çocuğa karşı bonkörlük

Çocuğu doyumsuzlaştırıyorsunuz.

Benim çocuğum yok ama ben de yiğenime karşı böyleyim.
Ne isterse , ne derse yapıyorum . İstesin diye ağzının içine bakıyorum .
Markete gidiyoruz ne istersen al halacım diyorum mesela. Marketi alsa gıkım çıkmayacak gibi.
Kendime harcamaya kıyamadığım paralarda ona birşeyler alabiliyorum.
Aslında doğru değil biliyorum ama kıyamıyorum , gönlü kalmasın istiyorum.
Çocuğuma nasıl olurum düşünemiyorum bile

Birde alamayanlari hesap ederek haraket etmek lazim. Okulda oyuncak gunumuz var. Bazen bakiyorum abartisiz 1500 2000 tl lik oyuncaklarla geliyor çocuklar.
Bu doğum gününde oglumda pahali bir markanin garaj setini istedi. Evet alsam alabilirdim ama ne kadar tatmin ve mutlu olabilecektiki. Onun yerine oglumun dogum gününde özel ve pahalı bir ayakkabi giymesi gereken bir çocuğa ayakkabı aldık . ve oğlum o cocugun ayakkabiyi giymiş mutlu halini görünce cok daha fazla mutlu oldu.

Böyle yaparak çocuğunuza aslında kötülük yapıyorsunuz, haberiniz olsun. Bir tane kuzenim var, ailesi tarafından çok şımartıldı, ne istese alındı. Şu anda yirmi yaşlarında bir genç kadın ve çok mutsuz, hiçbir şeyin ona yetmediğini, sürekli bir doyumsuzluk içinde olduğunu söylüyor. Haberiniz olsun. İnşallah bir an önce vazgeçersiniz bu tutumunuzdan.

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

Siz fakirlik için de buyumussunuz ama onceden hepimiz oyleydik hatta ablamizin abinizin küçülen eskilerini giyerdik .bendede önceden belirlenmiş nedenden aç hozluluk başlamıştı ve 10 sene kadar sürdü kendime gereksiz çok şey alıyordum ama şimdi o kadar değil.sizr tavsiyem çocugunuzun geleceği için ona birikim yapın özel okula gönderin yada yurt dışına eğitimi için para biriktirin .inanın o aldıklarınız hep çöp oluyor yazık .elle tutulur tek şey çocuğun eğitimi.

O bendede vardı . Kendim yaşamadım o yaşasın diye al al yedim ortalığı. Okula başlayınca geçmesede biraz azalıyor. Düşünüyorum sigara içsem param oraya gidecek ama gözüme batmayacak, evladıma verdiğimmi batıyor. Benimde mutluluğum para harcamakbende korkardım doyumsuz bir çocuk olur diye tam tersi tok gözlü oldu hiç gözü kalmadığı için aç göZlü olmadı. Şimdi anlaşıyoruz ayda bir hak verdim öyle alıyoruz,

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

Acil bir psikoloğun çocukluğunuza inmesi lazım

Yaptığınızın gereksiz ve yanlış olduğunu zaten kabul ediyorsunuz fakat bunun nelere sebebiyet vereceği konusunda biraz düşünün.

Mesela her istediğini hatta istediğinden fazlasını elde eden bir çocuk yetiştirirseniz aslında mutlu etmek istediğiniz çocuğunuzu mutsuz bir çocuk olmasına sebep olabilirsiniz.. İleride memnuniyetsiz bir insan olabilir.. Çünkü herşeyi elde ettiği için hiçbirşeyin kıymeti olmaz, yeni birşey aldığınızda ya da hediye verdiğinizde mutlulukla paket açan bir çocuk olmaz çünkü onun zaten herşeyi var olacak.. Ona yapacağınız sürprizler falan gittikçe beklentisi artacak, beklentisi arttıkça artık mutlu etmek çok daha zor olacak falan gibi şeyler..

Biz küçüktük aile büyüklerimiz sağolsun onlr sayesinde çuval çuval oyuncaklarımız vardı sonra kardeşim doğdu.. Annem onları bile hiçbir zaman bir anda çıkarıp kardeşime vermemişti.. Bazen ablam ve ben kızardık onu da ver şunu da ver aaa anne bak bu da vardı çıkarsana oynasın gibisinden.. Annem bize, hepsini verirsem kıymet bilmez, her istediğini elde eden bir çocuk gibi olur, hepsini versem bir süre sonra zaten bıkacak ama bak şimdi parça parça çıkarınca veya yeni bir oyuncak alınca çok seviniyor demişti.. Çok da mantıklı bir düşünce.. Kardeşime her istediğini alabilecek güçtelerdi ama dışarda her istediğini asla almazdı annem.. Zavallı kuzucuğa bir dahaki aya maaşımızı alalım o zaman alırız derdi ya da aynısından zaten var başka bakalım derdi falan.. Bize de öyle yapmıştır eminim.. Bende çocuğuma öyle yapacağım inşallah

Aylık 500 liraya bir gram altın alsanız daha iyi olur. Şimdiye kadar yeterince oyuncak birikmistir.

Çocuğunuzu iyi okullarda okutmak istemez mısınız ileriyi düşünün biraz.

filmdelisi .!.:

Ben mi tuhafım acaba, varken yoklukta gibi yetiştiriyorum çocukları.
Her şeyi sınırlıdır, ikincisi yoktur.
Oyuncak istediğinde kumbarasını saydırıp, parasının daha yetmediğini biriktirmesi gerektiğini söylerim.
Eşyalarını kaliteli ama en ucuz şekilde alırım vs vs.

Çocukların doyumsuz, görgüsüz, hayatındakilere kıymetsiz olmalarını istemiyorum.
Para değerinden bahsetmiyorum, sahip oldukları her şeyin çok değerli ve bu dünyada birçok insanın ulaşamadığı seviyede şanslı olduklarının bilincinde olmasını istiyorum.
Şımarıklık lüksleri yok, olmamalı.
Bir çocuğun 3 spor ayakkabısı olmamalı!
Lütfen küçüklük halinizi hatırlayın, sizin yokken başka çocuklar için olan kıymetsizliği.
Sizin imrenerek baktığınıza burun kıvıranları hatırlayın.
Mutlu çocuk yetiştirmek bu değil.
Elindekiyle yetinmesini öğrenmekten başlar.

Genişletmek için tıkla...

Yok yalniz degilsiniz bende varim.. ayni sekilde davraniyorum.. alacak durumum var almiyorum..cimri de degilimdir hic..

Bende 5 yasindaki ogluma oyuncak alirken kendi harcligiyla almasini soyluyorum.. bazen bir oyuncagi almak icin aylarca para biriktiriyor.. cunku parayi da cok kucuk miktarlarda veriyorum.. cok sabirli bekliyor hayalini kuruyor öyle aliyor..
Cok cok nadiren oyuncak aliriz..kisitli oyuncagi vardir.. ekrandan uzak bir cocuk ve butun kiymetlisi onlar.. degerini de bilir..

Kiyafet konusunda da cok cok azalttim.. biraz minimalist yasam tarzi da son zamanlar da etkiledi..
Esofmanlarini yirtmadan atmiyorum.. 2 senedir 2 tane ayakkabi aldim.. bir yazlik bir kislik..
Simdi kizim olacak hepsini ona giydirecegim kizima bisey almayacagim..
Tertemiz olsunda renginin bi önemi yok diye dusunuyorum..

Galiba bu devrin cocuklarinin en buyuk sorunu doyumsuzluk olacak.. memnuniyetsiz doyumsuz cocuklar yetistiriyoruz..
Cok dikkat etmek gerekiyor..
Kendi nefsimizi doyurmak icin aldiklarimiz cocuklarimiz icin doyumsuzluk sebebi oluyor..

CiRiLLA .!.:

Fakir aileden gelenlerin hepsi mutlaka ve kesin bu davranişi gosterir demedim.
Boyle bir hareketi fakir aileden gelen yapar zaten yani sasirmadim normal demek istedim
Fakir aileden geldigini yazmasaydi da aklima gelirdi.

Cimrilikte öyle. Asiri cimri insanlari gorunce de gecmişinde yoksulluk cekmiş olabilecegi gelir aklimiza.

Genişletmek için tıkla...

Benim cevremde gördüklerim tam tersi nedense ne kadar cimri varsa gerçekten cimri ama hepside anadan babadan varlıklı insanlar o yüzden hep şaşırmışımdır onlara ya yokluk görmemişler neden böyle iki kurusun hesabını yaparlar diye. Ama şunu biliyorum ki yokluk görmüş insanlar daha eli açık daha tok gözlü daha misafirperver...

Bence alışveriş hastalık olmuş sizde ve geçmişi kılıf bulmuşsunuz. Evet , elbette etkisi olmuştur ama dur demeyi bilmesi gerekir insanın.

Bu çocuk biraz daha büyürse ne ile mutlu olacak peki ? Bir çikolata ya da basit bir oyuncak görünce mutlu olan çocuklar var bir dolu, üstelik çok varlıklı ailelerin çocukları.
Yetiştirmekle ilgili bütün bunlar.

Banka hesabı açsanız , çocuğunuza oraya yatirsaniz , nasip olursa 18 yaşına geldiğinde eğitimi için kullansa size bin minnet duyar şuan ki halden.

Ben olsam ayakkabılarını, elbiselerini, oyuncaklarını ihtiyaç sahiplerine dagitirdim. Çocuğuma yaptığım bu zararı paylaşım yaparak , paylaşımı öğreterek kapatmaya başlardım.

Sizde zaten kendinizi elestirdiginize göre rahatsız olmaya başlamışsıniz.

Bende sizin gibiyim, üstelik bende üc cocuk var.
Ara ara cidden abartiyorum ancak kendimce söyle birkac teknik gelistirdim,
internetten aliyorsam önce sepete atip birkac gün bekliyorum,
magazaydan aliyorsam begendigim herseyi alisveris sepetine/arabasina atiyorum, magazada bir kactur atip arabayi7sepeti doldurduktan sonra, her esyayi elime alip, magazada biraz dolasiyorum ve gercekten gerekli mi, ise yarar mi, israf mi diye düsünüyorum, ona göre karar veriyorum.
Bu arada illa cocugunuza harcamak istiyorsaniz onun adina birikim yapabilirsiniz.

Rengeyigi .!.:

Yok yalniz degilsiniz bende varim.. ayni sekilde davraniyorum.. alacak durumum var almiyorum..cimri de degilimdir hic..

Bende 5 yasindaki ogluma oyuncak alirken kendi harcligiyla almasini soyluyorum.. bazen bir oyuncagi almak icin aylarca para biriktiriyor.. cunku parayi da cok kucuk miktarlarda veriyorum.. cok sabirli bekliyor hayalini kuruyor öyle aliyor..
Cok cok nadiren oyuncak aliriz..kisitli oyuncagi vardir.. ekrandan uzak bir cocuk ve butun kiymetlisi onlar.. degerini de bilir..

Kiyafet konusunda da cok cok azalttim.. biraz minimalist yasam tarzi da son zamanlar da etkiledi..
Esofmanlarini yirtmadan atmiyorum.. 2 senedir 2 tane ayakkabi aldim.. bir yazlik bir kislik..
Simdi kizim olacak hepsini ona giydirecegim kizima bisey almayacagim..
Tertemiz olsunda renginin bi önemi yok diye dusunuyorum..

Galiba bu devrin cocuklarinin en buyuk sorunu doyumsuzluk olacak.. memnuniyetsiz doyumsuz cocuklar yetistiriyoruz..
Cok dikkat etmek gerekiyor..
Kendi nefsimizi doyurmak icin aldiklarimiz cocuklarimiz icin doyumsuzluk sebebi oluyor..

Genişletmek için tıkla...

Diğer çocukları gördükçe, kendi çocuklarımla alakalı uyguladığım bu tavrın doğruluğunu anlıyorum.
Benim oğlanlar hala çok masum, saf, en ufacık bir şeyle bile mutlu olabilen çocuklar.
Dışarıdan bakıldığında komik bir hal oluyor ama ‘hayatımda daha önce hiç böyle bir şey görmedim’ diyorlar ne yapsak

Başka çocuklar ise kendilerine hediye edilen çoğu şeye ‘bu neymiş, hiç beğenmedim, şunu alsaydın ya’ gibi şımarıkça tepki veriyor.
Oradan anlıyoruz ki sürekli ama sürekli gelene alıştırılmış çocuk, kıymet nedir bilmiyor.

Flamingo-Mingo .!.:

Benim çocuğum yok ama ben de yiğenime karşı böyleyim.
Ne isterse , ne derse yapıyorum . İstesin diye ağzının içine bakıyorum .
Markete gidiyoruz ne istersen al halacım diyorum mesela. Marketi alsa gıkım çıkmayacak gibi.
Kendime harcamaya kıyamadığım paralarda ona birşeyler alabiliyorum.
Aslında doğru değil biliyorum ama kıyamıyorum , gönlü kalmasın istiyorum.
Çocuğuma nasıl olurum düşünemiyorum bile

Genişletmek için tıkla...

Yaptığinız dogru değil benim görümcemde aynısı kac kere normalde hic tadını bilmediği abur cubur almış oğluma. neymiş kıyamamış bu kıyamamak değil cocuga nasil davranmasi gerektiğinı bilmemek. sırf oglumu aşirı simarttıgı icin artık guvenip birakamiyorum ona çocuğumu.

vaveyla__ .!.:

Yaptığinız dogru değil benim görümcemde aynısı kac kere normalde hic tadını bilmediği abur cubur almış oğluma. neymiş kıyamamış bu kıyamamak değil cocuga nasil davranmasi gerektiğinı bilmemek. sırf oglumu aşirı simarttıgı icin artık guvenip birakamiyorum ona çocuğumu.

Genişletmek için tıkla...

Siz görümcenizle beni karıştırmayın hanımefendi
Ben neyi alıp almayacağımı bilecek durumdayım çok şükür.
Sizin görümceniz ben değilim. : ) Sorununuzu onunla çözmelisiniz .
Neymiş kıyamamış ben size çok yerinde cümleler kurardım ama neyse haddinizi aşmadan konuya yorum yaparsanız daha yerinde olacaktır.
Siz bırakmayabilirsiniz çocuğunuzu .

sadece siz değil şu an 100 anneyi toplasak 80i bu şekildedir, ya da benim çevremdekiler böyle bilmiyorum.. en yakınımda 3 yaşındaki kuzenimi artık hiçbir şekilde mutlu edememeye başladık, her istediği ve hatta istemediği bile alındığı için hep daha daha fazlasını bekliyor ve gözü hala daha alamadıklarında oluyor. bunlar için ağlıyor, ağlamasın diye daha fazla şey yapılıyor. aslında bunlara alışmadan önce çok sakin bir bebekti, ama ağlayarak her şeyi alabileceğini çok kısa bir sürede öğrendi. artık alınan hiçbir şeyin kıymeti kalmadı. çok üzülüyorum. zamanında bende tedaviyle 10 yıl sonra olduğum için biraz buldumcuk tarzı yetiştirilmişim, ileriden bildiriyorum her istediğim olduğu için mutsuzum şu an, insanda bir doyumsuzluk oluşuyor. tüm dünyayı sen yönetebilirsin zannediyorsun ta ki büyüyüp kafana dank edinceye kadar.. büyük konuşmayayım yine de. ama çocuğum olsa bu kadar maddi şeylere boğmak istemiyorum. tabi ki bizimde heveslerimiz oluyor ama alınan hiçbir şeyin kıymetini anlamıyor bu şekilde çocuklar ve sonrasında kronik bir mutsuzluğa dönüşüyor, bu sefer başa dönerek mutlu etmek için yine her istediği yapılıyor.. kısır döngü.

İçinde kalmış. Çocuğun aynı şeyleri yaşasın istemiyorsun. Normal ama yavrucağın geleceğine yatırım yap biraz da.
Allah bağışlasın.

lulutas .!.:

fakir bir ailede büyüdüm. şimdi orta düzey memur ailesiyiz. küçükken jetonlu oyuncaklara bile bilemezdim paramız olmadığı için. kıyafetlerim pazardan alınırdı. şimdi ne görsem çocuğuma alır oldum. birşeyi görüp beğenince çocuğumda olsun istiyorum. bu beni çok mutlu ediyor ama sınırı aştığımı hissediyorum ve çocuğa zararı olmasından korkuyorum. kızım 2 yaşında neredeyse kreşi dolduracak oyuncağj var kaydırak salıncak at bisikletler eğitici oyuncaklar aktivite masaları bir kitaplık dolusu kitaplar bir dolap dolusu kıyafet. doğru düzgün dışarı çıktığımız yok 7 çift ayakkabısı var spor bot sandalet vs. bana bir dur diyin. maaş yattığı gibi başlıyorum bakmaya ya da birşey görüyorum kızım mutlu olur diyip alıyorum koskoca maaş anca bana ve çocuğa gidiyor

Genişletmek için tıkla...

Eskiler dermişki çocuğun yediği helal giydiği haram diye 7 çift ayakkabı nedir 2 yaş çocuğu 6 ayda bir uzuyor benim şu yaşımda yok o kadar çok abartmışsınız tamam mutlu etmeye çalışıyorsun ama çocuğuna eşyayla mutlu olmayı değil sevgiyle olmasını öğretmen lazım yoksa ileride doyumsuz biri olacak sen aldıkça o isteyecek şu an küçük anlamıyor oyuncak geldikçe sevinir ama ilerisi bırakın birazda elindekiyle mutlu olmayı öğrensin para harcama konusunda psikolog yardımı alın bence alta yatan bir sebebi olmalı bi maaş ı alıp bu şekil harcamak endişe verici bi durum o maaşla insanlar 1 ay ev geçindiriyor