Hala Bize her gelen,eşimin sorumluluğunu alır eşim direk evden çıkar arkadaşlarıyla buluşmaya ya da hava almaya gider.kendi anneme bile dedim onun yanında,her gelen onu rahatlatıyor benim için değişen birşey olmuyo bari bu defa siz durun ben kenarda durayım diye dalgayla karışık konuştum,annem de kızdı o erkek o senin gibi evde dayanamaz yazık adama bırak çıksın hep çocuklarla evde dediİkiz çocuk tecrübem yok illa daha fazla yardıma ihtiyacınız olmuştur ama bunu karı koca olarak halletmeyi deneseydiniz keşke.
Onca zaman kv kp sizde kalmış onlar gitmiş anneniz vs hergün gelmiş yetmemiş 1.5 ay lv gitmişsiniz. Çekirdek aile düzeninizi kurmaya fırsat bulamamışsınız. Eşinizde bu düzene alışmış sorumluluk almamış çünkü onun yapması gerekenleri anası kv si ve siz yapmışsınız. Adam misafir oyuncu olarak yer almış hayatınızda.
Sanırım öğretmensiniz. Boşanmayı da düşünmüyorsunuz o zaman ilk iş eve tam zamanlı bir yardımcı tutun. Üzerinizdeki iş yükü biraz kalksın. Kendiniz için zaman yaratın. Hem ev işi, hem çocuklar nasıl hepsine yetişebilesiniz. Onun anası danası yapabilmişse yapmış, siz yapmayın. Yapabilseniz de yapmayın. Yıpratmayın kendinizi, baksın eve madem erkek, evi de o geçindirsin. Olmuyorsa ayrılır alırsınız çocukların nafakasını çok daha huzurlu yaşarsınvar haftaiçi ikindiye kadar kalıyor eşim eve gelene kadar.bana yemek ve uyku saatlerinde yardımcı olan biri olsa inanın fazlasını da istemeyeceğim.yemekte ve uykuda aynı anda bastırıyorlar 2.kişiye ihtiyaç duyuyorum ister istemez.
Sanırım öğretmensiniz. Boşanmayı da düşünmüyorsunuz o zaman ilk iş eve tam zamanlı bir yardımcı tutun. Üzerinizdeki iş yükü biraz kalksın. Kendiniz için zaman yaratın. Hem ev işi, hem çocuklar nasıl hepsine yetişebilesiniz. Onun anası danası yapabilmişse yapmış, siz yapmayın. Yapabilseniz de yapmayın. Yıpratmayın kendinizi, baksın eve madem erkek, evi de o geçindirsin. Olmuyorsa ayrılır alırsınız çocukların nafakasını çok daha huzurlu yaşarsınız
Zor tahammul ettim yazdiklariniza. Kusura bakmayin ama esiniz klasik agam oglum pasam oglum goster amcalara oglum seklinde yetistirilmis. Siz o cocuklari evinizden getirmediniz o cocuklar sizin ustunuze zimmetli degil. Siz annesiyseniz o da babasi. Babalik "yardimci" olmak degil annelik %50 ise babalik da %50. Siz beyfendinin kahvaltisini önüne koyup temizligini bulasigini yikayip cocuklarq bakip beyefendiyi pispislamak zorunda degilsiniz. Ki bunun adi kölelik sistemi. Her bosanacagim dediginde s.....git deyip kapiyi gostermek var ama sanki evlilik kadinin ustune zimmetliymis gibi evliligi kurtarmaya ugrasanlar da kadin. O yuzden evlilik terapistine gitmenizi oneririm. Nasil ikna olacak esiniz bilmiyorum ama bir sekilde ikna etmeniz lazim.Öncelikle herkese hayırlı sabahlar.sıkıntılarımı paylaşmak karşılıklı fikir alışverişinde bulunmak için yeni üye oldum.hep benzer konuları okurdum fakat uzaktan.28 yaşındayım 4 yıllık evliyim eşimle severek evlendik aynı okulda görev yapıyorduk o şekilde tanıştık kısa bir süre sonra evlendik.herkes tarafından ağırbaşlı,efendi,düzgün bir kişilik olarak tanınıyor.zaten görüştüğümüz süre boyunca gayet saygılı bir birlikteliğimiz oldu.evlendikten 1 sene sonra ikizlerime hamile kaldığı öğrendim.eşim çok sevindi zaten çocuk istiyordu bir de ikiz olunca daha da mutlu oldu.çocuklarım şu an 2 yaşında.herşey çocuklardan sonra başladı.doğumdan sonra evde kabile halinde yaşıyorduk ilk 1 ay.annem kayınvalidem kayınpederim,sağolsunlar hergün gelen ablalarım.sürekli emziriyordum çocuklarımı sırayla.artık belim ağrıyordu doğrulamıyordum ama her emzirmeden sonra eşim ve kayınvalidem bu çocuklar doymadı diyerek baskı kurup hemen mama yapıyorlardı çocuklara.halbuki hamilelik dönemimde çok araştırmıştım sütüm 2 bebeğe de yeterdi.neyse hep emzirdim hep aç denildi aetık ağlıyordum madem öyle ben neden emziriyorum.çok zor bir lohusalık geçirdim.doğumdan 20 gün sonra bütün vücudumda döküntüler meydana geldi tansiyon problemim çıktı,el ve ayaklarım şişmeye devam etti vs 35.günde kayınvalidemler gitti.annemlerle aynı şehirde yaşıyorum onlar hergün gelip gittiler yanımıza.ama eşim de ben de yorulmaya başlamıştık.5 dakika bebeklerimizle yalnız kalamıyorduk bir tanesi gazlıydı o ağlayınca diğer bebeğimiz de uyanıyordu ikisiyle birimiz başedemiyorduk.çocuklar 2 aylıkken çok sıkıldığımız için eşimin memleketine gitmeye karar verdik ailesi de gelin sizlere değişiklik olur hem dinlenmiş olursunuz dediler(çocuklarımız tam pandemide doğdukları için bir yere de gidemiyorduk yabancı kimse de gelemiyordu) neyse gittik ben dinlenicem umuduyla gittim hep,sağolsunlar elbette yardımcı oldular ye ek temizlik işine beni karıştırmadı kayınvalidem,ama eşimle ikisi ara ara şaka yoluyla laf ediyorlardı ben çok rahatmışım yediğiö önümde yemediğim arkamda vs.eşimle önceden konuşmuştuk akşamları yürüyüşe çıkacaktık birlikte vakit geçirecektik.. 1.5 ay kaldık,eşim toplasanız 3 akşam yanımızda oturmadı.her akşam arkadaşlarıyla görüşmeye gitti.ben erken uyanıyordum annesi eşimin yerine yanıma gelip cocuklarala ilgileniyordu benimle birlikte,eşim uyuyordu.kahvaltıdan sonra yneıdaya çekilip uyuyordu akşam yemek yiyip çıkıyordu ben o kadar yalnız hissediyordum ki kendimi..ve ben bu yüzden evime dönmek istedim az kaldı dedi dönmedik.eşime sorsanız dünyanın en anlayışsız insanı benim.her kavgamızda boşanmak istiyorum ben bu hayatı çekmem,mecbur değilim deyip duruyor.ben de haklı da olsam gönlünü alıyorum ki annemler üzülmesin diye.zaten aetık tartışmalardan sonra 10 Gine kadar küslük devam ediyor,2 bebekle herşeye ben koşturuyorum o uyuyor,ev işine karışmayıp ev pis diye söyleniyor.ki ben şimdiye kadar oturup keyif çayı içmiş değilim boş kalamıyorum işten güçten.ama ben yardım istediğimde her işi zaten kendinin yaptığını,benim nankör olduğumu,bundan sonra zaten yardım etmeyeceğini söylüyor.hiçbir zaman kahvaltısız bırakmadım,çocuklarım için bile olsa vaktinde kahvaltı hazır olur.ama 3 hata öncesine kadar kahvaltıları kendisinin hazırladığı I söylüyor.ben şok oluyorum çünkğ hiçbir zaman hazır kahvaltıya oturmadım ben.ben haksızlığa gelemiyorum,yapmadığı şeyler yaptım diye gösterince sinir oluyorum ben sinir oldukça o alaycı ifadesini suratına yerleştirip beni daha fazla tahrik ediyor.şimdi diyeceksiniz ki madem öyle boşan,çocuklarımdan korkuyorum.bir ara lafı geçti ben çocukları sana bırakır mıykm diyor.nasıl alacağı hakkında fikrim yok ama araştırıyorum artık yavaş yavaş.dün de memlekete gidelim teklifinde bulunucam,gelmezsen çocukları alıp gidicem dedi tabi cevabını aldı ama bunu düşünmesi bile beni şaşırttı.10 saatlik yola çocuklarla gidecek bensiz?benimmemleketşne gitmeme sebebim de çocuklarının yolda durmaması ve aslında kendisinin de bildiği sebep-orda rahat olmamam.yalnız kalmam,beni yükmüşüm gibi gider gitmez ailesin tepesine atıp keyfine bakması.ama dediğim gibi bu durumu da kabul etmiyor.kavgalardan sonra alıp karşıma konuşmak istiyorum ama bakıyorum ben düzelelim çaba gösterelim dedikçe benim umudum yok,hep konuşuyoruz birşey değişmiyor,sen düzelmiyorsun falan filan.hiç kendini sorgulamıyor.ben çok yoruldum.aileme göstermediğim anlayışı sabrı eşime gösterdim yıllardır,ama ne sevgimi gördü sözde değer vermiyormuşum,ne anlayışımı kabul etti..ki sorumluluklarımın farkındayım baştan savma yapmadım hiçbir işimi.ama adam yapıcı olmuyor çok yoruldum.aynı evde 2 yabancı gibi yaşamaktan yoruldum.ama böyle daha mutlu olduğunu söylüyor velhasıl ciddi anlamda çıkmazdayım lütfen bana yardımcı olun.çok uzun yazdım kusura bakmayın.bu arada ailesine karşı cephe aldığımı söylüyor ama ailesiyle arada tlfda konuşuyoruz bir tek.yani eşim ve ailesi çocuklarımdan başka birşey konuşmayıp beni sormuyorlar bile ben de arada arayıp hal hatır sorup kapatıyorum.o da ayrı mevzu zaten.whatsapp grupları var.7/24 mesajlaşırlar,sürekli çocuklarımın video ve real keri döner ama sürekli.eşim çocukların her anı I video çekip ailesine gönderir.demek istediğim ben çok dışında tutuluyorum sanki.annesi sürekli evde kim var,ne yedin,nereye gittiniz diye mesaj atar.oğlu evlendiği için tabi düşünecekmiş diğer oğlu evlense onu da düşünecekmiş(diğer oğluna bir mesajda öyle yazmıştı)eşimin bağımsız bir aile kurup sahip çıkmasına engel oluyor bu durum bana göre.ve onlardan cesaret alıp boşanma lafı I kullanıyor sürekli
Peki hayatından çıksa manevi olarak bir şey değişmeyecek ama maddi olarak öyle bir imkanı yoksa? Yani su an aşırı ilgisiz ama maddiyatı kendisi ve çocukları için asla kısmayan bir adamsa?Bu adam hayatınızdan çıksa ne kaybedersiniz? Bence hiçbisey. Hayatınıza hiçbisey katmayan bi adama boşu boşuna omrunuzden vermeyin. Ayrıca merak etmeyin iki yaşında iki tane bebeği annesinin ciddi bi sorunu yoksa hiç bi hakim babaya vermez. Sizi çocuklarınızla tehdit eden bi adam ya, iğrenç.
Zor tahammul ettim yazdiklariniza. Kusura bakmayin ama esiniz klasik agam oglum pasam oglum goster amcalara oglum seklinde yetistirilmis. Siz o cocuklari evinizden getirmediniz o cocuklar sizin ustunuze zimmetli degil. Siz annesiyseniz o da babasi. Babalik "yardimci" olmak degil annelik %50 ise babalik da %50. Siz beyfendinin kahvaltisini önüne koyup temizligini bulasigini yikayip cocuklarq bakip beyefendiyi pispislamak zorunda degilsiniz. Ki bunun adi kölelik sistemi. Her bosanacagim dediginde s.....git deyip kapiyi gostermek var ama sanki evlilik kadinin ustune zimmetliymis gibi evliligi kurtarmaya ugrasanlar da kadin. O yuzden evlilik terapistine gitmenizi oneririm. Nasil ikna olacak esiniz bilmiyorum ama bir sekilde ikna etmeniz lazim.
Ben ilk 6 ayı hafızamdan silmek istiyorum o kadar kötü geçirdim lohusalığı.hala düşünürken gözlerim dolar.ben bunu eşime de dedim ben ruhen de fiziken de yoruluyorum birden iki çocuklu bir anne oldum bünyem hemen alışamamış olabilir empati kurman lazım beni anlaman lazım dedim.hiç unutmam geçen yaz bebeklerim daha küçükken saçma bir sebepten üzerime geldi,konu uzadıkça uzadı ben uzamasına tahammül edemedim sinir krizi geçirdim kolumdaki bileklikler koptu yere birden oturmamla,ama o haldeyken yanıma gelip senin psikolojin bozuk dedi odaya geçti.ne sakinleştirmeye çalıştı ne yapıcı başka birşey..hiçbirşey.o yüzden lohusalıkmış o kafaymış bana kâr kaldı50 günlük anne olarak söylüyorum lohusalık çok zor ve değişik bir kafa. Hayatımda yaşadığım en çılgın dönemdi. Siz de 2 çocuk ağır gelmiş olabilir. Bana iyilikle yapılan şeylerin çoğunu ben yanlış anladım. Belki eş ailesi kendine göre yardımcı olmaya çalışıyordur. Eşinize de sorumluluk fazla gelmiş çift terapisi ile belki çözebilirsiniz baktınız çözemediniz o zaman ayrılırsınız.
Psikologa istedigi kadar atsin tutsun psikolog 1, 2 seansdan sonra kimin ne oldugunu cozuyor zaten o yuzden hic cekinceniz olmasin. Sadece iyi bir cift terapisi yapan psikolog bulun yeter. Zaten psikolog size gerekli yönlendirmeleri de yapar. Isik goremiyorsa da kibar yoldan sizden olmaz der hic degilse iciniz rahat olur.Ailesi eşime aşırı düşkün.özellikle annesi.diğer 2 çocuğundansa aklı eşimde yedi mi içti mi geleni gideni oldu mu vs. O yüzden evet çok rahat kendisi.benimle konuşurken bile yapmadığı şeyleri yaptım diyerek konuşuyor ağzım açık dinliyorum.Terapiste gitsek neler anlatır acabaİkna ederim.zaten pek umudu kalmadığı için bunu da yapayım üzerinden atayım der yine de gelir diye düşünüyorum.yaşadığımız yerde yok ama en yakın yerlerde bulursam deneyeceğim
Bilemedim boşan denebilir mi bu konuda ,fikrim yokÖncelikle herkese hayırlı sabahlar.sıkıntılarımı paylaşmak karşılıklı fikir alışverişinde bulunmak için yeni üye oldum.hep benzer konuları okurdum fakat uzaktan.28 yaşındayım 4 yıllık evliyim eşimle severek evlendik aynı okulda görev yapıyorduk o şekilde tanıştık kısa bir süre sonra evlendik.herkes tarafından ağırbaşlı,efendi,düzgün bir kişilik olarak tanınıyor.zaten görüştüğümüz süre boyunca gayet saygılı bir birlikteliğimiz oldu.evlendikten 1 sene sonra ikizlerime hamile kaldığı öğrendim.eşim çok sevindi zaten çocuk istiyordu bir de ikiz olunca daha da mutlu oldu.çocuklarım şu an 2 yaşında.herşey çocuklardan sonra başladı.doğumdan sonra evde kabile halinde yaşıyorduk ilk 1 ay.annem kayınvalidem kayınpederim,sağolsunlar hergün gelen ablalarım.sürekli emziriyordum çocuklarımı sırayla.artık belim ağrıyordu doğrulamıyordum ama her emzirmeden sonra eşim ve kayınvalidem bu çocuklar doymadı diyerek baskı kurup hemen mama yapıyorlardı çocuklara.halbuki hamilelik dönemimde çok araştırmıştım sütüm 2 bebeğe de yeterdi.neyse hep emzirdim hep aç denildi aetık ağlıyordum madem öyle ben neden emziriyorum.çok zor bir lohusalık geçirdim.doğumdan 20 gün sonra bütün vücudumda döküntüler meydana geldi tansiyon problemim çıktı,el ve ayaklarım şişmeye devam etti vs 35.günde kayınvalidemler gitti.annemlerle aynı şehirde yaşıyorum onlar hergün gelip gittiler yanımıza.ama eşim de ben de yorulmaya başlamıştık.5 dakika bebeklerimizle yalnız kalamıyorduk bir tanesi gazlıydı o ağlayınca diğer bebeğimiz de uyanıyordu ikisiyle birimiz başedemiyorduk.çocuklar 2 aylıkken çok sıkıldığımız için eşimin memleketine gitmeye karar verdik ailesi de gelin sizlere değişiklik olur hem dinlenmiş olursunuz dediler(çocuklarımız tam pandemide doğdukları için bir yere de gidemiyorduk yabancı kimse de gelemiyordu) neyse gittik ben dinlenicem umuduyla gittim hep,sağolsunlar elbette yardımcı oldular ye ek temizlik işine beni karıştırmadı kayınvalidem,ama eşimle ikisi ara ara şaka yoluyla laf ediyorlardı ben çok rahatmışım yediğiö önümde yemediğim arkamda vs.eşimle önceden konuşmuştuk akşamları yürüyüşe çıkacaktık birlikte vakit geçirecektik.. 1.5 ay kaldık,eşim toplasanız 3 akşam yanımızda oturmadı.her akşam arkadaşlarıyla görüşmeye gitti.ben erken uyanıyordum annesi eşimin yerine yanıma gelip cocuklarala ilgileniyordu benimle birlikte,eşim uyuyordu.kahvaltıdan sonra yneıdaya çekilip uyuyordu akşam yemek yiyip çıkıyordu ben o kadar yalnız hissediyordum ki kendimi..ve ben bu yüzden evime dönmek istedim az kaldı dedi dönmedik.eşime sorsanız dünyanın en anlayışsız insanı benim.her kavgamızda boşanmak istiyorum ben bu hayatı çekmem,mecbur değilim deyip duruyor.ben de haklı da olsam gönlünü alıyorum ki annemler üzülmesin diye.zaten aetık tartışmalardan sonra 10 Gine kadar küslük devam ediyor,2 bebekle herşeye ben koşturuyorum o uyuyor,ev işine karışmayıp ev pis diye söyleniyor.ki ben şimdiye kadar oturup keyif çayı içmiş değilim boş kalamıyorum işten güçten.ama ben yardım istediğimde her işi zaten kendinin yaptığını,benim nankör olduğumu,bundan sonra zaten yardım etmeyeceğini söylüyor.hiçbir zaman kahvaltısız bırakmadım,çocuklarım için bile olsa vaktinde kahvaltı hazır olur.ama 3 hata öncesine kadar kahvaltıları kendisinin hazırladığı I söylüyor.ben şok oluyorum çünkğ hiçbir zaman hazır kahvaltıya oturmadım ben.ben haksızlığa gelemiyorum,yapmadığı şeyler yaptım diye gösterince sinir oluyorum ben sinir oldukça o alaycı ifadesini suratına yerleştirip beni daha fazla tahrik ediyor.şimdi diyeceksiniz ki madem öyle boşan,çocuklarımdan korkuyorum.bir ara lafı geçti ben çocukları sana bırakır mıykm diyor.nasıl alacağı hakkında fikrim yok ama araştırıyorum artık yavaş yavaş.dün de memlekete gidelim teklifinde bulunucam,gelmezsen çocukları alıp gidicem dedi tabi cevabını aldı ama bunu düşünmesi bile beni şaşırttı.10 saatlik yola çocuklarla gidecek bensiz?benimmemleketşne gitmeme sebebim de çocuklarının yolda durmaması ve aslında kendisinin de bildiği sebep-orda rahat olmamam.yalnız kalmam,beni yükmüşüm gibi gider gitmez ailesin tepesine atıp keyfine bakması.ama dediğim gibi bu durumu da kabul etmiyor.kavgalardan sonra alıp karşıma konuşmak istiyorum ama bakıyorum ben düzelelim çaba gösterelim dedikçe benim umudum yok,hep konuşuyoruz birşey değişmiyor,sen düzelmiyorsun falan filan.hiç kendini sorgulamıyor.ben çok yoruldum.aileme göstermediğim anlayışı sabrı eşime gösterdim yıllardır,ama ne sevgimi gördü sözde değer vermiyormuşum,ne anlayışımı kabul etti..ki sorumluluklarımın farkındayım baştan savma yapmadım hiçbir işimi.ama adam yapıcı olmuyor çok yoruldum.aynı evde 2 yabancı gibi yaşamaktan yoruldum.ama böyle daha mutlu olduğunu söylüyor velhasıl ciddi anlamda çıkmazdayım lütfen bana yardımcı olun.çok uzun yazdım kusura bakmayın.bu arada ailesine karşı cephe aldığımı söylüyor ama ailesiyle arada tlfda konuşuyoruz bir tek.yani eşim ve ailesi çocuklarımdan başka birşey konuşmayıp beni sormuyorlar bile ben de arada arayıp hal hatır sorup kapatıyorum.o da ayrı mevzu zaten.whatsapp grupları var.7/24 mesajlaşırlar,sürekli çocuklarımın video ve real keri döner ama sürekli.eşim çocukların her anı I video çekip ailesine gönderir.demek istediğim ben çok dışında tutuluyorum sanki.annesi sürekli evde kim var,ne yedin,nereye gittiniz diye mesaj atar.oğlu evlendiği için tabi düşünecekmiş diğer oğlu evlense onu da düşünecekmiş(diğer oğluna bir mesajda öyle yazmıştı)eşimin bağımsız bir aile kurup sahip çıkmasına engel oluyor bu durum bana göre.ve onlardan cesaret alıp boşanma lafı I kullanıyor sürekli
6 ay olmuş sizin ben daha az gibi düşündüm kusura bakmayın o zaman boşanın gitsin ömür çürütmeye değmezBen ilk 6 ayı hafızamdan silmek istiyorum o kadar kötü geçirdim lohusalığı.hala düşünürken gözlerim dolar.ben bunu eşime de dedim ben ruhen de fiziken de yoruluyorum birden iki çocuklu bir anne oldum bünyem hemen alışamamış olabilir empati kurman lazım beni anlaman lazım dedim.hiç unutmam geçen yaz bebeklerim daha küçükken saçma bir sebepten üzerime geldi,konu uzadıkça uzadı ben uzamasına tahammül edemedim sinir krizi geçirdim kolumdaki bileklikler koptu yere birden oturmamla,ama o haldeyken yanıma gelip senin psikolojin bozuk dedi odaya geçti.ne sakinleştirmeye çalıştı ne yapıcı başka birşey..hiçbirşey.o yüzden lohusalıkmış o kafaymış bana kâr kaldı
Çok doğru.ben de elimden geleni yaptım diyebilirim kendime en azından.Psikologa istedigi kadar atsin tutsun psikolog 1, 2 seansdan sonra kimin ne oldugunu cozuyor zaten o yuzden hic cekinceniz olmasin. Sadece iyi bir cift terapisi yapan psikolog bulun yeter. Zaten psikolog size gerekli yönlendirmeleri de yapar. Isik goremiyorsa da kibar yoldan sizden olmaz der hic degilse iciniz rahat olur.
Öncelikle herkese hayırlı sabahlar.sıkıntılarımı paylaşmak karşılıklı fikir alışverişinde bulunmak için yeni üye oldum.hep benzer konuları okurdum fakat uzaktan.28 yaşındayım 4 yıllık evliyim eşimle severek evlendik aynı okulda görev yapıyorduk o şekilde tanıştık kısa bir süre sonra evlendik.herkes tarafından ağırbaşlı,efendi,düzgün bir kişilik olarak tanınıyor.zaten görüştüğümüz süre boyunca gayet saygılı bir birlikteliğimiz oldu.evlendikten 1 sene sonra ikizlerime hamile kaldığı öğrendim.eşim çok sevindi zaten çocuk istiyordu bir de ikiz olunca daha da mutlu oldu.çocuklarım şu an 2 yaşında.herşey çocuklardan sonra başladı.doğumdan sonra evde kabile halinde yaşıyorduk ilk 1 ay.annem kayınvalidem kayınpederim,sağolsunlar hergün gelen ablalarım.sürekli emziriyordum çocuklarımı sırayla.artık belim ağrıyordu doğrulamıyordum ama her emzirmeden sonra eşim ve kayınvalidem bu çocuklar doymadı diyerek baskı kurup hemen mama yapıyorlardı çocuklara.halbuki hamilelik dönemimde çok araştırmıştım sütüm 2 bebeğe de yeterdi.neyse hep emzirdim hep aç denildi aetık ağlıyordum madem öyle ben neden emziriyorum.çok zor bir lohusalık geçirdim.doğumdan 20 gün sonra bütün vücudumda döküntüler meydana geldi tansiyon problemim çıktı,el ve ayaklarım şişmeye devam etti vs 35.günde kayınvalidemler gitti.annemlerle aynı şehirde yaşıyorum onlar hergün gelip gittiler yanımıza.ama eşim de ben de yorulmaya başlamıştık.5 dakika bebeklerimizle yalnız kalamıyorduk bir tanesi gazlıydı o ağlayınca diğer bebeğimiz de uyanıyordu ikisiyle birimiz başedemiyorduk.çocuklar 2 aylıkken çok sıkıldığımız için eşimin memleketine gitmeye karar verdik ailesi de gelin sizlere değişiklik olur hem dinlenmiş olursunuz dediler(çocuklarımız tam pandemide doğdukları için bir yere de gidemiyorduk yabancı kimse de gelemiyordu) neyse gittik ben dinlenicem umuduyla gittim hep,sağolsunlar elbette yardımcı oldular ye ek temizlik işine beni karıştırmadı kayınvalidem,ama eşimle ikisi ara ara şaka yoluyla laf ediyorlardı ben çok rahatmışım yediğiö önümde yemediğim arkamda vs.eşimle önceden konuşmuştuk akşamları yürüyüşe çıkacaktık birlikte vakit geçirecektik.. 1.5 ay kaldık,eşim toplasanız 3 akşam yanımızda oturmadı.her akşam arkadaşlarıyla görüşmeye gitti.ben erken uyanıyordum annesi eşimin yerine yanıma gelip cocuklarala ilgileniyordu benimle birlikte,eşim uyuyordu.kahvaltıdan sonra yneıdaya çekilip uyuyordu akşam yemek yiyip çıkıyordu ben o kadar yalnız hissediyordum ki kendimi..ve ben bu yüzden evime dönmek istedim az kaldı dedi dönmedik.eşime sorsanız dünyanın en anlayışsız insanı benim.her kavgamızda boşanmak istiyorum ben bu hayatı çekmem,mecbur değilim deyip duruyor.ben de haklı da olsam gönlünü alıyorum ki annemler üzülmesin diye.zaten aetık tartışmalardan sonra 10 Gine kadar küslük devam ediyor,2 bebekle herşeye ben koşturuyorum o uyuyor,ev işine karışmayıp ev pis diye söyleniyor.ki ben şimdiye kadar oturup keyif çayı içmiş değilim boş kalamıyorum işten güçten.ama ben yardım istediğimde her işi zaten kendinin yaptığını,benim nankör olduğumu,bundan sonra zaten yardım etmeyeceğini söylüyor.hiçbir zaman kahvaltısız bırakmadım,çocuklarım için bile olsa vaktinde kahvaltı hazır olur.ama 3 hata öncesine kadar kahvaltıları kendisinin hazırladığı I söylüyor.ben şok oluyorum çünkğ hiçbir zaman hazır kahvaltıya oturmadım ben.ben haksızlığa gelemiyorum,yapmadığı şeyler yaptım diye gösterince sinir oluyorum ben sinir oldukça o alaycı ifadesini suratına yerleştirip beni daha fazla tahrik ediyor.şimdi diyeceksiniz ki madem öyle boşan,çocuklarımdan korkuyorum.bir ara lafı geçti ben çocukları sana bırakır mıykm diyor.nasıl alacağı hakkında fikrim yok ama araştırıyorum artık yavaş yavaş.dün de memlekete gidelim teklifinde bulunucam,gelmezsen çocukları alıp gidicem dedi tabi cevabını aldı ama bunu düşünmesi bile beni şaşırttı.10 saatlik yola çocuklarla gidecek bensiz?benimmemleketşne gitmeme sebebim de çocuklarının yolda durmaması ve aslında kendisinin de bildiği sebep-orda rahat olmamam.yalnız kalmam,beni yükmüşüm gibi gider gitmez ailesin tepesine atıp keyfine bakması.ama dediğim gibi bu durumu da kabul etmiyor.kavgalardan sonra alıp karşıma konuşmak istiyorum ama bakıyorum ben düzelelim çaba gösterelim dedikçe benim umudum yok,hep konuşuyoruz birşey değişmiyor,sen düzelmiyorsun falan filan.hiç kendini sorgulamıyor.ben çok yoruldum.aileme göstermediğim anlayışı sabrı eşime gösterdim yıllardır,ama ne sevgimi gördü sözde değer vermiyormuşum,ne anlayışımı kabul etti..ki sorumluluklarımın farkındayım baştan savma yapmadım hiçbir işimi.ama adam yapıcı olmuyor çok yoruldum.aynı evde 2 yabancı gibi yaşamaktan yoruldum.ama böyle daha mutlu olduğunu söylüyor velhasıl ciddi anlamda çıkmazdayım lütfen bana yardımcı olun.çok uzun yazdım kusura bakmayın.bu arada ailesine karşı cephe aldığımı söylüyor ama ailesiyle arada tlfda konuşuyoruz bir tek.yani eşim ve ailesi çocuklarımdan başka birşey konuşmayıp beni sormuyorlar bile ben de arada arayıp hal hatır sorup kapatıyorum.o da ayrı mevzu zaten.whatsapp grupları var.7/24 mesajlaşırlar,sürekli çocuklarımın video ve real keri döner ama sürekli.eşim çocukların her anı I video çekip ailesine gönderir.demek istediğim ben çok dışında tutuluyorum sanki.annesi sürekli evde kim var,ne yedin,nereye gittiniz diye mesaj atar.oğlu evlendiği için tabi düşünecekmiş diğer oğlu evlense onu da düşünecekmiş(diğer oğluna bir mesajda öyle yazmıştı)eşimin bağımsız bir aile kurup sahip çıkmasına engel oluyor bu durum bana göre.ve onlardan cesaret alıp boşanma lafı I kullanıyor sürekl
Öncelikle herkese hayırlı sabahlar.sıkıntılarımı paylaşmak karşılıklı fikir alışverişinde bulunmak için yeni üye oldum.hep benzer konuları okurdum fakat uzaktan.28 yaşındayım 4 yıllık evliyim eşimle severek evlendik aynı okulda görev yapıyorduk o şekilde tanıştık kısa bir süre sonra evlendik.herkes tarafından ağırbaşlı,efendi,düzgün bir kişilik olarak tanınıyor.zaten görüştüğümüz süre boyunca gayet saygılı bir birlikteliğimiz oldu.evlendikten 1 sene sonra ikizlerime hamile kaldığı öğrendim.eşim çok sevindi zaten çocuk istiyordu bir de ikiz olunca daha da mutlu oldu.çocuklarım şu an 2 yaşında.herşey çocuklardan sonra başladı.doğumdan sonra evde kabile halinde yaşıyorduk ilk 1 ay.annem kayınvalidem kayınpederim,sağolsunlar hergün gelen ablalarım.sürekli emziriyordum çocuklarımı sırayla.artık belim ağrıyordu doğrulamıyordum ama her emzirmeden sonra eşim ve kayınvalidem bu çocuklar doymadı diyerek baskı kurup hemen mama yapıyorlardı çocuklara.halbuki hamilelik dönemimde çok araştırmıştım sütüm 2 bebeğe de yeterdi.neyse hep emzirdim hep aç denildi aetık ağlıyordum madem öyle ben neden emziriyorum.çok zor bir lohusalık geçirdim.doğumdan 20 gün sonra bütün vücudumda döküntüler meydana geldi tansiyon problemim çıktı,el ve ayaklarım şişmeye devam etti vs 35.günde kayınvalidemler gitti.annemlerle aynı şehirde yaşıyorum onlar hergün gelip gittiler yanımıza.ama eşim de ben de yorulmaya başlamıştık.5 dakika bebeklerimizle yalnız kalamıyorduk bir tanesi gazlıydı o ağlayınca diğer bebeğimiz de uyanıyordu ikisiyle birimiz başedemiyorduk.çocuklar 2 aylıkken çok sıkıldığımız için eşimin memleketine gitmeye karar verdik ailesi de gelin sizlere değişiklik olur hem dinlenmiş olursunuz dediler(çocuklarımız tam pandemide doğdukları için bir yere de gidemiyorduk yabancı kimse de gelemiyordu) neyse gittik ben dinlenicem umuduyla gittim hep,sağolsunlar elbette yardımcı oldular ye ek temizlik işine beni karıştırmadı kayınvalidem,ama eşimle ikisi ara ara şaka yoluyla laf ediyorlardı ben çok rahatmışım yediğiö önümde yemediğim arkamda vs.eşimle önceden konuşmuştuk akşamları yürüyüşe çıkacaktık birlikte vakit geçirecektik.. 1.5 ay kaldık,eşim toplasanız 3 akşam yanımızda oturmadı.her akşam arkadaşlarıyla görüşmeye gitti.ben erken uyanıyordum annesi eşimin yerine yanıma gelip cocuklarala ilgileniyordu benimle birlikte,eşim uyuyordu.kahvaltıdan sonra yneıdaya çekilip uyuyordu akşam yemek yiyip çıkıyordu ben o kadar yalnız hissediyordum ki kendimi..ve ben bu yüzden evime dönmek istedim az kaldı dedi dönmedik.eşime sorsanız dünyanın en anlayışsız insanı benim.her kavgamızda boşanmak istiyorum ben bu hayatı çekmem,mecbur değilim deyip duruyor.ben de haklı da olsam gönlünü alıyorum ki annemler üzülmesin diye.zaten aetık tartışmalardan sonra 10 Gine kadar küslük devam ediyor,2 bebekle herşeye ben koşturuyorum o uyuyor,ev işine karışmayıp ev pis diye söyleniyor.ki ben şimdiye kadar oturup keyif çayı içmiş değilim boş kalamıyorum işten güçten.ama ben yardım istediğimde her işi zaten kendinin yaptığını,benim nankör olduğumu,bundan sonra zaten yardım etmeyeceğini söylüyor.hiçbir zaman kahvaltısız bırakmadım,çocuklarım için bile olsa vaktinde kahvaltı hazır olur.ama 3 hata öncesine kadar kahvaltıları kendisinin hazırladığı I söylüyor.ben şok oluyorum çünkğ hiçbir zaman hazır kahvaltıya oturmadım ben.ben haksızlığa gelemiyorum,yapmadığı şeyler yaptım diye gösterince sinir oluyorum ben sinir oldukça o alaycı ifadesini suratına yerleştirip beni daha fazla tahrik ediyor.şimdi diyeceksiniz ki madem öyle boşan,çocuklarımdan korkuyorum.bir ara lafı geçti ben çocukları sana bırakır mıykm diyor.nasıl alacağı hakkında fikrim yok ama araştırıyorum artık yavaş yavaş.dün de memlekete gidelim teklifinde bulunucam,gelmezsen çocukları alıp gidicem dedi tabi cevabını aldı ama bunu düşünmesi bile beni şaşırttı.10 saatlik yola çocuklarla gidecek bensiz?benimmemleketşne gitmeme sebebim de çocuklarının yolda durmaması ve aslında kendisinin de bildiği sebep-orda rahat olmamam.yalnız kalmam,beni yükmüşüm gibi gider gitmez ailesin tepesine atıp keyfine bakması.ama dediğim gibi bu durumu da kabul etmiyor.kavgalardan sonra alıp karşıma konuşmak istiyorum ama bakıyorum ben düzelelim çaba gösterelim dedikçe benim umudum yok,hep konuşuyoruz birşey değişmiyor,sen düzelmiyorsun falan filan.hiç kendini sorgulamıyor.ben çok yoruldum.aileme göstermediğim anlayışı sabrı eşime gösterdim yıllardır,ama ne sevgimi gördü sözde değer vermiyormuşum,ne anlayışımı kabul etti..ki sorumluluklarımın farkındayım baştan savma yapmadım hiçbir işimi.ama adam yapıcı olmuyor çok yoruldum.aynı evde 2 yabancı gibi yaşamaktan yoruldum.ama böyle daha mutlu olduğunu söylüyor velhasıl ciddi anlamda çıkmazdayım lütfen bana yardımcı olun.çok uzun yazdım kusura bakmayın.bu arada ailesine karşı cephe aldığımı söylüyor ama ailesiyle arada tlfda konuşuyoruz bir tek.yani eşim ve ailesi çocuklarımdan başka birşey konuşmayıp beni sormuyorlar bile ben de arada arayıp hal hatır sorup kapatıyorum.o da ayrı mevzu zaten.whatsapp grupları var.7/24 mesajlaşırlar,sürekli çocuklarımın video ve real keri döner ama sürekli.eşim çocukların her anı I video çekip ailesine gönderir.demek istediğim ben çok dışında tutuluyorum sanki.annesi sürekli evde kim var,ne yedin,nereye gittiniz diye mesaj atar.oğlu evlendiği için tabi düşünecekmiş diğer oğlu evlense onu da düşünecekmiş(diğer oğluna bir mesajda öyle yazmıştı)eşimin bağımsız bir aile kurup sahip çıkmasına engel oluyor bu durum bana göre.ve onlardan cesaret alıp boşanma lafı I kullanıyor sürekli
Eğer ruh ve beden sağlığınızı korumak istiyorsanız bazı şeyleri ardınıza atacaksınız.Bazen amannn,bosver demek gerekiyor.Sizin en büyük hataniz mükemmel eş ve mükemmel anne olmaya çalışmak.Ev işi yapılır,bırakın dağınık kalsın.Siz 2 çocuklu bir kadinsiniz.En önemlisi de insansınız.Her yere yetişemezsiniz robot değilsiniz ya.Kim ne diyebilir,ev işi bitmediyse,bulaşıklar kalabilir,çamaşırlar birikebilir,ütü dağ gibi olabilir.Hic bir şey sizin sağlığınızdan önemli değil.Ev işi her gün yapsan da bitmiyor zaten.Hem yaptınız da ne oldu?Kıymet mi bilindi?Madem yapsanız da yapmasanız da bir önemi yok siz de onlara harcayacaginiz enerjiyi dinlenmeye ve uyumaya harcayın.Sizin 2 cocugunuz var.Birakin eşiniz de bir süre kahvalti etmeden gitsin işe.Ya da kahvaltısız yapamıyor mu?2 yumurta da kiramicak kadar beceriksiz değildir herhalde.Cayi da demleyebilir.Eli ayağı tutuyor.Hatta hazirlamisken oturup afiyetle siz de edin kahvaltınizi.Bebeklere süt lazım diyerek.Bebekler aç mı diyor bırakın ana-ogul uğraşsın.Mama mi hazırlıyor ne yaparlarsa yapsınlar.Siz de çekilin köşeye dinlenmenize bakın.Cocuklari annesine mi götürmek istiyor,alsın götürsün?Annesiz bebeklere kaç gün bakabilecekler sizce?Elleri ayaklarına bir dolaşsın da görsünler günlerini.Oyle ben bakarım diye caka satmakla olmuyor bu işler.3-5 gunluk ya da 3-5 saatlik bir bakım değil bu.Siz anneleriyken yoruluyorsunuz.Bir ömür sorumluluk demek .Esinizin ve ailesinin bu sorumluluğu alabileceğini mi düşünüyorsunuz?Sizin çocuklarınıza düşkün olduğunuzu biliyorlar ve bunu kullanıyorlar.Boyle acitmaya çalışıyorlar canınızı.Korkmayin,rahat olun.Siz rahat oldukça İnanın tehditleri boşa gidecek.
Öncelikle küçük bebeklere hakim güzel bi nafaka verir diye tahmin ediyorum ama kadının maddi durumu hiç bı şekilde yoksa elbette ki herşeye rağmen zor olucaktir. Anne, baba, destek cikicak en azından kadın çalışırken çocuklara bakicak bi akraba şart. Ben çocukların küçük olmasinin biseyi değiştirdiğini düşünmüyorum o baba zaten adamsa cocuklariyla aynı şekilde ilgilenmeye devam eder yokluğunu hissettirmez. Üstelik çocuğunuzu aynı evde yasanicak mutsuzluklardan erken yaşta kurtarmış olursunuz. Benim anne-babam ben 3 yaşındayken bi ayrılık yaşamış sonra ben 13 yaşındayken tamamen boşandılar. Ama keşke ben 3 yaşındayken bosansalardi, 13 yaşına gelinceye kadar çoktaan annemin kurduğu yeni düzene alışmış, büyürken etkilendigim babamın olumsuzluklarından da uzak kalmış olurdum. Hiç pişman değilim benn13 yaşındayken bile olsa bosandiklari için, ama 13 yaşında bi ergen olarak değişime uyum sağlamak benim için çok zor olmuştuPeki hayatından çıksa manevi olarak bir şey değişmeyecek ama maddi olarak öyle bir imkanı yoksa? Yani su an aşırı ilgisiz ama maddiyatı kendisi ve çocukları için asla kısmayan bir adamsa?
Çocuklar küçükse?
Kusura bakmayın sorunuz beni etkilediği için konudan bağımsız olarak soruyorum
Şöyle ki adam çok yoğun çalışıyorsa ve eve sadece bi kaç saat yatmak için geliyorsa ve evde olduğu zamanlar telefonuyla ilgilenmekten zaten kavga gürültü etmiyorsa çocuklarınız düzenlerinde mutlu ve maddi bir kaygınız yoksa kavga gurultu icinde degilse cocuklariniz sadece anne olarak siz yapayalnizsiniz diye boşanmayı düşünmezdiniz değil mi?Öncelikle küçük bebeklere hakim güzel bi nafaka verir diye tahmin ediyorum ama kadının maddi durumu hiç bı şekilde yoksa elbette ki herşeye rağmen zor olucaktir. Anne, baba, destek cikicak en azından kadın çalışırken çocuklara bakicak bi akraba şart. Ben çocukların küçük olmasinin biseyi değiştirdiğini düşünmüyorum o baba zaten adamsa cocuklariyla aynı şekilde ilgilenmeye devam eder yokluğunu hissettirmez. Üstelik çocuğunuzu aynı evde yasanicak mutsuzluklardan erken yaşta kurtarmış olursunuz. Benim anne-babam ben 3 yaşındayken bi ayrılık yaşamış sonra ben 13 yaşındayken tamamen boşandılar. Ama keşke ben 3 yaşındayken bosansalardi, 13 yaşına gelinceye kadar çoktaan annemin kurduğu yeni düzene alışmış, büyürken etkilendigim babamın olumsuzluklarından da uzak kalmış olurdum. Hiç pişman değilim benn13 yaşındayken bile olsa bosandiklari için, ama 13 yaşında bi ergen olarak değişime uyum sağlamak benim için çok zor olmuştu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?