- 12 Ağustos 2014
- 3.061
- 2.057
- 198
Öyle gormeyin.sizin için buyuk sınav hakkıyla verırsınız inşallah
Öyle gormeyin.sizin için buyuk sınav hakkıyla verırsınız inşallahBen kendimi dışlanmış ve duası kabul olunmayacak biri gibi görüyorum.
Yıllarca ayne şeyleri yaşamaktan ne kendime çare olabildim.
ne başkasına.
Benim sorunumsa tüm bu yaşadıklarım beni erkek arkadaşıma gereğinden bağlı bi insan haline getirdi.Cok acimasiz bir ailen var , Allah yardimcin olsun ..
Yasadiklarin hic kolay seyler degil ..
Ama kurtulmak suan senin elinde , geleceginu saglam adimlarla at ve terk et boyle bir ortami ..
Ama sakin yagmurdan kacarken doluya kapilma , evlilik dusunecegin suan en son sey olmali ..
sağolun arkadaş çevrem elbetteki var ama bunları kimseye anlatamıyorsun.....kim varmış anlamadım ben normal bir soru sordum arkadaşa çok ihtiyacı var gibi duruor bayanlar olark birbirimize destek vermeliyiz bende mimarlıkta okuyan bi bayanım
inşallah...Öyle gormeyin.sizin için buyuk sınav hakkıyla verırsınız inşallah
Yasadiklarindan dolayi , siginacak bir liman aramissin ama o liman yanlis bir yer.Benim sorunumsa tüm bu yaşadıklarım beni erkek arkadaşıma gereğinden bağlı bi insan haline getirdi.
Halbuki psikolojim düzgün olsa onun biçok huyunu düzelir diye beklemicektim belki..
Hep bi yanım eksik,ona belli etmediğim...tamamlamaya çalıştığım..
canım benim sana ne desek bu geçmişi değiştirmicek. maalesef baskı gördükçe içine kapanmışssın ve daha çok yaralanmışssın. okuyarak ve hırçınlıkla ailenin gözüne girenler sana arka çıkmak yerine dahada bastırmışlar yani ablaların. özgüvenini kazanma fırsatın bile olmamış. ailen çok laftan anlayan birine benzemiyor o yüzden kendini ifade etmen çok zor. o yüzden gerekirse siyaset politika yaparak sn kendi yolunu çizmeye bakacaksın. tabiki işin dini boyutu var ama dini açıdan anne babanında görevi var seninde onlarda hakkın var. en başta şefkat göstermek ve eğitmek. onlar bu konuda eksikse onlardada vebal var sana karşı srumluluklarını tam yerine getirmemişler. bütün problemlerine duyarsız kalmışlar. o yüzden anne baba ya tabili vazifemiz var ama kendini bu kadar ezme, bastırma. önce sen kendini ezmiceksin sonrada ezdirmiceksin.Dertleşmek için neresinden başlamalı hayatın...Sanal bi ortam olsada beni anlayacak,yol gösterecek insanlara şimdiden minnettarım..25 yaşına girdim mimarlık fakültesini bu dönem bitiriyorum nasipse.Son dönem olması sebebiyle artık evdeyim ve herzamanki gibi büyük bi boşlukta hissediyorum kendimi.Öylesine güvensiz...Yapayalnız...Çocukluğumda benden büyük olan bütün büyüklerimden dayak yedim yıllarca . . 23 yaşımda bile.Aşırı uslu! Ve baskı altında yetiştim.Babam eve gelince çekinir korkar asla yanına gidemezdim.Şu yaşıma kadar birgün olsun oturup bi saat sohbet edememişimdir.Hiçbirzaman adam yerine koyulmayan,evde konuşma hakkı bile olmayan kız çocuklarıydık biz...üç tane ablam var onlarda benzer şeyler yaşadılar.
Hafızamda unutulmayan dayak sahneleri...İlgisiz bir anne.Birgün dahi çocuklarını sevmemiş..başını okşamamış..misafirlerin yanında Aman o namaz kılarken niye konuşmuşum diye beni öldüresiye döven bir anne!7-8 yaşlarındayken..Sonra genç kız olurken adet olmayı ayıp olarak gördüğüm korkudan aylarca yıllarca söylemediğim,bana bu konuda tek kelam etmemiş bir anne.Ömrü hayatında birgün veliler toplantısına katılmamış bir aile...Tamı tamına 4-5 yaşındayken benden 10 yaş büyük abladan uğradığım tecavüz...!hatırlamak istemiyorum.Çocuk aklıyla anneme dediğimde yine onada dayak atan anne...Hangi birini anlatmalı....Yıllar....Yıllar geçti...Onların boşanma dertleri babamın aldatması evde bağıra bağıra babam anneme;"Senden düşen döl ancak bu kadar olur" der çocuklarını aşağılar..Biz susarız.
Çünkü konuşursan ağzının ortasına tokadı yer evlatlıktan red edilirsin.vefasız nankör evlat ilan edilirsin.Benim bir büyüğüm olan abladan yıllarca şiddete maruz kalıp horlanıp dışlanarak büyümekte cabası..Meğer ondan sonra gelen kız çocuğu olduğum için kıskanırmış beni..Her dayak yediğimde anne denilen kadından duyduğum söz şudur;"babana şikayet edemem..Allah ıslah etsin o kızı sana öyle çektiriyor"Bu.....Sadece bu.....En son dayağımıda 23 yaşında çok basit bir konuda ona karşı konuştuğum için yedim....Ve birgün babama bunları ağlayarak anlatırken ne yaptı biliyomusunuz.Kalkıp odadan gitti.''zaten o haset bir kızdır.Benim huzurumu bozmayın diye......''
Ve ben şimdi hayattan.Herkesten ve Herşeyden nefret ediyorum.
Bugün sadece oğullarına ve torunlarına (erkek!)değer veren,kız çocuğunu el kapısına gidecek bi nankör varlık olarak gören,bütün bunlara rağmen birgüne birgün korkudan saygıda kusur etmediğimiz insanlar bunlar..Şimdiyse benden mükemmel bir iş ve evlilik yapıp gitmemi bekliyorlar.Ama ben....Mutsuzluğumla unutmadıklarımla kimseyi mutlu edemem.İşin kötü yanı ise,dışardan bakıldığında ben,maddi durumu iyi olan!babasının sürekli şunu bunu ye dediği zayıf olduğu için güya sözde evin en küçük kızı!
YalanlardanDolanlardanSahtelikten tükenmiş durumdayım.Özellikle ergenlik dönemim berbat geçmiş,özgüveni eksik,onlarca kez dayak yemiş unutmamış unutamamış biriyim.Tüm bunlara rağmen herşeyin iyi olması için anneme defalarca yalvardığımı bilirim.Aldığım cevap,Ne yapayım ben!Ne!Ne!Hiçbişey.............Öyle doluyum bu evde kalmak istemiyorum.Gece ışığı açsam bile aman niye uyumuyorsun diye azar işitecek durumdayım.Ruh sağlığım fazlasıyla bozuk.Doktora gitmeyi düşündüm ama hangi parayla!Okul bitince özelde çalışacağım yer yok.Yüksek lisans ve kpss olacak.Ve evlilik.....Tüm çaresizliklerin içinde,aldığım darbeleri onda unutmak istediğim insan....İşte oda benim bu yaralarıma çare olamaz.Babam annemi defalarca aldattığı için herkesin beni aldatacağını düşünüyorum.Üstüne onun çocukça davranışlarını görünce bugün ayrıldım ondan.İçim kan ağlıyor ama çok sevmiştim..onunla mutlu olmak istemiştim.olmadı...çok mücadele ettim.olmadı.Zaten evlilik durumu olsaydı eğer;isteme nişan kına düğün hepsi o baskıyla huzursuzlukla burnumdan gelecekti.İslamda anne baba hakkı vardır değilmi.Bu yaşıma kadar onlar baktılar neticede borcum büyük.Ama ben kendi ailesini reddetmek isteyen,kimsesiz biriymişim gibi hissediyorum.Vicdanım içim yanıyor bunları yazdığım için insan anne babasını ailesini sevmezmi.Gerçekten asimi oluyorum bunları düşünerek.Yoksa çekmelimiyim.Bana bir yol,bir fikir bir umut lazım...
Tartışdığımız zamanlar bana ''Sen kimsin!
delisin deli olmuşsun...bak namaz kılmıyorsun içine şeytan girmiş...ben sana yapamadıysam sen kendine baksaydında yetiştirseydin..herkes senden nefret ediyor..seni çekemem diyen bir anne...benden çok daha sözünü geçiren okumuş etmiş hakim olan ablam onun burnundan getirsede gıkını çıkaramayan anne...
Gözünün kestiği eziliyorya hayatta!!
Tutunduğum hiçbir duygu yok..
Yardım edin.
Söylediğiniz her cümle benim için çok önemli.sağolun..canım benim sana ne desek bu geçmişi değiştirmicek. maalesef baskı gördükçe içine kapanmışssın ve daha çok yaralanmışssın. okuyarak ve hırçınlıkla ailenin gözüne girenler sana arka çıkmak yerine dahada bastırmışlar yani ablaların. özgüvenini kazanma fırsatın bile olmamış. ailen çok laftan anlayan birine benzemiyor o yüzden kendini ifade etmen çok zor. o yüzden gerekirse siyaset politika yaparak sn kendi yolunu çizmeye bakacaksın. tabiki işin dini boyutu var ama dini açıdan anne babanında görevi var seninde onlarda hakkın var. en başta şefkat göstermek ve eğitmek. onlar bu konuda eksikse onlardada vebal var sana karşı srumluluklarını tam yerine getirmemişler. bütün problemlerine duyarsız kalmışlar. o yüzden anne baba ya tabili vazifemiz var ama kendini bu kadar ezme, bastırma. önce sen kendini ezmiceksin sonrada ezdirmiceksin.
şimdi bi dönüm noktası tespit et ve silkelen olanları yok say ! yoksa atlatman çok zor. psikolog faln dicem ama cooook uzun bi süreç gerekir. o yüzden önce yok say ve ayakların yere bastığında psikoloğa gitmeye başlarsın. anne ve babana karşıda sadece saygı göster ama sakın saygı göstermeyle kendini ezdirmeyi karıştırma birbirine. sana söylenen ithamları sakın duyma görme. kimse seni sevmek zorunda değil. ne mutlu okulunu bitiriyorsun o yüzden önüne çıkan bir küçük taş bile seni etkilemesin. Allah korusun kim toparlayacak seni sonra. KENDİNİ SEV VE DEĞER VER! ondan sonra kendini korumayıda öğreneceksin. sakın seni üzmelerine izin verme. heleki böyle insanların senin geleceğini henüz doğmamış çocuklarını etkilemelerine izin verme.
kusura bakma uzun oldu ama duyarsız kalamadım.
İşte sorunum bu...ben yaşadıklarımdan şikayet ettiğimde asi olduğumu....''ölelimde yokluğumda gör sen derdi''canım kusura bakma belki açmak istemezsin ama abladan tecavüz dikkatimi çekti benim.taciz değil dimi çok şaşırdım.çok üzücü herşeyiyle.erkek arkadaşından ayrılman aslında senin güçlü olduğunun göstergesi bu kadar kötü şeylere rağmen.tek çare atanmak kurtulmak için ve kesinlikle nankör değilsin.çok kötü şeyler yaşamışsın.zamanla boşlukların doldurcaksın bence geçmişe sünger çekip.ben öyle hissediyorum.
buraya üyeysen yalnız değilsinSöylediğiniz her cümle benim için çok önemli.sağolun..
güçlü durmaya çalışıyorum,saygımı yıllarca korudum ama artık öyle haldeyimki olmadık zamanda bişey söylüyorum mesela yıllarca içime attığım bi kelimeyi...işte o zaman benden kötüsü yok.Evet güzelliklede yalvara yalvara ağlayarak anlattığımda oldu...Ama sonuç hiçbirzaman değişmedi.
Kendi başıma bi şekilde hayatımı kurabilirim...Ama ya geri kalanında hissettiğim eksiklik...yalnızlık.
çok çok teşekkür ederim bu içtenlik için...buraya üyeysen yalnız değilsinok anlaştık. kız istersen kocada buluruz yalnızlık neymiş.
yalnızlık eksiklik bunları yoksay tmm cnm
cevap yazan ve yardımcı olmaya çalışan herkese teşekkür ederim...
iş bulup ayrılma fikri şuan için mümkün değil,anlattıklarımdanda belli vefasız nankör okuttuk ettikte bak bize ne yaptı diyecek bir aileden bu şartlarda ayrılmam mümkün değil.ancak eğitim sebebiyle yada atama durumuyla gidebilirim.
Benim asıl sormak istediğim şeyde herşeye rağmen atsan atılmıyor...
vicdan azabı duyuyorum asi bir kulmuyum diye...
Yaşadıklarımda sonuna kadar haklı olsamda bu kimsenin umru değilki zaten,işin içinden çıkamıyorum.
Keşke olabilse...şuan umutsuzum evet,içime kapanıklığı ise her aşmaya çalıştığımda birileri tarafından susturuldum...Canım benim bundan sonra yaşamın hep güzel olur inşallah. İyi anlayışla bir eşin güzel güzel çocukların.. Bu yaşadıkların seni gelecekte demir gibi daha güçlü ve sağlam yapar umarım umutsuzluk ve içe kapanıklık dışında..
Evet nitekim öylede oldu..ve ben bile bile devam ettirdim.Hayir deyilsin.
Ailen onlara emanet verilmis yavrularina yani sana emanet diye bakmamis hirpalamis.
Sen bence piskolojik destek al, ve mumkun oldugunca onlara caktirmadan uzak dur onlardan.
Once kendini tamir et, sonra iliski kurup evlen derim.
Bu halinle kuracagin iliski cok tehliklei olabilir.
Evet nitekim öylede oldu..ve ben bile bile devam ettirdim.
işte şuanda ailemle yaşadığım bi tartışma sonrasında geri dönse özür dilese,ilk tutunduğum dal o oluyor..
Ancak şunu biliyorum artık..ben sağlıklı bi ilişki zaten yaşayamam.
Ailen fiziksel olarak mı bakıma ihtiyaç duyuyo yoksa maddi olarak mı? Eğer maddi olaraksa uzaktan da yardım yaparsın. Seni bu kadar yıpratmalarına izin verme. Bu zamana kadar yıprattıkları yetercevap yazan ve yardımcı olmaya çalışan herkese teşekkür ederim...
iş bulup ayrılma fikri şuan için mümkün değil,anlattıklarımdanda belli vefasız nankör okuttuk ettikte bak bize ne yaptı diyecek bir aileden bu şartlarda ayrılmam mümkün değil.ancak eğitim sebebiyle yada atama durumuyla gidebilirim.
Benim asıl sormak istediğim şeyde herşeye rağmen atsan atılmıyor...
vicdan azabı duyuyorum asi bir kulmuyum diye...
Yaşadıklarımda sonuna kadar haklı olsamda bu kimsenin umru değilki zaten,işin içinden çıkamıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?