Binlerce düş gördüm. Her birinden seni geçirdim, tarifsiz nefasetinle. Hiç kimselere de anlatmadım, anlatamadım… Buna hakkım yoktu! Her uykuya daldığımda, hiç olmadığım kadar senindim. Bazen gül bahçesinde kokunla, bazen de daha önce hiç tatmadığım o eşsiz güzel kokuyla… Hep sendin işte! ıçimde sayısını bilmediğim bölünmelerdeki güzelliktin. Çokta değildin üstelik azdın ama yüreğimdeydin. Her kokunla çiçekler yağardı üzerime, nasıl şaşırırdım bir bilsen… Hani seni sevdiğimi hep hissetsen ve ben senin kokunla dolaşsam; şimdi senin kokun var üzerimde, buna biraz hakkım var, değil mi?
Unutmuyorum ki seni… Sadece seviyorum, çok; biraz daha sevmek için nasıl çırpınıyorum. Ah sevgilim, günler-gecelere kaldıkça daha da sen oluyorum. Bil ki, en çok senin gibi görünen yine benim, gölgenden de daha çok seninim yeryüzünde… (Unutmuyorum ki seni… Sadece yaşıyorum, iklimler boyunca.)
alıntı