cinsellik olmayan evliliği sürdürmek mantıklı mı

mind_soul .!.:

Tedavi olup olmadığımı bile bilemiyorum,dediğim gibi tedaviden 3 sene sonra denedik ve beceremedik...Fakat yüzeysel olarak bile bir cinsel yakınlaşma olmuyor...Dediklerinizi bir nebze yaptım ama pek sonuç alamadım.

Genişletmek için tıkla...

Sephoraa .!.:

Başlığa yorum yapıyorum; değil...

Konuyu okuduktan sonra gelen edit: eşinizin de bir problemi var belli ki. Sizin probleminizden ona odaklanılmamış onun da işine gelmiş bu durum.

İlk fikrimde devam edeceğim, cinsellik olmadan evlilik çok zor yürür hatta yürümez. Çiftleri paylaşılan cinsellik birbirine bağlar en çok. Karı koca olma duygusunu cinsellik getirir beraberinde. Diğer türlüsü ev arkadaşlığından öteye gitmez.

Kanımca tek başınıza çözemezsiniz bu durumu. Profesyonel bir yardım almak için eşinizi ikna etmelisiniz.

Genişletmek için tıkla...

mind_soul .!.:

Lafa nasıl gireceğim, nereyi nasıl anlatacağım bilemiyorum...Çok detaya girmek istemiyorum ki çok uzun olmasın,ama bu şekildede eksik anlaşılmalar olabilir...Herneyse...Eşimle 5,5 senelik evliyiz. Evliliğimin ilk yıllarında vajinusmus durumum yüzünden ilişkiye girememiştik. Eşim son derece anlayışlı ve sevecen davrandı bu süreç içersinde,bunda bir sıkıntı yok..Fakat sıkıntı şu ki, bu illetle hep kendim tek başıma uğraşmaya çalıştım üstelik eşim hekim olduğu halde.Tabiki branşı farklı ama demek istediğim kendisi tıpın içinde olmasına rağmen bu konuyla ilgili herhangi bir girişimi olmadı…benim bulduğum (yine bu forum sayesinde) iyi bir hekime gittik bu sorunu çözmek için; oldukça yıpratıcı bir süreç yaşadık fakat sorun şu ki tedaviden sonra benimle ilişki girişimi bile olmadı. Deneyemedik bile.Anca 3 yıl sonra…onda da olmadı zaten.
Benim merak ettiğim şu, neticede vajili olanlar bile mutlaka bir yakınlaşma,en azından ön sevişme yaşıyordur.Bizim evliliğimizde o da olmadı ,senelerdir. Kendimi çok kötü hissediyorum.Tamam cinsellik meraklısı değilim ama insan eşiyle bir takım şeyler artık yaşamak istiyor. Kadın gibi hissetmiyorum kendimi. Gerçi aynı durumu o da kendi içinde yaşıyordur. Ama bu kadar mı bir insan pasifize eder kendini ilişki konusunda…Bir erkek hiç mi yakınlaşmak istemez, hiç mi istemez eşini…Yani afedersiniz boşalmayı geçtim, bir kadın olarak bile dokunulmuyorum. Zaten dokunulsada ileri gidilmiyor. Şimdi " bir kadın olarak yapılması gerekenler" başlığı altında şöyle giyin böyle giyin gibi önerileri rica ediyorum söylemeyin,çünkü hepsini denedim.
Önceden hep kendimi suçluyordum,ama seneler geçtikçe daha rahat görebiliyorum ki eşiminde bu konuda aktif bir rol almamış iyice koparmış kendini. Ayrıca bence bizim temel sorunumuz yakınlaşamamak....Bunu onunla konuştuğumda "evliliğimizde başka hiçbir sorun yok, neden bunu büyütüyorsun" diyor. Ayrıca benim acı çekmemi istemediğini, beni o kötü ruh halimle görmek istemediği için bu konunun üstüne gitmediğini söylüyor. Sizce bu ne kadar gerçek/mantıklı ? Eşim normalde evine bağlı, işinde gücünde olan biri ama bilemiyorum...kafam çok karışık ..Bilemiyorum.Şu an bile karmakarışığım, kendimi iyi ifade edemiyorum farkındayım. Kafamın içi uğulduyor sanki. İşin kötüsü benimde ona karşı artık ilgim bitmek üzere...Bir yandan ayrılmak istemiyorum çünkü cinsellik olmasada seviyeli,saygılı bir evliliğimiz var.(yoksa bize mi öyle geliyor (!) ) Aslında ortak paydalarımızda çok yok..Ama en azından büyük kavgalar,çekişmeler olmayan bir ilişkimiz var...Yoksa kendimizi mi kandırıyoruz emin değilim...
Biraz içimi dökmeye ihtiyacım var...

Genişletmek için tıkla...