- 6 Ekim 2016
- 1.132
- 563
- 123
- Konu Sahibi Yenibirhayataaa
-
- #1
İyi akşamlar herkese,
3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.
6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.
Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.
Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.
3 yıllık evliyiz. Severek evlendik, ancak evlendik evleneli tartışmalar kavgalar oluyor. Aslında hayata bakışımız farklı genelde bundan dolayı oluyor. Ben gezmeyi severim o evde oturmayı, ben arkadaşlarla eşli oturalım isterim o kimseyle görüşmek istemez, ben dışarda yemek yemeyi severim o sevmez vs vs liste uzar. Eşimde tahammül edemediğim durumların başında özgüvensizliği geliyor, biriyle tanıştırsam ne konuşacağını bilemez belki de bu yüzden kimseyle tanışmak istemiyor yobazca davranıyor bende artık tanıştırmıyorum eşim diye. Ben ilk zamanlarda bu konuyu çok eleştirdim çık gez arkadaş edin vs diye bu konudan çok kavga ettik. Aslında bu huyu tam annesi. Hala daha ne gerek var onla konuşmaya bir yere gitmeye falan konuşan bir tip. Her neyse bunun yanında tembel bir insan eşim. Bütün gün evden çıkmak istemez, ben eve gelirim yorgun argın ev pis diye kavga eder. Ta ki son bir yıldır yoğun bir işte çalışıyor(yükseldi) bu da benim ısrarımla oldu. Yani istiyor ama bir tülü yapamıyordu ben çok teşvik etti. Ancak bugün anlıyorum ki kendime etmişim bunu yaparak. Hayatında şimdi sadece işi var . Çünkü zaten enerjisiz oraya gidiyor geliyor hayattta başka hiç bir şey yapmak istemiyor. Bende istemiyorum artık. Zaten sürekli kavga gürültü enerji de kalmıyor hayata.
6 ay önce bir kavgamız ailelere yansımıştı. O zamandan sonra aramızdaki bağ koptu sanki. O bana bilendi, ailesinden nefret ettiğimi düşünüyor ve sürekli savunmaya geçiyor. Bir şey demesem de. Bende onun böyle olmasında annesini çok suçlu buluyorum, bu halini görüp iyice destekliyor onu.
Her meyse, son kavgamız beni çok sarstı. Kalbim fiziksel olarak acıyor sanki. Çarpıntıdan uyuyamıyorum. Tamamen sudan sebeplerle bana çattı şiddetli kavga ettik. Sonra da boşanalım annenin evine git önceki akşam ilişki olmuştu ilacını iç vs diye keskin konuştu. Öncesinde boşanma konusunu hep ben açardım( bunun hata olduğunu biliyorum) o kızar küser kapatırdık konuyu. Şimdi görüyorum ki benden nefret ediyro, bana saygısı kalmamış. Bende konuşmak istedim emin misin Va diye eminim dedi. Ben ne yaptım peki bugün dedim. Biraz konuştuk sonra diyecek bir şey bulamadı. Hep sen mi boşanma diyeceksin Vs diye saçmaladı içeriye gitti. Sonra geldi sarıldı öptü vs. Bunu tamamen haksız olmasına bağladım çünkü durduk yere bulaştı bana. Normalde kavgalardan sonra günlerce küser, konuşmaz. Ben konuşursam konuşuruz.
Böyle bir evlilik toparlanır mı? İki gündür kendimde değilim sanki çok değersizim, bitiğim.