Kesin kurallar olduğuna bu konuda inanmıyorum. Sürekli sakin kalmanın mümkün olduğunu da düşünmüyorum. Mesela etkin anne baba olmak kitabı evet etkin dinlemeyi öneriyor. Ama çocuklara bağırmamak, kızmamak için uğraşan ebeveynleri çocukların yine içgüdüsüyle anladığını ama annesinin bunu ona söylemek yerine kızmak yerine duygularını saklamasının da çocuk ve ane ilişkisini zedelediğini yazıyor. Yani çocuk zaten anne bağırmasa da kızdığını anlıyor diyor yazar, üstelik çok ufakken bile bunu yapabiliyor. Annesi bu konuda farklı tutum sakladığında da kendini kandırdığını düşünüyor diyor. Dediğim gibi ben etkin dinleme metoduyla devam etmeye çalışıyorum ama bunu her zaman aynı motivasyonla sürdüremem. Robot değilim. Benim de sabrım ve sınırı var. Bazen sinirlendiğim bağırdığım oluyor. Dört küsur senedir de oğluma dozum budur. Artmadı. Kesin doğrular yok.Siz kendinizi, ses tonunuzu, ayarinizi biliyorsunuz demek ki. Söz ettiğim noktalar bunlar değil zaten.
Benim kastım çok yüksek sesle bağıran, el kolu sallayan , tepesine tepesine bağırıp susmayan , tehdit eden, ağır sözler söyleyen, sözde sadece poposuna vuruyorum diyen ebeveynler.
Birde şu var ki net olan ; söz dinletmek için bağırmaya başlayınca o ses giderek yükselmek zorunda.
Çünkü çocuk bir süre sonra o tona alışıyor. Daha da yükseltmek ve hatta sıkıştırmak ile devam edebiliyor tehditler.
Kesin kurallar olduğuna bu konuda inanmıyorum. Sürekli sakin kalmanın mümkün olduğunu da düşünmüyorum. Mesela etkin anne baba olmak kitabı evet etkin dinlemeyi öneriyor. Ama çocuklara bağırmamak, kızmamak için uğraşan ebeveynleri çocukların yine içgüdüsüyle anladığını ama annesinin bunu ona söylemek yerine kızmak yerine duygularını saklamasının da çocuk ve ane ilişkisini zedelediğini yazıyor. Yani çocuk zaten anne bağırmasa da kızdığını anlıyor diyor yazar, üstelik çok ufakken bile bunu yapabiliyor. Annesi bu konuda farklı tutum sakladığında da kendini kandırdığını düşünüyor diyor. Dediğim gibi ben etkin dinleme metoduyla devam etmeye çalışıyorum ama bunu her zaman aynı motivasyonla sürdüremem. Robot değilim. Benim de sabrım ve sınırı var. Bazen sinirlendiğim bağırdığım oluyor. Dört küsur senedir de oğluma dozum budur. Artmadı. Kesin doğrular yok.
Örneğin psikiyatrist ve çocuk travmaları üzerine çalışan bir yazarın köpek gibi büyütülmüş çocuk kitabında iki ayrı çocuk var. Birinde annesi akli melekeler anlamında yerinde değil ağladığında evde yalnız bırakıp gitmiş. Ama babası annesi be kardeşiyle aslında sevgi olan bir ortamda büyümüş. Çocuk o ilk dönemdeki temas eksikliği nedeniyle empati kuramayan sosyopat bir katil olurken, bakıcısının tüm gün evde yalnız bıraktığı benzer şartlarda büyümüş başka bir çocuk mesela gayet sevgi dolu bir çocuk olup, empati yapabiliyor. Yazar da onlarca vakaya rağmen kesin konuşamıyor mesela.
Yazarın tek dediği, erken çocukluk döneminde kalabalık, sevgi dolu ortamda temas edilerek kucakta büyüyen bebeklerin beyin gelişiminin daha sağlıklı olduğu yönünde.
Ki burda bahsedilen çocuklar annesinin bağırması değil ciddi anlamda travma yaşayan çocuklar.
Burada sıkıntılı bir anneyi bağırdın kötü annesin demek bence daha büyük bir sorun. Siz dememiş olabilirsiniz ama arka çıktığınız o üye, aradan çıksın diye doğuran anneler dedi. Bunu kimse diyemez. Hele hele o süreci yaşamayan hiç diyemez. Çocuk çok zor ve sabır zorlayan bir şey bence.
Hocam tuvalet eğitimi bir çocuğun gelişiminde kritik dönenlerden biri.Bıraktım zaten ben öğretmenim ara tatilde çıksın aradan dedim ama vazgeçtim
27 aylık çocuğum var bugün sokak ortasında bağırdım zerre umursamadı. 5 dk bile olmayan bir mesafede yürümemiz gerekiyor (kendisi bebek arabasına asla binmez) elimde bi çanta bir de 6 kiloluk yük var. Elinden tuttum yürümücem diyo kucak istiyor. Kızım yürü yok dikiliyo orda. Kucağıma alıyorum 2 adım atıyoruz incem diye atıyo kendini. İniyoruz gene kucak istiyor. Ter içinde kaldım 47 kiloyum kızım 11 kilo. Bağırdım ben gidiyorum geliyosan gel yeter yapma böyle diye. Sonuç olarak hiçbir şey olmadı kucak dedi aldık gene. Sağ kolum şu an kasılmış kalmış vaziyette.
2 sene iyiydik de şu son bi kaç ay bitirdi beni. Gece gündüz her şeye hayır diyor. Hayır hayır hayır başka laf yok. İstediğini yapınca da kızıyor yapmayınca da. Ben havlu atıcam gerçekten
Gerçekten talihsizlik oldu bu denli taşlanacağım aklıma dahi gelmezdi aslında demek istediklerimi ifade edemedim yanlış cümleler seçtim
Sözü bağlamından çıkarıyorsunuz. Bağırdım yine bağırırım değil orada anlattığım ve bu gayet net. Bağırdım bağırabilirim. Ben de insanım. Elbette kendi içimde pek çok yöntem deniyorum. Geliştirmeye çalışıyorum. Ama çocukları kırılgan bir cam parçası gibi lanse edip zaten sıkıntılı annelere yüklenmeyi doğru bulmuyorum.Ama olmadı bu dediğiniz , hala arka çıktığınız üye diyorsunuz , ben orada " sözüm yanlış anlaşıldı , özür diledim diyen üyeye , hatalarda erdemdir özür dilemek dedim.
Sizin söz ettiğiniz iki vakada , bir çocuk terk edilme duygusunu yaşamış , diğeri ise terk edilmeden bir bakıcı tarafından bakılmış. Arada büyük farklar var.
Bağırma konusunda hassas çizgilerim var ve evet bağırmadan büyütmeye çalışan emanetcilerdenim.
Siz çocuğunuza bağırıyorsunuz ve kötü bir annesiniz demedim, demek asla.
Tahammülü azalmış bir annenin belli süreçlerden geçmesi gerektiğini savunuyorum. Toparlanmak zorunda olduğunu, karşısındakinin sadece bir küçük yürek olduğunu hatırlaması gerektiğini.
Anne ve baba " biz de böyle büyüdük bize bir şey olmadı diye kendine fren takmamak için kılıf buluyorsa bu yanlış diyorum.
Bağırdım, yine bağırırim ben robot değilim deme hakkı yoktur. Bagirmamak için cabalamali. Çabalıyorsa bu bile doğru yoldur.
Teşekkür ederim ben başta gözlemlemiştim merdiven inip Çıkması sabahları bezinin kuru olması ve kirlettiği bezle rahat edememesi gibi aslında daha yaza doğru düşünüyordum ama çok bilen büyükler bekleme hemen öğrenir deyince aceleye getirdim zaten diplerde olan tahammül seviyem dibinde dibine indi bir haftada ama şimdi bıraktım çok daha iyiyim çok şükürHocam tuvalet eğitimi bir çocuğun gelişiminde kritik dönenlerden biri.
Yarıyılda aradan çıksın mantığı doğru bir yaklaşım tarzı değil.
Çocuğum tuvalet eğitimine hazır mı?
(Bunun bazı kriterleri var)
Bunun için sinyal gönderiyor mu?
Hava şartları/ortam/bakım verenin psikolojisi müsait mi?
Bu soruların cevabı önemli.
Profesyonel destek alabilirsiniz.
Bilmez miyim o büyüklerin serzenişini.Teşekkür ederim ben başta gözlemlemiştim merdiven inip Çıkması sabahları bezinin kuru olması ve kirlettiği bezle rahat edememesi gibi aslında daha yaza doğru düşünüyordum ama çok bilen büyükler bekleme hemen öğrenir deyince aceleye getirdim zaten diplerde olan tahammül seviyem dibinde dibine indi bir haftada ama şimdi bıraktım çok daha iyiyim çok şükür
İnş bende yollar sonra gülümseyerek anarım bu günleri gerçi dün çok bunalmıştım bir patlamayla konu açmıştım Bugün gayet iyiyimBilmez miyim o büyüklerin serzenişini.
Ben oğluma 35 aylıkken tuvalet eğitimi verdim.
Annem oğlum 2,5 yaş civarındayken az söylenmedi ‘bir de okul öncesi öğretmeni olacaksın çocuk hâlâ bezli’ diye.
O zaman da relaks yaklaşıyordum bu konuya.
Anne sen hiç altında bezle ilkokula giden çocuk gördün mü? Deyip kapatıyordum konuyu.
3 gün içinde gece-gündüz bitmişti tuvalet eğitimi oğlumun.
Hey gidi günler şimdi 20 yaşında bir delikanlı.
Sözü bağlamından çıkarıyorsunuz. Bağırdım yine bağırırım değil orada anlattığım ve bu gayet net. Bağırdım bağırabilirim. Ben de insanım. Elbette kendi içimde pek çok yöntem deniyorum. Geliştirmeye çalışıyorum. Ama çocukları kırılgan bir cam parçası gibi lanse edip zaten sıkıntılı annelere yüklenmeyi doğru bulmuyorum.
Bu tip her konuda gelip kendi mükemmel anneliğinizi anlatıyorsunuz ya mesela o an tahammülü zaten azaldığı için kendini kötü hisseden bir anneyi yaralıyorsunuz.
Çalışan anne çalışmayan anne olarak bile şartlar eşit değil mesela. Yada eşiyle ilişkisi kötü dönemden geçen bir anne de olabilir. Mühim olan darda kalıp konu açan bir anneye biz bağırmıyoruz mükemmelizi söylememek bana göre.
Son cümlem geneldi, size yazmadım. Daha öncede dedim siz kendinizden eminseniz , yollar gelistiriyorsaniz yolunuz yanlış değildir demektir.
Mükemmel anneligimden söz etmiyorum olması gerekenden söz ediyorum.
Olması gereken budur.
Ben bağırıyorum , vuruyorum , vurdum , sadece poposuna vuruyorum, bizde böyle büyüdük , diyeni teselli etmem, yanlış yaptığını yazarım tekrar tekrar.
Silkelenmek zorunda olduğunun farkına varmalı.
Kendini düzeltmeye çalışmalı, tahammül sınırını yeniden tamir etmeli.
Sabahları görmek bile istemiyorum diyen bir anne sinyal veriyordur . Kendinin farkında olması ve rahatlama yolunu bulması gerekmektedir.
Evirip çevirirler canım..tahammül sınırına gelsen de tekdüze ,sakin bir ses tonu ile konuşmak lazım ...yapmazsan tahammülsüz,işkenceci, bağırmaktan başka birşey yapmayan insan olursunOlmasi gerken bu degildir.
Sohbetine karisiyorsum fakat diger üye ile hemfikirim. Önce bu anlasilsin.
Bagirmak bu arada esit degildir dövmek ile. Esit degildir sürekli olmasina. Esit degildir annenin hep negatif davranip en küçük seye bagirmasina.
Bagirmak denildiginde aklina ne geliyor bilmiyorum, ama benim nezdimde arada yapilan hatta yapilmasi gereken bisey. Cocugun kizdigini anlamali. Ha herseye bagirarak tepki verilmez. Ama bazi seylere "yeter artik, seni daha öncede uyarmistim" diyerek cezayi uygularsin.
Cocuklar cidden öyle kirilgan yapida degiller. Önemli olan cocuk ile zaman gerçirmektir, ilgi göstermektir "seni seviyorum" "iyiki varsin" demektir. Önemli olan bunlarin çogunlukta olmasi. Sürekli sabirli olmakta iyi bisey degil. Cünkü bir anne olarak sabilir olursun fakat dis dünya senin kadar sabilir olmaz ve olmak zorunda degil. Cok fazla narin cocuk büyütürsen, herseyden travma kapacak korkusu yasarsan, bu cocuk dis dünyaya hazir olmaz.
Ha simdi benim lafimi evirip çevirme. Dis dünyaya hazirlik olsun diye bagirilsin demiyorum. Ama bagirmak insani bir harekettir.
Merhaba hanımlar benim 2,5 yaşında bir çocuğum var ve gerçekten çok fazla hareketli yorulmak oturmak nedir bilmeyen bir çocuk bebekliğinden beri bu böyle. Hamilelikte 21 kilo almıştım doğumdan çıkınca 3 kilo vererek eve dönmüştüm ve bebeğim 9. Ayına girdiğinde ben 20 kilo vermiştim bile anlayın diye diyorum tek başıma baktım hiçbir akraba yanımızda yoktu ücretsiz izindeydim ve sürekli koşuşturma içinde geçen 2,5 yıl. Eşim sağolsun ilgilenir ama tüm gün bir arada olunca ve pandemiden sonrada eve hapsolunca iyice bunaldım bir haftadır tuvalet eğitimi yapalım dedim iyice kahroldum halılar battaniyeler parkeler çiş kaka bağırmadım kızmadım hep tatlı dille hadi tuvalet dedim yok lazımlık dedim yok en sonunda pes ettim beze döndük ama çocuğuma tahammülüm gitti inanın ki vicdanım sızlıyor ama kendime engel olamıyorum bazen görmek dahi istemiyorum çocuğumu ben nasıl böyle kötü bir anne oldum bu halim düzelir mi bana bir akıl verin lütfen.
Bence siz gayet iyi bir annesiniz. Herkesin böyle zamanları oluyor. Hareketli derken ne yapıyor? Evi sürekli dağıtıyormu? Bir seylerimi kırıyor? Acaba biraz düzen takintinz varda bu sebeple yorgunmu düştünüz. Benimde 22 aylık oğlum var giydirmesi dert, yedirmesi dert, inanın dövme derecesine geliyordum ki, dur dedim kendime. Zararlı olacak şeyleri kıracağı şeyleri kaldırdım. Uzanacagi çekmeceleri kilitledim. Bir tanesine bilastik kaplar koydum oynasın diye. İki yaş cocgu neler yapar araştırdım pedegog dinledim. Yemeğini döküyor ve artık kızmıyorum. küçük bu yaşta dökerek yemesi normal diyorum kendime. Kartlar aldım hikaye kitaplari aldım. oturup kendimi gercekten vererek anlatıyorum oynatiyorum çok deyil 20 dakika en fazla. İnanın başımdan savmak için değilde onunla sevdiğim için oyun oynamanin farkı çok iyi oldu sakinleşti. BirdeMerhaba hanımlar benim 2,5 yaşında bir çocuğum var ve gerçekten çok fazla hareketli yorulmak oturmak nedir bilmeyen bir çocuk bebekliğinden beri bu böyle. Hamilelikte 21 kilo almıştım doğumdan çıkınca 3 kilo vererek eve dönmüştüm ve bebeğim 9. Ayına girdiğinde ben 20 kilo vermiştim bile anlayın diye diyorum tek başıma baktım hiçbir akraba yanımızda yoktu ücretsiz izindeydim ve sürekli koşuşturma içinde geçen 2,5 yıl. Eşim sağolsun ilgilenir ama tüm gün bir arada olunca ve pandemiden sonrada eve hapsolunca iyice bunaldım bir haftadır tuvalet eğitimi yapalım dedim iyice kahroldum halılar battaniyeler parkeler çiş kaka bağırmadım kızmadım hep tatlı dille hadi tuvalet dedim yok lazımlık dedim yok en sonunda pes ettim beze döndük ama çocuğuma tahammülüm gitti inanın ki vicdanım sızlıyor ama kendime engel olamıyorum bazen görmek dahi istemiyorum çocuğumu ben nasıl böyle kötü bir anne oldum bu halim düzelir mi bana bir akıl verin lütfen.
Ne alaka nerden biliyosun aradan çıksın diye yapıldığını çocuğu yaparlarken orda mıydın?Maalesef hadi çocuk yapalım aradan çıksın diye yapılan çocuklar böyle oluyor. Hareketli olmasının sebebi yeterli ilgi ve oyunun verilmemesi ilgiden kastım da çizgi film tablet değil maalesef
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?