek, aşılama gibi tedaviler çok zor bir süreç. Çocuk istemediğiniz zaman bunlara kalkıştığınızda sizi çok yoracaktır.

edit:

Genişletmek için tıkla...

Zaten bu konuyu okuyunca da çok korktum yani bu durumda çok insan var.. Kesinlikle kızmıyorum onlara da çocuğum olmadan haklılar yada haksızlar diyemiyorum ama annelik çok zor birşey bunu görebiliyorum..

omergry .!.:

Hamile kalıp kucağına alana kadar yüzde yüz hazır olduğunu hissedemezsin emin ol. Öyle sihirli değnek falan değmiyor.

Ben daha planlama aşamasında eşimin başının etini yemeye başlamıştım. Adamın elinden ne gelecekse garibim beni rahatlatıyordu kendince
Meğersem konuşarak kendimi hazırlıyormuşum

Hatta oğlum doğdu eve geldik nasıl bakacağız diye bakıştık eşimle. Kaldı ki 18 yaşımda yeğenlerimle ilgileniyordum.
1 hafta sonra el ayak çekilince özgüven geldi bebeğimi kendim yıkadım vs..

Sırf yeğeninle değerlendirme bence. Evet büyük bir sorumluluk. Şimdiki gibi rahat olamayacaksın bir daha. Ama yardımcı bir eşin varsa nispeten daha rahat bir anne olursun..

Genişletmek için tıkla...

Eşim çok yardımcı çok anlayışlı maşallah. Zaten onu çok seviyorum, eskiden asla derdim ama şimdi sevgimizin bir meyvesi olsun istiyorum zaman zaman :) Bazende korkuyorum çocuğu olan kişiler eşlerinin çok değiştiğinden bahsetmiş..

Bu isler çok planla projeyle olmuyor. Her çocuğum kendine has karakteri var siz ne verirseniz verin çocuk biraz da kendi seklini alıyor.

18 ay boyunca sus bitkisi gibi suladığım kızım ondan sonra Elvan abeylegesseye bagladi. Düz duvara tırmanıyor :)
Zorlamıyor mu elbette zorluyor. 4 yasında bir çakı, 5 aylık bir prematüre bebek bazen yangın vaaar diye bağırası geliyor. Ama yine de erkek ırkına teşekkür edebileceğim tek şey evlatlarım.

Her sene tahammülümüz biraz daha azalıyor sanki en aZından benim öyle.Şuan genç ve dinamikken yapın bence.çünkü insan kucagına almadan alısamaz o duruma ,yani maddi olarak tamam ama manevi olarak kendimizi hazırlamak biraz zor bence.

fburcu .!.:

Merhaba arkadaşlar,
32 yaşındayım eşimde 36 yaşında. İkimizin de düzenli işleri var çok şükür. 3 senelik evliyiz ve şimdiye kadar çocuk düşünmedik yani yeğenim zor bir çocuk ve ablamı aşırı zorluyor.. Zaten çocuk fikrine uzaktım yeğenimle ne zaman görüşsem iyice öteledim .. Diğer yandan ufak ama çift taraflı çikolata kistim var ve doktorum kesinlikle korunma lüksün yok, doğal yollardan dene eğer olmazsa aşılama, tüp bebek gibi yöntemleri deneyeceğiz diyor.. Eşimde bende bu nedenle daha sıcak bakmaya başladık.. Ömrüm boyunca çocuğum olmasın diyemiyorum ama diğer yandan şuan da da çocuk fikrine tamamen hazır olamıyorum.. Zaten tahammülsüz biriyim, çocuğuma karşı öyle olmaktan korkuyorum.. Bebekler tertemiz doğuyor ve onları bizler işliyoruz.. Bizden ne öğrenirlerse ne yaşarlarsa hayatları da ona göre şekilleniyor.. Beklemeli miyim ? ne yapmayılyım bilmiyorum. Karar veriyorum sonra çevremdeki çocuklu insanları görünce çok zor geliyor bu fikir..

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısın
Zor bence de
Mantıkla verilecek karar değil.
Ben bi an şuurumu kaybettim herhalde diye düşünüyorum :)
Şu an halimden memnunum gerçi

Çocuk sahibi olmaya tamamen hazır hissetmek diye bir an olduğuna inanmıyorum. Hep bir soru işareti; hep bir iyi anne olabilecek miyim merakı oluyor kafada. Ben çok istedim kızımı sağlığım yönünden büyük risk ihtimali olmasına rağmen istedim. Ama 9. ayımda bile " Ben nasıl bakacağım? " diye ağladım.

Bir de çocukların hepsi bir olmuyor. Kuzenimle bir hafta arayla bebek sahibi olduk. Onunki bildiğiniz kraliyet ailesi mensubu öyle ağır başlı. Uyut uyuyor, yedir yiyor.

Bir de benim cadı kızım var, diş kaşıyıcılarını sevmiyor kolumla karışıyor, kollarımda ısırık morlukları dolu. Polisr gitsem uzaklaştırma verirler Uykudan nefret ediyor, ben uyumuş gibi yapınca kirpiklerimi yoluyor. Ama derseniz ki böyle bir çocuk olacağını bilseniz yine de doğurur muydunuz? Aksini bir saniye bile düşünmem.

befer .!.:

valla anlamadım. bence nesil farkı olacak diye 18de herkes okulu filan evlensin o vakit...
dedem 40 evlenmiş 90 küsüre kadar yaşadı.
babam 26 evlenmiş 50 de vefat etti...
Allah biliyor neyin ne zaman yaşanması gerektiğini

Genişletmek için tıkla...

Nesil farkından değil yalnızca. Diğer üyenin dediğini tam anlamışsınız bence. Konu sahibi 23 yaşında olsa, 40 a kadar doğuruyor insanlar, daha çok zamanınız var hazır hissetmek için denebilir ama 32 yaşında olunca 40 a kadar daha çok zamanı yok zaten. Birinde daha 15 sene varken, diğerinde çok çok 5 sene var beklemek için.

Eğer doktorun dediği gibi tedavi gerekirse de, o zamanın bir kısmı zaten bir şekilde geçiyor.

Ki bir insanın evliliği 3 senedir, oturmuş, işi gücü, psikolojisi yerindeyse, 30 lar anne olmak için daha çok gencim denecek yaşlar da değil. Artık insanın karakteri, hayata bakışı oturuyor bu evrede.

İlk çocuğumu 22 yaşında doğurmuş ve 2. İçin 4 senedir tedavi gören 32 yaşında bir kadın olarak diyebilirim ki, bu tüp bebek tedavi evrelerinde en önemli faktörlerden biri kadının yaşı.

Kabul edelim, ya da etmeyelim, temel biyoloji: 35, özellikle 40 tan sonra doğurganlık düşüyor, ya da zorlaşıyor. Yumurta sayısı, kalitesi, rahmin durumu kendiliğinden daha olumsuz bir faktör oluyor tedavilerde. gebelik olduğunda, onda da yaş önemli bir faktör.

40-45 e kadar doğurabilir tabi ki. Ben tedavilerle kaç yaşında olursa olur diyorum mesela, hiç mesele etmiyorum ama 30 larında bir anne genç anne değil artık.

Biraz psikolojiye, biraz biyolojiye göre değerlendirip, ona göre karar almak lazım. Zaman kalmamış, hazır olmasam da yapacağım demek yanlış tabi ki ama sonsuz bir zaman varmış gibi de davranmamak gerek.

Bu arada evet, insanın tahammülü ve enerjisi de yaşıyla orantılı. Kafa kaldırmıyor bir yerden sonra. 30 da anne olunca 40 ında 10 yaşında olur çocuk. 40 ta mı 10 yaşında bir çocukluğun enerjisine daha iyi yetişirsin, yoksa 40 ta doğurup 50 yaşında mı?

Yani 4 senedir tedavi süreçleri, benim için bir çocuk büyütmekten daha zahmetli ve stresli oldu.
Ki tedavilere 28 yaşında başladım,öyle geç bir yaşta da değil.

Konu sahibi, yaşın bir çocuk için gayet ideal. Eğer her şey oturmuşsa hayatında, beklemeyebilirsin. Ertelesen en fazla 2-3 sene daha bekleyeceksin.

Sana tavsiyem beklesen de, beklemesen de tek bir doktorda kalma. İki üç uzman görüşü al. Ve detaylı tetkiklerini, hormon tahlillerini yaptır. Fsh, amh, tsh, e2 gibi her türlü tahlilini yaptır ve doktorla değerlendir. Ona göre bir harita çiz.

Tedavi değişken bir şey kişiden kişiye göre. Kimisi daha senesinde hemen olumlu cevap alır, kimisi en az 5-6 senede. Tüp yaptırdım oldu diye bir şey de yok. Bir iki üç, allah ne verdiyse gidiyoruz valla :))

fburcu .!.:

Merhaba arkadaşlar,
32 yaşındayım eşimde 36 yaşında. İkimizin de düzenli işleri var çok şükür. 3 senelik evliyiz ve şimdiye kadar çocuk düşünmedik yani yeğenim zor bir çocuk ve ablamı aşırı zorluyor.. Zaten çocuk fikrine uzaktım yeğenimle ne zaman görüşsem iyice öteledim .. Diğer yandan ufak ama çift taraflı çikolata kistim var ve doktorum kesinlikle korunma lüksün yok, doğal yollardan dene eğer olmazsa aşılama, tüp bebek gibi yöntemleri deneyeceğiz diyor.. Eşimde bende bu nedenle daha sıcak bakmaya başladık.. Ömrüm boyunca çocuğum olmasın diyemiyorum ama diğer yandan şuan da da çocuk fikrine tamamen hazır olamıyorum.. Zaten tahammülsüz biriyim, çocuğuma karşı öyle olmaktan korkuyorum.. Bebekler tertemiz doğuyor ve onları bizler işliyoruz.. Bizden ne öğrenirlerse ne yaşarlarsa hayatları da ona göre şekilleniyor.. Beklemeli miyim ? ne yapmayılyım bilmiyorum. Karar veriyorum sonra çevremdeki çocuklu insanları görünce çok zor geliyor bu fikir..

Genişletmek için tıkla...

Yaa ömür boyu yapmayin ya da bi an önce yapin. Kusura bakmayın da ikisinin arasi yok. Hicbir zaman hazir hissetmezsiniz kendinizi. Yasiniz gittikce tahammulunuz azalacak çünkü. Neyi bekliyosunuz ne sacma. Haa ben bi çocuğa bakamam diyosanizz hiic yapmayın. Ama cocugunuzla araniza ne kadar yaş girerse o kadar kötü

Senin gibiydim ve hamile kaldım. 6,5 aylık hamileyim.
İlk zamanlar resmen işkenceydi o düşünceler.

Nasıl olacak, nasıl büyütücem, ya kolik olursa, ya yeğenim gibi hiperaktif olursa vb. Şeyler zamanla azalıyor ama hala arada o düşünceler geliyor.

Bir de ben hamile kaldıktan sonra nasılsa gidemez düşüncesi ile eşimin ailesi gerçek yüzlerini gösterdi. Zor geçiyor yani.ç Bazen pişman oluyorum bekleseydim diyorum.
Ama onun hareketlerini hissedince her şey siliniyor aklımdan böyle de büyüsü var. :)

Hazır olmadan çocuk yapılmaması taraftarıyım. Evet doğan çocuk seviliyor ama hazır olunmadığı için de kişide bazı isteksizlikler ve psikolojik sorunlar olabiliyor ileriki dönemlerde..

Sen yine tereddüt içindesin
Ben istemeden hamile kaldım.
Şu an Allah göndermiş onu diyorum.
Kızım olmasa ne yapardim. . Ne boş bir hayat yaşamışim meğer. .
Sabah o minicik ellerin yüzümde guzelllll annniiiii guzelllll anniiii diye dolasması ..
O koku...
İyi ki gelmiş iyi ki..
Evet çok zor. Ama çooook güzel

Missisim .!.:

Çocuk sahibi olmaya tamamen hazır hissetmek diye bir an olduğuna inanmıyorum. Hep bir soru işareti; hep bir iyi anne olabilecek miyim merakı oluyor kafada. Ben çok istedim kızımı sağlığım yönünden büyük risk ihtimali olmasına rağmen istedim. Ama 9. ayımda bile " Ben nasıl bakacağım? " diye ağladım.

Bir de çocukların hepsi bir olmuyor. Kuzenimle bir hafta arayla bebek sahibi olduk. Onunki bildiğiniz kraliyet ailesi mensubu öyle ağır başlı. Uyut uyuyor, yedir yiyor.

Bir de benim cadı kızım var, diş kaşıyıcılarını sevmiyor kolumla karışıyor, kollarımda ısırık morlukları dolu. Polisr gitsem uzaklaştırma verirler Uykudan nefret ediyor, ben uyumuş gibi yapınca kirpiklerimi yoluyor. Ama derseniz ki böyle bir çocuk olacağını bilseniz yine de doğurur muydunuz? Aksini bir saniye bile düşünmem.

Genişletmek için tıkla...

Oy o nasıl kızmış öyle
Konu sahibi S _sushico_ ben de 32 de anne oldum. İnsan fiziki olarak her yıl yaşlanıyor,bebeğin zahmetine katlanmak için güç gerek. Başkasının çocuğunun gümbürtüsüne tahammül edemezsiniz gayet normal ama kendi yavrunuz olunca şenlik olur onun adı

fitundgesund .!.:

Oy o nasıl kızmış öyle
Konu sahibi S _sushico_ ben de 32 de anne oldum. İnsan fiziki olarak her yıl yaşlanıyor,bebeğin zahmetine katlanmak için güç gerek. Başkasının çocuğunun gümbürtüsüne tahammül edemezsiniz gayet normal ama kendi yavrunuz olunca şenlik olur onun adı

Genişletmek için tıkla...

Sormayın valla... Kim duysa "Öyle kız çocuğu mu olur." diyor. Gerçi ben de pek farklı değilmişim