- 3 Mart 2014
- 2.269
- 3.451
Gerçekten üzüntüden günlerdir içim içimi yiyor...
Ben 33 yaşındayım, eşim 42. Mutlu bir evliliğimiz var 3 senedir, ben çocuk istediğimi dile getirmezsem tabii ki.
Eşim bin kere ölçer tartar, bir kere hareket eder. Ama 42 yaşına gelmiş bir adam da 40 senedir ölçüp tartarsa, çocuk hasretiyle yanıp tutuşan eşini deli eder.
İlk görüşmeye başladığımızda çocuğa sıcak bakmadığını belirtmişti, 37 yaşındaydı o zaman. Ben de çocuk istiyorum o zaman devam etmeyelim dediğimde yalvarıp yakarıp ne olur devam edelim ben senle çocuğa da sıcak bakarım demişti.
Bunu demeseydi yemin ederim zorlamazdım, ısrar etmezdim. Ama ben ona en başında dedim... çocuk yoksa ben de yokum diye.
Evimiz arabamız her şeyimiz var, nerdeyse tüm dünyayı dolaştık 3 senede. Mutluyuz, seviyorum onu. Ama elim böğrümde yavrusuz kalakaldım.
Bir dünya kavga ettik yine bu akşam. Şimdiki bahanesi corona var hamile kalsan nasıl doktora gideceğiz. Sanki normalde istiyordu da şimdi corona olunca istemedi...
Ne incelik...
Ailemdeki kadınların hepsi 35inden sonra üreme organlarıyla ilgili sorun yaşadı. 2 senem var belkide. Doğal yolla hamile kalabilir miyim onu bile bilmiyorum, doktor sorun gözükmüyor diyor ama denemeden bilemeyiz ki...
Açık açık dedim bu akşam. Ya senin nazın bitene kadar ben çocuk sahibi olamayacak durumda olursam ne yapacaksın? Bu vicdan azabıyla yaşayabilir misin?
Susuyor...
O sustukça ben kendi kendimi yiyorum...
Beni seviyor biliyorum ama... Ben artık soğuyorum...
Arkadaşlarımın bebekleri oldukça koklamak için peşlerinden koşmaktan yoruldum... Ve çocuk ne zaman diyenlere çocuk hasretiyle yanıp tutuşurken bizim için daha erken şu an istemiyoruz demekten.
Kimsenin yapabileceği bir şey yok, sadece içimi dökmek istedim. Helal edin hakkınızı...
Ben 33 yaşındayım, eşim 42. Mutlu bir evliliğimiz var 3 senedir, ben çocuk istediğimi dile getirmezsem tabii ki.
Eşim bin kere ölçer tartar, bir kere hareket eder. Ama 42 yaşına gelmiş bir adam da 40 senedir ölçüp tartarsa, çocuk hasretiyle yanıp tutuşan eşini deli eder.
İlk görüşmeye başladığımızda çocuğa sıcak bakmadığını belirtmişti, 37 yaşındaydı o zaman. Ben de çocuk istiyorum o zaman devam etmeyelim dediğimde yalvarıp yakarıp ne olur devam edelim ben senle çocuğa da sıcak bakarım demişti.
Bunu demeseydi yemin ederim zorlamazdım, ısrar etmezdim. Ama ben ona en başında dedim... çocuk yoksa ben de yokum diye.
Evimiz arabamız her şeyimiz var, nerdeyse tüm dünyayı dolaştık 3 senede. Mutluyuz, seviyorum onu. Ama elim böğrümde yavrusuz kalakaldım.
Bir dünya kavga ettik yine bu akşam. Şimdiki bahanesi corona var hamile kalsan nasıl doktora gideceğiz. Sanki normalde istiyordu da şimdi corona olunca istemedi...
Ne incelik...
Ailemdeki kadınların hepsi 35inden sonra üreme organlarıyla ilgili sorun yaşadı. 2 senem var belkide. Doğal yolla hamile kalabilir miyim onu bile bilmiyorum, doktor sorun gözükmüyor diyor ama denemeden bilemeyiz ki...
Açık açık dedim bu akşam. Ya senin nazın bitene kadar ben çocuk sahibi olamayacak durumda olursam ne yapacaksın? Bu vicdan azabıyla yaşayabilir misin?
Susuyor...
O sustukça ben kendi kendimi yiyorum...
Beni seviyor biliyorum ama... Ben artık soğuyorum...
Arkadaşlarımın bebekleri oldukça koklamak için peşlerinden koşmaktan yoruldum... Ve çocuk ne zaman diyenlere çocuk hasretiyle yanıp tutuşurken bizim için daha erken şu an istemiyoruz demekten.
Kimsenin yapabileceği bir şey yok, sadece içimi dökmek istedim. Helal edin hakkınızı...
o yüzden sizi anlıyorum ah çok dil döktüm tek çoçuk istiyordu bu sefer habersiz hamile kaldım bazen yorunca çoçuklar kızıyom kendime akışa bırakaydım diye ama sizin baya olmuş
