Teşekkür ederim bilgiler için..:)
Kardeşin umarım iyileşir, o kadar kötü bir durumdayım ki bende onu gayet iyi anlıyorum..
Benimde öfke patlaması oldu.. o krizden önce o kadar doldum ki herkese herşeye karşı..
Bende geçimsiz bir ailenin çocuğuyum..
Etrafımda hiç arkadaşım yok.. Üniversiteye gidiyorum.. Okulumda bir ortama girmeye korkuyorum.. Asosyal biriyim.. Evde de annemle babamla uğraşmak bana artı sinir kazandırıyor.. Bir arkadaşımla sinemaya gitsem, hangi erkekle buluştun gibi saçma sapan soruları oluyor.. hiçbirşeyde kendime güvenemez duruma geldim.. sürekli ailemden nefret ediyorum.. inan ki sevmiyorum her kisini de..
İğrenç bir ailenin çocuğuyum.. her ikisinden de iğreniyorum.. O kadar cahiller ki.. Akıllıyız diye geçiniyorlar.. Herşeyin en iyiysni onlar biliyorlar.. Ben hiçbirşey yapamazmışım hayatımda öyle diyorlar.. kendime olan güvenimi yitirtiyorlar.. Takmamak istiyorum noları ama aynı evdeyiz sonçta.. Ne kadar takmayabilirimki onları..
Neyse öyle işte..
Sen istanbuldamısın? Doktorun adını rica edicektim.. Kardeşine tavsiyeleri iyi gelirse bende doktrla görüşmek isterim..
Bu arada seninde görünmende fayda var.. Bu işlerin erken teşhis edilmesi inan çok iyi.. Ben önceden gitseydim bu hale gelmezdim kesinlikle..