Kızım 3 yaşına giriyor artık dörtten gün alacak. Halbuki ben normalde kızımdan hemen sonra yani en geç 2 yıl emzirip tekrar düşünüyordum. Ama kızım daha 29 günlükken eşimle ettiğimiz kavga sevgili görümcem yüzünden büyüyünce, kavgaya o da karışınca çok ama çoook kötü şeyler oldu. Bu yüzden dedim bunlara bir daha çocuk mocuk yok. Hem de isim yüzünden. Bir daha aynı şeyleri yaşamayı göze almadım bu yüzden 2. düşünmedim. Ama sonra kafamı karıştırdılar bazı arkadaşlarım, keşke de daha erken karıştırsalarmış. Bir arkadaşım dedi ''bak bir kızım var ama ondan sonra bebek aldırdım, istemedim, şimdi de Allah vermiyor. Bak sen de bir an önce düşün yoksa sen de günün birinde istersin ama olmaz.'' Bunun üzerine hamile kaldım ama düştü 7 ay önce. İşte ben aslında 29 günlük lohusayken yaşadığım travmayı atlatabilseydim onun ve beni diğer sevmeyenlerin inadına 2. çocuğu düşünürdüm. Öyle olsaydı şimdi belki 3. düşünecektim. Tabi bir de evlenir evlenmez çocuk düşünüyordum normalde. Ama yine bu görümcem (tek görümce var Allahtan. Başka olsa ne yapardım) düğünümden tut her şeyime karışınca, üstüne bir de ben evlendikten 6 ay sonra yüzük takan eltim daha söz takılır takılmaz hemen karıştırmaya başladı. Onun da etkisi birkaç yıl sürdü. Bu nedenle çocuğu erteledim hep. Ara ara düşündüğüm oluyordu, o aralarda da olmamıştı. Sonra nasıl olsa olmuyor diye önlem de almadım artık, bir de baktım yumurtlama döneminde tek ilişkiden hamile kalmışım. Evliliğimizin ilk 2 yılı kayboldu gitti, kızımdan sonra da bir yıl etti 3 yıl. 3 yıla 2 çocuk sığabiliyor Allah isterse. Yani düşündüğüm gibi olsaydı herşey, evlendiğim gibi düşünebilseydim şimdi 3.ye hamileydim belki. Tabi Allah isteseydi. Ama ne yapalım işte bizim kısmetimiz de böyle. İşte huzurum kaçıranlar kocalarıyla..... yapıp çocuk yapıyorlarken biz kocamla hep kavga ediyorduk onlar yüzünden. Ah kafam ah. Bende de hiç kafa yokmuş işte.
