Çocuk ve çalışmak

Merhaba arkadaşlar,

Bu sene ilk defa anne olacağım, Allahın izni ile. Bu zamana kadar full eğitimime odaklandım ve güzel, yüksek seviyede bir mesleğim var, çok şükür.

Bundan sonrasını düşünüyorum. Eğer çalısmaya devam edersem bu benim çocuğumu ve ev düzenimi etkiler. (Hamileyim diye bir müddet şu an izin aldım)

Eğer işimi bırakırsam emeklerim 'boşa' gidecekmiş gibi ve ben hiç bir şekilde 'kendime ait' bir meşkulatım olmayacak, ve buda tabiki evdeki dinamiği etkiler.

Benimle aynı durumda olanlar var mı? Bu konuda tecrübesi olan ve tavsiye edebilen var mı?

Bu konu çoçuk sayısını da etkiliyor. Bir yandan hayalim büyük bir aile olabilmek. Diğer yandan kendimi artık saymamak ve sadece anne rolünde olmayı taşıyabilirmiyim?

Yüksek lisans yurt dışı eğitimliyim. 30+
Aynı statüdeyiz. Ben kamu mensubuyum gerekirse ücretsiz izin alacağım sonra kreş vb devam etmeyi planlıyorum.
 
İstersen cumhurbaşkanlığını bırak çocukların için, senin yerine kocan başkası için çalışıyor olacak.

Yok dişil enerji kaybı yok başkasının çalışanı olmak vs vs iyice kadınları iş dünyasından soyutlamak ve eve tıkmak için geliştirilmiş eril cümleleri tutup burda kadınlar kulübünde de yazmazsın ya. Sen ne yaparsan yap istersen evinde kocana hizmet et onun kölesi ol her türlü dünya haline sırf o diploma için hazır olduğunu sanıyorsun.

Sen kendini soyutla canım iş dünyasından. Ballerina farm gibi gir içeri çıkma bir daha sadece çocuk büyüt yüksek mesleğinle ancak kimseye geniş geniş konuşup çocuklar orda burda diyip yok enerjiyi kaybettik vs diye yargı dağıtamazsın. Feminizmin ana konusu zaten kadın ne yapmak istiyorsa onu yapabilsin erkeklerle kadınlar hak hukuk olarak eşit olsun üzerine kurulu. İster çocuk büyüt ister çalış. Ama kimseye laf etme hakkın yok.
 
İstersen cumhurbaşkanlığını bırak çocukların için, senin yerine kocan başkası için çalışıyor olacak.

Yok dişil enerji kaybı yok başkasının çalışanı olmak vs vs iyice kadınları iş dünyasından soyutlamak ve eve tıkmak için geliştirilmiş eril cümleleri tutup burda kadınlar kulübünde de yazmazsın ya. Sen ne yaparsan yap istersen evinde kocana hizmet et onun kölesi ol her türlü dünya haline sırf o diploma için hazır olduğunu sanıyorsun.

Sen kendini soyutla canım iş dünyasından. Ballerina farm gibi gir içeri çıkma bir daha sadece çocuk büyüt yüksek mesleğinle ancak kimseye geniş geniş konuşup çocuklar orda burda diyip yok enerjiyi kaybettik vs diye yargı dağıtamazsın. Feminizmin ana konusu zaten kadın ne yapmak istiyorsa onu yapabilsin erkeklerle kadınlar hak hukuk olarak eşit olsun üzerine kurulu. İster çocuk büyüt ister çalış. Ama kimseye laf etme hakkın yok.
Kendimi aciklamaktan yoruldum. Yorumun icin tesekkur ederim. 🩷
 
Ücretsiz izin seçeneğiniz var mı mesela ben öğretmenim kızım doğduğunda ücretsiz izne ayrıldım.simdi yine doğum yaptım ve yine ücretsiz izne ayrilcam.bence çok etkilenmeyecek bı mesleğiniz varsa sınırları zorlayin ilk iki yıl bebeğinize bakin.hem bebeğinize hem size iyi gelecek.calisan çok anne var ama zorlukları çok fazla.
 
Ücretsiz izin seçeneğiniz var mı mesela ben öğretmenim kızım doğduğunda ücretsiz izne ayrıldım.simdi yine doğum yaptım ve yine ücretsiz izne ayrilcam.bence çok etkilenmeyecek bı mesleğiniz varsa sınırları zorlayin ilk iki yıl bebeğinize bakin.hem bebeğinize hem size iyi gelecek.calisan çok anne var ama zorlukları çok fazla.
Evet boyle bir imkanim zorlasam da var olacak gibi. Belki cok yeni oldugu icin cok siyah beyaz bakiyorum konuya. Ikinci cocuktan korkmaya basladim birincisini daha elime almadan😭. Tek cocukta ona yazik olur diye dusunuyorum.
 
👍 ogrenci hazir oldugunda ders sunulur. Ayni yerden istedigin yerden bakarsan konuya oyle olur. Hayat zor, dunya zor, kadin olmak zor. Dengesizlik, haksizlik cok
Kendimi yanlış ifade etmişim demekten başka neyi yanlış ifade ettiğinizi bile açıklamamışsınız. Bu kadar yüksek mevki mesleği olan eğitimli bir insanın böyle düşündüğünün anlaşılması da sorun bence, kendini açıklayabilmekte bir donanım.

Aynı yerden bakmıyoruz öyle anlamak istiyorsunuz vs yazarak sadece geçiştiriyorsunuz. Umarım sizin gibiler zaten sadece çocuk büyütür. Sizin düşüncelerinize karşı epey bir antipati gelişti çünkü bende. Gözlerinizdeki ışık söndüyse ekmek elden su gölden istiyorsanız devam.
 
Yorumun için teşekkür ederim. Allah kolaylık versin.

Kalbim klasik ev duzeni yanında. Mantığim ve strateji yönden iş hayatımı da düşünüyorum. Çok arada kaldım.

Kendime de güveniyorum. Bir kaç sene sonra yine mücadele edip istediğim yere gelebilirim Allahın izni ile.

Şimdi de kreş, bakıcı vs imkanlar var ama sıcak bakmıyorum.

İnsan psikolojisine de yatkınım. Benim evde olmam eşim ve benim aramı nasıl etkiler diye de düşünüyorum. O 'cool' tarafım çok arka planda olacak endişem de var.
Birkaç yorumuna daha istinaden detaylı yazmak istedim.
Kendinizi çok güzel ifade ediyorsunuz ama henüz düşüncelerinizi yaşamadığınız o hayatın içinde olmadığınız için yanılgılarınız var .
Öncelikle çalışan bir anneyim,mesleğim ögrermenlik.
Belkide çalışma şartlarımdan dolayı tam gün çalışanlara nazaran eve erken gelebiliyorum.
Desteksiz çocuk büyüttük.
3 yaşına kadar bakıcı daha sonra kreş anaokulu..Şimdi büyük kızımı kendi okuluma aldırdım.
Küçüğüm kreşte.
Çok güzel bir düzenimiz var.
Mesleğinden gözlemlediğim çalışan annelerin çocukları kesinlikle daha disiplinli,planlı ve çalışkan.
Daha dün ev hanımı olan arkadaşımla oturdugumuzda bana imrendigini,nasıl bu kadar düzenli olduğumu sordu.
Evim 2 çocuklu ev gibi asla değil.
Çocuklarım oynasa bile toplamayı bilir,kendileri yer kendileri toplar.
Ödev sorumlulukları çok iyi.
Ben yıllardır çalıştığım için düzenim var,
Yogurdumdan kemik sularıma kadar evde herşeyi kendim yapıyorum.
Gelişimlerini ihmal etmedim hiç.
Belli bir zaman sonra bebekle sürekli evde kaldığınız için mutsuzluk yansıyacak sizede hanenizede.
Kadın mutluysa esas enerjisi o zaman oluyor.
İş yerine giderken bile süslenmem,üç beş arkadaşımla kahve içmem, sohbet etmek arada akşamları buluşmak,çevre edinmek,kalabalığa karışmak ruha iyi gelen şeyelr.
Ev hanımı olsaydım kesinlikle bu imkanlarım olmaz kendimi körelmiş hissederdim.
Ben böyle görüyorum,ev hanımı olduğu dönemlerde oldu.
Evde olmayıda seviyorum ama kesinlikle çalışınca daha planlı verimli yaşıyorum,yoruluyorum evet sorumluluklar fazla oluyor.Ama çocuklar büyüyor,gün gelecek iyice bağımsız olacaklar,onlar bizde kopacaklar.
Bir kadının tüm hayatını eşine çocuğuna adamasıni hiç bir zaman doğru bulmadım,bunun adı fedakarlık değil,esas fedakarlık gelecekte çocuklarına yük olmadan yaşayabilmeyi göze alan,onları daha iyi maddi imkanlar içinde büyütmeye çalışan annelerin yaptığı daha kutsal benim gözümde.
Keza annemin çalısan anne olmasını gerçekten çok isterdim birçok anlamda.
 
Abla maşallah yürüyen ego, zaten her şeyin en doğrusunu da biliyor niye burada fikir istiyorum diye gelmiş anlamadım. Herkes hayatına , kişiliğine, bakış açısına en uygunu nasılsa öyle yapıyor. Kadın olmak hayatta var olma çabasıyla annelik iç güdüsü arasında sıkışıp kalmış bir türlü hangi kimliği üzerine alsa bilemeyen bi varlık. Allah yardımcımız olsun.

Merak etmeyin. Sizden fikir hiç sormadım.
 
Neden böyle düşünüyorum ? Dövülen, aldatılan,boşanmanın ayıp olduğunu düşünüp arkasında ailesi durmayan, bir mesleği olmadığı için tüm bunlara katlanan, evden cesedi çıkan ama çocuklarını alıp kapıyı çıkamayan kadınlar olduğu için. Forumu biraz gezin bakalım neden katlanıyorlar berbat evliliklerine? Neden çocukların psikolojisi bozuk büyüyor?
İş feminenlik mi sizce? Kocanız bir gün delirip sizi dövse, yada ben aşık oldum herkes yoluna gitsin dese, aldatılsanız, psikolojik/ekonomik şiddete maruz kalsanız ne yapacaksınız? Gerçekten söyleyin, varsayalım arkanızda ailenizde yok, nereye gidiceksiniz? Kadın sığınma evine mi? 6 ay sonra ne olacak? Binlerce işsiz insan varken eğitimsiz, tecrübesiz birini kim işe alacak?
Her Kadın çalışmak zorunda değil bu “her kadınlar” pasif geliri olan, kendini geliştirmiş ve tek başınada var olabilen kadınlar. Kocası elini çektimi ortada kalacak olan kadınlar değil.
Başkası için çalışmıyoruz kendimiz için geleceğimiz için çalışıyoruz, çocuklarımıza kızlarımıza güzel bi örnek olmak için çalışıyoruz, dişil enerjimizi sömürecek, erkek gibi davranmak erkeğin sorumluluklarını almak zorunda bırakacak erkeklerle evlenmiyoruz.
Ben sağlıkçıyım, mesleğimede kocama aşık olduğum gibi aşığım. İnsan beşer şaşar demişler, günün sonunda sizi yarı yolda bırakmayacak, çocuklarınıza gelecek sağlayacak ve siz istemedikce sizi asla terk etmeyecek olan tek şey mesleğinizdir.
Umarım sizde bu bilince ulaşabilirsiniz bir gün.
Dövülmesende , aldatılmasanda mükemmel bir evliliğin bile olsa sadece evde çocuk bakıyorsun ne iş yapıyorsun ki küçümsemesi bile yeter,
 
Ben şahsen her bebeğin belli bir dönem annesi tarafından büyütülmesinden yanayım.

Çok basit bir örnek vereceğim, bir gün çok sevdiğim biri ve bebeğim ile bir yere gitmiştik. ( Bebek arabası ile ve yürüyerek). Dönerken bebeğimin artık acıkmış olduğunu düşündüğümü, müsait bir yerde beslenmesini yapmamız gerektiğini söylemiştim. Yanımdaki kişi "Aç olsa ağlar , çocuk bakıp duruyor bebek arabasında" dedi. Biz durduk yine de, bir yerde mama hazırladık. Bebeğim hunharca yedi. Artık annelik iç güdüsü mü dersiniz, bebeği çok iyi tanıyor olmak mı dersiniz bilmem. Eminim orada ben olmasam, o çocuk o şekilde eve dönerdi. Başka birinin sabrı, şefkati, düşüncesi asla bir anne kadar olamaz diyorum.

Tabi şu da var, kimi insanlar çocuğuna bakarken verdiği mücadeleden de çok yoruluyor. Çalışmak daha kolay diyen insan sayısı az değil yani. Ya da işe dönünce psikolojim düzeldi diyen birçok insan okudum ben bugüne kadar. Ne bileyim, bebeği 2-3 aylıkken iş hayatına geri dönen az değil. Ben çocuğumun ilk yıllarını benimle geçirmesini tercih ettim. Ve bu kararımdan memnunum. Gebelik öncesinde de belli bir birikim yapmıştık, maddi bir zorluğa girmeyelim diye. Bizim planladığımız gibi ilerledi ama hayatın ne getireceği belli olmuyor tabi. Maddi zorluğa düşen ya da mental olarak çocuğuyla bu kadar baş başa kalmak ( bana garip gelse de ) kişiyi yorduysa, işe dönmesi daha hayırlı olabilir.

Bu arada yanlış anlaşılmasın. Kadın iş hayatından tamamen çekilmeli asla demiyorum. Çünkü hayatın ne getireceği belli olmaz. Olası bir olumsuzluk eş tarafından olursa ( boşanma olur, ölüm olur vs ) kadın çocuğa bakabilecek maddi gücü bulundurmalı. Yani belli bir dönem sonra iş hayatına geri dönmesi , yine çocuğuna yapılacak bir yatırım aslında.
 
Cok tesekkur ederim cok faydali bir yorum oldu. Iki defa okudum:) daha fazla tavsiye almak isterim. Özel konusma oluyormu?
Benim isyanim bu kapitalist dunya duzenine. Burda herkes beni yanlis anlamak istiyor, onu fark ettim.
Ben kendimi bu işlerin uzmanı görmüyorum ama sorunuz olursa bilgim dahilinde cevaplarım elbette.
Kapitalist düzene isyan edebilirsiniz ama malesef dışına çıkamazsınız.

Yani eski geleneksel aile düzenini tercih ederim demişsiniz ama eski aile hayatında kadınlar sizin hayalinizdeki gibi sadece çocuklarıyla ilgilenmiyordu. Ev hanımından beklenen yüksek standartlarda ev düzeni ve yemek, tarlada bağda bahçede çalışma, aile büyüklerine hizmet/hasta varsa bakım vs vs. Üstelik bütün bu emeklerin karşılığında alınan şey koca bir hiç. Günümüzde en azından verilen emeğin karşılığında bir maaş ve emeklilik hakkı var. Üstelik manevi tatmin ve kendini gerçekleştirme hissi de cabası.

Ha diyeceksiniz ki ben çalışmasam bile böyle sorumluluklarım olmaz. Sadece çocuğuma odaklanırım. Ama bir yerden sonra çocuğunuzun size ihtiyacı azalacak ve bu sefer kendinizi boşta kalmış ve anlamsız hissedeceksiniz. Bu zamana kadar hayatınızı okuyarak ve çalışarak geçirdiğiniz için söylüyorum bunu. Yoksa baştan beri ev hanımı olmak üzere bir hayat kurmuş olsaydınız belki çok sorun olmazdı.
 
Çocuk 3 yaşına gelince çocuk bakmak çok sıkıcı bir hale geliyor
Ya da benlik değil
Bebekken çok eğlenceliydi evde onunla olmak (tabi zorluğu da ayrı)
Ama 3 yaşına doğru bana afakanlar bastı kreş bir nimet bence, bunu eğitimini başkasına bırakmak olarak görmüyorum.
 
Ben de 33 yaşında doğum yaptım. O zamana kadar hep çalıştım. Bebek olunca ücretsiz izne çıktım, evdeyim ve mutluyum. Sürekli çocuk bakmak tabi ki zor ama o benim çocuğum. Küçükken bakıcıya ya da aile büyüğüne vermek asla istemedim. Çocuklar anneyi istiyor çünkü. Şimdi oğlum 2 yaşında. Yakında işe döneceğim ve tekrar gebeyim çok şükür. Yine ücretsiz izne çıkıp 2 evladımı da kendim büyütmek istiyorum. Çocuklar biraz büyüyünce tekrar başlayacağım işe nasipse.
 
Merhaba arkadaşlar,

Bu sene ilk defa anne olacağım, Allahın izni ile. Bu zamana kadar full eğitimime odaklandım ve güzel, yüksek seviyede bir mesleğim var, çok şükür.

Bundan sonrasını düşünüyorum. Eğer çalısmaya devam edersem bu benim çocuğumu ve ev düzenimi etkiler. (Hamileyim diye bir müddet şu an izin aldım)

Eğer işimi bırakırsam emeklerim 'boşa' gidecekmiş gibi ve ben hiç bir şekilde 'kendime ait' bir meşkulatım olmayacak, ve buda tabiki evdeki dinamiği etkiler.

Benimle aynı durumda olanlar var mı? Bu konuda tecrübesi olan ve tavsiye edebilen var mı?

Bu konu çoçuk sayısını da etkiliyor. Bir yandan hayalim büyük bir aile olabilmek. Diğer yandan kendimi artık saymamak ve sadece anne rolünde olmayı taşıyabilirmiyim?

Yüksek lisans yurt dışı eğitimliyim. 30+
İmkanınız varsa, maddi ve manevi destek bulabiliyorsanız bakıcı tutmak, eve yardımcı almak, annelerin yakında yaşaması gibi, mümkün olan en kısa zamanda işe dönün bence. Bende bunların hiç birisi yok, daha yolun başından en az iki yıl çalışamayacağımı bilerek çocuk yaptım. Buna kendimi hazırladığımı düşünüyordum ama hala ara ara "herkes bebeğini doğurdu, biraz büyüttü, hayata geri döndü, bir tek ben böyle yapayalnız kaldım" diye ağlıyorum. Geceleri uyuyamıyorum, iş ilanlarına bakıyorum sürekli. Bebeğim çok tatlı, eşim evden çalışıyor ve bebek bakımında neredeyse benim kadar katılımcı ama buna rağmen çalışmıyor olmak beni çok yıprattı. Mesela ilk doğduğunda bebeği kimsenin kucağına veremezdim, göğsümden ayırmazdım, bırakıp dışarı çıkmazdım bunların hepsi çok güzel ama hatalı şeylermiş, anne bebek makul ölçülerde birbirlerinden ayrı da kalabilmeliymiş aslında. Mesela babasında uyuyabilmeli, anneannesi sen yemek yiyebilmeli, ben kuaföre gittiğimde beni bekleyebilmeli vs. bunların hiç birisi bizde yok. Gece gündüz yapışığız. Biliyorum o büyüdüğünde iyi ki gece gündüz yapışıkmışız diyeceğim, her şey düzelecek ama yine de işimi ve kendimi bu kadar bırakmamış olmayı dilerdim.
 
Birkaç yorumuna daha istinaden detaylı yazmak istedim.
Kendinizi çok güzel ifade ediyorsunuz ama henüz düşüncelerinizi yaşamadığınız o hayatın içinde olmadığınız için yanılgılarınız var .
Öncelikle çalışan bir anneyim,mesleğim ögrermenlik.
Belkide çalışma şartlarımdan dolayı tam gün çalışanlara nazaran eve erken gelebiliyorum.
Desteksiz çocuk büyüttük.
3 yaşına kadar bakıcı daha sonra kreş anaokulu..Şimdi büyük kızımı kendi okuluma aldırdım.
Küçüğüm kreşte.
Çok güzel bir düzenimiz var.
Mesleğinden gözlemlediğim çalışan annelerin çocukları kesinlikle daha disiplinli,planlı ve çalışkan.
Daha dün ev hanımı olan arkadaşımla oturdugumuzda bana imrendigini,nasıl bu kadar düzenli olduğumu sordu.
Evim 2 çocuklu ev gibi asla değil.
Çocuklarım oynasa bile toplamayı bilir,kendileri yer kendileri toplar.
Ödev sorumlulukları çok iyi.
Ben yıllardır çalıştığım için düzenim var,
Yogurdumdan kemik sularıma kadar evde herşeyi kendim yapıyorum.
Gelişimlerini ihmal etmedim hiç.
Belli bir zaman sonra bebekle sürekli evde kaldığınız için mutsuzluk yansıyacak sizede hanenizede.
Kadın mutluysa esas enerjisi o zaman oluyor.
İş yerine giderken bile süslenmem,üç beş arkadaşımla kahve içmem, sohbet etmek arada akşamları buluşmak,çevre edinmek,kalabalığa karışmak ruha iyi gelen şeyelr.
Ev hanımı olsaydım kesinlikle bu imkanlarım olmaz kendimi körelmiş hissederdim.
Ben böyle görüyorum,ev hanımı olduğu dönemlerde oldu.
Evde olmayıda seviyorum ama kesinlikle çalışınca daha planlı verimli yaşıyorum,yoruluyorum evet sorumluluklar fazla oluyor.Ama çocuklar büyüyor,gün gelecek iyice bağımsız olacaklar,onlar bizde kopacaklar.
Bir kadının tüm hayatını eşine çocuğuna adamasıni hiç bir zaman doğru bulmadım,bunun adı fedakarlık değil,esas fedakarlık gelecekte çocuklarına yük olmadan yaşayabilmeyi göze alan,onları daha iyi maddi imkanlar içinde büyütmeye çalışan annelerin yaptığı daha kutsal benim gözümde.
Keza annemin çalısan anne olmasını gerçekten çok isterdim birçok anlamda.
Benim icin en faydali ve aradigim yorum oldu. Cok tesekkur ederim. Hayatinizda her konuda basarilar dilerim.
 
X