Çoğumuz aynı duygular içindeyiz. Bu 3.
tüp bebek denemem, transferimin 4. günündeyim. Bu tedaviye başlamadan önce adetimin ikinci günü hastaneye kan vermeye gittim. Binadan çıktığımda, bir kadın yanında yürüyen 4 yaşlarında oğluna okkalı bir tokat attı. Çok sert vurdu, çocuk yere düşecek mi, bayılacak mı diye takip ettim gözümle. baktım çocuk ağlamadı bile, demek ki ne kadar alışmışsa yavrucak

eve gelene kadar ağladım... İsyan mı oluyor bilmiyorum artık ama , Yarabbim bu kadar çaba, emek, sağlık, zaman, para harcıyoruz, her negatifte ruhum çıkıyo içimden, bu kadın neden hak ediyor o yavrucağı diye çok ağlamıştım. Hatta hormonlarım tepede, tutamadım şimdide ağlıyorum