bunun cimrilikle bir ilgisi yok cimri olsanız borç vermezsiniz. Babanızın size yaşattıklarının günlük haytınıza yansımış hali bunlar.Yaşadığım bir problemi sizinle paylaşarak fikrinizi almak istiyorum. Ben parayı seven, olmazsa olmaz diyen bir insan değilim ama son zamanlarda kendimle çeliştiğimi düşünmeye başladım.
Babam az çok kazanan ama bu parayı el iyisi olmak adına bizden başkalarına yediren bir insan oldu hep. Mesela bizim ihtiyacımız olduğu halde kuzenime burs verirdi. Ama biz devlet bursu ile okumaya çalışırdık hep. Okumakla kalmaz, üstüne her şeyimizi de öyle almaya çalıştırdık. Devletin verdiği bura neye yeter derseniz, mesela lisede 3 ayda bir yatan 150 lira burs aldıysam bunun 60 ını babamın zorla yolladığı uzaktaki bir Okulun servis parası için harcardım. Öyle derdi çünkü. Bursundan ver derdi. Kalanı ile de kıyafet falan Almaya çalışırdım. Kardeşlerim de öyle. Çünkü babam almazdı. Senede iki kere bir iki şey alır, ama her ay dolap döşemiş gibi konuşurdu.
Yıllar böyle geçti. Hep korktuk babam elimizdeki beş kuruşu da alacak diye. Çünkü alırdı. Mesela hevesle aylarca artıra artıra 50 lira biriktirsem onu bulursa ya da duyarsa Siz paradan anlamazsınız, bende dursun diye o parayı alır ve bir daha da vermezdi. Bir kere hatırlıyorum. Çok beğendiğim bir kazağı, Benim olan ama babamın el koyduğu para ile almak istedim. Babama söyledim. Bir saat yalvardım ve dedi ki ben o parayı sizin için harcadım. O kadar ağladım ki. Daha küçüğüm bide. Anneannem dedelerim babaannem harçlık verse ve duyarsa o paraya hemen el koyardı. Bide hep derdi ki ben size bakıyorum, bu paraları vermek zorundasınız.
Çalışma hayatına başladım. Hala salak yerine koyup sen paradan anlamazsın her ay maaşını ver bana bende kalsın demeye başlayınca ben iyice delirdim ve babamla kavga ettim. Ama çok büyük bir kavga oldu. Bir daha para diyemedi bana. Kardeşlerime dedi ama onlarda aynı şeyi yaptı. Bıktık çünkü.
Şimdi esas meseleye geleyim. Yaşadıklarımı bi ben bi ailem bilir. Anneme ve kardeşlerime her ihtiyaç duyduklarında para veririm ve asla acımam o paraya. Hatta annem lazım demeden veririm. Hep bir şeyler de alırım. Eşimin ailesi de çok iyidir onlara da ara ara veririz mesela. Sınırı aşmadıkları sürece. Hediyeler alırız. Arkadaşlarıma da hediye alırım. Bir şey laızmsa az miktardaysa alırım . Ardını aramam Ama bazen birileri benden ya da eşimden borç isterse uyuyamıyorum. O para sanki geri dönmeyecekmiş gibi geliyor. Geçen bir arkadaş 10000 borç istedi. 3 günde ödeyecegım dedi. Ben o üç gün boyunca çok zor saatler geçirdim. Parayı ödedi arkadaş ama yaşadığım sıkıntı yanıma kar kaldı. Herkes babam gibi yapacakmış gibi geliyor. Mesela biri bana avm ye gidince 200 liralık bir şeyi al gel dese ben o kişi parayı bana verene kadar rahat edemem. Çok korkuyorum birileri borç isteyecek diye. Bazen uyuyamıyorum.
Cimri miyim sizce ben? Yoksa babamla yaşadığım şeylerle mı alakalı? Nasıl kurtulacağım bu korkudan
O sorumsuz muş biraz ben çok savurgan olduğum için diğerleri bana cimri geliyor benim esimde sizin gibi onada çok cimrisin diyorum oda paramin kiymeti var nasıl kazaniyorum onu ben diyor bir lirasını kimsede bırakmaz bir lirasinida almaz kimsenin belki bende kendim kazansam bende öyle yaparım kusura bakmayın öyle yazdığım için aksam biraz uykusuzdum ondan olabilir . En güzelini yapiyorsunuz benim elimde hiç birşey kalmıyor verdigimide geri istemiyorum sonra param hemen çarçur olup gidiyo devam edin bence öyle kimse kıymet bilmez zatenAma babam anneme ve bize karşı da çok cimriydi. Ben ihtiyacı olana veririm ama eşinizin de sizin de maşallahınız var şimdi. 70.000 çok para değil mi ya
Biz de öyle yapardık. Annem ne istese babamın tek cevabı Ne gerek var olur. Mesela eve yeni tepsi alınması gerek diyelim. 10 lira için kadını üzer, sonra misafir gelince de yeni tepsi Yok mu diye kızar. Bekliyor ki annem ya tepsiyi yoktan var etsin ya da elinde yapsın ama hep cebinden para çıkmasın hem de tepsi olsun. Annem boşadı ama babamı, dayanamadı çünkü. Markette kasiyer 5 kuruş kalmamış demiş. Anneme nasıl bağırıyor niye almadın o parayı diye. Çekip aldık annemi. Şimdi aylardır görüşmüyorum o pinti adamla. Bizde Kardeşlerimle karşılıyoruz masraflarını. Gayet mutlu şu an. Her istediğini de alıyor.Benim babam da milleti yedirir içirir gezdirir, iş anneme gelince cebinde akrep var. Annem kaş aldırıyor mesela, ayda 30 lira ediyor. Çok kaşı var kadının. Parasını hep ben veririm. Babam vermiyor kaş parası neden çünkü ne gerek varmış. Hep pintilikten. Öyle olsa benim paramla da kaş aldırmasına karışırdı. Annemin üstünü başını hep ben karşılıyorum. Babam işe giderken 5 lira ekmek parası bırakıyor. Bazen diyorum anneme boşa bu adamı gel yanıma diye
Ben üniversitede babamın eline bakmayım diye hem çalıştım hem okudum. Afedersiniz eşşek gibş çalışıp kazandığım parayı bile isterdi yani. O yüzden Korkuyorum parayı vermeye. Hatta eşim kendi maaşındam verse de sıkıntı değil benim için ama bana diyor bazen işi olunca yollar mısın diye. Giden para benim hesabımdan olunca içim cız ediyorO sorumsuz muş biraz ben çok savurgan olduğum için diğerleri bana cimri geliyor benim esimde sizin gibi onada çok cimrisin diyorum oda paramin kiymeti var nasıl kazaniyorum onu ben diyor bir lirasını kimsede bırakmaz bir lirasinida almaz kimsenin belki bende kendim kazansam bende öyle yaparım kusura bakmayın öyle yazdığım için aksam biraz uykusuzdum ondan olabilir . En güzelini yapiyorsunuz benim elimde hiç birşey kalmıyor verdigimide geri istemiyorum sonra param hemen çarçur olup gidiyo devam edin bence öyle kimse kıymet bilmez zaten
Güven duygusu bende hiç Yok ne yazık ki. Babam onu yedi bitirdi. Kızım istediğin bir şey varsa alayım derdi, aradan bir saat geçer ben öyle bir şey demedim. Biriktir paranı al derdi. Bunu o kadar çok yaşadık ki. Eşyalarınızı hazırlayın sizi tatile götüreyim derdi. Hazırlanırdık, yarım saat sonralarda gibiyim der, 1 hafta burnumuzdan getirirdi. O yüzden eşime bi şey yapalım dediğim zaman az mırın kırın etse korkuyorum yapmayacak diye. Psikoloğa babamla ilgili gidiyorum ama bu konu başlı başına bir problem benim içinOrtada borç lafı bile geçmiyorken acaba isterler mi diye kafada bu denli kurmak ve paniğe bürünmek normal bir durum değil tabi. Buradan bakınca baba kaynaklı gibi duruyor, ancak psikolog değiliz, çocukluğunuza inecek insanlar olamayız ama kesinlikle inecek birini bulmalısınız. Bu durumunuza cimrilik de denemez. Paranızı geri alamama korkusunun altında kullanılma, hayal kırıklığına uğratılma, sömürülme, güvenilen dağlara kar yağması, tehdit altında hissetme korkusu var gibi geldi bana. Bende de benzer bir durum vardı, geçmişteki travmalarımdan kaynaklanan, oradan bağdaştırdım biraz. Uzun yıllar tedavi gördüm, biraz aştım, biraz da insanları ötelemeyi öğrendim. Şimdi büyük bir sorun yaşamıyorum şükür.
Eşimde ben de çalışıyoruz. Ve eşimin akrabaları arasında karı koca çalışan iki çiftten biriyiz haliyle bunlarda para vardır diye bakıyorlae. Arkadaşları da yumuşak yüzlü buluyor onu. Evlenmeden önce kaç kişiye çok para yedirmiş. Vermiş vermiş geri alamamış. Ben törpülüyorum artık onuNeden herkes devamli sizden bir birc isteme derdinde.etrafa karsi cok mu zengin gorunuyorsunuz.
Madem bu kadar takintilisiniz borc verince gunleriniz zehir oluyor bence borc vermeyin ne gerek var.
Bir sekilde gecistirin.yada bir yatirama girin onu bahane edin
Ben de markette falan uğraşmam bakar alırım. Ama dediğiniz gibi kendi çevremden biri Benden istemiyor zAten. Ama eşimin arkadaş ve akrabaları ister ara ara. Çoğuna ben Yok dedirttim. Diyor ki 2000 tl nin arkasını mı arayım. Dedim iyi arama. O 2000 tl ye annenin istediği benim istediğim bir şeyi alabilirsin ama sen başkasına geri gelemeyeceğini bile bile ver. Böyle diye diye açıldı gözü biraz10 bin az para mı yahu? Hazırda 10 binimiz olsa olan arabayı satıp yenisini alırız..
Vermeyin valla borç falan. Ben hiç sevmiyorum para alışverişine girmeyi.
Ben de çevremdekilere bir şeyler almayı, yapıp yedirmeyi severim. Kazancım çok olmadığı halde. Bazı kişilere göre savruk bile denebilirim. Mesela marketlere göre fiyat takip etmem. Bir şey öteki markette 1-2tl ucuz diye alacağım şeyden vazgeçmem oradan alır çıkarım.
Ama biri benden gelip 500tl istese vermem.
Ben kaç saat mesai yapıyorum o para için. Çocuğumla vakit geçirdiğim saatler kısıtlı. Bence ben cimri değil temkinliyim.
Siz de cimri değilsiniz bence..
Babanız da ne açgözlüymüş yahu..
Eşimin de benim de ortak arkadaş olunca Yok diyemedik. Ama tam dediği günün sabahında yolladı parayı. Ama o arada ben uyuyamadım çünkü benim yaptığım birikimden yollamıştık internet bankacılığım var diye10000 lirayı ne kadar kolay vermişsiniz, ben kolay kolay veremezdim..
Biz de öyle yapardık. Annem ne istese babamın tek cevabı Ne gerek var olur. Mesela eve yeni tepsi alınması gerek diyelim. 10 lira için kadını üzer, sonra misafir gelince de yeni tepsi Yok mu diye kızar. Bekliyor ki annem ya tepsiyi yoktan var etsin ya da elinde yapsın ama hep cebinden para çıkmasın hem de tepsi olsun. Annem boşadı ama babamı, dayanamadı çünkü. Markette kasiyer 5 kuruş kalmamış demiş. Anneme nasıl bağırıyor niye almadın o parayı diye. Çekip aldık annemi. Şimdi aylardır görüşmüyorum o pinti adamla. Bizde Kardeşlerimle karşılıyoruz masraflarını. Gayet mutlu şu an. Her istediğini de alıyor.
Ben de öyleyim. Hep kenarda param olmalı. Çünkü ben hayatımda babamdan her para istediğimde azar işittim. Kendi paramı bile isteyemedim. O yüzden hep kendi ayaklarım üzerinde durdum. Çalıştım uğraştım. Şimdi beş kuruşsuz ortada kalsam kimseden para isteyemem. Öyle büyümedim çünkü.Çocuklukta yaşananlar çok etkiliyor insanı. Benim babamda bşzş çok zor durumlarda bıraktı, hep yoksullukla geçti çocukluğum hep borç dert yüzünden küçümsenmekle. O yüzden şimdi hep parasız kalmaktan, borçlanmaktan korkuyorum.
Amin. İnşallah. Anneniz boşanırsa anlarsınız onun yüzündeki mutluluktan nasıl güzel bir şey olduğunuHelal olsun size. Bizimki de kurtulur inşallah tez zamanda
Alakasız akraba,arkadaş vs benden borç isteyene kadar yakınındaki alternatifleri tükettiğini düşünürüm ve çekirdek ailem dışına 10000 gibi bir meblağı vermem ben.keza eşim de aynı.eşim zamanında bi kazık yemiş o sebeple çok serttir borç hususunda.Etrafta o 10.000 i isteyip vermeyen de var çok şükür bize vereni geldi. Bu aralar ben de kozmetik ve sağlık dışında bir şey almıyorum. Dediğin gibi en dandik marka bir gömleğe 80 diyor ve bana komik geliyor. Saatlerce internette gezip sepete atıp atıp almayanlardan ama almış kadar mutlu olanlardanım.ama eşimin alakasız bir akrabası arıyor 1000 tl istiyor mesela. Eminim o para gelmez yani. O zaman sinir oluyorum. Ben de akşama kadar çalışıyorum. Başkası o paranın üstüne yatsın diye değil. O zaman uykularım kabusa dönüyor.
Güven duygusuyla ilgili benim de problemlerim var. Şu dünyada en çok güvendiğim insan eşimdir, ona bile %100 güvenemem. Bir gün canımı yakacak bir şey yapsa, çok üzülürüm ama şaşırmam ve yıkılmam sanırım. Öyle bir ruh halindeyim. Anne&baba kaynaklı değil benimkiler ama akraba kaynaklı. Neyse... Babanızı anlattıkça, insan daha bir emin oluyor endişelerinizin kaynağından. Annenizle ilişkileri de çok acıymış. İyi ki kurtulmuş o adamdan. Umarım siz de gördüğünüz tedaviyle günden güne hafiflersiniz.Güven duygusu bende hiç Yok ne yazık ki. Babam onu yedi bitirdi. Kızım istediğin bir şey varsa alayım derdi, aradan bir saat geçer ben öyle bir şey demedim. Biriktir paranı al derdi. Bunu o kadar çok yaşadık ki. Eşyalarınızı hazırlayın sizi tatile götüreyim derdi. Hazırlanırdık, yarım saat sonralarda gibiyim der, 1 hafta burnumuzdan getirirdi. O yüzden eşime bi şey yapalım dediğim zaman az mırın kırın etse korkuyorum yapmayacak diye. Psikoloğa babamla ilgili gidiyorum ama bu konu başlı başına bir problem benim için
cimri değilsiniz geçmişin kalıntıları üzeriniz de kalmış hatta çok tatlısınız bence :)Cimri miyim sizce ben? Yoksa babamla yaşadığım şeylerle mı alakalı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?