napıcam ...napıcam...
kendimi çok kötü hissediyorum bu sabah...taşıyamaıyorum yükleri omuzumda artık...sabah yine girdik birbirimize...kahvaltı hazırlamıyormuşum vs...evden çıktıktan sonra msj attım bütün düzenimizi huzurumuzu ilişkimize dair ne varsa kafamda herşeyi yıktın benden bişey bekleme artık vericek hiçbirşeyim kalmadı sana dedim...ayrılalım anlaşıp bu iş yürümeyecek yazmış oda...iki gündür kollarım bildiğiniz uyuşuk...sinirsel muhtemelen haftasonuna randevu aldım sakinleştirici kullanıcam artık konu bu arada şurdan patladı kahvaltı etmeyecekmisin dedi yok dedim etme tabi dışarda yemek varken para harcamak varken niye evde yiyesinki dedi bana gözüm döndü işte o an...evet yapmıyorum yemekte yapmıyorum kahvaltıda hazırlamıyorum...sadece evimi temizliyorum ve çamaşırları yıkıyorum...ben 4 aylık bebeğpimi bırakıp çalışmaya başladım ona destek olmak için bir bardağı alıp yerine koymuyo...eşekmiyim ben bindi benim sırtıma hem çalış borç öde hem çocuğa bak hem evle uğraş...yapmicam arkadaş ya yapmicam...hak etmiyor...of kızlar çok doluyum iyiki varsınız konuşacak hiçkimsem yok ...içimi dökebiliyorum hiç değilse burda....ah şu annemin durumu şöle olmasa...ne yapıcam ben şimdi...dedimki eşim olacak adama üzgünüm dedim 1-2 ay daha beraber yaşamak zorundayız istersen eve gelmeme hakkına sahipsin ama bu karda kışta çocuğumun düzenini bozamam hemen öyle...
kendimi çok kötü hissediyorum bu sabah...taşıyamaıyorum yükleri omuzumda artık...sabah yine girdik birbirimize...kahvaltı hazırlamıyormuşum vs...evden çıktıktan sonra msj attım bütün düzenimizi huzurumuzu ilişkimize dair ne varsa kafamda herşeyi yıktın benden bişey bekleme artık vericek hiçbirşeyim kalmadı sana dedim...ayrılalım anlaşıp bu iş yürümeyecek yazmış oda...iki gündür kollarım bildiğiniz uyuşuk...sinirsel muhtemelen haftasonuna randevu aldım sakinleştirici kullanıcam artık konu bu arada şurdan patladı kahvaltı etmeyecekmisin dedi yok dedim etme tabi dışarda yemek varken para harcamak varken niye evde yiyesinki dedi bana gözüm döndü işte o an...evet yapmıyorum yemekte yapmıyorum kahvaltıda hazırlamıyorum...sadece evimi temizliyorum ve çamaşırları yıkıyorum...ben 4 aylık bebeğpimi bırakıp çalışmaya başladım ona destek olmak için bir bardağı alıp yerine koymuyo...eşekmiyim ben bindi benim sırtıma hem çalış borç öde hem çocuğa bak hem evle uğraş...yapmicam arkadaş ya yapmicam...hak etmiyor...of kızlar çok doluyum iyiki varsınız konuşacak hiçkimsem yok ...içimi dökebiliyorum hiç değilse burda....ah şu annemin durumu şöle olmasa...ne yapıcam ben şimdi...dedimki eşim olacak adama üzgünüm dedim 1-2 ay daha beraber yaşamak zorundayız istersen eve gelmeme hakkına sahipsin ama bu karda kışta çocuğumun düzenini bozamam hemen öyle...
canım benim,konumu okuyup özelden mesaj atmışsın..özel mesaj atamıyorum bende senin konunu okudum...yaşadıklarımız benziyor...sorumsuz insanın düzelmesi cidden çok zor...ben daha önce şu andaki eşimle boşandım fakat 1 ay sonra döndüm.hatalarını düzeltir sandım,evliliğimi bitirmeyeyim mücadele edeyim dedim.bak aradan yıllar geçti hala aynı ve hatta daha da beter,üstelik 1 de çocuğum oldu.keşke diyorum o zamanlar ger idönmeseydim.arada geçen zamanda ben çoktan yeni bir düzen kurup mutlu mutlu hayatımı sürdürüyor olacaktım...şimdi aynı sorunlarla boğuşuyorum yine...ve aynı benimkinde de en küçük bi çaba yok....insanı en çok da bu yoruyor zaten.karar vermek çok zor,ama kararsız da yaşanmıyor.bir an önce bi karar verip ona göre yola koyulmak lazım..allah yardımcımız olsun.hem senin hem benim....başka ne denir ki
canım benim,konumu okuyup özelden mesaj atmışsın..özel mesaj atamıyorum bende senin konunu okudum...yaşadıklarımız benziyor...sorumsuz insanın düzelmesi cidden çok zor...ben daha önce şu andaki eşimle boşandım fakat 1 ay sonra döndüm.hatalarını düzeltir sandım,evliliğimi bitirmeyeyim mücadele edeyim dedim.bak aradan yıllar geçti hala aynı ve hatta daha da beter,üstelik 1 de çocuğum oldu.keşke diyorum o zamanlar ger idönmeseydim.arada geçen zamanda ben çoktan yeni bir düzen kurup mutlu mutlu hayatımı sürdürüyor olacaktım...şimdi aynı sorunlarla boğuşuyorum yine...ve aynı benimkinde de en küçük bi çaba yok....insanı en çok da bu yoruyor zaten.karar vermek çok zor,ama kararsız da yaşanmıyor.bir an önce bi karar verip ona göre yola koyulmak lazım..allah yardımcımız olsun.hem senin hem benim....başka ne denir ki
ama ne yapayım mağdur olan annem onu düşünmek zorundayım...en azından artık anneme yük olmam diyebilirim kendim içinde :) ama tabi biraz daha düzene girmesi lazım hayatının :)
