çocuğa karşı bonkörlük

Yeterince almışsınız zaten bundan sonra sadece ihtiyacı olanı alın. Çocuk bazı isteklerinin özlemini hissetsin, her istediğini almayın. Çocuğu doyumsuz yaparsınız ileride çocuk büyüdükçe istekleri de büyüyecek hepsine yetisemeyebilirsiniz.

Çocuğunuz için birşey yapmak istiyorsanız onun için bes hesabı açıp düzenli olarak ödeme yaparak birikim yapabilirsiniz. İleride duruma göre eğitimine veya mal varlığına yatırım yaparsınız

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

Çocuk farkında değil ki bunların. Kendinizi tatmin ediyorsunuz sadece çocuğu bu şekilde mutlu edemezsiniz. Çocuk 2 tane ayakkabım var keşke 8 olsa keşke şu markadan olsa gibi kavramları bilmez.

Sizin esinizin çok para harcadığı ile ilgili açtığınız konular da vardı. O kendine harcıyor sizde 2 yaşında ki çocuğa haddinden çok fazla harcama yapıyorsunuz.

Çokta şikayet edecek durumda değilmişsiniz aslında.

Çocuğun geleceği kısmını atlıyorsunuz ikiniz de anne baba olarak

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

Yoklukta mutluydu insanlar..Ama artik varlikta mutsuz cocuklar.
Farkındasiniz zaten sizi mutlu eden mutsuz bir yetiskin yapacak cocugunuzu..

Aldıklarınızın hiçbiri çocuğunuzun umurunda değil. Çocuk bir şey seçebilecek yaşta bile değil. Kıyafet ve oyuncak almaya harcadığınız zaman ve enerjiyi çocuğunuzla oynamaya harcayın.

Ben çevremde bunun ortasını yapan göremedim
Alan çok alıyor almayan hiç almıyor
Denge kurmak lazim
Her cocuk farklı abartmadan aşırı da kismadan almak lazim
Bir arkadaşım kucukken herşeyi kısılmış kız para harcamaya korkuyor
Bir arkadaşım aşırı harcanmış paranin değerini bilmiyor.

CiRiLLA .!.:

Boyle bir hareketi fakir aileden gelen biri yapar zaten. Kaynim da sizin gibi az ucretle calisip el kadar cocuga iphone almaya ugrasiyor mesela.

O parayi kenara ayirin bu cocugun ileride egitim hayati olacak. İyi okul, iyi kurslar, spor, aktiviteler ucuz değil.
Biraz daha buyuyunce yurtdisina biyerlere gonderirsiniz belki veya birlikte gidersiniz.

Eviniz var mi mesela? Varsa cocuga da bir ev alin. Nebileyim benim cocugum olsa ekstra bir ev daha alirdim, yatirim vs yapardim onun için muhtemelen.

Genişletmek için tıkla...

Ben size katılmıyorum bende fakir bir aileden geldim ama öyle böyle fakirlik değil baba terkedip gitmiş okuma yazma bilmeyen bi kadın üç çocuk bi başına kalmış artık gerisini siz düşünün nasıl bir fakirlik olduğunu ama ne ben nede kardeşlerim konu sahibi gibi değiliz tam tersi biraz cimrilige doğru evriliyorum benimde bir oğlum var hiç ikinci bir ayakkabı almadım öyle ahım şahım oyuncağı yok bi iki oyuncak kutusunu doldurmaz toplasak. Bu bence kişilikle alakalı kimisi yokluğunun acısını çıkarırcasına yaşar kimiside o günlere dönmenin korkusu ile harcarken on kere düşünür

girlinred .!.:

Ben de düşünüyorum aynı şeyi. Her şeyden bir ya da iki tane var. Cimrilik mi yapıyorum, herkes çeşit çeşit giydiriyor,benim çocuğum sönük mü kalıyor,başkaları ilkokul çocuğuna nike alıyor ,onlar mı yapıyor doğruyu diye tedirgin oluyorum. Ben kendim de dış görünüşe önem vermem zaten,mütevazi takılıyorum. çocuğum önem vermeli mi acaba görselliğe diye düşünüyorum. bazı kapıları açıyor çünkü

Genişletmek için tıkla...

Kendi çevremde tüm çocuklar baştan aşağı marka giyiyor, pahalı oyuncaklara sahipler.
Hatta elektronik cihazları bile var, öyle söyleyeyim.
Ve aynı çocukların çok fazla doyumsuz olduğunu, ertesi güne heveslerinin kaçtığını gözlerimle görüyorum yine.
Ben çocuklarıma 1 tane iyi spor ayakkabı alıyorsam, ikincisi gayet ucuz olur.
İlkinin çamura batma, ıslanma ve ertesi güne kurumama ihtimaline karşılık bunu yapıyorum, ayaklarına olmayana kadar da giyerler.
Çocuklara aldığımız şeylerin markalarını biz biliyoruz, onlar değil.
Dolayısıyla bir ürünü gördüğümüzde ‘pahalı’ diye ayıran yine biz ebeveynleriz.
Çocuğa bile üstü başı ile yaklaşan bir algıyı da reddetmeliyiz.

dipsiz kuyu .!.:

Ben size katılmıyorum bende fakir bir aileden geldim ama öyle böyle fakirlik değil baba terkedip gitmiş okuma yazma bilmeyen bi kadın üç çocuk bi başına kalmış artık gerisini siz düşünün nasıl bir fakirlik olduğunu ama ne ben nede kardeşlerim konu sahibi gibi değiliz tam tersi biraz cimrilige doğru evriliyorum benimde bir oğlum var hiç ikinci bir ayakkabı almadım öyle ahım şahım oyuncağı yok bi iki oyuncak kutusunu doldurmaz toplasak. Bu bence kişilikle alakalı kimisi yokluğunun acısını çıkarırcasına yaşar kimiside o günlere dönmenin korkusu ile harcarken on kere düşünür

Genişletmek için tıkla...

Fakir aileden gelenlerin hepsi mutlaka ve kesin bu davranişi gosterir demedim.
Boyle bir hareketi fakir aileden gelen yapar zaten yani sasirmadim normal demek istedim
Fakir aileden geldigini yazmasaydi da aklima gelirdi.

Cimrilikte öyle. Asiri cimri insanlari gorunce de gecmişinde yoksulluk cekmiş olabilecegi gelir aklimiza.

Çocuğunuz için aylık bir bütçe belirleyin ve aşmayın. Yeni doğduğunda evet insan heves adip alıyor ama sizin 2 yıl olmuş artık. Bir de evde o kadar oyuncak eşya benim için cinnet sebebi, nasıl baş ediyorsunuz.

Her konuda olduğu gibi kıyafet ayakkabı şu bu konusunda da dengeli olmalı insan. Iki memur maaşı o kadar da çok değil öyle her ay 500 lira oyuncak alacak kadar sürekli kiyafet alacak kadar çok değil.. Çocuğunuz adına yatırım yaoin altın vs ileride mesela ailece bir tatile götürebilirsiniz müzeye vs..Yanı çocuğunuz için böyle güzel anılar biriktirin kıyafetten daah önemli bence. Yine eğitimi vs düşünün. Zten daha çok kucuk cesut çeşit kıyafetin olup olmadığını anlamaz. Şöyle 5 6 yaşlarına gelince kreşten okuldan görüyor ve istiyor çocuklar. Aslında büyüdükçe masrafı da artıyor.
Bir de eski konularınızda ev almak vs den bahsetmişsiniz. Ilerisi için birikim yapabilirsiniz.

Kızınızın istekleri şu anda sizin karşılayabileceğiniz kadar ancak yaşı büyüdükçe istedikleri, hayalleri de büyüyecek ve hepsine sahip olmak isteyecek.
Bu durum gerek maddi gerek manevi böyle olacak.
Öğretmeninden başarmaya bile bir başarı göstergesi bekleyecek, arkadaşları tarafından hoş tutulmak isteyecek, sevgilisi eşi olunca ondan sonsuz bir ilgi hediye herşey bekleyecek ancak bekledikleri olmayınca onları suçlayacak. Oysa ki çocuklar için güzel şeyler istesek bile daha kötüye gitsin diye herşeyi vererek doyumsuz insanlar haline getiriyoruz.
Öncelikle o zamanki şartlar öyleydi ama kötü bir insan olmadıö diyebilmeniz lazım. Ben yapamadım çocuğum yapsın diyen ailelerin sürüklediği noktalar üzücü oluyor.

Öncelikle kendinize bir sınır koymalısınız. Bu çocuk hızla büyüyor ve o kadar kıyafete ayakkabıya ihtiyacı yok.

Elinizdekileri oturun eleyin.
Küçük yaş grubu olanları eleyin yakınınızda yada ihtiyaç sahibi olanlara verin.

Büyük yaşlara göre olanları kolileyin kaldırın göz önünde durdukça değersizleşecek.

Kışlık bir ayakkabı, yazlık iki ayakkabı, bir de spor ayakkabısı bırakın.

Aynı şekilde kıyafetleri eleyin.

Alışveriş yapmayın ihtiyacı olduğunda ise en fazla 1 kıyafet alın.

Yaptığınız iyilik değil kötülük oluypr böyle.

filmdelisi .!.:

Ben mi tuhafım acaba, varken yoklukta gibi yetiştiriyorum çocukları.
Her şeyi sınırlıdır, ikincisi yoktur.
Oyuncak istediğinde kumbarasını saydırıp, parasının daha yetmediğini biriktirmesi gerektiğini söylerim.
Eşyalarını kaliteli ama en ucuz şekilde alırım vs vs.

Çocukların doyumsuz, görgüsüz, hayatındakilere kıymetsiz olmalarını istemiyorum.
Para değerinden bahsetmiyorum, sahip oldukları her şeyin çok değerli ve bu dünyada birçok insanın ulaşamadığı seviyede şanslı olduklarının bilincinde olmasını istiyorum.
Şımarıklık lüksleri yok, olmamalı.
Bir çocuğun 3 spor ayakkabısı olmamalı!
Lütfen küçüklük halinizi hatırlayın, sizin yokken başka çocuklar için olan kıymetsizliği.
Sizin imrenerek baktığınıza burun kıvıranları hatırlayın.
Mutlu çocuk yetiştirmek bu değil.
Elindekiyle yetinmesini öğrenmekten başlar.

Genişletmek için tıkla...

Pazardan giyince ne oluyor anlamıyorum benim pazarda bir satıcım var adam zaranın vs kotlarını elbiselerini yarı yarıya satıyor o tarz şeyleri mağazalarda bile bulamıyorum

Gelir düzeyi düşük ailede yetişmekle çok alakası olmayabilir bu durumun belkide. Belki siz ben yapamadım çocuğum yapsın psikolojisiyle yapıyorsunuz..
Ailemin gelir düzeyi ortalamanın üstündeydi,çok şükür o standartların altında düşmeden daha fazlasıyla devam ettiriyorum şuanda hayatımı. Çocuklar bişey isteyince evet alıyoruz,hatta çoğu şeyi onlar istemeden alıyoruz. Daha bu sabah konuştuk eşimle bu konuyu,acaba abartıyor muyuz dedim.. Evde akülü araba olmasına rağmen gittik bir tane daha aldık çünkü.. neden ? Anne şu büyük arabalardan alırsak kardeşimle beraber bineriz dedi diye kızım.. O parayla ev geçindirenler var biliyorum ama varsa neden almayayım diye düşünüyorum. Bir kere çocuk olacaklar dedi ve kapattı eşimde konuyu..
Durumunuz el verdikçe her yönden tatmin edin çocuğunuzu derim ben.

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

Ilk kızım da aynı sizin gibi yaptım taa ki anasınıfı gibi sosyal bir ortama girince hatamı gördüm
Cocugum da kendi elindekinin kıymetini bilme hiç bir sekilde yoktu birseyleri sadece onun olmasi icin istemeye başlamıştı o kadar imkana rağmen arkadaşında gördüğü kıytırık bir silgi çok daha önem arz ediyordu bunları görür görmez durdum ihtiyaç olmayan hiçbirşeyi almamaya başladım şimdi 11 yaşında hala elindekinin kıymetini bilmez pek o yüzden çoğu keyfi ihtiyacını kumbarasından almasını söylüyorum birikimi ogretmeye çalışıyorum
Şu anda 20 aylık oğlum var onda da bu hataları yapmadan ihtiyaç dışına çıkmadan alisveris yapıyorum

lulutas .!.:

parayı kenara altın vs yapıp koyamıyorum acil bir ihtiyaç olursa zor durumda kalmamak için hesapta da durdukça sürekli birşeyler alıp sıfırlıyorum

Genişletmek için tıkla...

Kızınızın adına hesap açın. Ay başında maaş yatar yatmaz onun için para koyun. Mesel altın hesabı açın her ay atıyorum 2 gram altın alın. Gözünüzde canlandırın böyle 18 yaşına geldiğinde külçe altını falan olduğunu.

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

Benim fikrim birsey almak yerine banka hesabı acıp oraya yatırsanız cocuğunuzun geleceğine yatırım yapmış olursunuz

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

kendi yaşadıklarınızı çocuğunuzun yaşamaması için uğraşmanız çok güzel bir şey,öncelikle sizi tebrik ediyorum :)

ancak siz de fark etmişsiniz bakın aşırıya kaçtığınızı, eğer buna dur demezseniz doyumsuz ve tabiri caizse şımarık bir çocuğun ortaya çıkmasına neden olabilirsiniz.

artık alınan şeylerin onun için anlamı olmaz,anlık hevesini tatmin eder,bir kenara atar,öylece durur. her isteğini aldırmak ister, almazsanız bu sefer de ortalığı ayağa kaldırabilir.

şöyle yapabilirsiniz, beslenmesi açısından elbette hiçbir şeyini eksik etmeyin, oyuncak mı gördü, diyin ki bak bu 3 'ü arasından birini alacağım en çok hangisini istiyorsun karar ver.

2 yaşında bu kadar ayakkabıyı pandemi olmasa bile giyemez zaten,ve çok hızlı büyüdüğü bir evrede şu an, kısa süre sonra istese de küçük geleceği için giyemeyecek. en azından ilkokula başlayana kadar bu kadar çeşit ayakkabı ve kıyafet almayın, kendi ekonominize zarar verrisiniz ,çünkü giyemeyecek çocuğunuz büyüdüğü için.

avm'ye giderseniz,jetonlu oyuncak görürse oynattırın tabi,ama mesela sınırsız değil de hadi bakalım 2 jeton hakkın var,oyna da gidelim şeklinde,hem gözünde bırakmayın hem de doyumsuz olmasına izin vermeyin.


bir de yerinizde olsam çocukluğuma dair içimde bulunan bu üzüntüyü,maddi durumu iyi olmayan diğer çocuklara yardım ederek giderirdim.

ha bu evladınıza yapmayın demek değil yanlış anlamayın,ama zaten çocuğunuz maşallah güzel imkanlarla büyüyor, fazlası onun için fayda değil,zarar sağlar. bu yüzden aynı yaşta diğer çocukları mutlu edebilirsiniz :)

gözlerindeki mutluluğu bir düşünün, yıllar sonra hatırlarlar eminim : ''durumumuz iyi değildi,çok özenirdim arkadaşlarımdaki pembe ayakkabılara falan,alamazdık ama.. sonra sağ olsun iyi bir abla bana ayakkabı hediye etmişti,o gün nasıl bayram etmiştim,Allah ondan razı olsun'' diye dua eder size.. hem de bunu 1 den fazla çocuğa yaptığınızı düşünün?

çocuk mutlu etmek dünyanın en güzel şeyi bence, bence bir deneyin,içinizdeki rahatlamayı hissedeceğinize eminim :)

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

Çocuğun yediği helal giydiği haram derler. Bu şekilde çocuğa iyilik yapmiyorsunuz. Tatminsiz ve ufak şeylere mutlu olmayacak bir çocuk yetistiriyorsunuz.
Ben oğluma yetecek kadar giyim ve egitici oyuncaklar tercih ettim. Hatta aile büyüklerimizinde oyuncak almasina izin vermiyorum. Bunun yerine özel okula gönderiyorum. Üniversite için fon hesabı var ufak ufak birikiyor. Yazinda spora gönderecegim.