- 12 Nisan 2022
- 87
- 95
- 44
Aslında ne tür bir terapi olacağı önemli değil. Mutlaka sana iyi geleceğini düşündüğün bir terapi bulursun. Nette araştır bolca video var.
Sen rahatla. Önemli olan o.
Aslında ne tür bir terapi olacağı önemli değil. Mutlaka sana iyi geleceğini düşündüğün bir terapi bulursun. Nette araştır bolca video var.Aile dizimi gibi şeylere inanmıyorum ama en kotu denerim nasıl yapılacak?
Benim kizimda öyleydi. Pandemi başladığında 6 aylık falandı sanırım. Eve kapalı büyüdü haliyle. 2bucuk yaşındayken yeni yeni oandemi bitiyordu. Dışarıya çıkmaya başladık falan derken ama kızım aynı sizin bahsettiğiniz tavırları sergiledi. Şuan daha yeni 4yasina girdi. Anca anca düzeldi diyebilirim. Ama sürekli kalabalıkta bulundurmaya çalıştım. Yaşıtlarıyla oynattim. Akrabalarla görüştüm. Öyle öyle alıştı. Kimseyi istemiyordu herkesten korkuyordu. Hemen ağlayıp çığlık atiyordu. Şimdi çok şükür geçtiMerhaba artık yilmis durumdayım bitigim yani , 3.5 yaşında çocuğum var baş edemiyorum resmen. 2 yaşından sonra böyle oldu. çocuğum evde daha iyi ama dışarı çıktığında, bir ortama girdiğinde, ya da yanımıza / evimize biri geldiğinde çıldırıyor. Çığlık çığlığa ağlamalar gözleri kıpkırmızı oluyor burun akıyor resmen katılıyor çocuk.
Alışsın istiyoruz mesela örnek oyun parkini çok seviyor diye arkadaşlarla oyun parkina gidelim dedik onların da yaşıt çocuğu var. Bizimki onları görür görmez ciyaklamaya başladı ama nasıl ağlıyor ikna edemiyoruz telefon falan verip baya 1 saat konuşuyoruz öyle duruyor ama o da kucağımda yani asla kimseye gitmiyor onlar baktığında bile bağırıyor. Oyun parkina gittik o kadar bayılır aslında (çok kişinin olmadığı zamanlarda seviyor) insanlar var diye girmek bile istemedi yine katıla katıla ağladı herkes gelip nesi var falan diye soruyor yani. Telefon verdik son çare onu bile istemiyor ata ata agliyor.
Not: herkes otizm olabilir yazmış ama otizm olduğunu düşünmüyorum göz teması var , ismine bakar, komut alır, yuksek sesten rahatsız olmaz vb gibi.
Travmatik bir şey falan da geçirmedi , psikiyatriye başlıyoruz ona bile girmediği için biraz ara verdik en baştan çünkü kendini paraliyor doktor tam olarak daha muayene bile edemedi az az getirin bir bakalım dedi. Her yerde yüzümü her yerimi yoluyor evden cikmayalim desem e hiç mi ortama girmeyecek kreşe başlatmayı düşünüyorum evden çıkalım desem gerçekten dayanılarak gibi değil artık ben stresten panik atak oldum.
Duyusal problemleri var diye düşünüyorum terapi alacağız ama ya fayda etmezse diye çok korkuyorum çünkü çevremde o kadar çocuk var ilk kez böyle bir şey gördüm. Çocuğu böyle olan var miydi inat, çığlık çığlığa ağlayan vs kendi kendine büyüyünce düzeldi mi hani terapi etki etmese bile büyüdükçe geçer mi onu bilmek istiyorum
Hayir. Çocuk bile gormedi doğru dürüst. Zaten hep yanındayızFarkında olmadan bir zorbalığa maruz kalmıs olabilir mi benim cocugum da kardes kıskanclığı yapan kardeşinden dolayı huysuz ağlıyor bağırarak uyanıyor cözüm arıyorum
Burada çok fazla öneri sunmuslardi üyeye. Bir bakın derim.
Benim oplum da aynı böyleydi bi evde bi odada büyüttüm pamdemi zamanında şimdi 3 yaşına girdi daha yavaş yavaş alışıyor. Bende hiç düzelmiycek sandım ama şükür atlattım o günleri. Siz sürekli kalabalık ortamlarda durun alıştırın durmuyo diye eve kapanırsanız hiçbir ilerleme olmaz. Birinin yanına giderken konuşa konuşa götürün ay burda oyuncaklar var şurdan bi çay içelim çıkalım evimize gidince sevdiği bişeyi söyleyin onu yapıcaz deyin ben heo böyle konışa konuşa alıştırdım sadece sabredin geçicek..Merhaba artık yilmis durumdayım bitigim yani , 3.5 yaşında çocuğum var baş edemiyorum resmen. 2 yaşından sonra böyle oldu. çocuğum evde daha iyi ama dışarı çıktığında, bir ortama girdiğinde, ya da yanımıza / evimize biri geldiğinde çıldırıyor. Çığlık çığlığa ağlamalar gözleri kıpkırmızı oluyor burun akıyor resmen katılıyor çocuk.
Alışsın istiyoruz mesela örnek oyun parkini çok seviyor diye arkadaşlarla oyun parkina gidelim dedik onların da yaşıt çocuğu var. Bizimki onları görür görmez ciyaklamaya başladı ama nasıl ağlıyor ikna edemiyoruz telefon falan verip baya 1 saat konuşuyoruz öyle duruyor ama o da kucağımda yani asla kimseye gitmiyor onlar baktığında bile bağırıyor. Oyun parkina gittik o kadar bayılır aslında (çok kişinin olmadığı zamanlarda seviyor) insanlar var diye girmek bile istemedi yine katıla katıla ağladı herkes gelip nesi var falan diye soruyor yani. Telefon verdik son çare onu bile istemiyor ata ata agliyor.
Not: herkes otizm olabilir yazmış ama otizm olduğunu düşünmüyorum göz teması var , ismine bakar, komut alır, yuksek sesten rahatsız olmaz vb gibi.
Travmatik bir şey falan da geçirmedi , psikiyatriye başlıyoruz ona bile girmediği için biraz ara verdik en baştan çünkü kendini paraliyor doktor tam olarak daha muayene bile edemedi az az getirin bir bakalım dedi. Her yerde yüzümü her yerimi yoluyor evden cikmayalim desem e hiç mi ortama girmeyecek kreşe başlatmayı düşünüyorum evden çıkalım desem gerçekten dayanılarak gibi değil artık ben stresten panik atak oldum.
Duyusal problemleri var diye düşünüyorum terapi alacağız ama ya fayda etmezse diye çok korkuyorum çünkü çevremde o kadar çocuk var ilk kez böyle bir şey gördüm. Çocuğu böyle olan var miydi inat, çığlık çığlığa ağlayan vs kendi kendine büyüyünce düzeldi mi hani terapi etki etmese bile büyüdükçe geçer mi onu bilmek istiyorum
Aslında 2 - 2,5 - 3 yaş civarı anne bağımlılığı yükseliyor pik yapıyor özellikle 2 yaşına kadar sizi emmişse..
zamanla ve size doydukça bağımlılığı azalacak. Her çocuk bir değil. Bir de bu çocuklar Pandemi de doğdular inanın bunların hepsi etkili düzelecek mutlaka.