Çocuğum kreşe başladı anksiyetemi durduramıyorum. Yapmayı düşündüğüm şey…

gulcenindusleri · Pazartesi 14:08

Merhabalar. Aslında site üyesiyim fakat bu konuyu açmak için yeni bir üyelik açtım. Biraz uzun yazdım okumak istemeyenler sondaki soruya bakabilir. Bir derdim var ve çevremdekilere yapmak istediğim şeyi anlatınca yargılanmaktan endişe ediyorum. Aslında bunun yanlış ve suç olduğunu, anksiyete bozukluğum olduğunu biliyorum. Ama yine de fikir almak istedim. 2 yaşında oğlum kreşe başladı. Ben de işe başlayacağım. Aslında bakıcı aradık fakat bulamadık. Bakıcı arama sürecinde oğlumu evde tek bir kişiye emanet etme fikrinden uzaklaştım. Kreşte bir sürü çocuk olduğu için ve aile bakanlığı tarafından yönetmelikler belirlendiği için daha güvenli bir ortam olacağını düşündüm. Hayatımın her alanında değil ama bence çocuk konusunda aşırı kontrolcü biriyim. Bu arada memurum, işe dönmek zorundayım. Yaşadığımız şehirde hiç akrabamız yok. Yani kreş bizim için bir tercih değil zorunluluk. Ve kreşin hareketli ve sosyal olan oğluma iyi geleceğini biliyorum. Kreşe başlayan ilk çocuk benim oğlum değil, bu ayrılık sürecini yaşayan bir sürü ebeveyn var. Bunları sürekli kendime telkin etmeme rağmen. Biraz da aileden arka plandan gelen endişeler (anneanne-babaanne) sebebiyle kreşlere ve kreş yöneticilerine, öğretmenlere güvenmiyorum. Çevremde görüştüğüm kreşler arasında en iyisini seçmeye çalıştım. Fakat görüşme aşamasında öğretmenlerle değil yönetici ve işletmecilerle muhatap oldum. Aynı şekilde alışma sürecinde mesaj gönderip aradığım telefon da kreşin sabit olarak kullandığı telefon. Öğretmenlerle yalnızca çocuğu alıp bırakırken iletişim kurabiliyorum. Telefonlarını vermiyorlar. (Telefonlarını istemek bencilce olabilir zaten vermemeliler belki de) Ancak bütün iletişimimin yalnızca yöneticinin istediği şekilde yönlendirilebileceği endişesi taşıyorum. Örneğin oğlum bir akran zorbalığına maruz kalıyorsa veya arkadaşlarına kendini zorbalık uyguluyorsa. Yemek yemek istemiyor ve iştahsızsa. Mutsuz ve hırçınsa. Onunla alakalı her detayı bilmek istiyorum. Ama kurumun aynı zamanda bir ticarethane de olduğunu düşününce öğrenci kaybedebilecekleri herhangi bir bilgiyi benimle paylaşmayacaklarından korkuyorum.

Son birkaç gündür aklıma gelen: Minik bir ses kayıt cihazı alıp birkaç gün oğlumla birlikte okula göndermek. En azından ben kuruma güvenebilene kadar.

Siz olsanız ne yapardınız? Hiç aklınızdan böyle düşünceler geçti mi?

MonicaGellerrr · Pazartesi 14:15

tedavi olurdum? cocugumu boğmaktan vazgecerdım? ınsanlara hayatı dar etmemeyı denerdım?
Kaygılarınızda haklısınız fakat bu kadarı sacmalık. Hayat boyu kontrol edemezsınız cocugunuzu bu sekılde zamanla cocugunuzu kaybedersınız haberınız olsun. Kontrol manyaklıgı iyi değildir. Eliniz tabıkı ustunde olacak ama bu sekılde değil siz tamamen cocugu hapsedıyorsunuz.

reedd · Pazartesi 14:15

Özel kreşlerden bahsediyorsunuz sanırım.
Arkadaşlarımın çocukları da gidiyor ve sürekli bilgilendirme halindeler. Şunu yedi, şunu yaptı gibi. Sizde öyle bir uygulama yok mu ?

The Mom · Pazartesi 14:16

Lütfen çocuğunuzu alın ve fanusunun içine geri koyun.

o kadar evladınızı düşünüyorsanız da işi gücü bırakın çocuğunuzun başında durun. Diğer türlüsü size de kuruma da öğretmene de çok yazık olacak..

gulcenindusleri · Pazartesi 14:19

MonicaGellerrr .!.:
tedavi olurdum? cocugumu boğmaktan vazgecerdım? ınsanlara hayatı dar etmemeyı denerdım?
Kaygılarınızda haklısınız fakat bu kadarı sacmalık. Hayat boyu kontrol edemezsınız cocugunuzu bu sekılde zamanla cocugunuzu kaybedersınız haberınız olsun. Kontrol manyaklıgı iyi değildir. Eliniz tabıkı ustunde olacak ama bu sekılde değil siz tamamen cocugu hapsedıyorsunuz.

Burda henüz konuşamayan ve kendisini ifade edemeyen 2 yaşında bir bebekten bahsediyoruz. Dizindeki morluğun nasıl olduğunu sorduğumda yalnızca kendisini yere atarak nasıl düştüğünü gösterebiliyor. Çocuğunuz var mı? Bunları bir ergen annesi olarak değil hâlâ emzirdiği bebeğini hiç tanımadığı insanlara emanet eden bir anne olarak yazıyorum… biraz insaf

MonicaGellerrr · Pazartesi 14:23

gulcenindusleri .!.:
Burda henüz konuşamayan ve kendisini ifade edemeyen 2 yaşında bir bebekten bahsediyoruz. Dizindeki morluğun nasıl olduğunu sorduğumda yalnızca kendisini yere atarak nasıl düştüğünü gösterebiliyor. Çocuğunuz var mı? Bunları bir ergen annesi olarak değil hâlâ emzirdiği bebeğini hiç tanımadığı insanlara emanet eden bir anne olarak yazıyorum… biraz insaf

Hayır bebeğim yok evli değilim. Ama yakınımda ve etrafımda cok sayıda anne var. Yeğenımı buyuturkende katkım oldu annelikle yarısmasa da. Fakat cocugunzuu dıs dunyaya acmak zorundasınız hayat boyu fanusta tutamazsınız. O zaman ısı bırakın ınsanların basına bu sekılde tutulmakk hoş değil. Yazdıgınız gıbı tek sızın cocugunuz yok. Şuan cocugu olupta akran zorbalıgı yasamıyor dıyebılen var mı ıcınızde? en basitinden sacı kötü olsa bile dalga gecıyorlar aralarında. Böyle böyle alısacak. ciddi boyutlarını söylemiyorum ciddi boyutları ıcın endıselenmekte haklısınız fakat sizinki cok abartı ve boğmak. Cocugunuzu kaybedersınız ileride bu kontrolcülük ve baskıyla örnekleri cok var yapmayın.

kahvetelvesi · Pazartesi 14:24

Geçmedi.
Sizin kadar küçük değildi, ama olsa da geçmezdi.
Şiddet korkusu anlarım da, iştahsızsa mutsuzsa ne olacak?
Evde modu hep yüksek mi bu çocukların?
Güvenmeyi deneyin kuruma.

gulcenindusleri · Pazartesi 14:26

reedd .!.:
Özel kreşlerden bahsediyorsunuz sanırım.
Arkadaşlarımın çocukları da gidiyor ve sürekli bilgilendirme halindeler. Şunu yedi, şunu yaptı gibi. Sizde öyle bir uygulama yok mu ?

Evet bilgilendiriyorlar, sorduğum zaman anlatıyorlar. Eksik ya da yanlış bilgi veriliyor endişesi taşıyorum. Mesela çocuk yemek yemediğinde bunu başarısızlık olarak görüp bana yedi diyecekler gibi geliyor. Ya da misal düşüp başını çarptığında söylemeyeceklerinden korkuyorum. Haberlerde görüyoruz ya anaokulu ya da kreşlerde çocukların başına bir şey geldiğinde nasıl olduğu saklama veya örtbas etme derdinde oluyor kurumlar.

The Mom .!.:
Lütfen çocuğunuzu alın ve fanusunun içine geri koyun. o kadar evladınızı düşünüyorsanız da işi gücü bırakın çocuğunuzun başında durun. Diğer türlüsü size de kuruma da öğretmene de çok yazık olacak..

Kimseye yazık olmasın diye sizlerden olumlu ve yapıcı öneriler almak için geldim buraya. Linçlenmek için değil. Psikoloğuma anlatacağım ilk seansa gittiğimde. Zaten düşüncelerimin sağlıklı olmadığını yazdım. Biraz sakin cevaplar mı verseniz.

gulcenindusleri · Pazartesi 14:29

kahvetelvesi .!.:
Geçmedi.
Sizin kadar küçük değildi, ama olsa da geçmezdi.
Şiddet korkusu anlarım da, iştahsızsa mutsuzsa ne olacak?
Evde modu hep yüksek mi bu çocukların?
Güvenmeyi deneyin kuruma.

Bazen düşünüyorum da acaba çocukluk travmalarını çok mu büyütüyoruz gözümüzde. Travmasız insan var mıdır? Sevilmeyeceğimden, özgüveninin etkileneceğinden, ailesiyle olan güvenli bağlanmasının bozulacağından endişeleniyorum. Ve evet evde modu hep yüksek değil. Hatta pek çevremiz olmadığı için sıkılıyor yetemiyorum ona.

gulcenindusleri · Pazartesi 14:30

MonicaGellerrr .!.:
Hayır bebeğim yok evli değilim. Ama yakınımda ve etrafımda cok sayıda anne var. Yeğenımı buyuturkende katkım oldu annelikle yarısmasa da. Fakat cocugunzuu dıs dunyaya acmak zorundasınız hayat boyu fanusta tutamazsınız. O zaman ısı bırakın ınsanların basına bu sekılde tutulmakk hoş değil. Yazdıgınız gıbı tek sızın cocugunuz yok. Şuan cocugu olupta akran zorbalıgı yasamıyor dıyebılen var mı ıcınızde? en basitinden sacı kötü olsa bile dalga gecıyorlar aralarında. Böyle böyle alısacak. ciddi boyutlarını söylemiyorum ciddi boyutları ıcın endıselenmekte haklısınız fakat sizinki cok abartı ve boğmak. Cocugunuzu kaybedersınız ileride bu kontrolcülük ve baskıyla örnekleri cok var yapmayın.

Bir nevi hayata hazırlamak diyebiliriz o halde. Güzel bakış açısı. Belki hem bana hem ona iyi gelecek özgürleşmek.

aysesum · Pazartesi 14:34

Burdaki insanların gördüğü ve sizin göremediğiniz ilerisi. İki yaşında böyle beş yaşında farklı bir şey cıkartırsınz on yaşında daha farklı bir şey çıkartırsınız 20 yaşına yine farklı bir şey cıkartırsın o yüzden tedavi olmalısınız bundan başka çıkarınız yok.

Bunun size bir anne olarak yazıyorum. Çünkü o kayıt cihazını bulurlarsa yasal işlem başlatırlar, ayrıca siz o kayıt cihazında dinlediğiniz şeyleri yanlış yorumlarsınız bu daha büyük sıkıntı ve o kayıt cihazını koyarsanız bir daha o kayıt cihazıınızı oğlunuzun üstünden çıkartmazsınız.

Bu kadar oğlunuza bağlı bir anneyseniz eğer bir çocuğun somurtmasından her şeyden anlarsınız oğlunuzun neyi var.

kahvetelvesi · Pazartesi 14:35

gulcenindusleri .!.:
Bazen düşünüyorum da acaba çocukluk travmalarını çok mu büyütüyoruz gözümüzde. Travmasız insan var mıdır? Sevilmeyeceğimden, özgüveninin etkileneceğinden, ailesiyle olan güvenli bağlanmasının bozulacağından endişeleniyorum. Ve evet evde modu hep yüksek değil. Hatta pek çevremiz olmadığı için sıkılıyor yetemiyorum ona.

Evet çok büyütüyoruz, o travma sandığımız şeyler olmazsa kendimiz büyüyemeyiz.
Şiddeti bir kenara bırakıyorum, geri kalan şeylerle karşılaşacak mücadele edecek.
Mesela yemeğini yemese ve size bilgi vermeseler ne olur?

İlk gönderdiğim okulda ilk gün düşmüş, çok az yaralanmış, hemen fotoğraf attılar bilgi verdiler.
Ne yapıyor bunlar, her kolu dizi kanayana haber verecek kadar ne yaşamışlar dedim, bunlar normal şeyler, altı üstü biraz kan.
Bir daha haber vermediler neyse ki.

MonicaGellerrr · Pazartesi 14:36

gulcenindusleri .!.:
Bir nevi hayata hazırlamak diyebiliriz o halde. Güzel bakış açısı. Belki hem bana hem ona iyi gelecek özgürleşmek.

evet asla lınc etmek ıcın demıyorum ama erkek cocuksa bıde dıs dunyaya hepten acık olması gerekıyor bıde şöyle düşünün okuldakı ogretmenler ne kadar ıyı olursa olsun el sonucta sız her sordugunuzda her bısey oldugunda bununda annesı problemli diyerek cocugu dıslayabılırler problemlı derken mısal dedım oylesınız demıyorum kırmak ıstemıyorum belkı bende anne olunca böyle korumacı olurum bılemıyorum hem sızıde yorar bu dusunceler ıs hayatınıza odaklanamazsınız özel hayatınıza odaklanamazsınız terapistiniz en doğrusunu soyleyecektır :)

girlinred · Pazartesi 14:38

Bakıcıya güvenilmez, kreş kötü… nineleri neden çağırmadınız??? Ben çocuklarımı 3.5 ve 4 yaşlarında kreşe başlattım, kendilerini ifade edebilecek seviyeye gelsinler istedim. Bu yaşlara geldiklerinde sana vuran oldu mu, yemeğini bitirdin mi, kahvaltıda ne vardı gibi sorulara cevap verebiliyorlar. Ama bakacak kimsen yoksa kreşe de araştırarak verdiysen bu kadar kaygı duymak hem çocuğa hem sana zarar

dyakamoz · Pazartesi 14:39

Sizi anlıyorum benim de anksiyetem var. Oğlum 3 yaşında kreşe başladı. Okulun sistemi var oradan mesajlaşıyorduk, özel no kimsede yok, olmamalı bence de. Ve bu yeterli. Şiddet vs endişelenmekte haklısınız. Ama öyle bir şey olursa emin olun anlarsınız. Yemek yememe, mutsuz olma konuları çok uç düşünceler. Yemek yemeyebilir bu çok normal, kurum neden yemediğinde az yedi desin bu başarısızlık değil ayrıca.
Çözüm yolu dinleme cihazı değil, psikoterapi..

KirazHanim · Pazartesi 14:39

benim kızım da 2 yaşında kreşe başladı, benim de endişelerim oldu, doydu mu uyudu mu öğretmeni nasıl davranıyor arkadaşları zorbalıyor mu vs vs ama güvenmek zorundayız.... aklıma hiç çantasına kayıt cihazı koymak gelmedi, sizinki biraz ileri boyutta olmuş.
çocuğunuz mutsuz olursa zaten size belli eder, gitmek istemez okula gibi gibi... bence biraz rahatlamanız gerek...
kreşe başladıktan 7 ay sonra bıraktı emmeyi, kreşe giderken tuvalet alışkanlığı kazandı, yemesi içmesi düzeldi..
çocuğunuza ve öğretmenine güvenmeyi tercih edin, aksi bişey görürseniz o zaman telaşa kapılın gereğini yapın. önyargılı olmayın.

gulcenindusleri · Pazartesi 14:40

aysesum .!.:
Burdaki insanların gördüğü ve sizin göremediğiniz ilerisi. İki yaşında böyle beş yaşında farklı bir şey cıkartırsınz on yaşında daha farklı bir şey çıkartırsınız 20 yaşına yine farklı bir şey cıkartırsın o yüzden tedavi olmalısınız bundan başka çıkarınız yok.

Bunun size bir anne olarak yazıyorum. Çünkü o kayıt cihazını bulurlarsa yasal işlem başlatırlar, ayrıca siz o kayıt cihazında dinlediğiniz şeyleri yanlış yorumlarsınız bu daha büyük sıkıntı ve o kayıt cihazını koyarsanız bir daha o kayıt cihazıınızı oğlunuzun üstünden çıkartmazsınız.

Bu kadar oğlunuza bağlı bir anneyseniz eğer bir çocuğun somurtmasından her şeyden anlarsınız oğlunuzun neyi var.

Evet evet rahatsız olduğum şey tam olarak bu. Bunun bir sonu yok. Haklısınız. Benim bu konuda yapabileceğim şey kreşi iyi araştırıp seçmekti. Sonrası onlarda.

kahvetelvesi .!.:
Evet çok büyütüyoruz, o travma sandığımız şeyler olmazsa kendimiz büyüyemeyiz.
Şiddeti bir kenara bırakıyorum, geri kalan şeylerle karşılaşacak mücadele edecek.
Mesela yemeğini yemese ve size bilgi vermeseler ne olur?

İlk gönderdiğim okulda ilk gün düşmüş, çok az yaralanmış, hemen fotoğraf attılar bilgi verdiler.
Ne yapıyor bunlar, her kolu dizi kanayana haber verecek kadar ne yaşamışlar dedim, bunlar normal şeyler, altı üstü biraz kan.
Bir daha haber vermediler neyse ki.

Bu soruyu başka kontrol etmeye çalıştığım şeylerde kendime soruyorum ve çalışıyor. En kötü ne olur? Yemek yemese ne olur? Akşam eve gelince aç olur ve akşam yemeği yer. Arkadaşı itse ne olur? Belki ilk seferinde düşer ama sonra kendini korumayı öğrenir. Teşekkür ederim.

Cherry92 · Pazartesi 14:40

gulcenindusleri .!.:
Merhabalar. Aslında site üyesiyim fakat bu konuyu açmak için yeni bir üyelik açtım. Biraz uzun yazdım okumak istemeyenler sondaki soruya bakabilir. Bir derdim var ve çevremdekilere yapmak istediğim şeyi anlatınca yargılanmaktan endişe ediyorum. Aslında bunun yanlış ve suç olduğunu, anksiyete bozukluğum olduğunu biliyorum. Ama yine de fikir almak istedim. 2 yaşında oğlum kreşe başladı. Ben de işe başlayacağım. Aslında bakıcı aradık fakat bulamadık. Bakıcı arama sürecinde oğlumu evde tek bir kişiye emanet etme fikrinden uzaklaştım. Kreşte bir sürü çocuk olduğu için ve aile bakanlığı tarafından yönetmelikler belirlendiği için daha güvenli bir ortam olacağını düşündüm. Hayatımın her alanında değil ama bence çocuk konusunda aşırı kontrolcü biriyim. Bu arada memurum, işe dönmek zorundayım. Yaşadığımız şehirde hiç akrabamız yok. Yani kreş bizim için bir tercih değil zorunluluk. Ve kreşin hareketli ve sosyal olan oğluma iyi geleceğini biliyorum. Kreşe başlayan ilk çocuk benim oğlum değil, bu ayrılık sürecini yaşayan bir sürü ebeveyn var. Bunları sürekli kendime telkin etmeme rağmen. Biraz da aileden arka plandan gelen endişeler (anneanne-babaanne) sebebiyle kreşlere ve kreş yöneticilerine, öğretmenlere güvenmiyorum. Çevremde görüştüğüm kreşler arasında en iyisini seçmeye çalıştım. Fakat görüşme aşamasında öğretmenlerle değil yönetici ve işletmecilerle muhatap oldum. Aynı şekilde alışma sürecinde mesaj gönderip aradığım telefon da kreşin sabit olarak kullandığı telefon. Öğretmenlerle yalnızca çocuğu alıp bırakırken iletişim kurabiliyorum. Telefonlarını vermiyorlar. (Telefonlarını istemek bencilce olabilir zaten vermemeliler belki de) Ancak bütün iletişimimin yalnızca yöneticinin istediği şekilde yönlendirilebileceği endişesi taşıyorum. Örneğin oğlum bir akran zorbalığına maruz kalıyorsa veya arkadaşlarına kendini zorbalık uyguluyorsa. Yemek yemek istemiyor ve iştahsızsa. Mutsuz ve hırçınsa. Onunla alakalı her detayı bilmek istiyorum. Ama kurumun aynı zamanda bir ticarethane de olduğunu düşününce öğrenci kaybedebilecekleri herhangi bir bilgiyi benimle paylaşmayacaklarından korkuyorum.

Son birkaç gündür aklıma gelen: Minik bir ses kayıt cihazı alıp birkaç gün oğlumla birlikte okula göndermek. En azından ben kuruma güvenebilene kadar.

Siz olsanız ne yapardınız? Hiç aklınızdan böyle düşünceler geçti mi?

Çocuğunuza üzüldüm.
Lütfen tedavi olun.

EvaLane · Pazartesi 14:44

gulcenindusleri .!.:
Merhabalar. Aslında site üyesiyim fakat bu konuyu açmak için yeni bir üyelik açtım. Biraz uzun yazdım okumak istemeyenler sondaki soruya bakabilir. Bir derdim var ve çevremdekilere yapmak istediğim şeyi anlatınca yargılanmaktan endişe ediyorum. Aslında bunun yanlış ve suç olduğunu, anksiyete bozukluğum olduğunu biliyorum. Ama yine de fikir almak istedim. 2 yaşında oğlum kreşe başladı. Ben de işe başlayacağım. Aslında bakıcı aradık fakat bulamadık. Bakıcı arama sürecinde oğlumu evde tek bir kişiye emanet etme fikrinden uzaklaştım. Kreşte bir sürü çocuk olduğu için ve aile bakanlığı tarafından yönetmelikler belirlendiği için daha güvenli bir ortam olacağını düşündüm. Hayatımın her alanında değil ama bence çocuk konusunda aşırı kontrolcü biriyim. Bu arada memurum, işe dönmek zorundayım. Yaşadığımız şehirde hiç akrabamız yok. Yani kreş bizim için bir tercih değil zorunluluk. Ve kreşin hareketli ve sosyal olan oğluma iyi geleceğini biliyorum. Kreşe başlayan ilk çocuk benim oğlum değil, bu ayrılık sürecini yaşayan bir sürü ebeveyn var. Bunları sürekli kendime telkin etmeme rağmen. Biraz da aileden arka plandan gelen endişeler (anneanne-babaanne) sebebiyle kreşlere ve kreş yöneticilerine, öğretmenlere güvenmiyorum. Çevremde görüştüğüm kreşler arasında en iyisini seçmeye çalıştım. Fakat görüşme aşamasında öğretmenlerle değil yönetici ve işletmecilerle muhatap oldum. Aynı şekilde alışma sürecinde mesaj gönderip aradığım telefon da kreşin sabit olarak kullandığı telefon. Öğretmenlerle yalnızca çocuğu alıp bırakırken iletişim kurabiliyorum. Telefonlarını vermiyorlar. (Telefonlarını istemek bencilce olabilir zaten vermemeliler belki de) Ancak bütün iletişimimin yalnızca yöneticinin istediği şekilde yönlendirilebileceği endişesi taşıyorum. Örneğin oğlum bir akran zorbalığına maruz kalıyorsa veya arkadaşlarına kendini zorbalık uyguluyorsa. Yemek yemek istemiyor ve iştahsızsa. Mutsuz ve hırçınsa. Onunla alakalı her detayı bilmek istiyorum. Ama kurumun aynı zamanda bir ticarethane de olduğunu düşününce öğrenci kaybedebilecekleri herhangi bir bilgiyi benimle paylaşmayacaklarından korkuyorum.

Son birkaç gündür aklıma gelen: Minik bir ses kayıt cihazı alıp birkaç gün oğlumla birlikte okula göndermek. En azından ben kuruma güvenebilene kadar.

Siz olsanız ne yapardınız? Hiç aklınızdan böyle düşünceler geçti mi?

tedavi olun yoksa ilerde çocuğunuza en büyük zararı siz verirsiniz.

MonicaGellerrr · Pazartesi 14:45

Ya bıde okulun sıstemı bana sacma geldı benım abımın esı de özel kreste öğretmen ama wp grupları falan oluyor velilere bilgi geçiyor fotoğraf falan atıyor gerci her okulun sistemı prosedürü baska olabilir ama olması gereken bu sızın dusuncelerınızı bunlar da tetıklıyor olabılır

Çocuğum kreşe başladı anksiyetemi durduramıyorum. Yapmayı düşündüğüm şey…

Yeni Üye

Aktif Üye

Guru

Hayat bazen, alekta movik movik 💃

Yeni Üye

Aktif Üye

Nirvana

Yeni Üye

Yeni Üye

Yeni Üye

Üye

Nirvana

Aktif Üye

Nirvana

Guru

08.04 🌏

Yeni Üye

Aktif Üye

🇹🇷

Aktif Üye

Benzer Konular