Çıkmazdayım yorumlarınıza ihtiyacım var..

82seyhan .!.:

Arkadaşlar merhaba sitede ilk konum olacak.
benim sorunum şu: eşimle 4 yıl önce görücü usulu ile evlendim. 3 yaşında bir kızım var.22 yıllık diyabet hastasıyım.eşimle daha nişanlanmadan önce ona rahatsızlığım olduğunu istemezse ilişkimizin bitebileceğini söyledim ona. ailesinin haberi yoktu rahatszılığımdan. evlendik ve evlendiğimiz ilk günden itibaren eşim ufacık bir konuda bile kendi dediği olmazsa küsmeye başladı. ilk iki yıl o küstükçe haksız bile olsa hep alttan aldım tartıştığımız konuları umursamadım daha sonraları aramız iyi olduğunda tartıştığımız konuda haksız olduğunu söylemedim hiç ona çünkü tekrardan küsmesinden huzursuzluk olabileceğinden korktum.eşim ailesine aşırı derecede düşkün onlar bize ziyarete geldiklerinde o huysuz adam daha şiddetli halde huysuzlanmaya başlar. ve mutlaka ailesi geldiğinde incir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden kavga gürültü çıkarır ve aileside ona oğlum yapma bu kızcağızın bir suçu yok demez allah için. hep oğlanları haklıdır ben haksızım. hakkımı savunmaya çalıştığım zaman adım "dır dır eden karıya "çıkıyor. eşim ailesi için beni çok ezer onları yüceltirken beni ayaklar altına alır. şöyle ki kızıma 3 aylık hamile iken annesine babasına sandalye getirmediğim için beni evden kovdu, ailesine bana bu hastalıklıyı ( beni kastediyor) aldınız diye bağırdı.ailesi her geldiğinde ailesinin geri dönüşlerinde bende küskün olarak ailemin yanına gittim ve hiç birisinde arayıp karıcım ben bir hata ettim evine dön yuvana dön demedi. sürekli evime beni ailem götürdü (yuvam yıkılmasın çocuğum perişan olmasın diye. ailem benden asla kaçan yılan bir aile değil onlar bana sürekli kucak açtılar). ve kocam bu durumu başıma şöyle kalkmaya başladı: "Sen defolu malsın ailen seni başından def ediyor. seni kovuyorum yinede ailen geri getiriyor. onlar sana katlanamıyor".şeker hastası olduğum halde bana ailesinin yemesi için tatlı pişirtir ,asla düşünmez hasta insanın canı istermi diye. babasına ben öğretmenim maaşımı istediğim gibi harcama yetkim yok internetten kendi başıma alışveriş yapsam kıyametler koparır.maaşımdan ben kendi aileme hiç bir şey alamam. ama kendisi görümcemin 3 çocuğunu ablalarını,annesini, babasını yazlık ve kışlık giydirir. ev eşya ihtiyaçlarını giderir.ailesini 7 tane telefon faturasını kendi öder.ailece alışverişe çıkınca ben kendime kıyafet falan alsam mutlaka ailesini de düşünür ve onlara da birşeyler alır.enson olayda da yine ailesi yanımızdaydı abuk subuk bir olaydan dolayı küstü. ve annesi babası kendisi başıma çöküp hastanelik oluncaya kadar beni dövdüler. hemen ailemi aradım ailem geldi eşyalarımı topladım ve evden ayrıldım.darp raporu alıp boşanma davası açtım.yüklü miktarda manevi tazminat istedim. 3 ay ailemin yanında oturdum ( araba aldım ailem benim için yeni bireve taşındı ama ama ama boşanma psikolojisini kaldıramadım bir çocukla ailemin yanında kalmak bana çok ağır geldi. ve kendi isteğimle bu cehenneme tekrardan döndüm.boşanma davasından vazgeçtim haksız oldukları halde ailesinden bile özürler diledim. ailem sırf benim mutlu olabilmem için kararlarıma saygı gösterdiler ve tekrardan geri dönmeme birşey demediler.ailem kocamdan dolayı bu adam düzelmez en fazla bir yıl sonra tekrardan dönersin ömür boyu bu adama katlanamazsın dediler....... kocan düzeldimi derseniz hayırrr daha da kötüleşti yaralı yılan misali ağzı her açıldığında bana "sana çocuk için katlanıyorum. defolu mal ailen seni başıma def etti. def ol git bu evde sığıntısın." diyor her defasında dahada yaralanıyorum. ona zerre kadar güvenim yok. yarın öbür gün bir yerime zarar gelsin bu insan beni kapının önüne koyar. ama çaresizim boşanmış kadın psikolojisini kaldıracak gücüm yok. inanın çocuğum olmasa bazen intiharı bile düşünüyorum.ne yapayım bu evlilik cehennemine daha ne kadar dayanabileceğim bilmiyorum.biraz uzattım sanırım.... yorumlarınıza ihityacım var....

Genişletmek için tıkla...

82seyhan .!.:

Arkadaşlar merhaba sitede ilk konum olacak.
benim sorunum şu: eşimle 4 yıl önce görücü usulu ile evlendim. 3 yaşında bir kızım var.22 yıllık diyabet hastasıyım.eşimle daha nişanlanmadan önce ona rahatsızlığım olduğunu istemezse ilişkimizin bitebileceğini söyledim ona. ailesinin haberi yoktu rahatszılığımdan. evlendik ve evlendiğimiz ilk günden itibaren eşim ufacık bir konuda bile kendi dediği olmazsa küsmeye başladı. ilk iki yıl o küstükçe haksız bile olsa hep alttan aldım tartıştığımız konuları umursamadım daha sonraları aramız iyi olduğunda tartıştığımız konuda haksız olduğunu söylemedim hiç ona çünkü tekrardan küsmesinden huzursuzluk olabileceğinden korktum.eşim ailesine aşırı derecede düşkün onlar bize ziyarete geldiklerinde o huysuz adam daha şiddetli halde huysuzlanmaya başlar. ve mutlaka ailesi geldiğinde incir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden kavga gürültü çıkarır ve aileside ona oğlum yapma bu kızcağızın bir suçu yok demez allah için. hep oğlanları haklıdır ben haksızım. hakkımı savunmaya çalıştığım zaman adım "dır dır eden karıya "çıkıyor. eşim ailesi için beni çok ezer onları yüceltirken beni ayaklar altına alır. şöyle ki kızıma 3 aylık hamile iken annesine babasına sandalye getirmediğim için beni evden kovdu, ailesine bana bu hastalıklıyı ( beni kastediyor) aldınız diye bağırdı.ailesi her geldiğinde ailesinin geri dönüşlerinde bende küskün olarak ailemin yanına gittim ve hiç birisinde arayıp karıcım ben bir hata ettim evine dön yuvana dön demedi. sürekli evime beni ailem götürdü (yuvam yıkılmasın çocuğum perişan olmasın diye. ailem benden asla kaçan yılan bir aile değil onlar bana sürekli kucak açtılar). ve kocam bu durumu başıma şöyle kalkmaya başladı: "Sen defolu malsın ailen seni başından def ediyor. seni kovuyorum yinede ailen geri getiriyor. onlar sana katlanamıyor".şeker hastası olduğum halde bana ailesinin yemesi için tatlı pişirtir ,asla düşünmez hasta insanın canı istermi diye. babasına ben öğretmenim maaşımı istediğim gibi harcama yetkim yok internetten kendi başıma alışveriş yapsam kıyametler koparır.maaşımdan ben kendi aileme hiç bir şey alamam. ama kendisi görümcemin 3 çocuğunu ablalarını,annesini, babasını yazlık ve kışlık giydirir. ev eşya ihtiyaçlarını giderir.ailesini 7 tane telefon faturasını kendi öder.ailece alışverişe çıkınca ben kendime kıyafet falan alsam mutlaka ailesini de düşünür ve onlara da birşeyler alır.enson olayda da yine ailesi yanımızdaydı abuk subuk bir olaydan dolayı küstü. ve annesi babası kendisi başıma çöküp hastanelik oluncaya kadar beni dövdüler. hemen ailemi aradım ailem geldi eşyalarımı topladım ve evden ayrıldım.darp raporu alıp boşanma davası açtım.yüklü miktarda manevi tazminat istedim. 3 ay ailemin yanında oturdum ( araba aldım ailem benim için yeni bireve taşındı ama ama ama boşanma psikolojisini kaldıramadım bir çocukla ailemin yanında kalmak bana çok ağır geldi. ve kendi isteğimle bu cehenneme tekrardan döndüm.boşanma davasından vazgeçtim haksız oldukları halde ailesinden bile özürler diledim. ailem sırf benim mutlu olabilmem için kararlarıma saygı gösterdiler ve tekrardan geri dönmeme birşey demediler.ailem kocamdan dolayı bu adam düzelmez en fazla bir yıl sonra tekrardan dönersin ömür boyu bu adama katlanamazsın dediler....... kocan düzeldimi derseniz hayırrr daha da kötüleşti yaralı yılan misali ağzı her açıldığında bana "sana çocuk için katlanıyorum. defolu mal ailen seni başıma def etti. def ol git bu evde sığıntısın." diyor her defasında dahada yaralanıyorum. ona zerre kadar güvenim yok. yarın öbür gün bir yerime zarar gelsin bu insan beni kapının önüne koyar. ama çaresizim boşanmış kadın psikolojisini kaldıracak gücüm yok. inanın çocuğum olmasa bazen intiharı bile düşünüyorum.ne yapayım bu evlilik cehennemine daha ne kadar dayanabileceğim bilmiyorum.biraz uzattım sanırım.... yorumlarınıza ihityacım var....

Genişletmek için tıkla...

innuk .!.:

Yaa çok üzüldüm yazılan yorumları okuyunca..
artık burda yorum yapan arkadaşlar o kadar alışmışlarki bu tür konulara hiç empati yapamıyorlar..

konu sahibi zaten farkında yanlış yaptığının, boşanmış bir kadın neler yaşar bilmiyor ve korkuyor haliyle.. Eminim bir çoğunuz hiç hakarete uğramadınız ezilip aşağılanmadınız ve bu nedenle bu kadıncağızın ne kadar korkunç bir psikolojide olduğunu anlayamıyorsunuz..
Şu an siz belki kamçılayıp kendine getirmeye çalışırken onu büsbütün çıkmaza, içinde bulunduğu psikolojik batağın dibine itiyorsunuz yorumlarınızla..

Gelelim konu sahibi arkadaşım sana.. Zaten kendin söylemişsin boşanmak tek yol farkındayım diye.. Cesaretinin olmamasını çok iyi anlıyorum. Bu psikoloji ile boşanmayı kaldıramaya bilirsin.. Zaten arkadaşlar söylemişler şu an yapman gereken en doğru şey bir psikologtan yardım alıpğ önce kendine güven meselesini çözmek ve sonra bu adama haddini bildirmek. Ya kendine yepyeni bir hayat kur.. yada onu hak ettiği biçimde kapının önüne koy.. Onu defet hayatınızdan..
O zaman kapında köpek olmazsa namerdim..
Daha önce bir arkdaşımada söylemiştim uzun süre dinlemedi ama psikolojisi düzelince kocasına resti çekti ve çok sürmeden adam köpek gibi yalvardı beni bırakma diyee ama nafilee üzerinden aylar yıllar geçti arkadaşım eylülde yeniden evleniyor ve çokk mutlu..
yani hayat devam edicek güzel günlerin olucak.. Zaman kaybetmeden bir psikologa git hiç durma hemen bugün al randevunu..
Burda seni sadece yargılarlar, üzerler, suçlarlar,aradığın destek burda değil arkadaşım..en yakın psikologa git o sana gerçekten yardımcı olacaktır..

Genişletmek için tıkla...

sütlü kahve .!.:

Boşanmış bir kadın olarak yazıyorum

Yaşadıklarının onda birini yaşamadım. Kimse bana bunları yapamaz.
Ben bir kadınım, bir anneyim, birilerinin evladı, birilerinin kardeşiyim.
Namussuzluk yapmadım, saygısızlık yapmadım, hak yemedim

Ve bu dünyaya acı çekmek için gelmedim..
3 kuruşluk adamların bana acı vermesine izin veremem. Hele anne babamın bunu görmesine asla izin veremem.

Boşanmış kadın psikolojisi nedir bilmiyorum.
Benim psikolojimi anlatabilirim sadece.
Hafifim, özgürüm.
Sadece kendimden ve oğlumdan sorumluyum.
Mesleğim var, işim var. Gerçi olmasa ne farkederdi. Hiç bir şey.. Merdiven silerdim, çocuk bakardım, temizlik yapardım. Ama bu acıya katlanmazdım. Onurumu çiğnetmezdim.

Birileri dul kadın diyecekler korkusu mu? Belki de diyorlar. Umrumda değil. Hayat benim, kurallar benim..
Sadece seyrederler, hayatımı yaşarım ben. Geziyorum,giyiniyorum, süsleniyorum. Doya doya yaşıyorum.
Diyecek lafı olan çıksın karşıma.. Yüreği varsa çıksın.
Dedikodu yapanların bile imrenen bakışlarını hissediyorum. Gururum okşanıyor. Gücüm onaylanıyor.

Yeterince güçlüysen. Yanlışın bile doğru olur. Ama zayıfsan korkaksan... Dayak da yersin,evden de kovulursun.
Kendine yapma bunu lütfen. Lütfen... O kadar zor değil. Hele senin yaşadıklarınla kıyaslandığında çok çok basit. Bunlara katlanan kadın boşanmayı da atlatır, Üstelik kaybedeceğin nedir ki? Bu evlilik değil. Sadece nikah cüzdanı. Silkin, kurtar kendini..[/QUOTE

sütkü kahve öncelikle yıkıcı acımasızca bir yorum yazmadığın için teşekkür ederim.çok haklı doğğru tespitlerin var yaşama dair boşanma kaçınılmaz son herşeyin farkındayım bu yaşamın yaşam olmadığının ama bir insan hasta olurda doktora gitmeye korkar yaa onun gibi bir korku bu.

Genişletmek için tıkla...

sütlü kahve .!.:

boşanmış bir kadın olarak yazıyorum

yaşadıklarının onda birini yaşamadım. Kimse bana bunları yapamaz.
Ben bir kadınım, bir anneyim, birilerinin evladı, birilerinin kardeşiyim.
Namussuzluk yapmadım, saygısızlık yapmadım, hak yemedim

ve bu dünyaya acı çekmek için gelmedim..
3 kuruşluk adamların bana acı vermesine izin veremem. Hele anne babamın bunu görmesine asla izin veremem.

Boşanmış kadın psikolojisi nedir bilmiyorum.
Benim psikolojimi anlatabilirim sadece.
Hafifim, özgürüm.
Sadece kendimden ve oğlumdan sorumluyum.
Mesleğim var, işim var. Gerçi olmasa ne farkederdi. Hiç bir şey.. Merdiven silerdim, çocuk bakardım, temizlik yapardım. Ama bu acıya katlanmazdım. Onurumu çiğnetmezdim.

Birileri dul kadın diyecekler korkusu mu? Belki de diyorlar. Umrumda değil. Hayat benim, kurallar benim..
Sadece seyrederler, hayatımı yaşarım ben. Geziyorum,giyiniyorum, süsleniyorum. Doya doya yaşıyorum.
Diyecek lafı olan çıksın karşıma.. Yüreği varsa çıksın.
Dedikodu yapanların bile imrenen bakışlarını hissediyorum. Gururum okşanıyor. Gücüm onaylanıyor.

Yeterince güçlüysen. Yanlışın bile doğru olur. Ama zayıfsan korkaksan... Dayak da yersin,evden de kovulursun.
Kendine yapma bunu lütfen. Lütfen... O kadar zor değil. Hele senin yaşadıklarınla kıyaslandığında çok çok basit. Bunlara katlanan kadın boşanmayı da atlatır, üstelik kaybedeceğin nedir ki? Bu evlilik değil. Sadece nikah cüzdanı. Silkin, kurtar kendini..

Genişletmek için tıkla...