Çocuk mu, Kariyer mi?

trisina · 2 Mart 2012

Aslına bakarsak düşüncelerim en azından 3 yaşına kadar çocuklara annelerin kendilerinin bakması gereği...
3 yaşına kadar anne sevgisi ve ilgisiyle büyüyen bebeklerin psikolojik olarak daha sağlıklı olduğunu okumuştum bir yerde...
Okuduğum zamandan kalan bir önyargı da olabilir...
Birde çok genellemeleri sevmem hayatımda çünkü her insan bir değildir...
Herkesin olaylardan ve yaşananlardan etkilenme süreci başkadır...
O yüzden Çalışan annelerin çocukları sağlıksız, çalışmayanların sağlıklı diye yanlış bir anlama olmasın...
Ama hepimiz anneyiz ve çocuklarımızın asla geri gelemeyecek o anlarının tadına vararak yaşamak isteriz.
Ama çağımızdaki zorunluluklar bunu es geçmemize de sebep olmuyor değil...
Keşke bir bebek doğduğu andan itibaren anne 3 yıl özel izinli olabilse ve çocuğunu kendisinin büyütmesi için gerekli tüm imkanlara sahip olabilse...
Fakat yine de merak ediyorum
Çocuk mu?
Kariyer mi?
Her ikisi de olsun diyenler de vardır...
Birbirimizin düşüncelerine saygı duyarak keyifle paylaşalım düşüncelerimizi...

rhes · 2 Mart 2012

TubaSultan .!.:
Aslına bakarsak düşüncelerim en azından 3 yaşına kadar çocuklara annelerin kendilerinin bakması gereği...
3 yaşına kadar anne sevgisi ve ilgisiyle büyüyen bebeklerin psikolojik olarak daha sağlıklı olduğunu okumuştum bir yerde...
Okuduğum zamandan kalan bir önyargı da olabilir...
Birde çok genellemeleri sevmem hayatımda çünkü her insan bir değildir...
Herkesin olaylardan ve yaşananlardan etkilenme süreci başkadır...
O yüzden Çalışan annelerin çocukları sağlıksız, çalışmayanların sağlıklı diye yanlış bir anlama olmasın...
Ama hepimiz anneyiz ve çocuklarımızın asla geri gelemeyecek o anlarının tadına vararak yaşamak isteriz.
Ama çağımızdaki zorunluluklar bunu es geçmemize de sebep olmuyor değil...
Keşke bir bebek doğduğu andan itibaren anne 3 yıl özel izinli olabilse ve çocuğunu kendisinin büyütmesi için gerekli tüm imkanlara sahip olabilse...
Fakat yine de merak ediyorum
Çocuk mu?
Kariyer mi?
Her ikisi de olsun diyenler de vardır...
Birbirimizin düşüncelerine saygı duyarak keyifle paylaşalım düşüncelerimizi...

calismiyorum ama calissaydimda yinede önceligim cocuk olurdu.cünki onun duygusu baska,an be an herseyini yasamak baska.

Dinamiss · 2 Mart 2012

Benim kesin bir yanıt veremediğim bir soru bu...
Çalışıyorum 2 yaşında da bir kızım var...Kızıma kendi teyzem bakıyor bu nedenle içim çok rahat...Bir de ilk 7,5 ay evde kaldım...Sonrasında işe başladım ama akşam 16:30 da çıkıyor 17:00 da kızımla buluşmuş oluyorum...Hafta sonu iki gün tatilim ve allaha şükür izin ihtiyacım olduğunda sıkıntı çıkarmayan bir müdürem var...Bunları söyledim çünkü her çalışanın koşulu aynı değil...Malesef çok daha ağır şartlarda çalışanlar var...

Şimdi ben bu durumdayken bile bazen şikayet ediyorum..Kızıma yetişemiyorum diyorum ki eşim her işime yardımcıdır...

Ama mesela geçen yaz tam bir ay evde kaldım...İlk günlerden sonra şunu fark ettimki evde olunca sürekli bir iş yapma derdine düşüyorum..Tabii kendime hemen dur dedim sen bu izni ev için değil kızın için aldım dedim ve normale döndüm...
Yani diyorumki acaba evde olsam bunu yapabilir miydim evde olduğum için belki eşim bu derece yardımcı olmazdı ve ben gene de kızımla çok da kaliteli zaman geçirmiş olmazdım..
Oysa işe giderken öyle mi...İnanın tüm haftasonumu akşamlarımı meleğime ayırıyorum banyomu bile onla beraber yapıyorum...Kuzumu öyle özlüyorum ki evin halini de hiççç takmıyorum...

Bu nedenle herkesin koşulları bakışı yaşama şekli öyle farklı ki bu sorunun yanıtı her annenin kendisine özel sanırım..Çünkü herkesin ruh hali farklı..Bir de ben evde kalmayı da sevmem alışmışım üniversite iş hayatı derken böyle olduk...Doğum iznimde bile kızımın 40 ını beklemedim..Kangurunun içinde hergün bi yerdeydik...Maşallah diim belki de bünyesi alıştı kızıımda pek dirençli oldu :) Hep evde olsam bunalımlı bir anne olma ihtimalim de artardı sanırım...Elimde değil evde sıkılan bir insanım..

E bir de maddi koşullarda var, kendin kazanmak kazandığını yavruna harcamak da çok güzel bir duygu...Şimdi çok anlamıyorlar belki ama biraz daha büyüdüklerinde bu çocuklarında çok hoşuna gidecektir..

Bu nedenle ben herşeye rağmen iş ve çalışma hayatı bir arada en güzeli diyorum...Hem bir süre sonra çocuklarımızın okulu kursu vs. başlayınca anneler boşluğa düşmez mi..Bu yüzden bir yakınınız bakabilecekse gözünüz arkada kalmayacaksa işi bırakmaktan yana değilim...

meryemmeryem · 2 Mart 2012

Dinamiss .!.:
Benim kesin bir yanıt veremediğim bir soru bu...
Çalışıyorum 2 yaşında da bir kızım var...Kızıma kendi teyzem bakıyor bu nedenle içim çok rahat...Bir de ilk 7,5 ay evde kaldım...Sonrasında işe başladım ama akşam 16:30 da çıkıyor 17:00 da kızımla buluşmuş oluyorum...Hafta sonu iki gün tatilim ve allaha şükür izin ihtiyacım olduğunda sıkıntı çıkarmayan bir müdürem var...Bunları söyledim çünkü her çalışanın koşulu aynı değil...Malesef çok daha ağır şartlarda çalışanlar var...

Şimdi ben bu durumdayken bile bazen şikayet ediyorum..Kızıma yetişemiyorum diyorum ki eşim her işime yardımcıdır...

Ama mesela geçen yaz tam bir ay evde kaldım...İlk günlerden sonra şunu fark ettimki evde olunca sürekli bir iş yapma derdine düşüyorum..Tabii kendime hemen dur dedim sen bu izni ev için değil kızın için aldım dedim ve normale döndüm...
Yani diyorumki acaba evde olsam bunu yapabilir miydim evde olduğum için belki eşim bu derece yardımcı olmazdı ve ben gene de kızımla çok da kaliteli zaman geçirmiş olmazdım..
Oysa işe giderken öyle mi...İnanın tüm haftasonumu akşamlarımı meleğime ayırıyorum banyomu bile onla beraber yapıyorum...Kuzumu öyle özlüyorum ki evin halini de hiççç takmıyorum...

Bu nedenle herkesin koşulları bakışı yaşama şekli öyle farklı ki bu sorunun yanıtı her annenin kendisine özel sanırım..Çünkü herkesin ruh hali farklı..Bir de ben evde kalmayı da sevmem alışmışım üniversite iş hayatı derken böyle olduk...Doğum iznimde bile kızımın 40 ını beklemedim..Kangurunun içinde hergün bi yerdeydik...Maşallah diim belki de bünyesi alıştı kızıımda pek dirençli oldu :) Hep evde olsam bunalımlı bir anne olma ihtimalim de artardı sanırım...Elimde değil evde sıkılan bir insanım..

E bir de maddi koşullarda var, kendin kazanmak kazandığını yavruna harcamak da çok güzel bir duygu...Şimdi çok anlamıyorlar belki ama biraz daha büyüdüklerinde bu çocuklarında çok hoşuna gidecektir..

Bu nedenle ben herşeye rağmen iş ve çalışma hayatı bir arada en güzeli diyorum...Hem bir süre sonra çocuklarımızın okulu kursu vs. başlayınca anneler boşluğa düşmez mi..Bu yüzden bir yakınınız bakabilecekse gözünüz arkada kalmayacaksa işi bırakmaktan yana değilim...

söylediklerine harfiyen katılıyorum canım
bende oğlum 7 aylıkken işime döndüm,oğluma ablam baktı hep,kendi aile şirketimiz olduğu içinde gerektiğinde istediğim saatlerde izin yapabildim
oğlum 3 yaşında şuan ve yine hamileyim ikiz kızlarım olacak
hamile kaldığımdan beri hep evde olmayı düşündüm,artık çocuklarımla kendim ilgileneyim evde kalayım dedim
ve birkaç haftadır izindeyim şuan ilk günler oğlumla hep keyifli zamanlar geçirdim
ama bu durum gün geçtikçe değişiyor çocuğunda anneye ilgisi azalıyor yada yükü azalıyor
ben evde olduğum için mecburen ev işleri yemek vs günümün bir kısmını alıyor
ve dediğin gibi bir baktım ki bunalıma doğru gidiyorum
çalıştığım günlerde oğlumla daha verimli daha aktif ve daha mutlu zamanlar geçiriyorum
ama evde olduğum günlerde gün sayısı uzadıkça bu durum değişiyor benim için
iki gün önce sebepsiz yere eşimle tartıştım
sonra eşim bana kendimi anlattı,sen evde olamıyorsun işe dön dedi
bu halde çocuklarıma sağlıklı bir anne olamayacağımı bir kez daha anladım

ve seninde dediğin gibi günümüz çocukları 2 yaşından sonra eğitime başlıyor evde olsakta çocuklarımızı eğitim yuvalarına göndereceğiz.
o zaman evde tek kalıcam bunuda düşünüyorum işten vazgeçmek mantıklı gelmiyor bu durumda

mayısta ikizlerim doğacak ve eylülde oğlum kreşe başlayacak
bende ekim ayında işe döneceğim şuan son kararımız bu

ben yaşadığım tecrübeler sonucu ben evde kalamıyorum yapamıyorum
bu durum beni ve sonrasında çocuklarımı olumsuz etkiliyor

bu konu kişiye yaşadığı şartlara göre değişen bir durum herkesin tutumu farklı olacaktır mutlaka

nazliusta · 2 Mart 2012

Malesef bu konu bizim durumumuzda olan bayanlar için çok büyük bir ikilem, Ben henüz 12 haftalık hamileyim ama şimdiden derdi çöktü üstüme. Dün şirketim benden izin programımı istedi. Ne yazacağımı, ne diyeceğimi bilemedim. Bu benim 1,5 yılda 3. gebeliğim. Kan pıhtılaşmasından dolayı tedavi görerek hamilelik geçiriyorum. Bebeğimi kaybetme riskim yüksek, daha önceki kayıplarımı ve sağlık durumumu bildikleri halde şimdiden şirket kendince program yapmaya başladı, ne zaman gideceğim geleceğim hakkında. Bebek doğduğunda bırakabileceğim kimse yok. Bütün akrabalarım burda ama herkesin kendine göre işi gücü var, ücret teklif etmeme rağmen kabul edeceklerini zannetmiyorum, mecburen bakıcı arayışına gireceğim. Ne annemde ne de kayınvalidemde bebeğe bakabilecek potansiyel yok malesef, ikisi birbirinden mızmız, ikisi birbirinden hasta , benim onlarla ilgilenmemi, bakmamı bekliyorlar, bebeğin üstüne bide onlar var anlayacağınız. eşim saolsun büyük destek , hamileliğim riskli olduğu için şimdiden ev işlerinde ve her konuda yardımcı oluyor saolsun. ama ben yinede kendime güvenemiyorum, hem iş hem ev hemde bebek nasıl olacak bilmiyorum.
İlk aklımıza gelen seçenek işi bırakmak, ama buda maddi açıdan bizi çok zorlayacak, ev ve araba kredisi, üstüne bide bebeğin masrafları, maddi açıdan eşim tek başına çok zorlanacak. Hadi bu sıkıntıları geçtim senelerdir çalışıyorum, neredeyse 10 sene oldu. Mühendisim ve sanayide, şantiyede bir bayan olarak inanın kimsenin çalışmayacağı yerlerde, çok zor şartlar altında büyük emeklerle çalıştım. Sırf aileme maddi destek olabilmek için evlenmedim, senelerce ev geçindirdim. Şimdi onca mücadelenin üstüne işi gücü bırakıp, evde oturuyum demekte çok zoruma gidiyor.
Zor ve riskli bir hamilelik geçiyorum, ailemden de destek bulamaıyorum, üstüne birde şirketin ne zaman ayrılacan ne zaman gelecen demesi dün moralimi çok bozdu. Biz istemesekte malesef hayat çocuk mu, kariyer mi? sorusunu önümüze getiriyor. Bende aylarca bu ikilemle yaşayacağım gibi görünüyor, ama bir ümit herşey yolunda gider bende seçim yapmak zorunda kalmadan hem anneliğin tadını çıkarır, hemde işime devam ederim :)

Dinamiss · 2 Mart 2012

Meryem meryem canım benim zaten senle genelde hep aynı noktalarda buluşuyoruz :))

Nazliusta canım sen öyle iyi anlıyorum ki bende kanda pıhtılaşma problemi yaşadım..Kızımı kan sulandırıcı iğnelerin yardımı ile dünyaya getirdim..Ama alllaha şükür sağlıkla aldım kucağıma kuzumu..Hatta meryemmeryem de aynı şekilde oğluşuna kavuştu..Sen de moralini bozma bu rahatsızlık çaresiz değil allahtan, inşallah sağlıkla kavuşursun bebeğine..

arcak81 · 2 Mart 2012

benımde sürekli üstünde düşündüğüm çelişki yaşadığım ve karar veremedıgım bı konu calısmanın da evde olmanında artıları ve eksılerı var dıye düşünüyorum ben cocugunuz sız ısteyken emın ellerdeyse calısmak guzel ama gene de konu sahıbının dedıgı sey olsaydı super olurdu yanı 3 yasına kadar ozel ızın nerdeee :1:

benımde 22 aylık bı oglum var ve yenı hamıleyım oglumda ızın kullanamadım 3 aylıkken basladım ıs ebunda ıns kullanıcam ama en fazla 1 sene alabılem sanırım ıs yerı o sekıle verıyor o esnada kararımı verırım dıye düşünüyorum hayırlısı sonuc olarak oyle veya boyle kadınların yükü cok fazla ıslerı zor allah yardımcımız olsun :34:

rhes · 3 Mart 2012

nazliusta .!.:
Malesef bu konu bizim durumumuzda olan bayanlar için çok büyük bir ikilem, Ben henüz 12 haftalık hamileyim ama şimdiden derdi çöktü üstüme. Dün şirketim benden izin programımı istedi. Ne yazacağımı, ne diyeceğimi bilemedim. Bu benim 1,5 yılda 3. gebeliğim. Kan pıhtılaşmasından dolayı tedavi görerek hamilelik geçiriyorum. Bebeğimi kaybetme riskim yüksek, daha önceki kayıplarımı ve sağlık durumumu bildikleri halde şimdiden şirket kendince program yapmaya başladı, ne zaman gideceğim geleceğim hakkında. Bebek doğduğunda bırakabileceğim kimse yok. Bütün akrabalarım burda ama herkesin kendine göre işi gücü var, ücret teklif etmeme rağmen kabul edeceklerini zannetmiyorum, mecburen bakıcı arayışına gireceğim. Ne annemde ne de kayınvalidemde bebeğe bakabilecek potansiyel yok malesef, ikisi birbirinden mızmız, ikisi birbirinden hasta , benim onlarla ilgilenmemi, bakmamı bekliyorlar, bebeğin üstüne bide onlar var anlayacağınız. eşim saolsun büyük destek , hamileliğim riskli olduğu için şimdiden ev işlerinde ve her konuda yardımcı oluyor saolsun. ama ben yinede kendime güvenemiyorum, hem iş hem ev hemde bebek nasıl olacak bilmiyorum.
İlk aklımıza gelen seçenek işi bırakmak, ama buda maddi açıdan bizi çok zorlayacak, ev ve araba kredisi, üstüne bide bebeğin masrafları, maddi açıdan eşim tek başına çok zorlanacak. Hadi bu sıkıntıları geçtim senelerdir çalışıyorum, neredeyse 10 sene oldu. Mühendisim ve sanayide, şantiyede bir bayan olarak inanın kimsenin çalışmayacağı yerlerde, çok zor şartlar altında büyük emeklerle çalıştım. Sırf aileme maddi destek olabilmek için evlenmedim, senelerce ev geçindirdim. Şimdi onca mücadelenin üstüne işi gücü bırakıp, evde oturuyum demekte çok zoruma gidiyor.
Zor ve riskli bir hamilelik geçiyorum, ailemden de destek bulamaıyorum, üstüne birde şirketin ne zaman ayrılacan ne zaman gelecen demesi dün moralimi çok bozdu. Biz istemesekte malesef hayat çocuk mu, kariyer mi? sorusunu önümüze getiriyor. Bende aylarca bu ikilemle yaşayacağım gibi görünüyor, ama bir ümit herşey yolunda gider bende seçim yapmak zorunda kalmadan hem anneliğin tadını çıkarır, hemde işime devam ederim :)

hmm canim insallh hersey yolunda gider bebisine sag salim kavusursun.bebisler kismetiyle gelir derler insallh is yönündende zorluk cekmessin.

nazliusta · 3 Mart 2012

rhes .!.:
hmm canim insallh hersey yolunda gider bebisine sag salim kavusursun.bebisler kismetiyle gelir derler insallh is yönündende zorluk cekmessin.

Cnm çok saol. İnş. kolaylıkla olur herşey. Birde çevremdeki herkes bebek ve iş konusunda çok korkutuyor beni, konu ne zaman açılsa bütün çalışan arkadaşlar şikayetçi herşeyden. Ev işi, bebek bakımı ve işin bir arada çok zor olduğundan bahsedip duruyorlar. Evlenmeden öncede böyleydi, herkes bekarlığın evlilikten çok rahat olduğunu söyleyip dururlardı, bende tam tersi oldu, evlendim bekarlığımdan daha rahat ettim şükür. Şimdide bebek için aynısını diyorlar, allah bi kolaylık verecektir diyorum.

Kimsenin anneliği tartışılmaz tabi, herkesin evladı kıymetli ama evlat sahibi olupta herşeyinden şikayet edenlere de içten içe kızmıyor değilim. Bizim gibi zorlu hamilelik yollarından geçenler ne yapsınlar, bebeğini sabah sabah bırakıp, sıcak yatağından kalkıp işe gitmek zorunda olanlar ne yapsın... Bebeklerimiz sağlıklı sıhhatli olsunda herşey yoluna girecektir mutlaka.

rhes · 4 Mart 2012

nazliusta .!.:
Cnm çok saol. İnş. kolaylıkla olur herşey. Birde çevremdeki herkes bebek ve iş konusunda çok korkutuyor beni, konu ne zaman açılsa bütün çalışan arkadaşlar şikayetçi herşeyden. Ev işi, bebek bakımı ve işin bir arada çok zor olduğundan bahsedip duruyorlar. Evlenmeden öncede böyleydi, herkes bekarlığın evlilikten çok rahat olduğunu söyleyip dururlardı, bende tam tersi oldu, evlendim bekarlığımdan daha rahat ettim şükür. Şimdide bebek için aynısını diyorlar, allah bi kolaylık verecektir diyorum.

Kimsenin anneliği tartışılmaz tabi, herkesin evladı kıymetli ama evlat sahibi olupta herşeyinden şikayet edenlere de içten içe kızmıyor değilim. Bizim gibi zorlu hamilelik yollarından geçenler ne yapsınlar, bebeğini sabah sabah bırakıp, sıcak yatağından kalkıp işe gitmek zorunda olanlar ne yapsın... Bebeklerimiz sağlıklı sıhhatli olsunda herşey yoluna girecektir mutlaka.

haklisin güzelim. her insanin hayati farkli kimi okadar zorluk icindede olsa kendine mutlu edicek seyler bulur mutlu olur,kimide hersey yolunda olsada dahi sikayetci olur.elbetteki artik hayat zor,bazi seylere katlanmak gerekirki sonu güzellikle bitsin,calisma hayatim hic olmadi,ama cevremdekilerden bildigim kadariyla biraz zor bi sürec en azindan cocuk belli bi döneme gelene kadar tabi eslerinde önemi büyük,evlat sahibi olupda herseye sikayet edenlere gelince,bazi seyler kolaylikla kazanildigi icin sikayet etmeside kolay oluyor galiba,ben bebegimi kaybettigim icin oyüzden bebek konusu kariyerden daha önemli benim icin,rabbim herseyi gönlünüze göre versin,is hayatinizida,es hayatinizida,bebislerinizide,kimseyi zor durumda ikilem arasinda birakmasin.

siribron48 · 15 Mart 2012

Dinamiss .!.:
Benim kesin bir yanıt veremediğim bir soru bu...
Çalışıyorum 2 yaşında da bir kızım var...Kızıma kendi teyzem bakıyor bu nedenle içim çok rahat...Bir de ilk 7,5 ay evde kaldım...Sonrasında işe başladım ama akşam 16:30 da çıkıyor 17:00 da kızımla buluşmuş oluyorum...Hafta sonu iki gün tatilim ve allaha şükür izin ihtiyacım olduğunda sıkıntı çıkarmayan bir müdürem var...Bunları söyledim çünkü her çalışanın koşulu aynı değil...Malesef çok daha ağır şartlarda çalışanlar var...

Şimdi ben bu durumdayken bile bazen şikayet ediyorum..Kızıma yetişemiyorum diyorum ki eşim her işime yardımcıdır...

Ama mesela geçen yaz tam bir ay evde kaldım...İlk günlerden sonra şunu fark ettimki evde olunca sürekli bir iş yapma derdine düşüyorum..Tabii kendime hemen dur dedim sen bu izni ev için değil kızın için aldım dedim ve normale döndüm...
Yani diyorumki acaba evde olsam bunu yapabilir miydim evde olduğum için belki eşim bu derece yardımcı olmazdı ve ben gene de kızımla çok da kaliteli zaman geçirmiş olmazdım..
Oysa işe giderken öyle mi...İnanın tüm haftasonumu akşamlarımı meleğime ayırıyorum banyomu bile onla beraber yapıyorum...Kuzumu öyle özlüyorum ki evin halini de hiççç takmıyorum...

Bu nedenle herkesin koşulları bakışı yaşama şekli öyle farklı ki bu sorunun yanıtı her annenin kendisine özel sanırım..Çünkü herkesin ruh hali farklı..Bir de ben evde kalmayı da sevmem alışmışım üniversite iş hayatı derken böyle olduk...Doğum iznimde bile kızımın 40 ını beklemedim..Kangurunun içinde hergün bi yerdeydik...Maşallah diim belki de bünyesi alıştı kızıımda pek dirençli oldu :) Hep evde olsam bunalımlı bir anne olma ihtimalim de artardı sanırım...Elimde değil evde sıkılan bir insanım..

E bir de maddi koşullarda var, kendin kazanmak kazandığını yavruna harcamak da çok güzel bir duygu...Şimdi çok anlamıyorlar belki ama biraz daha büyüdüklerinde bu çocuklarında çok hoşuna gidecektir..

Bu nedenle ben herşeye rağmen iş ve çalışma hayatı bir arada en güzeli diyorum...Hem bir süre sonra çocuklarımızın okulu kursu vs. başlayınca anneler boşluğa düşmez mi..Bu yüzden bir yakınınız bakabilecekse gözünüz arkada kalmayacaksa işi bırakmaktan yana değilim...[/QUO

sonuna kadar katılıorum canım soyledıklerıne...
bende calışan bı anneyım ..vardıyalı calışıorum ustelık...kışları cok rahatım haftada 15 20 saat calışıorum ama yazları manyak ustu younluk..haftada 1gun ızın kımı gun akşam kımı gun gece kımı zaman sabah yokum ewde..yazın annem bakıor ogluma mayısta 3 u dolduracak.kışları rahat gecıor ama...gene de yazın vıcdanım hiç rahat olmuyor..bende ısterdım 24 saat onla olmayı ılk lerını bırebır yaşamayı...
ama ewde oturmak bana gore hiç deıl bunalımlı bır anne olabılme rıskım cok yuksek...
ewde olunca 8 aylık dogun ıznımde ozellıkle ew işi yapmadan durulmuyo ewde...eşim benımde her konuda cok yardımcı ama ewde olsam dureklı okadar yapmaz emınım kı ben bırakmam ona zaten....
ama yazın o youn tempoda bıle kımı zaman uykumdan kımı zaman kuaforumden carsıdan pazardan gezmeden odun werıp her bos anımı ogluma ayırıorum...
uykusuz kalmayı bıle goze alıorum ona vakıt ayırabılmek adına...
bende her ıkısı bır arada dıyenlerdenım sozun ozu...işin de çocuğuda bır arada yurutebıldığımı yurutebılmeye calıştığımı dusunuyorum...işin maddı yonu de ağırlıklı goz ardı etmemek lazım.

turkmengelini · 24 Nisan 2012

http://www.kadinlarkulubu.com/dogum...-kendin-buyutmekacil-yardim.html#post24260238

konuyu taşıyamadım ama bir bakar mısınz?

ohcanimadeysin · 21 Mayıs 2012

calismak uretmek biseylerle ugrasiyor olmak cok guzel bisey,imkani olan herkes te calismali ama bence cocugunla vakit gecirmek bambaska bisey.kesinlikle en az 2 yasina kadar anne- cocuk ayrilmamali.o anlari bir daha gelmiyor cunku.her anina sahit oluyorsunuz....ilk kelimesini,ilk adimini baskasi degil siz goruyorsunuz..ayrica evde durunca coukla yuz goz olup daha kalitesiz vakit gecirildigini soyleyenlere asla katilmiyorum.bu bence bi vicdan rahatlatmaya calisma...benim icin ne ev isi ne yemek..oncelik cocuklarim her zaman.Allahtan cok anlayisli ve yardimci bir esim var..cok olmustur mesela cocuk durmaz o gunu sirf ona ayiririm hic bir is yapamamisimdir..ev darmadaginik yemek yok...ama esim asla takmaz..cunku onun icinde oncelik cocuk..hemen isten gelince uzerini degistirip elini yuzunu yikar onlarla oynarken ben mutfakta yemek yaparim hizlica..onlar piserken evi toparlarim..hatta evi oyle gorunce "sakin ugrasma disardan soyleyelim" yada "2 yumurta kir,hic zahmet etme cay demler iceriz" der.sagolsun gercekten cok anlayisli(masallah) tabi bu herzaman olmuyor genelde o gelene kadar yemegimde hzir olur evimde temiz olur..ogle uykularini sarilip uyuyoruz ya varmi daha guzel bi duygu...

gamzelif · 29 Mayıs 2012

ohcanimadeysin .!.:
calismak uretmek biseylerle ugrasiyor olmak cok guzel bisey,imkani olan herkes te calismali ama bence cocugunla vakit gecirmek bambaska bisey.kesinlikle en az 2 yasina kadar anne- cocuk ayrilmamali.o anlari bir daha gelmiyor cunku.her anina sahit oluyorsunuz....ilk kelimesini,ilk adimini baskasi degil siz goruyorsunuz..ayrica evde durunca coukla yuz goz olup daha kalitesiz vakit gecirildigini soyleyenlere asla katilmiyorum.bu bence bi vicdan rahatlatmaya calisma...benim icin ne ev isi ne yemek..oncelik cocuklarim her zaman.Allahtan cok anlayisli ve yardimci bir esim var..cok olmustur mesela cocuk durmaz o gunu sirf ona ayiririm hic bir is yapamamisimdir..ev darmadaginik yemek yok...ama esim asla takmaz..cunku onun icinde oncelik cocuk..hemen isten gelince uzerini degistirip elini yuzunu yikar onlarla oynarken ben mutfakta yemek yaparim hizlica..onlar piserken evi toparlarim..hatta evi oyle gorunce "sakin ugrasma disardan soyleyelim" yada "2 yumurta kir,hic zahmet etme cay demler iceriz" der.sagolsun gercekten cok anlayisli(masallah) tabi bu herzaman olmuyor genelde o gelene kadar yemegimde hzir olur evimde temiz olur..ogle uykularini sarilip uyuyoruz ya varmi daha guzel bi duygu...

çalışıyorum ve büyük pişmanlık yaşıyorum ve şuanda seni acayip kıskanıyorum
nediyeyim ne mutlu sana ne mutlu valla

_secret_ · 1 Haziran 2012

Bende öncelikli olarak çocuğu tercih ederim.Ama ikisini birden yürütebilmek daha güzel olur tabi.

simlamutlu · 1 Haziran 2012

ohcanimadeysin .!.:
calismak uretmek biseylerle ugrasiyor olmak cok guzel bisey,imkani olan herkes te calismali ama bence cocugunla vakit gecirmek bambaska bisey.kesinlikle en az 2 yasina kadar anne- cocuk ayrilmamali.o anlari bir daha gelmiyor cunku.her anina sahit oluyorsunuz....ilk kelimesini,ilk adimini baskasi degil siz goruyorsunuz..ayrica evde durunca coukla yuz goz olup daha kalitesiz vakit gecirildigini soyleyenlere asla katilmiyorum.bu bence bi vicdan rahatlatmaya calisma...benim icin ne ev isi ne yemek..oncelik cocuklarim her zaman.Allahtan cok anlayisli ve yardimci bir esim var..cok olmustur mesela cocuk durmaz o gunu sirf ona ayiririm hic bir is yapamamisimdir..ev darmadaginik yemek yok...ama esim asla takmaz..cunku onun icinde oncelik cocuk..hemen isten gelince uzerini degistirip elini yuzunu yikar onlarla oynarken ben mutfakta yemek yaparim hizlica..onlar piserken evi toparlarim..hatta evi oyle gorunce "sakin ugrasma disardan soyleyelim" yada "2 yumurta kir,hic zahmet etme cay demler iceriz" der.sagolsun gercekten cok anlayisli(masallah) tabi bu herzaman olmuyor genelde o gelene kadar yemegimde hzir olur evimde temiz olur..ogle uykularini sarilip uyuyoruz ya varmi daha guzel bi duygu...

Katılıyorum sana benimde önceliğim çocuğum ve öyleki 24 saat tamamen ona endeksli yaşıyorum herşeyimi ona göre ayarlıyorum 3.5 yaşında bir kızım var.Kızımı oyun grubuna götürüyorum ben bırakıyorum ben alıyorum çıkdığında kapıda bekleyen ben oluyorum bakıcı yada anneanne değil bundan sonra çalışırsam kreşde olduğu saatlerde çalışmayı düşünebilirim sadece ve ilkokula başladığında okuldan geldiğinde evde beni bulmasını istiyorum ilgilenebilmem için.Bilmiyorum benim annem çalışıyordu ben ilkokula giderken benden küçük kardeşimin bile sorumluluğu benim üzerimdeydi ben anneleri evde olanlara çok özenirdim .

MakaraKukara · 1 Haziran 2012

Çocukta Yaparım Kariyer de.. :27:

EsinBanu · 1 Haziran 2012

Cocukta yapmiyorum kariyerde :1:

kemece · 3 Haziran 2012

Tubasultan çok güzel bir konu açmışsın, ben de bu sorunun cevabını çok düşünmüştüm bir zamanlar, şimdi kendime verdiğim bir cevabım var. Cevap veren arkadaşlar sanki soru çocuk mu, çalışmak mı diye sorulmuş gibi cevap vermişler. Kadının çalışması üretken olması modern hayatın bir gereği artık, kadın hem çalışadabilir hem çocukta yapabilir, çocuk sahibi olupta mesleğinde yükselmek, daha iyi yerlere gelmek yani kariyer yapmak isteyenler de olabilir. Gerçekten hem çocuk yapıp, layıkıyla onları büyüten, hem de mesleğinde çok iyi yerlere gelen kariyer yapan kadınların önünde saygıyla eğiliyorum. Benim kendimce verdiğim cevabım çocuk sahibi olduktan sonra çalışabilirim ancak kariyer yaparsam evimi ihmal ederim oldu, tabi bu benim seçimim. Çalışma hayatında olan bayanlar o işi bulmak, oraya gelmek için kimbilir ne emekler sarfediyorlar, üniversite sınavları, kpss, kpds vs vs. bu kadar emeği çocuk sahibi olduktan sonra bir kenara bırakmanın doğru olmadığını düşünüyorum, bir süre ara vermek olabilir ama mesleği bırakmak çok yazık olur. Kendi ayakları üzerinde duran bir kadın pekala çocuğuna da bakacak donanıma istedikten sonra sahip olabilir. Bankacılık sektöründe bir kaç yıl sonra şube müd. olabilecekken çocuk sahibi olunca, bebeğime de bakacak bir aile yakınımızın olmayışı nedeniyle, radikal bir kararla evde bebeğimi büyüttüm. Çocuk sahibi olunca insan kendini daha iyi tanıyor sanırım, bu süreçte çevremin ailemin, eşimin, arkadaşlarımın yaklaşımı bana o kadar farklı oldu ki, çoğu yadırgadı, en önemlisi ben geçmişte işim için yaşadığım tüm stresi niye yaşadığımı sorguladım. Evde kızımla vakit geçirdim çok keyifliydi, kızım 3 yaşına geldikten sonra çalışma hayatına dönmeye karar verdim, ancak özel sektörün özellikle çalıştığım sektörün bana ve aile yaşantıma hiç uygun olmadığını farkettim, kamu da çalışmak için kolları sıvadım, kpss, kpds ve alan sınavlarına çalıştım, dersaneye falan gitmedim beni güdüleyen yaş sınrı oldu o zaman 30 idi, ne yapıp edip girmem lazımdı, kızımı kreşe verdim yarım gün, evi de aksatmadan şartları çok ama çok zorlayarak çok şükür uzman olarak bir Bak.da çalışmaya başladım, kariyeri bir kenara bıraktım, amacım işimi uzman olarak iyi yapmak, öyle zamanı ailemden çalarak müdür olayım diye çabalamıyorum. Şimdi bir oğlum var ve ekonomik nedenlerle ücretsiz izin almadım ve 5. ayın bitiminde çalışmaya başladım hem de bakıcı tutarak.Bakıcı zor tabi, çok şükür şimdilik iyi gidiyor ama zaman ne gösterir belli olmaz hiç bir şeyde olmadığı gibi, diyeceğim o ki iş sizde bitiyor.Bakıcım ben iyi olursam iyi olacak, yemekleri ayarlayıp işe gidiyorum, ev işini onun kadar ben de yapıyorum çünki ev benim asıl sorumluluk ben de çocuk benim asıl sorumluluğu ben de. Çalışan anneler bebeğime vakit ayıramıyorum diye vicdan yapmayın, kimin için çalışıyoruz onlar için, eminim büyünce sizinle gurur duyacaklar(ben de çalışan bir anne kızıyım, arkadaşlarımı anneleri kapıda karşılar evleri hep yemek kokardı, çok imrenirdim, hatta kardeşimle annem işe gitmesin allahım diye dua ettiğimizi hatırlıyorum, o zamanlar geri de kalıyor şimdi gülüyoruz, annemle anlaşamadığımız bir sürü konu olmasına rağmen onunla gurur duyuyorum, bizi en iyi üniversitelerde okuttu, elinden geldiğince en iyi imkanları sundu, onun sayesinde biraz da onu örnek alarak bugünlere geldik)daha fazla eviniz çocuğunuz için çaba sarfedin sadece. Hem ne yaman çelişkili bir konu bu bizim toplumumuzda, hem kadın evde olsun isteniyor sanki evde olunca ana olunuyor çalışınca olunmuyor, evde oturan hanımlarda çocuklarına gözleri gibi bakıyorlar, kızları varsa okusunlar büyüyünce meslek sahibi olsunlar diliyorlar sonra da çalışan bayanlar sanki evin sorumluluğuna daha uzakmış gibi bakıyorlar... neyse lafı fazla uzattım sürçülisan ettimse affola...

sebzelisomon · 21 Haziran 2012

gamzelif .!.:
çalışıyorum ve büyük pişmanlık yaşıyorum ve şuanda seni acayip kıskanıyorum
nediyeyim ne mutlu sana ne mutlu valla

boşverin...bende çok pişmanlık duyuyorum ama yapacak bişey yok
arkadaş abartmış bence hatta abartmakla kalmamış çalışan annelere özendiği için öyle yazmış
yoksa kim ister yavrusundan ayrı kalmak...
böyle havalı havalı yorum yazan herkez dikkatli cümleler kursalar keşke malum kalp kırıyolar

Çocuk mu, Kariyer mi?

Çocuk mu, Kariyer mi?

Çocuğum önceliklidir...

Kariyerim önceliklidir...

Her ikisini de beraber yürütebilirim...

kum tanesi...

Aktif Üye

Guru

Popüler Üye

Aktif Üye

Guru

Serra'm Hoşgeldin

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

ACIBADEM SEKERİM:)

Yeni Üye

&#9829;pamugum ve prensesim &#9829;

11.06.2011

Aktif Üye

Popüler Üye

Suda yürüsen, yüzmeyi bilmiyor derler..

İnsanlık İnce İş

joi de vivre :)

Popüler Üye

Benzer Konular

♥pamugum ve prensesim ♥