- 28 Haziran 2021
- 19
- 12
- 33
-
- Konu Sahibi Sad but true
- #1
Merhaba arkadaşlar.kendimi bildim bileli hep sismandim çocukluğumda bile sismandim.yetiskin zorbaligina çok maruz kaldım üstelik maruz kalırken annem de yanımda olmasina rağmen ağzını açıp bir şey demedi.yine de hayatıma kendimi daha az severek başlamış oldum ama yine de ozguvenim vardı mutluydum benim için çok önemli değildi.evlendim çocuk doğurdum ve kilo vermeye karar verdim oldukça zayıfladım artık normal bir vücuda sahibim.giyimim de değişti daha bakımlı ve şık oldum ve olmaya çalışıyorum.bu süreçte eşim de bana karşı çok değişti beni çok aşağılamaya başladı.kadinligima görünüşüme her detayima laf söylemeye başladı.sirtimda stres kaynaklı olduğunu öğrendiğim ve tedaviye başladığım annemde ve bir kaç akrabamda da olan lekeler oluşmaya başladı.bundan annem de eşim de haberdar.ben kusurlarıma değil iyi olan yerlerine odaklanmak istiyorum kendimi sevmek istiyorum ama eşimin davranışlari sebebiyle çok yaralandım kendimi ucube gibi görmeye başladım bir yandan da aslında öyle olmadığımi da bilsem de artık kendimden nefret ediyorum.yine bir gün eşimin yoğun hakaret ve asagilamalari sonucu aldım çocuğumu biraz uzaklaşmak adına anneme gittim.esimle yaşadığım seylerin tamamını biliyor.sirtimdaki lekeyi de zaten biliyor.henuz daha yeni içeri girmişken çantamı dolaba koyarken arkama geçip alaycı bir tavırla geçmiş olsun sende de lekeler var dedi.zaten asagilanarak ağlayarak kendimi o eve atmışım.bana bunu söyledi içime attım bişey demedim akabinde hiç tanımadığım bir arkadasinin hiç tanımadığım gelinini bana gösterip güzelliğini övdü aynı 5 dakikalık zaman dilimi içerisinde oluyor tüm bunlar.ayni gün ben ağlayarak eşimin bana sarfettiği sözleri anlatıyordum evliyken manken gibi yabancı kızları sosyal medyada ekledigini o zamanlar obez sınırında olduğum icin daha fazla incindigimi gururumun çok daha fazla yaralandığını anlatırken o eşime hak verir tarzda konuştu herkes güzele bakarmis ne varmış.beni seviyormuş ki yanimdaymis..çünkü annem şişman düşmanı.o gün lavaboda gizli gizli ağladim eşime kizmamaya karar verdim annem bile böyle davranıyorsa elin oğlu ne yapmaz diye düşündüm.iki gün sonra crop bluz ve şort giymiştim denize gidecektik hala kilo verme sürecindeyim karnım biraz gevşek ama abartı değil ki oladabilirdi manken olmak zorunda değil kimse ama ben zaten dış görünüş konusunda inanılmaz ozguvensiz bir halde oldugum için daha çok alınacak durumdayken annem geldi bana karnın gevşek minvalinde bir şeyler söyledi.bu kadın hayatında bir kilo bile vermemiş hiç kilo problemi çekmemiş bir insan.cok kolay atıp tutuyor yok daha fazla kilo verme yok oran gevşek buran gevşek..sinir krizi geçirdim o gün.kendimi öldürmek istiyorum her zaman istiyordum ama artık daha fazla istiyorum.ya bir insanın annesi neden bunu yapar.esim tarafından asagilandigimi bilmese yine bisye demeyecektim ama biliyor perişan durumdayım.depresyondan da çıkamıyorum psikiyatriste gitsem depresyon tedavisi için ilaç kullansam dahi fayda göreceğimi sanmıyorum çünkü içsel nedenlerle girmiyorum beni zorla sokuyorlar oyun oynuyorlar benimle.annem ben kriz geçirirken bana çevreyi neden takıyorsun kimsenin lafını takma kendini sev dedi alay eder gibi.. sırtımdaki lekeyi de gormemisimdir diye söylemismis biliyor zaten biliyordu.velevki bilmiyorsun dedim elinde çözüm var mı ben zaten bu durumdayken daha beter hale getiriyorsun beni dedim.evime geçtim şimdi işte birazda eşim asagilasin demekki asagilanmaya layık bir insanım.bir insan annesi tarafından bile çirkin, aldatilmaya asagilanmaya layık görülüyorsa vardır bir sey.o yüzden kendimi daha da aşağılık görmeye başladım.baska kızı övmek için efor harcadı beni de yerin dibine soktu ben bu insanlara ne yapıyorum da bana böyle davranıyorlar eşime aşıktım annemi aşırı derece de kaybetme korkusu yaşayan bir insanım üstelik.icimi dökmek için yazdım yazın hataları vs varsa kusura bakmayın.