Çaresizlik.

Öncelikle, Allah yardımcınız olsun. Çok üzüldüm durumunuza. MHRS.gov adresinden psikiyatri randevusu alıp ücretsiz muayene olabilirsiniz. sigortanız varsa tabii. Umarım en kısa sürede kendinizi toparlarsınız. Bir süre ailenizden uzak kalmaya çalışın. Hiç değilse part-time işlerde çalışın ki hem kafanız dağılır ailenizle geçirdiğiniz zaman azalır, hem de kendinizi daha iyi hissedersiniz. Ama devlet hastanesinden de olsa mutlaka bir psikiyatriste gidin.
gidicem nasipse evet...kendi kendime düzelemiyorum çünkü.
bahsettiğiniz siteyede bakıcam sağolun.
 
Ailelerimizi seçmek elimizde olsaydı keşke.. İyi ki okuyorsun canım mesleğini eline almaya bak bir an evvel.. çocukluktan kalan izler hiç silinmiyor hatta insanın hayata bakışını büyük ölçüde etkiliyor çocuklukta yaşadıkları ama inşallah sende ilerde evlenip kendi aileni kurunca asıl huzuru orada bulursun.
 
Allah sabır versin.. güzel huzurlu bunları unutturacak bir gelecek nasip etsin.. herseye rağmen bence sen çok güçlü bir insansın.. çekip gitmedin.. karşı gelmedin.. maşallah okulunu da okumuşsum ve Aksine dışardan bakıp derdini paylaşıyorsun..
Kendime çare olamıyorum ama.......
 
kesinlikle erkelerden korkma her erkek baban gibi değildir..sende çocuk değilsin..kendi yaşamına bak..allaha şükürler olsun eşim çok iyi biri çıktı..lütfen dua et..kendi yaşamına atıl..birileriyle tanışman yada konuşman kötü kız olduğun anlamına gelmez..nasıl tanıyacaksınki insanları başka türlü..daha güçlü olmalısın..duygusal senden kurtul..kndine zarar veriyorsun..ve hep kötü düşünmek kötü şeyleri getirir hayatında..ve olna şeyler bir öncekinin daha ağırı olur..olumlu düşünmeli olumlu olmaya çalışmalısın..sağlıklısın..spora vs yazıl..çok iyi gelir ter atmak..hemde mutluluk hormonu salgılar beynin..kendini şımart..kahve falan yap iç..mutlu olmaya çalış..
tavsiyelerinizi düşünüyorum evet bikaç kurs aklımda uzaklaşmak için.belki bana iyi gelir.
ama aynı evin içinde konuşmamak görmezden gelinmek çok zor.
 
Ailelerimizi seçmek elimizde olsaydı keşke.. İyi ki okuyorsun canım mesleğini eline almaya bak bir an evvel.. çocukluktan kalan izler hiç silinmiyor hatta insanın hayata bakışını büyük ölçüde etkiliyor çocuklukta yaşadıkları ama inşallah sende ilerde evlenip kendi aileni kurunca asıl huzuru orada bulursun.
Benim merak ettiğim,bi doktordan yardım alınca gerçekten silinebiliyormu bu izler...
Yoksa anlattıkça içimde büyürmü dertlerim...onlardan daha fazla nefret edip,kaybolan yıllarıma yanarmıyım...
 
Öyle bi durumdayımki şuan bunlardan biraz onalra bahsetsem bana...
NEYİNİ EKSİK ETTİKKİ(maddiyatı kastediyorlar)
dicekler.
Belkide onlar beni hayatlarından silecek.
Silmisler aslinda. Bu gercegi kabul edip hayatini duzene koyman gerekiyor. Bu zamana kadar kotu seyler oldu ama bu zamandan sonra her sey cok iyi olabilir. Yasadiklarini gelecegine genelleme lutfen.
 
Çok zor şeyler yaşamış,çok zor imtihanlardan geçmişsin.
Ne diyeceğimi bilemiyorum.
Ben başıma gelenleri sorun ederken insanlar nelerle uğraşyor dedim. :KK43:
Hayat zor,çok zor...

Allah yar ve yardımcınız olsun.
 
Silmisler aslinda. Bu gercegi kabul edip hayatini duzene koyman gerekiyor. Bu zamana kadar kotu seyler oldu ama bu zamandan sonra her sey cok iyi olabilir. Yasadiklarini gelecegine genelleme lutfen.
umarım bunu başarabilirim.
Sizde haklısınız.
Ömrüm boyunca yaşadıklarıma kayıtsız kalarak,zaten silmişlerdi aslında...
 
Çok zor şeyler yaşamış,çok zor imtihanlardan geçmişsin.
Ne diyeceğimi bilemiyorum.
Ben başıma gelenleri sorun ederken insanlar nelerle uğraşyor dedim. :KK43:
Hayat zor,çok zor...

Allah yar ve yardımcınız olsun.
Herkesin derdi kendine büyüktür misali...Allah sizinde yardımcınız olsun.
 
teşekkür ederim evet destek almak için araştırmaya başladım.yıllardır düşündüğüm bişey bu zaten ama ne yazıkki beni bu duruma getirenlerin...
AAA PSİKOLOJİSİ BOZUK DELİMİ NE diyeceği ortamdayım.

mümkünse kimseye söyleme gittiğini anlıyorum seni ama ünide medikoda psikolog falan var gidebilirsen oraya git gittiğin ünide varsa böyle bir yer okula gidiyorum diye gidersin hem .
 
çok üzüldüm okuyunca ama Dua et ve kendi ayaklarının üzerinde durmaya çalış.
Sakın umutsuzluğa kapılma bundan sonra inşallah herşey güzel olcak diye düşün çok zor hakkaten durumun ama sakın pes etme güçlü olursan durursan kazanan sen olursun ailende bigün anlar kıymetini İlahi adalet var unutma:)
 
Dertleşmek için neresinden başlamalı hayatın...Sanal bi ortam olsada beni anlayacak,yol gösterecek insanlara şimdiden minnettarım..25 yaşına girdim mimarlık fakültesini bu dönem bitiriyorum nasipse.Son dönem olması sebebiyle artık evdeyim ve herzamanki gibi büyük bi boşlukta hissediyorum kendimi.Öylesine güvensiz...Yapayalnız...Çocukluğumda benden büyük olan bütün büyüklerimden dayak yedim yıllarca . . 23 yaşımda bile.Aşırı uslu! Ve baskı altında yetiştim.Babam eve gelince çekinir korkar asla yanına gidemezdim.Şu yaşıma kadar birgün olsun oturup bi saat sohbet edememişimdir.Hiçbirzaman adam yerine koyulmayan,evde konuşma hakkı bile olmayan kız çocuklarıydık biz...üç tane ablam var onlarda benzer şeyler yaşadılar.

Hafızamda unutulmayan dayak sahneleri...İlgisiz bir anne.Birgün dahi çocuklarını sevmemiş..başını okşamamış..misafirlerin yanında Aman o namaz kılarken niye konuşmuşum diye beni öldüresiye döven bir anne!7-8 yaşlarındayken..Sonra genç kız olurken adet olmayı ayıp olarak gördüğüm korkudan aylarca yıllarca söylemediğim,bana bu konuda tek kelam etmemiş bir anne.Ömrü hayatında birgün veliler toplantısına katılmamış bir aile...Tamı tamına 4-5 yaşındayken benden 10 yaş büyük abladan uğradığım tecavüz...!hatırlamak istemiyorum.Çocuk aklıyla anneme dediğimde yine onada dayak atan anne...Hangi birini anlatmalı....Yıllar....Yıllar geçti...Onların boşanma dertleri babamın aldatması evde bağıra bağıra babam anneme;"Senden düşen döl ancak bu kadar olur" der çocuklarını aşağılar..Biz susarız.

Çünkü konuşursan ağzının ortasına tokadı yer evlatlıktan red edilirsin.vefasız nankör evlat ilan edilirsin.Benim bir büyüğüm olan abladan yıllarca şiddete maruz kalıp horlanıp dışlanarak büyümekte cabası..Meğer ondan sonra gelen kız çocuğu olduğum için kıskanırmış beni..Her dayak yediğimde anne denilen kadından duyduğum söz şudur;"babana şikayet edemem..Allah ıslah etsin o kızı sana öyle çektiriyor"Bu.....Sadece bu.....En son dayağımıda 23 yaşında çok basit bir konuda ona karşı konuştuğum için yedim....Ve birgün babama bunları ağlayarak anlatırken ne yaptı biliyomusunuz.Kalkıp odadan gitti.''zaten o haset bir kızdır.Benim huzurumu bozmayın diye......''

Ve ben şimdi hayattan.Herkesten ve Herşeyden nefret ediyorum.


Bugün sadece oğullarına ve torunlarına (erkek!)değer veren,kız çocuğunu el kapısına gidecek bi nankör varlık olarak gören,bütün bunlara rağmen birgüne birgün korkudan saygıda kusur etmediğimiz insanlar bunlar..Şimdiyse benden mükemmel bir iş ve evlilik yapıp gitmemi bekliyorlar.Ama ben....Mutsuzluğumla unutmadıklarımla kimseyi mutlu edemem.İşin kötü yanı ise,dışardan bakıldığında ben,maddi durumu iyi olan!babasının sürekli şunu bunu ye dediği zayıf olduğu için güya sözde evin en küçük kızı!
YalanlardanDolanlardanSahtelikten tükenmiş durumdayım.Özellikle ergenlik dönemim berbat geçmiş,özgüveni eksik,onlarca kez dayak yemiş unutmamış unutamamış biriyim.Tüm bunlara rağmen herşeyin iyi olması için anneme defalarca yalvardığımı bilirim.Aldığım cevap,Ne yapayım ben!Ne!Ne!Hiçbişey.............Öyle doluyum bu evde kalmak istemiyorum.Gece ışığı açsam bile aman niye uyumuyorsun diye azar işitecek durumdayım.Ruh sağlığım fazlasıyla bozuk.Doktora gitmeyi düşündüm ama hangi parayla!Okul bitince özelde çalışacağım yer yok.Yüksek lisans ve kpss olacak.Ve evlilik.....Tüm çaresizliklerin içinde,aldığım darbeleri onda unutmak istediğim insan....İşte oda benim bu yaralarıma çare olamaz.Babam annemi defalarca aldattığı için herkesin beni aldatacağını düşünüyorum.Üstüne onun çocukça davranışlarını görünce bugün ayrıldım ondan.İçim kan ağlıyor ama çok sevmiştim..onunla mutlu olmak istemiştim.olmadı...çok mücadele ettim.olmadı.Zaten evlilik durumu olsaydı eğer;isteme nişan kına düğün hepsi o baskıyla huzursuzlukla burnumdan gelecekti.İslamda anne baba hakkı vardır değilmi.Bu yaşıma kadar onlar baktılar neticede borcum büyük.Ama ben kendi ailesini reddetmek isteyen,kimsesiz biriymişim gibi hissediyorum.Vicdanım içim yanıyor bunları yazdığım için insan anne babasını ailesini sevmezmi.Gerçekten asimi oluyorum bunları düşünerek.Yoksa çekmelimiyim.Bana bir yol,bir fikir bir umut lazım...

Tartışdığımız zamanlar bana ''Sen kimsin!

delisin deli olmuşsun...bak namaz kılmıyorsun içine şeytan girmiş...ben sana yapamadıysam sen kendine baksaydında yetiştirseydin..herkes senden nefret ediyor..seni çekemem diyen bir anne...benden çok daha sözünü geçiren okumuş etmiş hakim olan ablam onun burnundan getirsede gıkını çıkaramayan anne...

Gözünün kestiği eziliyorya hayatta!!

Tutunduğum hiçbir duygu yok..

Yardım edin.

okudukça üzüldüm durumuna .ama senin için iyi yanını düşünüyorum mimarlık fakültesini bitiriceksin biraz daha dayan hangi para deme bir bitir bakalım nasıl o para bişekilde geliyosa okurken bundan sonrası içinde gelir ''yılma '' ayakta dur .Sen okuduğum kadarı ile çok güçlü bir bayansın yaşanmış talihsiz şeyler olabilir ama bundan sonrasını düşün inşallah güzel bir iş imkanı doğar para kazanırsın çevren değişir artık bu tecrübelerinden dolayı daha da azimkar olup hayatınada iyi seni taşıyabilecek bir insan da koyarsın .Evet anne baba hakkı var ancak oradan ayrıldıktan sonra belki evlenince bu şekilde devam eden insanlara sınır koyarsın bundan sonraki hayatında seni üzmemeleri için engellersin .
 
çok üzüldüm okuyunca ama Dua et ve kendi ayaklarının üzerinde durmaya çalış.
Sakın umutsuzluğa kapılma bundan sonra inşallah herşey güzel olcak diye düşün çok zor hakkaten durumun ama sakın pes etme güçlü olursan durursan kazanan sen olursun ailende bigün anlar kıymetini İlahi adalet var unutma:)
durumum o kadar vahimki,kıymeti anlama gibi bi ihtimal hiç yok...
yıllardır alışılmış bi durum.
Sadece para,evet sadece para vererek babalığını ispatlamaya çalışan biri,ve artık anlatmak bile istediğim bi anne...
Geçen gün artık dayanamadım -ben verdiğin parayla mutlu olmuyorum baba dedim...yani kendimce paradan çok daha eksik duygularımı belli etmeye çalıştım ama nafile.
Ben işe giripte arama mesafe koyduğumda,,''bakk bakk parasını kazandıda eyvallahı olmuyor'' dicekler.yine kötü olan nankör olan ben olucam.
Anne baba olmak ne kadar zormuş......
ve tabi hastalıklı bir ailede evlat ! olmakta.
 
okudukça üzüldüm durumuna .ama senin için iyi yanını düşünüyorum mimarlık fakültesini bitiriceksin biraz daha dayan hangi para deme bir bitir bakalım nasıl o para bişekilde geliyosa okurken bundan sonrası içinde gelir ''yılma '' ayakta dur .Sen okuduğum kadarı ile çok güçlü bir bayansın yaşanmış talihsiz şeyler olabilir ama bundan sonrasını düşün inşallah güzel bir iş imkanı doğar para kazanırsın çevren değişir artık bu tecrübelerinden dolayı daha da azimkar olup hayatınada iyi seni taşıyabilecek bir insan da koyarsın .Evet anne baba hakkı var ancak oradan ayrıldıktan sonra belki evlenince bu şekilde devam eden insanlara sınır koyarsın bundan sonraki hayatında seni üzmemeleri için engellersin .
Bazen ilerde yapayalnız kalacağımı....yalnız öleceğimi düşünüyorum.
Kaldıki sadece anne baba değil altı kardeşiz hiçkimse birbirini sevmez.Öyle düşmanca yetiştirilmişizki,kardeşin kardeşe haseti kıskançlığı dayağı hakareti herşeyi var.
Bu durumda kimsenin iletişimi yok.
yani aylarca dışarda kalsam abilerim bir kere bile aramazdı.
evli bi ablam sadece acıyarak !!boşver diyor.
diğerlerini ise yüzleriini görmeye tahammülüm yok.
Yalnız başıma mutlu olabileceğime inanmak istiyorum.
 
Tüylerim diken diken oldu ya... O kadın, ablan diyemiyorum, umarım evlenip gitmiştir! En azından her gün suratını görmek zorunda kalmazsın. Bence tüm dikkatin le kpss ye çalış ve yakın bir şehir bile yazmadan git. Böyle aile olmaz olsun.
 
aynen böyle ailemi olur? şuan kendimi süper bir aileye sahip olduğum için çok şanslı hissettim...
Ama senin için üzüldüm açıkçası ama pes etme sakın niye yalnız kalıcaksın ki dostların olur ailenden yakın böyle düşün belkide bu kadar çektin çok güzel insanlarla karşılaşacaksın ya da çok güzel bir hayatın olacak sakın vazgeçme çalış kendi paranı kazan... ayaklarının üstünde dur!!! Allahtan başka kimseye muhtaç değilsin sonuçta...
 
Ailen hastalikli. Annen ve babanin cocukluguna inmek lazim once. .....
Sen guclu bir kizsin bitanem. Yolunu ciz kimseye eyvallahin olmasin. Cogu gitti azi kaldi merak etme. Ve kendine acima, daima onune bak canim. Yuregine de aci tohumlari ekme, cunku sen ektikce sulayani cok olur.
 
Tüylerim diken diken oldu ya... O kadın, ablan diyemiyorum, umarım evlenip gitmiştir! En azından her gün suratını görmek zorunda kalmazsın. Bence tüm dikkatin le kpss ye çalış ve yakın bir şehir bile yazmadan git. Böyle aile olmaz olsun.
o evlendi gitti daha sonra eşindn ayrıldı ve çocuğuyla beraber birçok sıkıntıyı yaşadım.tek başıma.12 yıl oluyor.eski konularımda vardır.
Bahsedemediğiniz bi iğrençliğe mahkum,daha nice zulümlerini gördüm.
Kelimeler bazı şeyleri anlatmaya yetmiyor.
 
aynen böyle ailemi olur? şuan kendimi süper bir aileye sahip olduğum için çok şanslı hissettim...
Ama senin için üzüldüm açıkçası ama pes etme sakın niye yalnız kalıcaksın ki dostların olur ailenden yakın böyle düşün belkide bu kadar çektin çok güzel insanlarla karşılaşacaksın ya da çok güzel bir hayatın olacak sakın vazgeçme çalış kendi paranı kazan... ayaklarının üstünde dur!!! Allahtan başka kimseye muhtaç değilsin sonuçta...
Evet tek dileğimde bu.Allahtan başka kimseye muhtaç olmayayım...
Hastalıkta..
mutlu günümde..
üzgün günümde yapayalnız olacağımı kabullenerek devam etmeliyim hayata.
 
Ailen hastalikli. Annen ve babanin cocukluguna inmek lazim once. .....
Sen guclu bir kizsin bitanem. Yolunu ciz kimseye eyvallahin olmasin. Cogu gitti azi kaldi merak etme. Ve kendine acima, daima onune bak canim. Yuregine de aci tohumlari ekme, cunku sen ektikce sulayani cok olur.
çok haklısınız.Ben ne zaman sinmiş,acı dolu bi yüz ifadesiyle onlara baksam burun kıvırdılar...aman canım kimsenin huzurunu bozmayayım..
yaşadıklarımı bi kaç doktora mail attım bana geri dönen tavsiyede bulunanlar oldu.
İnşallah,dileğim o ki bi gün benimde unuttuğum huzurlu bi hayatım olur.
 
Back