Dertleşmek için neresinden başlamalı hayatın...Sanal bi ortam olsada beni anlayacak,yol gösterecek insanlara şimdiden minnettarım..25 yaşına girdim mimarlık fakültesini bu dönem bitiriyorum nasipse.Son dönem olması sebebiyle artık evdeyim ve herzamanki gibi büyük bi boşlukta hissediyorum kendimi.Öylesine güvensiz...Yapayalnız...Çocukluğumda benden büyük olan bütün büyüklerimden dayak yedim yıllarca . . 23 yaşımda bile.Aşırı uslu! Ve baskı altında yetiştim.Babam eve gelince çekinir korkar asla yanına gidemezdim.Şu yaşıma kadar birgün olsun oturup bi saat sohbet edememişimdir.Hiçbirzaman adam yerine koyulmayan,evde konuşma hakkı bile olmayan kız çocuklarıydık biz...üç tane ablam var onlarda benzer şeyler yaşadılar.
Hafızamda unutulmayan dayak sahneleri...İlgisiz bir anne.Birgün dahi çocuklarını sevmemiş..başını okşamamış..misafirlerin yanında Aman o namaz kılarken niye konuşmuşum diye beni öldüresiye döven bir anne!7-8 yaşlarındayken..Sonra genç kız olurken adet olmayı ayıp olarak gördüğüm korkudan aylarca yıllarca söylemediğim,bana bu konuda tek kelam etmemiş bir anne.Ömrü hayatında birgün veliler toplantısına katılmamış bir aile...Tamı tamına 4-5 yaşındayken benden 10 yaş büyük abladan uğradığım tecavüz...!hatırlamak istemiyorum.Çocuk aklıyla anneme dediğimde yine onada dayak atan anne...Hangi birini anlatmalı....Yıllar....Yıllar geçti...Onların boşanma dertleri babamın aldatması evde bağıra bağıra babam anneme;"Senden düşen döl ancak bu kadar olur" der çocuklarını aşağılar..Biz susarız.
Çünkü konuşursan ağzının ortasına tokadı yer evlatlıktan red edilirsin.vefasız nankör evlat ilan edilirsin.Benim bir büyüğüm olan abladan yıllarca şiddete maruz kalıp horlanıp dışlanarak büyümekte cabası..Meğer ondan sonra gelen kız çocuğu olduğum için kıskanırmış beni..Her dayak yediğimde anne denilen kadından duyduğum söz şudur;"babana şikayet edemem..Allah ıslah etsin o kızı sana öyle çektiriyor"Bu.....Sadece bu.....En son dayağımıda 23 yaşında çok basit bir konuda ona karşı konuştuğum için yedim....Ve birgün babama bunları ağlayarak anlatırken ne yaptı biliyomusunuz.Kalkıp odadan gitti.''zaten o haset bir kızdır.Benim huzurumu bozmayın diye......''
Ve ben şimdi hayattan.Herkesten ve Herşeyden nefret ediyorum.
Bugün sadece oğullarına ve torunlarına (erkek!)değer veren,kız çocuğunu el kapısına gidecek bi nankör varlık olarak gören,bütün bunlara rağmen birgüne birgün korkudan saygıda kusur etmediğimiz insanlar bunlar..Şimdiyse benden mükemmel bir iş ve evlilik yapıp gitmemi bekliyorlar.Ama ben....Mutsuzluğumla unutmadıklarımla kimseyi mutlu edemem.İşin kötü yanı ise,dışardan bakıldığında ben,maddi durumu iyi olan!babasının sürekli şunu bunu ye dediği zayıf olduğu için güya sözde evin en küçük kızı!
YalanlardanDolanlardanSahtelikten tükenmiş durumdayım.Özellikle ergenlik dönemim berbat geçmiş,özgüveni eksik,onlarca kez dayak yemiş unutmamış unutamamış biriyim.Tüm bunlara rağmen herşeyin iyi olması için anneme defalarca yalvardığımı bilirim.Aldığım cevap,Ne yapayım ben!Ne!Ne!Hiçbişey.............Öyle doluyum bu evde kalmak istemiyorum.Gece ışığı açsam bile aman niye uyumuyorsun diye azar işitecek durumdayım.Ruh sağlığım fazlasıyla bozuk.Doktora gitmeyi düşündüm ama hangi parayla!Okul bitince özelde çalışacağım yer yok.Yüksek lisans ve kpss olacak.Ve evlilik.....Tüm çaresizliklerin içinde,aldığım darbeleri onda unutmak istediğim insan....İşte oda benim bu yaralarıma çare olamaz.Babam annemi defalarca aldattığı için herkesin beni aldatacağını düşünüyorum.Üstüne onun çocukça davranışlarını görünce bugün ayrıldım ondan.İçim kan ağlıyor ama çok sevmiştim..onunla mutlu olmak istemiştim.olmadı...çok mücadele ettim.olmadı.Zaten evlilik durumu olsaydı eğer;isteme nişan kına düğün hepsi o baskıyla huzursuzlukla burnumdan gelecekti.İslamda anne baba hakkı vardır değilmi.Bu yaşıma kadar onlar baktılar neticede borcum büyük.Ama ben kendi ailesini reddetmek isteyen,kimsesiz biriymişim gibi hissediyorum.Vicdanım içim yanıyor bunları yazdığım için insan anne babasını ailesini sevmezmi.Gerçekten asimi oluyorum bunları düşünerek.Yoksa çekmelimiyim.Bana bir yol,bir fikir bir umut lazım...
Tartışdığımız zamanlar bana ''Sen kimsin!
delisin deli olmuşsun...bak namaz kılmıyorsun içine şeytan girmiş...ben sana yapamadıysam sen kendine baksaydında yetiştirseydin..herkes senden nefret ediyor..seni çekemem diyen bir anne...benden çok daha sözünü geçiren okumuş etmiş hakim olan ablam onun burnundan getirsede gıkını çıkaramayan anne...
Gözünün kestiği eziliyorya hayatta!!
Tutunduğum hiçbir duygu yok..
Yardım edin.
